Morgunblaðið - 30.04.1998, Blaðsíða 58

^58 FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
VELKÖMIHNÍ &MLF\//féK/l 'i y'rwA1 F'/g/RKEIKN/NGA
ÖTTUÁ 2F/Z/E V/NPA/ÖAL
‘ 'ÍTTU’A 3F/F/F FV&FsPLie/V..
ÝTTUA ¥ FVF/K FLei/Zl MlKOSn\
ÝrroÁ 5-fy/f/e &la^9/a-fc
'ÝT7VÁ6 F'/eteBlA-SLA-
"yTTVÁ 7FWZ//F. BL/)...
ÝTTO'A S FYF/FBLA 13LA
ýr/UÁ9 FÝfiUP PLA-
Ferdinand
Tommi og Jenni
Ferdinand
Smáfólk
0METIME5 l LÍE AU)AKE AT NI6I4T,ANP
iiineRV AWD lUORRY. AND LJORRT..
THEN A VOICE C0ME5 TO ME OUT OF
THE DARK THAT 5AY5,"U)E UNPER5TANP
Y0l)R PROBLEM.. PETAIL5 AT ELEVEN "
Stundum ligg ég vakandi á nóttunni með endalausar
^hyggjur...

Þá talar til mín rödd út úr myrkrinu sem segir:
„Við skiljum vanda þinn... upplýsingar klukkan
ellefu.“
pb^wdbbiiii
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavik • Súni 569 1100 • Símbréf 569 1329
Svar til Sunnlenska
Frá Lúðvík Berki Jónssyni:
EFTIRFARANDI var sent sunn-
lenska á Selfossi en hefur ekki feng-
ið þar inni. Það óskast því birt í
Morgunblaðinu sem opið bréf til
Sunnlenska á Selfossi.
í Sunnlenska hinn 8. apríl var
grein á baksíðu undir fyrirsögninni
„Urslitatilraun í Amesi“. Oska ég
eftir því að koma á framfæri athuga-
semdum við greinina vegna óná-
kvæmni sem gætt hefur við vinnslu
hennar og jafnframt að skýra betur
efnisatriðin sem að baki liggja. í
greininni er vitnað í Vðskiptablaðið
sem birti samantekt úr ræðu Áma
Vilhjálmssonar stjómarformanns
Granda hf. sem hann flutti á aðal-
fundi þess félags.
Á aðalfundinum lýsti Ámi skoðun-
um sínum á rekstri og framtíðarhorf-
um Amess hf. í ljósi mikillar tapsögu
undanfarinna ára. Grandi á tals-
verðra hagsmuna að gæta sem eig-
andi 27,7% hlutar í félaginu og þurfti
að taka á sig 42 milljónir króna í hlub-
deildartap á síðasta ári vegna rekstr-
artaps Ámess hf. Ranglega er því
haft eftir í Sunnlenska hinn 8. apríl
að tap Granda hafí verið 4 milljónir
vegna Amess á síðasta ári.
I ræðu sinni kom Ami inn á að í
Ámesi væm verðmæti sem ekki
væm færð til eignar í reikningum
félagsins sem hafa þyrfti í huga við
mat á fyrirtækinu. Nefndi hann að
veiðiheimildir Árness hf. hefðu vaxið
vemlega á síðasta ári og næmu að
markaðsverðmæti um 1,1 milljarði
en einungis um 11 milljónir væru
færðar til eignar. Árni benti einnig á
að ákveðin verðmæti gætu falist í yf-
irfæranlegu skattalegu tapi félags-
ins, en það var í lok síðasta árs um
870 milljónir og eðlilega mætti gera
ráð fyrir því að slíkt skattalegt tap
gæti vakið áhuga annama fyrir-
tækja í sjávarútvegi. Til að nýta
slíkt tap til skattalegs frádráttar,
þyrftu þau íyrirtæki, sem eftir því
sæktust, að sameinast Árnesi innan
skamms tíma. Ranglega er því haft
eftir Áma Vilhjálmssyni í Sunn-
lenska að Ámes yrði sameinað öðr-
um fyrirtækjum Granda ef rekstur
þess yrði ekki viðunandi innan
ákveðins tíma. Hvorki er hægt að
spá um hvaða fyrirtæki, ef einhver,
hefðu áhuga á því að nýta skattalegt
tap Árness innan 2-3 ára né hvort
hugmyndir um sameiningu við önn-
ur fyrirtæki fengju brautargengi
aukins meirihluta hluthafa.
