Morgunblaðið - 20.11.1997, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 20. NÓVEMBER 1997
MINNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
OLOF ARNBJORG
JÓNSDÓTTIR
+ Ólöf Arnbjörg
Jónsdóttir
fæddist á Vestra
Skagnesi í Mýrdal,
Vestur-Skaftafells-
sýslu, hinn 11. sept-
ember 1908. Hún
lést á Landspítalan-
um 12. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigríður Ófeigs-
dóttir frá Vestra-
Skagnesi, f. 12.
mars 1871, d. 29.
október 1942, og
Jón Jónsson frá
Skammadal, síðar bóndi á
Vestra-Skagnesi, f. 3L ágúst
1860, d. 10. júni 1929. Ólöf var
tíunda í röðinni af tólf systkin-
um sem öll eru látin nema
yngsta systkinið, Aðalheiður,
f. 21. júní 1913. Dóttir Ólafar:
Sigríður Jóna Clausen, f. 29.
ágúst 1942. Maki: Gunnlaugur
Jónsson, f. 28. maí 1931. Börn
Sigríðar af fyrra hjónabandi:
1) Eyjólfur Þórður Þórðarson,
f. 14. ágúst 1962. Maki: Jóna
Ingunn Pálsdóttir. Börn: Eyj-
ólfur Aðalsteinn, f. 29. júní
1988, og ída Bjamey, f. 22.
febrúar 1990. 2) Ólöf Arnbjörg
Þórðardóttir, f. 15. október
1964. Maki: Pétur Ragnar Pét-
ursson. Börn: Björn Hlynur, f.
Kristur minn ég kalla á þig
komdu að rúmi mínu
Gjörðu svo vel og geymdu mig
guð i faðmi þínum.
Elsku hjartans mamma mín,
núna ertu farin frá mér um stundar-
sakir. Þetta er sú stund sem ég hef
kviðið síðan ég var lítii, en ég trúi
því sem þú sagðir mér alltaf, að
þú myndir taka á móti mér þegar
minn tími kæmi.
Elsku mamma mín, þó árin þín
væru mörg þá fannst mér þú aldrei
gömul því þú varst svo ung I hugs-
unum. Ég man þegar ég var lítil
og sat við saumavélina þína, því
þú af miklum dugnaði stofnaðir
þitt eigið fyrirtæki og rakst það af
miklum myndarskap, en það kost-
aði mikla vinnu og útsjónarsemi.
Ég man Iitla stúlku sem svaf hjá
^mömmu sinni og vildi hvergi sofa
annars staðar.
Ég get verið þíðan þín
þegar allt er frosið
því sólin hún er systir mín
sagði litla brosið.
(Höf. ókunnur)
Mér finnst eins og þetta gæti
verið ort um hana mömmu mina
því þetta á svo vel við hana því hún
gat sorg í gleði breytt. Mamma og
Heiða voru nú ekki lengi að sauma
föt á öll börnin mín fimm, og mig
líka, og alltaf voru þau fallegustu
14. nóvember 1987,
og Alexander Glói,
f. 17. júlí 1995. 3)
Aðalheiður Elín
Þórðardóttir, f. 7.
desember 1965.
Maki: Halldór Haf-
steinsson. Börn: El-
ísabet, f. 8. júlí
1983, og Gunnlaug-
ur Steinar, f. 18.
mars 1991. Börn
Sigríðar og Gunn-
laugs: 1) Jóhanna
Jóna Gunnlaugs-
dóttir, f. 10. janúar
1968. Maki: Einar
Þráinsson. Börn: Sigríður Jóna,
f. 31. desember 1989, og Þráinn
Freyr, f. 29. apríl 1994. 2) Jón
Hlynur Gunnlaugsson, f. 16.
desember 1968. Sambýliskona:
Karen Ósk Hrafnsdóttir. Barn:
Hlynur Freyr, f. 8. september
1993, stjúpdóttir Sigrún Maria,
f. 3. júlí 1992.
Ólöf stofnaði Drengjafata-
stofuna 1939 sem síðar varð
Fatabreytinga- og viðgerða-
þjónustan á Klapparstíg 11 sem
hún rak ásamt systur sinni síð-
ustu áratugina. Ólöf hætti
rekstri í apríl 1996 þá 87 ára
gömul.
Útför Ólafar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
fötin okkar. En sagan endurtekur
sig - svo eignaðist ég lítinn Öbbu-
dreng, en hann kallaði ömmu sína
svo á vissu tímabili, og hvergi svaf
hann nema hjá Öbbu sinni á meðan
við bjuggum hjá henni og Heiðu.
