Morgunblaðið - 06.03.1998, Blaðsíða 48

-•^8 FÖSTUDAGUR 6. MARZ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
INGIBJÖRG SALOME
SVEINSDÓTTIR
FJÓLA
JÓNSDÓTTIR
örmum. Ég veit að í dag stígið þið
dansinn saman í sandinum á hinni
einu sönnu sólarströnd.
Þín sonardóttir,
Brynhildur Georgsdóttir.
+ Ingibjörg Sal-
ome Sveinsdóttir
fæddist á Sauðár-
króki 10. maí 1947.
Hún lést á heimili
sínu í Reykjavík 19.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sveinn Guð-
mundsson og Guð-
björg Þorvaldsdótt-
ir, d. 1994. Ingibjörg
var eina bam móður
sinnar en átti þijá
hálfbræður sam-
feðra.
Ingibjörg eignað-
ist Hmm börn og þrjú barnaböm.
Börn Ingibjargar era: Linda, f.
1966, Davíð, f. 1968, Júlíana, f.
1974, Jón Snorri, f. 1979, og
Sóley, f. 1986.
Utför Ingibjargar fór fram í
kyrrþey frá Fossvogskapellu 3.
mars.
Ég kveð þig nú í hinsta sinn,
mamma mín. Vonandi líður þér bet-
ur þar sem þú ert núna heldur en í
þessari jarðvist. Margar spumingar
brenna á vörum mínum þegar þú
NÍfeefur nú öðlast hvfld og kvatt þenn-
an heim. Hvers vegna valdir þú lífi
þínu þennan farveg? Svör við
spumingum fást ekki nú en þegar
við hittumst hinum megin þá fæ ég
svörin. Ég veit að nú hefur sál þín
öðlast frið og Guðbjörg amma hefur
tekið á móti þér.
Ég mun geyma í hjarta mínu
minninguna um þig og þær góðu
stundir sem við áttum saman. Lífið
fór ekki um þig mildum höndum en
þú ert og verður alltaf mamma mín
Pjgg amma bamanna minna. Blessuð
sé minning þín.
Eg fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma,
og pfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Linda.
Vinkona mín úr bamæsku, Ingi-
björg Salóme Sveinsdóttir eða
Bússý eins og við kölluðum hana, er
látin. Hér á Sauðárkróki átti hún
heima fyrstu árin. Er foreldrar
liennar skildu fluttist hún til
^xleykjavíkur með móður sinni og
' ólst upp hjá henni og stjúpföður sín-
um, Erlendi Þórðarsyni, sem henni
þótti afskaplega vænt um alla tíð.
Hér á Sauðárkróki dvaldist hún öll
sumur fram að unglingsárum. Hún
var skemmtilegur félagi og alltaf
kvödd með söknuði á haustin er hún
fór aftur suður. Bússý
var einstakur dýravin-
ur og mörg vom þau
dýrin sem nutu umönn-
unar hennar og gæsku.
Oft fékk hún að fara
upp í Skarð til Jórann-
ar og Olafs og þaðan
átti hún góðar minn-
ingar. Vinátta hennar
og Olafs hélst alla tíð
þó ekki hittust þau í
áratugi. Þau fylgdust
hvort með öðru og
alltaf var ég beðin fyrir
kveðju til hans, er við
höfðum samband.
En æskunnar vor leið hratt og
leiðir okkar skildu í mörg ár, eða
þar til dóttir hennar Júh'ana kom til
okkar hjóna í framtíðarfóstur og
svo þrettán árum síðar systir henn-
ar Sóley, yngsta bam Bússýar. Vin-
konu minni fannst gott að vökva
lífsblómið eins og mörgum, en hún
missti tökin og árin urðu mörg þar
sem lítil gleði var í lífi hennar af
þeim sökum. Móður sína missti hún
í desember 1995 og saknaði hún
hennar sárt, enda mjög kært með
þeim mæðgum. Bússý bar ekki
gæfu til að ala upp sín böm, en
fylgdist með þeim eins og hægt var
og aldrei gleymdust afmæli né jól.
Samband okkar hélst gott alla tíð
og gátum við glaðst með henni þeg-
ar allt gekk vel, misstum aldrei af
henni lengi í einu þegar dimmast
var í lífi hennar.