Mikið átak er nú hafíð við að rétta
af rekstur Ámess og hefur undirrit-
uðum verið falið að stjóma því verk-
efni. Það er trú mín og vissa að
framtíð starfseminnar muni einung-
is koma til með að ráðast af rekstr-
arárangri og á því mega menn ekki
missa sjónar. Mikill hugur er meðal
eigenda, stjórnar og starfsmanna
fyrirtækisins. Markmiðið er að
skapa gmndvöll fyrir myndarlegum
rekstri sem skili eðliiegum arði til
eigenda sinna og verði til framtíðar
einn af hornsteinum atvinnulífsins í
Þorlákshöfn og víðar á Suðurlandi.
Oska ég eftir því við ritstjórn Sunn-
lenska að birta þessa grein óbreytta
og að um málefni Amess verði fjall-
að af vandvirkni í framtíðinni.
LÚÐVÍK BÖRKUR JÓNSSON,
framkvæmdastjóri Árness hf.
Gerviblaðamennska
Frá Halldóri Birni Runólfssyni:
ÞRIÐJUDAGINN 7. apríl birtist
grein eftir Elías Snæland Jónsson í
Degi undir fyrirsögninni „Fölsuð list
eða peningar?“. Þar fer Elías
Snæland háðulegum orðum um þá
kaupendur listaverka sem hafa orðið
fyrir barðinu á málverkafólsurum
undanfarin misseri. Af máli ritstjór-
ans mætti ætla að honum þyki það
bara nokkuð gott á þolendur falsar-
anna að þeir skuli nú standa uppi
með svikna vöra. „Þeim var nær að
eltast við fræga meistara í staðinn
fyrir að stóla á eigin smekk.“
Svona hljómar nú gerviblaða-
mennskan á menningarvaktinni við
Strandgötuna og í Þverholtinu. Eins
og svo fjölmargir landar mínir fór
ég fyrir nokkra á ónefnda bílasölu
til að endurnýja blikkbeljuna. Af því
að gamla Toyotan hafði reynst mér
svo ágætlega ákvað ég að kaupa
aðra slíka. Þarna var ein gullfalleg
og gljáandi, tíu árum yngri og auð-
vitað skellti ég mér samstundis á
hana.
Ég var ekki fyrr kominn út af
planinu hjá bílasölunni en bifreiðin
gaf upp öndina og hrandi í parta
eins og illa smíðuð spilaborg. Þar
sem ég stóð eins og illa gerður hlut-
ur á miðri götunni með stýrishjólið í
höndunum barst mér til eyma
hrossahlátur af planinu. Þar var
kominn Elías Snæland blaðskellandi
í hópi skúrkanna sem seldu mér bíl-
inn: „Íhhíhí, ohhoho, ahhaha! Þetta
hefurðu upp úr því að snobba fyrir
ákveðnum vöramerkjum."
Til að ná mér eftir áfallið með bíl-
inn fór ég til Portúgals. Þar ákvað
ég að kaupa mér ekta íslenskan salt-
físk í soðið. En viti menn; þegar ég
bragðaði á sælgætinu reyndist hann
allt öðravísi en allur íslenskur salt-
fískur sem ég hafði áður smakkað.
Ég fór bálreiður með umbúðirnar til
fisksalans, en viti menn. Við hlið
hans stóð Elías Snæland og skelli-
hló: „Íhhíhí, ohhoho, ahhaha! Ég
vissi ekki að þú vildir tala við sal-
fískinn? Er ekki sama hvort hann er
norskur eða íslenskur ef maður ætl-
ar bara að sjóða hann? Annars var
Schengen-hliðið milli fslands og
Noregs ekki nógu traust svo að einn
norskur slapp óvart ofan í íslensku
umbúðimar."
í öngum mínum yfir öllum þess-
um svikum ákvað ég að freista næst
gæfunnar vestan hafs. Við hliðin’ á
mér í vélinni sat Norðmaðurinn Leif
Eriksson. Hann var á leið vestur til
að undirbúa þúsund ára afmæli
landafundanna. „En Leifur; hann
var íslenskur, var þa’kki!?“
Þá springur Elías Snæland af
hlátri í sætinu fyrir aftan mig:
„Hættu nú alveg! Íhhíhí, ohhoho,
ahhaha! Gildir einu hver fann Amer-
íku; hvort hann hét Jón Jónsson eða
Leifur Eiríksson. Aðalatriðið er það
að Vínland fannst; ekki hver fann
það. Allt nöldur um ríkisfang Leifs
er bara auvirðilegasta gervi-
mennska."
Þetta er nú öll menningarvaktin
hjá þeim Elíasi; tómar hrotur neð-
anmáls.
HALLDÓR BJÖRN RUNÓLFSSON,
myndlistargagnrýnandi.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.