Mamma og Heiða systir hennar
héldu heimili saman í yfir þijátíu
ár svo missir hennar er sár. Án
hennar hefði elsku mamma mín
ekki geta verið heima þar til viku
áður en kallið kom. Mamma og
Heiða voru mjög samrýndar og
meiri kærleika hef ég ekki séð en
var á milli þeirra. Þær voru sem
ein enda alltaf nefndar báðar í einu.
Þegar við komum til þeirra var allt-
af veisla og aldrei neitt nógu gott
fyrir fólkið þeirra.
Mamma var ekki há í loftinu
þegar hún þurfti að vinna, því hún
var ein af tólf systkinum og pabbi
heilsulaus, sá mæti maður. Og aldr-
ei féll henni verk úr hendi, enda
vann hún í fyrirtæki þeirra systra
þar til í apríl 1996. Mamma var
mjög kát og hafði gaman af gríni
og gat hlegið dátt. Hún hafði
ákveðnar skoðanir á landsmálum
og enginn gat breytt hennar póli-
tísku skoðunum. Hún hafði mikla
greind og víðsýni og gat manna
best metið sínar eigin skoðanir.
Mamma elskaði mig meira en lífið
í bijósti sér og börnin mín og barna-
börn fóru ekki varhluta af ást henn-
ar sem hún átti takmarkalausa. Ef
allir væru jafn góðir og hún mamma
mín, þá væri ekki mikið að í heimin-
um.
Elsku mamma mín, ég fæ aldrei
fullþakkað þér fyrir að fá að vera
dóttir þín, betri mömmu var ekki
hægt að eiga. Þú varst sú stoð sem
maður gat alltaf reitt sig á hvort
sem var í gleði eða sorg.
Guð almáttugur geymi þig, elsku
mamma mín, og fari um þig mildum
höndum, elskan mín. Þótt ég sé
hrygg, gleymi ég ekki að þakka
guði fyrir að við fengum að vera
svona lengi saman og eiga þig fyr-
ir móður og bestu vinkonu. Sofðu
rótt, elsku mamma mín.
Þín elskandi dóttir,
Sigríður.
Hinn 12. nóvember sl. gerðist það
sem við höfðum öll búist við, hetja
var fallin. Hetjan var amma mín
hún Ólöf Jónsdóttir. Amma var
mikil baráttukona sem barðist fyrir
sínu, hún stofnaði Drengjafatastof-
una upp úr 1940 og starfaði við
hana ásamt Heiðu systur sinni fram
í apríl 1996. Amma var kletturinn
og fyrirmyndin í mínu lífí, ekkert
var henni ómögulegt. Alltaf hugs-
aði hún fyrst um mömmu og okkur
systkinin að við hefðum það nógu
gott áður en hún hugsaði um sig.
Við Einar, Sigga Jóna og Þráinn
Freyr þökkum allar samverustund-
irnar með þér og vil ég kveðja þig
með bæninni sem þú kenndir mér
þegar ég var lítil.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma,
og ljúfa engla geyma,
öll börnin þín, svo blundi rótt.
Elsku amma, ég sakna þín sárt.
Jóhanna.
í dag kveð ég hana ömmu mína
hinstu kveðju. Þó að amma hafí
verið orðin 89 ára gömul þá var
hún ung í anda og bar aldurinn
vel, enda ekki nema rúmt ár síðan
hún og Heiða frænka hættu að
vinna í fyrirtæki sínu, Fatabreyt-
ingum, á Klapparstíg, sem áður hét
Drengjafatastofan. Mínar fyrstu
minningar um ömmu mína eru ein-
mitt tengdar saumaskapnum þegar
ég sem lítið kríli sat á borðinu og
var að „hjálpa“ ömmu við sauma-
skapinn sem slðar varð úr alvöru-
hjálp.
Tengsl mín við ömmu voru allt
annars eðlis heldur en bara að hún
væri amma, hún var frábær vinur
og ég vildi helst alltaf vera hjá
ömmu og gisti mikið hjá henni í
Dvergabakkanum sem barn og
unglingur og án hennar væri ég
ekki sú sem ég er í dag. í nokkur
ár bjó ég í risinu á Kaplaskjólsveg-
inum með eiginmanni mínum og
barni og var það hreint frábær tími
sem gerði okkur að enn betri vin-
konum en við vorum fyrir. Það var
alltaf hægt að tala við ömmu um
allt og hún hafði mjög ákveðnar
skoðanir á hlutunum og var hún
þess fullviss að eftir þetta líf hæf-
ist nýtt, við kölluðum það milli-
færslu á milli heima og að þar biðu
okkar allir þeir sem farnir væru á
undan.
