Morgunblaðið - 07.02.1998, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
AÐSENDAR GREINAR
LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 1998 35
Hús málarans og
önnur hús
AUGLJÓST er að
grein mín í Morgun-
blaðinu sl. laugardag
um framkomu borgar-
yfírvalda við sölu
Englaborgar hefur
komið illa við kaunin á
borgarstjóra. Um það
vitnar svargrein 5.
febr. sl. Ekki er hægt
að segja að skrif borg-
arstjórans endurspegli
mikið dálæti á stað-
reyndum og þaðan af
síður skilning á menn-
ingarverðmætum. Enn
sem fyrr er stutt í yfir-
lætið. Borgarstjóri fer
frjálslega með, víkur
sér undan og hallar réttu máli.
Varðandi sölu á Englaborg skrif-
ar borgarstjóri að seljendur hafi
haft um tvo kosti að velja og valið
þann kaupandann sem hærra verð-
ið bauð. Borginni hafi verið tjáð á
síðustu stundu, að nýr kaupandi
væri kominn til og borgin yrði að
hækka verð sitt verulega, en verða
af kaupunum ella. Þetta er ekki
rétt. Tilboð borgarinnar var háð
því skilyrði að listamannaíbúð í
eigu borgarinnar væri tekin upp í
kaupin. Seljendum var ekki gefinn
kostur á samningi á öðrum for-
sendum, eins og hugur þeirra stóð
sannarlega til. Engin þörf var á yf-
irboði. Munurinn á tilboðunum
fólst í tilhögun á greiðslunni fyrir
húsið, ekki í hærra verði.
Hroki borgaryfirvalda
I tilboði borgarinnar var gert
ráð fyrir að íbúð á Engjateigi gengi
upp í kaupin og var hún metin á
10,5 milljónir króna. Seljendur
töldu það of hátt mat miðað við
ástand eignarinnar og almennt
markaðsverð. Spyi’ja má hvers
vegna borgin seldi ekki sjálf þessa
íbúð, úr því verðið var álitið raun-
hæft, í stað þess að gera hana að
hluta af viðskiptum við aðila, sem
hafði ekkert við hana að gera.
I grein sinni segir borgarstjóri
að íbúðin hafi verið keypt af borg-
inni meðan sjálfstæðismenn voru í
meirihluta, árið 1991, á 14 milljónir
króna. Þetta er rangt. Listamanna-
íbúðin var keypt fyrir 9,4 milljónir
króna, en hluti hennar
er lítil vinnustofa. Hins
vegar er stór vinnu-
stofa annars staðar í
húsinu, sem einnig er
eign borgarinnar. Sú
vinnustofa var keypt
fyrir 4,6 milljónir
króna og átti ekki að
ganga með upp í kaup-
in á Englaborg.
Kjarni málsins er sá,
að borgaryfirvöld töldu
sig hafa öll ráð selj-
enda í hendi sér. Þau
gætu með öðrum orð-
um stillt þeim upp við
vegg. Þetta sést glöggt
á því, að daginn eftir
söluna, vai- haft samband við selj-
endur til að kanna hvort hægt væri
að láta kaupin ganga til baka. Það
var því ekki verðið, sem stjórnaði
viðbrögðum borgarstjóra. Orð
borgarstjóra í svargreininni „mér
er fullljóst að borgin hafði alla
burði til að að yfirbjóða einstak-
lingana sem höfðu augastað á hús-
inu, en fannst það ekki sanngjarnt"
er eftiráskýring.
Heiðarleiki seljenda, sem vildu
láta borgina vita að hagstæðara til-
boð hefði borist, sem fólst í tilhög-
un greiðslunnar en ekki verðinu,
og gefa henni tækifæri til að kaupa
á sömu kjörum, var túlkaður sem
sölubrella fasteignasala. Með hlið-
sjón af langlundargeði seljenda í
meira en tveggja ára samningaum-
leitunum, er þessi ályktun afar
ósanngjöm, svo ekki sé meira sagt.
Húsasöfnun
I grein sinni segir borgarstjóri
„núverandi borgaryfirvöld ekki
hafa áhuga á að safna að sér húsum
með ærnum tilkostnaði fyrir skatt-
greiðendur, sem litlar eða engar
hugmyndir eru um hvernig eigi að
nýta.“ Það vekur spurningu um
húseign sem borgin keypti fyrir
þremur árum að Laufásvegi 43.
Þessari eign, sem átti að fara á Ar-
bæjarsafn hefur ekkert verið hald-
ið við og er hún að drabbast niður.
