Morgunblaðið - 09.07.1998, Blaðsíða 46

MORGUNBLAÐIÐ
^46 FIMMTUDAGUR 9. JÚLÍ 1998
SIGRÍÐUR SVAVA
EINARSDÓTTIR
+ Sigríður Svava
Einarsdóttir
fæddist á Fremra-
Hálsi í Kjós 16. des-
ember 1911. Hún
lést á Landspítalan-
um 29. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Einar
Ólafsson, f. 26.6.
1862, d. 8.1. 1919,
og Jóhanna Þor-
steinsdóttir, f. 28.7.
1878, d. 1.4. 1947.
Sigríður átti sex al-
systkini: Guðmund,
f. 29.10. 1908, d.
18.9. 1988, Þóru, f. 20.7. 1909, d.
16.2. 1993, Lovísu, f. 16.12.
1910, d. 26.12. 1954, Jóhönnu, f.
20.6. 1913, d. 29.7. 1954, Ólavíu
f. 1.10. 1915, og Sigrúnu, f. 16.7.
1918. Hálfsystkini hennar voru:
Þórður Einarsson, f. 31.10.
1890, d. 12.12. 1961, Þorsteinn
Eiríksson, f. 5.9. 1896, d. 23.3.
1952, Sigurmann Eiríksson, f.
17.10. 1897, d. 30.10. 1940,
Kristvaldur Eiríksson, f. 12.1.
1899, d. 13.3. 1993, Guðbjörg
Eiríksdóttir, f. 7.9. 1900, d. 8.7.
*"* 1995, Þuríður Eiríksdóttir, f.
1902, d. 1907, og Lúðvík Dal-
berg Þorsteinsson f.
29.4. 1921.
Sigríður giftist
Bjarna Agústssyni
Mæhle, f. 21.5.
1912, frá Mæhle á
Osteröy í Noregi,
árið 1935. Foreldr-
ar Bjarna voru
Bertha Maria Mæ-
hle og Nikolai Aug-
ust Mæhle. Sigríður
og Bjarni settust að
í Reykjavík. Þau
eignuðust tvo syni:
1) Ágúst Bent, f.
19.5. 1935, d. 18.2.
1980, hann var þríkvæntur,
dætur hans eru: Birna, f. 4.8.
1955, Sigríður, f. 26.11. 1957,
Selma, f. 22.12. 1959, og Bryn-
dís, f. 15.7. 1964. 2) Jóhann, f.
9.5. 1949, maki Gunnjóna Una
Guðmundsdóttir, f. 24.5. 1951,
börn þeirra eru: Bjarni Ingvar,
f. 4.3. 1977, Jökull, f. 16.8.
1983, og Svava Lind, f. 18.12.
1989. Barnabarnabörnin eru
11.
Sigríður Svava verður jarð-
sungin frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
í dag, fimmtudaginn 9. júlí, er til
moldar borin tengdamóðir mín og
vinkona Sigríður Svava Einarsdótt-
ir.
Ég kynntist Sigríði fyrir um 30
árum þegar ég tengdist fjölskyldu
hennar. Sigríður var glæsileg kona,
hreinskilin og ákveðin í skoðunum.
Hún var einstaklega gestrisin og
myndarleg húsmóðir og var alla tíð
mjög gestkvæmt á heimili þeirra
hjóna, Sigríðar og Bjarna.
Það var gott að eiga Sigríði að og
reyndist hún mér sem og öðrum
fjölskyldumeðlimum sem besta
móðir. Þegar eitthvað stóð til í fjöl-
skyldunni var hún ætíð reiðubúin að
koma og aðstoða, hvort heldur var
að gæta barna og bús eða undirbúa
afmæli, skírnar- eða fermingarveisl-
ur. Allt sem hún gerði, gerði hún af
áhuga, kunnáttu og umhyggjusemi.
Þegar Jóhann, eiginmaður minn,
Stefánsblóm
Laugavegí 178
S: 561 0771
þurfti að skreppa til útlanda vegna
starfa síns bauðst hún gjarnan til að
koma í Mosfellsbæinn og gæta
barnanna svo að ég gæti farið með
honum. Það var alveg sama hvemig
stóð á hjá henni sjálfri, ef aðrir
þurftu aðstoð lagði hún frá sér eigin
verk til að rétta þeim hjálparhönd.
Sigríður var gáfuð og víðsýn kona.