Elsku amma, ég vil þakka þér
fyrir öll okkar góðu ár saman og
hversu mikið þú varst alltaf tilbúin
að gefa af þér til handa okkur og
þá sérstaklega litlu lönkubömunum
þínum og ég veit að Bjöm Hlynur
og Glói eiga éftir að sakna mikið.
Elsku mamma, Heiða og krakkar,
okkar missir er mikill en við stönd-
um saman nú sem endranær.
Elsku amma mín, ég mun sakna
þín sárt en vil þakka fyrir að fá
að hafa verið hjá þér til síðustu
stundar og ég er þess fullviss að
við sjáumst síðar.
Þín
Ólöf.
Vertu yfir og allt um kring
með eilííri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
Þakka þér fyrir allt, elsku amma
mín, þú munt ávallt lifa með okkur
vegna allra minninganna. Guð
geymi þig.
Þinn
Eyjólfur og fjölskylda.
Elsku lánka, ég man þegar ég
átti heima hjá þér og Heiðu, það
var gaman. Ég fékk alltaf eitthvað
gott að borða hjá þér og mátti allt-
af horfa á sjónvarpið. Þú og Heiða
frænka voruð alltaf góðar vinkonur
og systur og áttuð heima saman á
Kaplaskjólsveginum.
Élsku lánka mín, ég mun sakna
þín mjög mikið og mér þótti svo
vænt um þig, þú varst svo góð við
okkur bamabarnabörnin. Og allir
eru svo leiðir af því að þú ert dáin.
Við mamma og pabbi og Glói
ætlum í kirkjuna og biðja bænir og
kveðja þig. Við setjum blóm og
myndir á kistuna þína og munum
alltaf minnast þín, elsku lánka mín.
Björn Hlynur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vemd í nótt.
Æ vist mig að þér taka
mér yfír lát þú vaka
þinn engil, svo ég sofí rótt.
(S. Egilsson.)
Elsku systir mín, hér sit ég og
horfi út í tómið. Allt er svo autt
og tómt síðan þú varst kölluð burt.
Alltaf var það svo þegar mig vant-
aði styrk, þá varst þú komin mér
til bjargar. Það var alltaf eins og
þú gætir veitt það sem mig vant-
aði, frá því fyrsta til hins síðasta.
Nú er ég orðin ein eftir.
í Dvergabakkanum bjuggum við
saman þrjú systkini og mikið ieið
okkur vel saman. Mikiil var söknuð-
ur okkar þegar Eyvi dó, en við stóð-
um þá saman sem endranær. Nú
síðastliðin fímmtán ár áttum við
heima á Kaplaskjólsveginum og
áttum notalegt og fallegt heimili
saman, en nú fínnst mér eins og
ekkert heimili síðan þú fórst.
Elsku Óla mín, þú kunnir vel að
meta góðar bækur og falleg ljóð.
Elsku Óla mín, ég þakka þér öll
góðu árin okkar saman og í full-
vissu þess að við mætumst þegar
minn tími kemur. Nú veit ég að
vinir hafa beðið í varpa, því von var
á gesti. Almáttugur guð umvefji
þig ljósi og dýrð himinsins á hinum
ýmsu brautum. Guð blessi þig og
alla elsku vinina okkar sem á undan
eru farnir í guðsfriði.
Þín systir,
Heiða.
Alltaf erum við jafn óundirbúin
því að kallið komi. Eftir stutta en
erfíða baráttu lést Ólöf Jónsdóttir
á Landspítalanum 12. nóvember sl.
Fyrstu kynni mín af Ólöfu urðu
upphafíð að áralangri vináttu ungs
pilts og roskinnar konu. Ólöf bar
árin ung í anda og var nútímalegri
í háttum og hugsun en margir af
yngri kynslóðinni. Góðmennska og
ósérhlífni Ólafar var engu lík.
Barnabörnin og barnabarnabörnin
voru henni sem lífskraftur sem hún
nærðist á. Ólöf og systir hennar
Aðalheiður Jónsdóttir ráku sauma-
stofu saman til margra ára. Oft kom
ég til þeirra á Klapparstíginn þar
sem þær báru gesti og gangandi á
höndum sér. Kaffí og meðlæti, spjall
og spurningar léttu manni lífíð á
_ líðandi stund. Framsýni og nútíma-
leg hugsun Ólafar gerði það að
verkum að ég sem ungur maður
þroskaðist í návist hennar og skildi
gildi lífsins betur en áður.