Þegar litið er til þess, gæti maður
einmitt haldið að borgarstjóri væri
að safna að sér húsum, með ærnum
tilkostnaði fyrir skattgreiðendur,
sem engar hugmyndir eru um
hvernig eigi að nýta.
Hinn listelski borgarstjóri minn-
ist í grein sinni á Asmundarsal.
Það hús var til sölu árið 1995 og
þegar það fréttist að tveir lista-
menn hefðu gert tilboð í húsið,
ákvað borgarstjóri að bjóða betur
til að borgin fengi það til eignar.
Hvorki vegna byggingarsögulegs
Borgaryfírvöld töldu
sig hafa öll ráð seljenda
í hendi sér, segir Inga
Jóna Þórðardóttir. Þau
gætu með öðrum orðum
stillt þeim upp við vegg.
gildis þess né til að nýta það í þágu
myndlistar. Nei, borgin yfirbauð
einstaklinga, listamenn, til þess að
breyta húsinu í leikskóla. Listasafn
alþýðu bjargaði borgarstjóra úr
þeirri klípu í kjölfar kröftugra mót-
mæla bæði almennings og lista-
manna.
Listamenn í
Englaborg á ný
Þótt verulegur ávinningur hefði
verið fyrir Reykjavíkurborg og
samtök listamanna að eignast hús
málarans, Englaborg, er ekki síður
ánægjulegt að ungir listamenn
muni skapa sér þar bústað og
starfsaðstöðu rúmum fimmtíu ár-
um eftir að Jón Engilberts og Tove
kona hans fluttu þangað inn. Þeim
fylgir góður hugur og allar bestu
óskir.
Hér hefur ekki verið mæðst yfir
sölunni á Englaborg, þvert á móti.
Hins vegar eru vinnubrögð
Reykjavíkur og borgarstjóra sjálfs
í þessu máli í hæsta máta gagn-
rýniverð. Að vanda kýs Ingibjörg
borgarstjóri að svara gagnrýni
með skætingi. Við því er ekkert að
segja. Svo verður hver að fljúga
sem hann er fjaðraður.
Höfundur er borgarfulltníi Sjálf-
stæðisflokksins og situr f menning-
armálanefnd.
Inga Jóna
Þórðardóttir
Kosið um sameiningu
sveitarfélaga
HINN 7. febrúar
mun fólk fara á kjör-
stað og kjósa um sam-
einingu Eyrarbakka-
hrepps, Stokkseyrar-
hrepps, Sandvíkur-
hrepps og Selfossbæj-
ar. Sjálf er ég alfarið á
móti sameiningu. Bæði
á Stokkseyri og Eyrar-
bakka er margt í óreiðu
fjárhagslega, það er
þungum bagga að
velta, margir þurfa á
fjárstuðningi að halda
af ýmsum ástæðum, til
dæmis veikindum og
ýmsu öðru. Eg get ekki
séð fyrir mér að Sel-
fossbær sé áfjáður í að laga þennan
vanda. Ég vitna í orð konu einnar
sem sótti fund á Selfossi, hún
sagði: „Hvað höfum við á Selfossi
að gera við þessa fornu byggð,
Eyrarbakka og Stokkseyri, þar
sem allt er í óreiðu?“ og margt
fleira. Ég hef grun um og hef heyrt
að þeir hafi augastað á hagagöngu
fyrir hross, og svo að
aðrir sjái sér fært að
nýta sandinn úr fjör-
unni.
Maður veit hvað
maður hefur en ekki
hvað maður fær ef af
sameiningu verður. Við
á Eyrarbakka höfum
mjög góðan sveitar-
stjóra, að minnsta
kosti er það mitt álit,
og ég hygg að fleiri séu
á þeirri skoðun. Það er
vandfundinn maður
sem kæmi í hans stað.
Ég sé engan, því mið-
ur. Heyrt hef ég að
hann ætli að segja af
sér verði ekki sameining.
Magnús Karel Hannesson odd-
viti okkar er dagfarsprúður, mjög
yfirvegaður og ljúfur. Hann er
virðingarverður, hvar sem hann
hefur þurft að koma opinberlega
fram hef ég ávallt verið stolt af
framkomu hans, hún hefur ávallt
minnt mig á framkomu Vigdísar
Finnbogadóttur fyrrverandi for-
seta.
Ef af sameiningu verður þá
missa þó nokkrir atvinnu. Það er
ekki á það bætandi því margir eru
atvinnulausir á Eyrarbakka, og hef
ég frá Selfossi að þar séu 147 at-
vinnulausir. Ég hef frétt að búið sé
að bjóða karlmanni starf við að sjá
um íþróttahúsin bæði á Eyrar-
Maður veit hvað maður
hefur, segir Helga H.
