Morgunblaðið - 30.04.1998, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 1998 49
MARGRÉT
EINARSDÓTTIR
+ Margrét Einars-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 18. jan-
úar 1913. Hún lést á
Landakotsspítalan-
um í Reykjavík 24.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ingveldur
Þórðardóttir, fædd
1888, Teitssonar frá
Miðfelli í Ytri-
hreppi, og Einar
Kristinn Einarsson,
fæddur 1873, Ein-
arssonar frá Vatns-
leysu í Hraunum.
Einar fórst við Vestmannaeyjar
í apríl 1913. Margrét átti bróð-
ur, Jón Þorbjörn, sem lést 8 ára
gamall árið 1918.
Margrét giftist 21.10. 1933
Þorkatli Ingibergssyni, síðar
Elsku Magga. Þú sast fyrir mér,
þannig hittumst við fyrst. Þú hafðir
haft veður af því að drengurinn þinn
væri farinn að hitta stúlku reglu-
lega og einn morguninn þegar ég
var að læðast út komstu niður stig-
ann „af tilviljun". Þetta var ekki sú
mynd sem ég hafði hugsað mér að
þú fengir fyrst af mér. Þú stóðst
þama í glæsilegum kjól með fallega
svuntu, enda var farið að nálgast
sunnudagshádegi. Seinna sagðir þú
mér að þú hefðir haft mest gaman
af skelfingarsviprium á mér.
Skömmu seinna var ég kynnt fyr-
ir allri fjölskyldunni og þá lést þú
sem við værum aldavinkonur og það
væri eðlilegast af öllu að ég væri
þama. Ég þakka þér fyrir að taka
mig inn í fjölskylduna, fyrir vináttu
þína.
Ég minnist stunda á Kirkjuteign-
byggingameistara,
sem lést árið 1995,
Þorkelssonar húsa-
smíðameistara í
Reykjavík. Böm
Margrétar og Þor-
kels em Unnur,
fædd 1937, Inga,
fædd 1943, og Ingi-
bergur, fæddur
1947. Eiginkona
Ingibergs er Frey-
gerður Kristjáns-
dóttir. Barnabömin
em 8, bamabarna-
bömin em orðin 3.
Þau Margrét og
Þorkell bjuggu í Reykjavík, á
Víðimel 19, sem Þorkell byggði
árið 1946.
Útför Margrétar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
um þegar við bjuggum þar og þú
komst í heimsókn til að kenna mér
að búa til jóla-triffle með
eggjakremi eftir uppskrift sem þú
lærðir þegar þú byrjaðir búskap. Þú
lést mér finnast ég vera mjög klár
að geta lært þetta og að vilja halda í
gamlar hefðir. Nú hef ég kennt
dóttur minni að gera triffle og ég
fann til sama stolts yfir að vera að
kenna henni og ég fann fyrir í fyrsta
sinn þegar mér tókst að gera triffle
„a la Magga“.
Þú hélst fast í hefðir og hélst fjöl-
skyldunni þétt saman. Það var ekk-
ert sem við bömin þín, tengdabörn
og barnabörn gátum ekki fram-
kvæmt og í þínum augum voram við
öll allra best í öllu því sem við tók-
um okkur fyrir hendur.
Þér var sama hver heyrði þegar
þú varst að hæla þínum, eins og á
MINNINGAR
fæðingardeildinni þegar þú og Kalli
komuð að sjá Ástu Dan nýfædda.
Hann stóð við gluggann með okk-
ur með hattinn í hendinni og þú við
hliðina á honum glæsileg að vanda
með hatt á höfði, og þú tilkynntir
öllum að sonardóttir ykkar væri
langfallegasta bamið á deildinni.
Þú stóðst alltaf við hlið Kalla,
studdir hann og lést þig ekki muna
um að rétta honum hjálparhönd í
byggingarvinnunni líka.
Þegar við voram að tala saman
um stöðu konunnar voram við ekki
alltaf sammála um hlutina en þó
sagðir þú að þú værir búin að mála
fleiri ofna um ævina en þú vildir
muna. Ég vil skilja það þannig að ef
þú værir ung í dag þá myndir þú
ekki gera alla hluti eins. Við voram
báðar ákveðnar, en þó að stundum
syði upp úr þegar hvorag vildi gefa
sig, þá jöfnuðum við okkur alltaf og
skildum að við þyrftum ekki alltaf
að vera sammála því að við vorum
vinir og við voram sammála um svo
margt. Við elskuðum sama fólkið og
það var það sem batt okkur saman.