Bússý var orðin illa farin að lík-
amlegri heilsu mörg síðustu árin.
Hún sagði mér í janúar síðastliðn-
um að hún væri tilbúin að kveðja
þennan heim og er gott að vita að
hún sofnaði sátt svefninum langa á
heimili sínu. Ég bið almættið að
blessa fólkið hennar, bömin hennar
og fjölskyldur þeirra. Blessuð sé
minning Ingibjargar Salome
Sveinsdóttur æskuvinkonu minnar.
Sofðu vært, sofðu rótt
hina síðustu nótt.
Burt úr þjáning og þraut
þú ert svifinn á braut.
Vakirvinurþérhjá
hann mun vel fyrir sjá.
Sofðu vært, sofðu rótt
hina síðustu nótt.
Sofðu vært, sofðu rótt
hina síðustu nótt,
fyrir frelsara þinn
fer þú vinurinn minn.
Vafínn kærleika Krists
átt í komandi vist.
Sofðu vært, sofðu rótt
hina síðustu nótt.
(Sig. Helgi Guðm.)
Kristín Helgadóttir.
+
Þökkum auðsýnda samúð við fráfall og útför
móður okkar,
GUÐRÚNAR ELÍNAR
KRISTJÁNSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til orgelleikara og kórs Akur-
eyrarkirkju.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kolbrún Inga Sæmundsdóttir,
Óli Helgi Sæmundsson.
t
Alúðarþakkir til þeirra mörgu, sem sýndu
okkur vinarhug við fráfall og útför
JÓHÖNNU BJÖRGVINSDÓTTUR
fyrrum prestskonu
á Raufarhöfn og Skinnastað.
Sigurvin Elíasson,
dætur, tengdasonur og dætradætur.
+ Fjóla Valgerður
Jónsdóttir var
fædd á Daðastöðum
á Reykjaströnd í
Skagafirði 27. októ-
ber 1922. Hún Iést á
sjúkrahúsi Reykja-
vfkur 28. febrúar síð-
astliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jón Jónsson,
síðast bóndi á Steini
á Reykjaströnd, og
kona hans, Sigfríður
Jóhannsdóttir.
Bræður Fjólu eru
fjórir og allir á lífi,
Páll, rafvirki á Akureyri, Sigur-
finnur, verksljóri hjá Rarik á
Sauðárkróki, Friðvin, vélsljóri á
Hofsósi, og Halldór bóndi á
Steini.
Ejóla giftist 14. febrúar 1943
Tryggva Haraldssyni frá Fagra-
nesi í Oxnadal, sem lengst af
starfaði við verslunar- og skrif-
stofustörf á Akureyri. Bjuggu
þau á Akureyri samfellt til ársins
1984, er Tryggvi lést. Synir
þeirra eru þrír: 1) Georg H.
Tryggvason, lögfræðingur og
forsljóri Ekrunnar ehf. í Reykja-
vík, fæddur 26.10. 1941. Hann er
kvæntur Ástríði Hauksdóttur og
eiga þau fjögur börn, Brynhildi,
Hildigunni, Hörpu og Tryggva
Harald. 2) Hersteinn Tryggvason
Elsku amma! Ég missti þig allt
of fljótt - í raun varstu nýkomin
til mín. Lengst af skildu okkur að
fjöll og haf og oft leið langt á milli
funda. Síðustu mánuði lífs þíns
varstu nágranni minn og sá tími er
mér dýrmætur. Við sátum ófáar
stundir og ræddum lífið og tilver-
una, ástina, drauma og væntingar.
Frá þér geislaði orka og kraftur
og í þér sameinaðist á einstakan
hátt bjartsýni og þrjóska, kímni-
gáfa og kærleikur. Þú varst ein-
sem starfrækir bók-
haldsþjónustu á
AKureyri, fæddur
8.7. 1943. Hann er
kvæntur Birnu Jón-
asdóttur og eiga þau
einnig íjögur börn,
Höllu, Fjólu, Lindu
og Börk Má. 3)
Bjarki Tryggvason,
húsgagnasmiður og
fyrrum söngvari og
hljóðfæraleikari,
fæddur 25.3. 1947,
en hann stundar nú
nám í gullsmíði.