Gaman var að heimsækja hana í
Skipholtið, þiggja hjá henni ljúf-
fengar veitingar og ræða við hana
því aldrei skorti umræðuefnin, en
aldrei heyrði ég hana þó hallmæla
nokkrum manni. Það vakti oft undr-
un mína og aðdáun hve börn hænd-
ust að henni og þeim trúnaði sem
þau sýndu henni. I staðinn fengu
þau hvatningu og uppörvun sem er
svo mikilvæg þeim sem eru að vaxa
úr grasi. Mikið fannst börnunum í
fjölskyldunni gott að heimsækja
hana ömmu, létta á hjarta sínu og fá
r Blómaúwðirí >
öaúðshom
^ v/ Hossvogski^kjugai'ð a
Sími: 554 0500
LEGSTEINAR t Marmari
Islensk framleiðsla Granít
Vönduð vinna, gott verð Blágrýti
Sendum myndalista Gabbró
MOSAIK Líparít
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík 1
sími 5871960, fax 5871986 |
LEGSTEINAR
í rúmgóðum sýningarsölum okkar eigum
við ávallt fyrirliggjandi margar gerðir
legsteina og minnisvarða úr íslenskum
og erlendum steintegundum.
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalista.
ÍK S.HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP.,SÍMI:557-6677/FAX:557-8410
MINNINGAR
í leiðinni góðgæti í munninn og aur í
vasann.
Þótt ævi Sigríðar hafi verið löng
og farsæl þurfti hún að ganga í
gegnum þá þungbæru reynslu að
lifa eldri son sinn, Ágúst Bent. Lát
Bents var henni mjög þungbært og
átti hún erfitt með að sætta sig við
það. Nú 18 árum síðar var komið að
henni sjálfri að kveðja þetta líf. í
vor var ljóst að tími sá er við fengj-
um að hafa hana hjá okkur væri að
renna út. Það lýsir vel þessari óeig-
ingjörnu konu, að þegar við rædd-
um um að hætta við fýrirhugað
sumarleyfi okkar núna í vor á ír-
landi aftók hún það með öllu og
sagðist mundu lifa þangað til við
kæmum aftur. Á þjóðhátíðardaginn
vorum við afkomendurnir vön að
hittast heima hjá Sigríði og drekka
hjá henni þjóðhátíðarkaffið og var
svo einnig nú. Ég held að ekkert
okkar, sem sátum þetta kveðjuhóf,
hafi á þeim degi verið Ijóst hve veik
hún var orðin og að kveðjustundin
væri að renna upp. Ellefu dögum
síðar var hún svo lögð inn á Land-
spítalann og degi síðar kvaddi hún
þessa jarðvist, með þeirri reisn sem
einkenndi svo mjög allt hennar líf.
Það voru umfram annað fórnfýsi
og þjónusta sem einkenndu líf Sig-
ríðar Svövu Einarsdóttur. Auðug af
andlegum verðmætum hóf hún
þetta líf og mun auðugri hverfur
hún nú á braut.
Frómt líf og farsæll dauði
fylgjast með réttu að,
af hveijum heimsins auði
helst vilda’ ég kjósa það.
(Hallgrímur Pétursson.)
Nú þegar ég kveð mína ástkæru
tengdamóður og vinkonu með sökn-
uði finn ég fyrst og fremst til þakk-
lætis fyrir að hafa fengið að vera
henni samferða á lífsins vegi. Ég
gleðst yfir farsælu lífi hennar þakk-
lát íyrir að hún var sú sem hún var.
Guð blessi minningu Sigríðar
Svövu Einarsdóttir.
Gunnjóna Una Guðmundsdóttir.
Elskuleg móðursystir mín er dá-
in. Það er sárt til þess að hugsa að
eiga ekki oftar eftir að sjá Siggu
sparifrænku mína. Það er ríkidæmi
að hafa átt slíka frænku sem Sigga
var og hafa notið samvista við hana
meira og minna í yfir 50 ár.
Á heimili Siggu voru allir vel-
komnir, jafnt háir sem lágir. Það
var sama á hvaða tíma dags eða
hvernig á stóð, öllum var fagnað og
allt það besta borið á borð, og það
voru kræsingar í lagi. Sigga var
snillingur í bakstri og matargerð.