Elsku Magga. Ég kveð þig en á
þó alltaf hluta í þér því að í Ástu
Dan eru hæfileikar og margir góðir
kostir sem hún fékk í arf frá þér.
Mér finnst gott að hugsa til þess
að nú erað þið Kalli aftur saman,
því ef tvær manneskjur voru skap-
aðar hvor fyrir aðra þá vorað það
þið. Bið að heilsa Kalla.
Þín tengdadóttir
Freygerður.
Elsku besta amma mín. Þú studdir
mig alltaf í hverju því sem ég tók
mér fyrir hendur. Það skipti ekki
máli hvort það var skólinn, hesta-
mennskan eða bara hvað ég hafði
stækkað mikið þetta sumar. Alltaf
varst þú þar, til að elska mig og
styðja og segja mér hve miklar
framfarir ég sýndi og hvað ég bæri
af - hvort sem mér gekk vel eða illa.
Því ég var sonardóttir þín og gat
hvað sem ég vildi.
Ég man sérstaklega eftir því
hvað þú varst alltaf ánægð að sjá
mig þegar ég kom í heimsókn. Það
var eins og þú ljómaðir, og sama
hversu veik þú varst þá þekktirðu
alltaf hana Ástu þína. Mér þótti svo
gott að geta verið með þér svona
undir lokin, bara sitja hjá þér, hald-
ast í hendur og segja frá því sem
komið hafði fyrir eða hlusta á þig
segja frá.
Elsku amma. Þakka þér fyrir að
vera eins góð og þú varst, þér þótti
alltaf svo innilega vænt um mig og
sýndir það hvenær sem tækifæri
gafst. Þú varst manneskja sem var
eklri erfitt að elska.
Hafðu það gott á himnum.
Þín
Ásta Dan.
Hún amma okkar var Hafnfirð-
ingur. Það stóð alltaf upp úr þegar
rætt var um gamla daga. Hún ólst
upp hjá móður sinni og ömmu en
faðir hennar lést sama vetur og hún
kom í heiminn. Jón Þorbjöm, bróðir
ömmu, fæddist 5. desember 1910 og
talaði hún oft um hann með söknuði,
en hann lést aðeins 8 ára gamall úr
spænsku veikinni, en þá var amma 5
ára. Þetta hafa verið ungri ekkju
erfiðir tímar, en amma bjó alla tíð
vel að því uppeldi sem hún fékk hjá
þessum tveimur góðu konum, þær
stóðu þétt saman.
Amma var tvítug þegar hún gekk
í hjónaband með afa. Þá voru aðrir
tímar og þótti sjálfsagt að móðir
hennar og amma flyttust inn og
byggju með hjónakomunum. Afi
hafði lært múriðn hjá föður sínum
þremur áram áður og lífið blasti við
þeim. Vann hann af kappi með föður
sínum við byggingarvinnu og vora
ófá húsin sem þeir feðgar reistu.
Það verður okkur afkomendunum
ómetanlegt að eiga myndimar sem
þú tókst af öllum byggingunum
hans afa og raðaðir svo haganlega í
myndaalbúm og merktir. Þær voru
ófáar vinnustundimar sem amma
og afi áttu saman við að gera upp
húsin sem afí ýmist keypti eða
reisti. Árið 1946 fluttu þau á Víði-
mel 19 og bjuggu þar í um hálfa ökjL -
Elsku amma, við vorum lánsöm
að eiga þig og afa að. Við munum
ætíð minnast góðu stundanna sem
við áttum saman. I minningunni
ertu heima á Víðimelnum, og þeim
okkar sem búsett era erlendis í
dag er sérstaklega minnisstæð
gamla góða íslenska matarlyktin
sem barst að vitum okkar um leið
og maður kom inn! Alltaf vorum
við velkomin. Þegar við fengum að
gista hjá ykkur afa var það ósjald-
an að við fengum aur til þess að ná
í appelsín eða sælgæti. Þá vonj^.
stólar dregnir saman, svefnpokarn-
ir sóttir og okkur raðað niður í
stofuna! Eða þegar við komum
köld inn eftir skautaferð á Mela-
vellinum, þá var gott að fá heitt
súkkulaði hjá þér. Við minnumst
ferða í Vesturbæjarsundlaugina og
ófárra bíltúra í Hafnarfjörðinn með
ykkur afa!