Hann er kvæntur
Hansínu Jensdóttur og er sonur
þeirra Jens Tryggvi. Fyrri kona
Bjarka er Málfríður Baldursdótt-
ir og eiga þau fjögur börn, Björk,
Sigríði, Sunnu Osp og Völu
Hrönn. Auk þess ólu Fjóla og
Tryggvi upp til 16 ára aldurs Sig-
urð Margeirsson, son Sesselju tví-
burasystur Tryggva.
Árið 1988 flutti Fjóla búferl-
um til Reykjavíkur og starfaði
þá um nokkura ára skeið á
hjúkrunar- og elliheimilinu
Grund. Hún var alllengi búsett á
Grandavegi 45 í Reykjavík en
síðasta árið á Skeljatanga 38 i
Mosfellsbæ.
Fjóla verður jarðsungin frá
Höfðakapellu á Akureyri í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.30.
stök manneskja og ég minnist þín
með stolti.
Ég veit að þú vildir ekki fara, þú
áttir svo margt eftir ógert. Ferðir til
framandi landa, þátttaka í lífi og ást-
armálum barnabarnanna, konfektið
og kaffið sem þú vildir veita og
dansinn sem þú vildir stíga. Þú
barðist allt til enda og þú gafst
aldrei upp.
Ég veit að þegar þú kvaddir okk-
ur heilsaðir þú afa. Ég veit að hann
beið þín og hann tók þér opnum
Elsku amma.
Nú ertu farin á betri stað eftir
stutt en erfið veikindi. Við sitjum hér
saman barnabörnin þín og rifjum
upp liðna tíð og allar þær ánægju-
stundir sem við höfum átt með þér.
Það sem okkur er minnisstæðast er
hvað þér var umhugað um að við fær-
um aldrei svöng frá þér og það brást
aldrei. Þegar við komum í heimsókn
til ykkar afa Tryggva í Skarðshlíðina,
þá biðu okkar staflar af pönnukökum,
kleinum eða vöfflum og þú varst
aldrei ánægð fyrr en við stóðum á
blístri. Oft fórum við niður að Glerá
og tíndum handa þér vönd af vflli-
blómum og alltaf settir þú vöndinn í
vatn og á besta stað, jafnvel þótt ein-
hver skorkvikindi fylgdu með.
Einnig era ferðimar með ykkur
afa í sveitina þína, á Reykjaströnd í
Skagafirði ofarlega í huga. Þá var
sungið hástöfum alla leið frá Akur-
eyri og stungið upp í sig nammimola
þess á milli.
Fyrir níu árum fluttir þú tfl
Reykjavíkur, en afi var þá látinn. Þau
okkar sem enn vora búsett fyrir norð-
an áttu alltaf vísan stað hjá þér, þegar
við bragðum okkm- suður og eklri var
í kot vísað, heldur dekrað við okkm- á
allan hátt. Áhugamál áttir þú mörg,
s.s. sveitatónlist og ferðalög. Þú
varðst aldrei gömul, krafturinn var
slíkur að það gafst enginn tími tfl
slíks. Vinnusemi var þér í blóð borin,
enda vannstu úti alveg þar tfl þú
veiktist fyrir rétt rúmu ári.
Elsku amma, við þökkum þér inni-
lega fyrir allar samverastundimar.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður, og þú munt sjá, að aðeins
það, sem valdið hefur hryggð þinni,
gerir þig glaðan. Þegar þú ert sorg-
mæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.“
(úr Spámanninum)
Þín
barnabörn.
RAGNHEIÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Ragnheiður Guð-
mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
29. mars 1921. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Hvammstanga 27.
febrúar síðastliðinn.
Ragnheiður bjó alla
tíð í Reykjavík, nú
síðast í Bólstaðarhlíð
46. Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Sveinsson, f. 14.10.
1877, d. 22.5. 1966,
og Guðfinna Magnús-
dóttir, f. 12.2. 1881,
d. 19.6. 1953. Þau
giftust 12.11. 1901 og eignuðust
ellefu börn, tvö dóu í æsku en níu
komust til fullorðins-
ára. Ragnheiður var
næstyngst systkin-
anna sem nú eru öll
látin.