Sörensen, en ekki hvað
maður fær.
bakka og Stokkseyri. Þessi karl-
maður býr á Selfossi og er í fastri
vinnu þar. Búið er að bjóða það
starf hans öðrum sem einnig býr á
Selfossi. Mér finnst þetta hneisa,
þar sem ekki er búið að kjósa um
sameiningu.
Höfundur er húsmóðir á Eyrar-
ibakka.
Helga H.
Sörensen
Frelsi, frum-
kvæði og
framfarir!
VIÐ höfum mikla
þörf fyrir að hafa áhrif
á okkar nánasta um-
hverfi. Við viljum laga,
bæta og breyta. Venju-
lega göngum við í það
án þess að hika, fram-
kvæmum og klárum
það sem stefnt var að.
A fyrstu árunum er
þetta tiltölulega fá-
breytt umhverfi en
þegar árin verða fleiri
flækjast málin, þau
verða tæknilegri og
betra er að viss verka-
skipting ríki í þessu
sem öðru og kjörnir ein-
staklingar sinni þessum
málum íyrir mann. Þeirra hug-
myndir fara þá í meginþáttum sam-
an við mínar.
Barátta byggð á hugmyndum
Vaka er eitt þeiiTa félaga sem
hefur verið starfsvettvangur
margra slíkra einstaklinga. Hópur
fólks sem vill vinna að hagsmunum
stúdenta í víðu samhengi, til lengri
og skemmri tíma. Vaka hefur verið
mótvægi við öfgaöfl, barist íyrir
borgaralegu lýðræði og trúir að
frelsi einstaklingsins til athafna sé
grunnforsenda þess að framfarir
náist á öllum sviðum. Við viljum
frelsi, frumkvæði og framfarir.
Fi’umkvæði stúdenta
I mörgum veigamiklum hags-
munamálum höfum við stúdentar
náð góðum árangri. Innan Háskól-
ans má nefna stofnun Félagsstofn-
unar Stúdenta, byggingu Garða, að-
stoðarmannakerfi, Hollvinasamtök,
söfnun bóka, aukin áhrif stúdenta í
ákvarðanatökum innan Háskólans
og fleira og fleira. Við skynjum þeg-
ar sóknarfæri gefast, ráðumst í
framkvæmdir og byggjum upp.
Þetta á ekki síst við þegar stöðnun
hefur verið og þær lausnir sem sitj-
andi valdhafar hafa
beitt eru úreltar, gagns-
lausar og afmarkast af
þeirra eigin hagsmun-
um. Við erum núna í
sóknarfæri og viijum
nýta það. Við viljum
vinna.
Ég vil vinna
Vaka spilar til að
vinna. Vaka vill vinna að
hagsmunum stúdenta,
spila eftir þeim reglum
sem eru við lýði en
byggir framfarir ekki á
úreltum lausnum. Við
viljum blása til sóknar í
málefni sem skiptir
okkur höfuðmáli og kemur okkur
öllum við. Við viljum nýja hugsun
og fara aðrar leiðir. Umhverfið okk-
Vaka spilar til að vinna,
segir Magnús Þór
Gylfason. Vaka vill
vinna að hagsmunum
stúdenta, spila eftir
þeim reglum sem eru
við lýði en byggir fram-
farir ekki á úreltum
lausnum.
ar tekur örum breytingum og frelsi,
frumkvæði og framfarir eru nauð-
synlegar forsendur þess að við ná-
um að fylgja þeim breytingum eftir
og sitjum ekki eftir í viðjum vinstri
manna. Ég vil vinna. Ég vil hafa
áhrif á mitt nánasta umhverfi og um
leið þjóðarinnar allrar.
Höfundur skipar fyrsta sæti á lista
Vöku, félags lýðræðissinnaðra stúd-
enta, til Stúdentaráðs.
Magnús Þór
Gylfason
Námskeið að hef jast
Námskeið í postulínsbrúðu-
og trémálun (country)
spennandi verslun.
Mikið úrval aí trévörum,
t.d. dagatöl, hillur, skápar,
íuglahús, smádót o.fl.
Einnig snið og efni í gamaldags-
bangsa, silkiblóm, körfur og kransar,
frauð, efni, gjafavara, smávara o.fl.
Námskeið í postulínsbrúðugerð og
trémálun.
Ath. Allir sem koma í Föndurhúsið
vikuna 9. - 16. febr. setja nafn sitt í
pott sem síðan verður dregið úr. 10
heppnir viðskiptavinir fá frítt kvöld-
námskeið.