Við munum minnast þín þegar
við lítum á alla fallegu munina sem
þú skarst út af mikilli list, hvort
heldur var í við eða bein. Við vorum
ekki síður stolt en þú þegar gripir
þínir voru til sýnis á sýningum. Þú
prjónaðir svo mikið, heilu kjólana,
ófá lopateppi og vettlinga. Það er
gaman að sjá barnabarnabörn þui
að leik með hekluðu dúkkufótnv
sem þú gerðir fyrir þau, rétt eins
og þú gerðir fyrir okkur.
Elsku amma, þú varst með glæsi-
legri konum, ávallt bein í baki og
svo mikil reisn yfir þér. Nú hefur þú
fengið langþráða hvfld. Við minn-
umst þín þar sem þú varst fyrir
tæpum þremur áram við gröf Kalla
afa, sendir honum fingurkoss og
sagðir: „Bless á meðan, Kalli minn.“
Nú fáið þið að hvfla saman í friði.
Þorkell Snorri, Freyja, ^
Unnur Kristbjörg,
Kristín Edda og
Margrét Þóra.
+ Katrín Sverris-
dóttir fæddist á
Akureyri 25. októ-
ber 1950. Hún lést á
heimili sínu 19. apr-
fl síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Sverrir Hermanns-
son, húsasmíða-
meistari, f. 30. mars
1928, og Auður
Halldóra Jónsdótt-
ir, f. 12. nóvember
1931. Katrín var
eina barn þeirra.
Hinn 30. mars
1970 giftist Katrín Jóni Ás-
mundssyni, vélvirkja, f. 15.
Hver mmning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Þakkir til þín, Kata, fyrir sam-
fylgdina í gegnum öll árin sem liðin
era síðan þú komst í fjölskylduna
með Nonna.
Tengdafjölskylda þín öll kveður þig
með söknuði og eftirsjá. Megi Guð
halda vemdarhendi yfir Nonna, böm-
um ykkar, augasteini þínum, bama-
baminu Birki Má, og foreldrum þín-
um sem sjá nú á eftir einkabarni sínu.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt þjarta harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn og blómgast ævinlega
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
ágúst 1949. Þau
eignuðust þrjú
börn. Þau eru: 1)
Auður Elva Jóns-
dóttir, f. 19. janúar
1969, sonur hennar
er Birkir Már, f. 2.
júní 1992. 2) Guð-
rún Lilja Jónsdóttir,
f. 12. maí 1974. 3)
Sverrir Már Jóns-
son, f. 30. janúar
1979.
títför Katrínar
fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
og eilíflega, óháð því sem kemur,
í æsku sinnar gullnu fegurð lifir.
Sem sjálfur Drottinn miidum lófurn lyki
um lífsins perlu á gullnu augnabliki.
(Tómas Guðm.)
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alit og allt.
(V. Briem.)
Tengdafjölskyldan.
Nokkur fátækleg kveðjuorð til
minningar um traustan vin, skóla-
systur og nágranna til margra ára.
Leiðir okkar Katrínar lágu fyrst
saman í barnaskóla. Þessi myndar-
lega stúlka með sitt fallega þykka
rauða hár og fléttuna stóra vakti at-
hygli hvert sem hún fór. Hún minnti
á prinsessu úr ævintýri.
Það var ekki fyrr en ég og fjöl-
skylda mín fluttum í Furulundinn á
Akureyri að konan mín og Katrín,
sem stuttu áður hafði ásamt fjöl-
skyldu sinni flutt í sömu götu, tóku
upp kunningsskap og seinna ein-
læga vináttu. Það var sameiginlegur
áhugi á gróðri og blómarækt sem
leiddi þær saman. Sú sterka vinátta
stóð allt fram á síðustu stund.
Það var á sjómannadaginn sl. að
Katrín og Jón eiginmaður hennar
komu í heimsókn til okkar og færðu
okkur þau hræðilegu tíðindi að hún
gengi með ólæknandi krabbamein.
Þessi vitneskja kom eins og þrama
úr heiðskíra lofti þennan fallega sól-
ríka dag. Katrín var staðráðin í því
að gefast ekki upp fyrir þessum vá-
gesti. Hún barðist eins og hetja en
allt kom fyrir ekki. Móttökur hand-
an móðunnar miklu til annars og
betri heims verða í samræmi við
hina vammlausu og prúðu fram-
komu sem einkenndi allt hennar líf.
Katrín Sverrisdóttir og Jón Ás-
mundsson eignuðust þrjú mann-
vænleg böm, Auði Elvu, sem er bú-
sett á Akureyri, Guðrúnu Lilju, sem
er búsett í Reykjavík, og Sverri Má
sem býr í föðurhúsum.