Ragnheiður giftist
ekki, en eignaðist
einn son, Svein, f.5.5.
1951, með Benóný
Magnússyni, f. 10.1.
1921, d. 9.10. 1997.
Sveinn er kvæntur
Svövu L. Magnús-
dóttur og eiga þau
tvær dætur, Ragn-
heiði og Hrönn.
Útfór Ragnheiðar
fer fram frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Vinkona mín Ragnheiður Guð-
mundsdóttir er látin, tæplega 77
ára. Hún lést á Sjúkrahúsi
Hvammstanga, þar sem sonur
hennar og fjölskylda hans býr. Við
Heiða höfum þekkst nánast alla
ævi, frá því ég flutti þriggja ára á
Grettisgötuna og kynntist sex ára
hnátu sem leiddi mig þegar ég
rataði ekki sjálf. Það handtak hefur
verið hlýtt og traust og reynst mér
vel gegn um árin. Það er nú svo oft
að bestu vinina eignumst við í æsku,
en kunningja þegar við eldumst.
Seinna flutti ég á Bergþóragötu og
hún á Kárastíg, og að lokum flutti
ég í Álftamýri og hún í Bólstaðar-
hlíð, þar sem við höfum búið síðustu
35 árin. Við unnum saman sem ung-
ar stúlkur hjá sælgætisgerðinni
Freyju, en síðustu starfsár sín vann
hún hjá Bókfelli. Það má segja að
við höfum gengið þessa lífsbraut
meira og minna saman. Hún Heiða
vinkona mín var góður félagi og vin-
ur hér á jörð. Ferðalög vora hennar
yndi og ferðuðumst við mikið sam-
an, allt frá Grænlandi til Rúmeníu,
Búlgaríu, Austurríkis, Lúxemborg-
ar og víðar. I Evrópu hreyfst hún af
söfnum, kirkjum og merkum bygg-
ingum og dáðist að list gömlu snill-
inganna. Hún var sjálf mjög smekk-
leg kona, snyrtimennskan í fyrir-
rúmi og átti einstaklega fallegt
heimili. Hún eignaðist einn son,
Svein, með Benóný Magnússyni.
Sveinn og fjölskylda hans vora
henni mjög hugleikin, sérstaklega
barnabörnin, dætur hans tvær, þær
Ragnheiður og Hronn.
Einn var sá staður sem henni
þótti afskaplega vænt um en það
var úti í „húsi“ eins og hún kallaði
það, Félagsheimili aldraðra í Ból-
staðarhlíð. Þar var dansað hjá Sig-
valda, farið í leikfimi og drukkið
kaffi. Heiða var mikil félagsvera og
naut þess að blanda geði við fólk.
Hún var létt á fæti, kvik, grönn og
vel á sig komin andlega og líkam-
lega. Fyrir nokkram mánuðum
greindist hún með ólæknandi
krabbamein og heilsu hennar hrak-
aði ört, þar til hún lést 27. febrúar
síðastliðinn.
Hvað er hægt að segja þegar
æskuvinkonan er kvödd? „Vertu sæl
vinan, og þakka þér fyrir öll árin okk-
ar saman. Ég kem til með að sakna
þín, að heyra ekki hlátur þinn né sjá
þig framar, en góðu minningamar á
ég og hver veit nema ég sjái þig
seinna þegar ég hverf yfir móðuna
miklu. Það er okkur hulið sem hér
eram.“ Ég, Bára og fjölskyldur okk-
ar vottum syni hennar, Sveini, Svövu
og dætranum samúðarkveðjur.
Skilafrestur minningargreina
EIGI minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útfór er á mánudegi), er
skilafrestur sem hér segir: I
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf grein að berast fyrir há-
degi á föstudag. I miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og
laugardagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birtingar-
dag. Berist grein eftir að skila-
frestur er útrunninn eða eftir að
útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi.
Nú andar næturblær um bláa voga.
Við bleikan himin daprar stjömur loga.
Og þar sem forðum vor í sefi söng
nú svífurvetramóttin löng.
(Tómas Guðmundsson.)
Magnea Albertsdóttir
og fjölskylda.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Þín
Ragnheiður.