Sögurnar af erfiðum tímum fyrri
ára og hve létt henni tókst að láta
allt leika í höndum sér voru hennar
ráð fyrir unga fólkið að fóta sig í
lífinu. Réttsýni, trygglyndi, blíðleiki
og góðmennska einkenndu Ólöfu
sem persónu. Það sem oft virtist
erfítt að yfírstíga varð létt verk
eftir að hafa rætt málið við Ólöfu
og sýnir það hversu þægilegt var
að hafa hana með í ráðum. Þegar
við Ólöf, barnabarn Ólafar heit-
innar, kynntumst bjuggum við
fyrsta árið á Kaplaskjólsveginum
hjá Ólöfu og Heiðu systur hennar.
Oftar en ekki komu vinir okkar í
heimsókn og var þá oft kátt á hjalla
þegar spjallað var og skeggrætt um
málefni líðandi stundar. Man ég
sérstaklega hversu gaman henni
þótti að gefa Árna frænda mínum
að borða og þótti honum matseld
hennar með eindæmum góð. Pönns-
urnar, grjónagrauturinn með rúsín-
unum og allt það sem borið ’var á
borð fyrir vini og vandamenn var
allt af bestu gerð og alltaf mátti
sjá að hugur fylgdi máli. Gjafmildi
hennar og lifandi áhugi hennar á
því að við börnin fengjum aðeins
það besta setti í mann keppnishug
I að standa sig og ná árangri. Að
því sem ég lærði af kynnum mínum
við Ólöfu bý ég alla tíð. Krafturinn
og heilbrigð sál í hraustum líkama
er það sem gildir.
Mér fínnst einsog ákveðið tóma-
rúm hafi nú myndast þegar svo góð
manneskja er fallin frá. Það er hins-
vegar staðföst trú mín að þeir sem
Ólöf kynnist nú á nýjum stað séu
heppnir að fá hana í lið með sér.
Elsku Sigga mín og Heiða, ég veit
hve stórt skarð missir ykkar heggur
og megi allar góðar vættir styrkja
ykkur í því að fylla upp í það með
góðum og gjörvilegum minningum
um góða konu.
Elsku Ólöf mín - nú kveð ég þig
I bili og óska þér góðs gengis á
nýjum stað.
Pétur.
Elsku amma mín, með þessum
orðum langar mig að kveðja þig og
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og mína fjölskyldu.
Margar góðar stundir rifjast upp í
huga mér á þessarri stundu, einkum
þó þær stundir er ég, Ólöf og Eyjólf-
ur áttum hjá ykkur Heiðu í Dverga-
bakkanum hér áður fyrr og eru þær
mér ógleymanlegar. Lífið á eftir að
vera tómt án þín en ég trúi því að
nú hafír þú fengið hvíld, elsku
amma mín, og þjáist ekki meir.
Elsku Heiða mín og mamma, miss-
ir ykkar er mikill og bið ég guð að
hjálpa okkur öllum í þessari miklu
sorg.
í bljúgri bæn og þökk til þín
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þin, Guð, leiddu mig.
Og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í bijósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú, æ Drottinn minn.
Ég sakna þín mikið, elsku amma
mín, minning þín mun ávallt lifa
með mér.
Þín
Aðalheiður.
Elsku lanka, nú ertu komin til
himna og vemdar okkur statt og
stöðugt, guð blessi þig og verndi,
elsku lanka okkar, þú hefur alltaf
verið okkur svo góð.
Elsku lanka, lífíð kallar,
leiðir okkar skilja í dag.
Góðar vættir vaki allar,
vemdi og blessi æ þinn hag.
Hvíldu í friði, elsku lanka okkar.
Þín langömmubörn,
Elísabet og Gunnlaugur
Steinar Halldórsbörn.
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín.
Hljóma skal harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
Hærra til þín.
Alltaf var yndislegt að vera hjá
henni ömmu því hún var jákvæð,
gestrisin með eindæmum og elsku-
leg á allan hátt.
Ég vil þakka henni ástkæru
ömmu minni fyrir allt sem hún gerði
fyrir mig og son minn, við munum
aldrei gleyma þér.
Þínir drengir
Jón Hlynur Gunnlaugsson,
Hlynur Freyr Jónsson.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endur-
gjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi
(5691115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast send-
ið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfí-
legri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða
2200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.