Þegar halla tók undan fæti hjá
Katrínu naut hún ástúðar og tryggð-
ar eiginmanns síns sem stóð eins og
klettur við hlið hennar. Sú um-
hyggja og ást átti stóran þátt í því
að hún gat dvalið á heimili sínu allt
til enda sem var henni mikils virði.
Við hjónin viljum með þessum fáu
orðum þakka Katrínu fyrir þau far-
sælu og tryggu kynni sem við átt-
um. Við biðjum almættið að varð-
veita Jón eiginmann hennar, böm
+ Ingvar Oddsson fæddist í
Keflavík 28. mars 1923.
Hann lést á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 6. aprfl sfðastliðinn og fór
útför hans fram frá Keflavíkur-
kirkju 15. aprfl.
Með nokkrum fátæklegum orðum
vil ég minnast góðs vinar míns og
langafa barna minna, sem er ekki
lengur meðal okkar.
Fátækleg orð geta á engan hátt
lýst þeim söknuði og trega sem fyll-
ir hjörtu okkar, er við sem nutum
samvista við hann um lengri eða
skemmri tíma minnumst hans.
Ingvar var rólyndismaður,
hjartahlýr og kátur. Hann reyndist
og barnabarn ásamt foreldram sem
sjá á eftir dóttur sinni yfir landa-
mærin miklu. Hvfl þú í friði.
Nú finn ég angan löngu bleikra blóma,
borgina hrundu sé við himin (jóma,
og heyri aftur fagra, forna hþóma,
finn um mig yl úr bijósti þínu streyma.
Eg man þig enn og mun þér aldrei gleyma.
Minning þín opnar gamla töffaheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jörðu.
Brosin þín mig að betri manni gjörðu.
Bijóst þitt mér ennþá hvíld og gleði veldur.
Þú varst mitt blóm, mín borg, mín harpa og
eldur.
(Davíð Stef.)
Vinarkveðja,
Svanberg Árnason og
Ragnhildur Thoroddsen.
í dag kveðjum við kæra vinkonu
okkar, sem lést langt fyrir aldur
fram eftir harða og erfiða baráttu
við illvígan sjúkdóm.
Kynni fjölskyldna okkar hófust í
sumarhúsagarði í Hollandi árið
1990 og voru upp frá því góð vinátta
og samskipti á milli okkar sem vora
okkur mjög ánæguleg. Katrín var
einstaklega heilsteypt og traust
mér vel öll þau ár sem við þekkt-
umst. Þegar ég átti mitt fyrsta bam
gerði ég hann að langafa og var
hann stoltur af því, hann var góur
afi og hans verður sárt saknað.
Elsku Soffía og fjölskylda, algóð-
ur guð gefi ykkur kraft og styrk á
þessum erfiðu tímum. En minning-
arnar um góðan mann munu ylja
okkur um ókomin ár. Ég veit að nú
ríkir friður í hrjáðri sál.
Ég kveð þig, Ingvar minn, með
söknuði og virðingu og bið góðan
guð að varðveita þig og blessa.
Þökk fyrir allt og allt.
Kveðja
Auður Sveinsdóttir.
KATRÍN
S VERRISDÓTTIR
INGVAR
ODDSSON
manneskja. Hún var hreinsldlin,
sanngjöm og hafði auga fyrir því
spaugilega í lífinu.
Frá því að Katrín veiktist alvar-
lega fyrir um það bil ári jukust sam-
skipti okkar vegna tíðra ferða henn-
ar suður til að leita sér lækninga.
Jafnan var Jón þá með henni í för
og stóð eins og klettur við hlið
hennar í veikindum hennar.
Þrátt fyrir að Katrín berðist við
illvígan sjúkdóm sem síðustu mán-
uðina lamaði jafnt og þétt þrek
hennar, munum við alltaf minnast
þess með aðdáun hversu sterk ofp*
æðralaus hún var þar til yfir lauk.
Um leið og við þökkum Katrínu
fyrir samfylgdina og hin frábæru
kynni sendum við ykkur, elsku Jón,
Auður, Guðrún, Sverrir Már, Birkir
Már, foreldrar, tengdaforeldrar og
aðrir aðstandendur, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Megi góður Guð styrkja ykkur í
sorginni.
Ásta, Jón Þór og
synir á Akranesi.
Legsteinar
í Lundi
, v/NýbýlavegÉw
SÓLSTEINAR 564 4566
öa^ðskom
v/ Possvo^skiFkjugíArð
' Sími: 55A 0500
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsta.
Sverrir Einarsson, útfararstjóri
Sverrir Olsen, útfararstjóri