Frænka mín var einstök kona. Hún
vildi allt fyrir alla gera, en ætlaðist
ekki til neins af öðrum. Það var
sama hvað mikið hún lagði af mörk-
um fyrir aðra, það tók því ekki að
minnast á það, að henni fannst. Það
er varla hægt að minnast Siggu án
þess að nefna Bjarna mann hennar í
sama orðinu, því svo einstakt var
þeirra hjónaband sem byggðist upp
á ást, virðingu og umhyggju þeirra
hvors fyrir öðru.
Ekki var umhyggjan og ástin
síðri fyrir tveimur sonum þeirra og
fjölskyldum þeirra. Sigga og Bjarni
eignuðust tvo syni, Bent sem var
hárskeri og Jóhann sem er raf-
magnsverkfræðingur. Einnig ólu
þau upp tvær dætur hans Bents,
þær Birnu og Sússý. Benti var öll-
um mikill harmdauði, þegar hann
lést langt um aldur fram aðeins 44
ára gamall. Ég held að Sigga hafi
aldrei náð gleði sinni að fullu eftir
lát Benta. Henni fannst eitthvað af
sér sjálfri deyja með honum.
Jóhann, yngri sonurinn, hefur
svo sannarlega staðið undir nafni
sem sólargeisli foreldra sinna, ekki
síður en Bent sem var 15 árum
eldri. Jóhann hefur reynst foreldr-
um sínum einstakur sonur og ekki
hvað síst eftir að veikindi herjuðu á
þau hjónin. Eins og hendi væri
veifað var fótunum kippt undan
Bjarna. Hann fékk heilablæðingu
fyrir þremur árum og hefur síðan
verið bundinn hjólastól. Það gekk
mjög nærri Siggu frænku minni að
vera sjálf orðin svo heilsulaus að
hún gat ekki hjúkrað manni sínum.
Það er þó ljós sem skín í gegn. Það
er æðruleysi Bjarna. Þvílík geð-
prýði, sálarró og ljúf lund er ein-
stök hjá manni sem aldrei varð
misdægurt en á nú allt sitt undir
öðrum komið. Bjarni dvelur á
hjúkrunarheimili við gott atlæti og
var það Siggu mikil huggun að vita
af Bjarna í svo góðum höndum.
Ég veit að móðir mín hefur ekki
aðeins misst elskulega systur held-
ur líka sína bestu vinkonu. Þennan
missi getur enginn bætt henni, svo
einstök sem Sigga var. Mörg börn
fengu að skarta fallegu útprjónuðu
peysunum frá Siggu, ekki bara
barnabörn og langömmuborn,
heldur líka frænkur, frændur og
vinir.
Sigga mín. Bömin mín eni afar
þakklát fyrir að hafa átt þig fyrir
„bestu frænku“ eins og þau kölluðu
þig. Þú fylgdist alltaf með þeim af
áhuga, hvar sem þau vora í heimin-
um. Þegar þú hittir þau, hvattir þú
þau í öllu sem þau tóku sér fyrir
hendur. Fyrir alla þá umhyggju
þakka þau þér. Elsku Sigga mín, þú
varst tilbúin að fara. Þú hefur nú
fengið hvíldina og ert laus við allar
þjáningarnar. Fyrir það erum við
þakklát, en þín verður sárt saknað
af öllum sem þekktu þig.
Elsku frænka mín, takk fyrir allt
sem þú varst mér og mínum. Elsku
Bjarni minn, missir þinn er mestur.
Guð styrki þig í sorginni. Jóhann
minn, Bima, Sússý og fjölskyldur,
guð gefi ykkur styrk. Okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Sigurhanna og fjölskylda.
Elsku amma. Núna ertu farin af
jörðinni til betri heima og ég veit að
þar mun þér líða vel. Við söknum
þín auðvitað ótrúlega mikið en get-
um alveg leyft þér að deyja, svo
mikið elskum við þig. Þú varst alveg
rosalega veik inni á spítala en samt
gafstu okkur pening til að eyða á
Spáni í ágúst. Æ, amma, við sökn-
um þínum svo mikið. Það er svo
skrítið að fara aldrei aftur í heim-
sókn til þín í Skipholtið því þangað
var alltaf svo gott að koma og við
héldum að það tæki ekki enda. En
núna eru allar þínar kvalir horfnar
og þú ert farin upp til Guðs og getur
þar verið bein í baki. Þetta er alltaf
svo mikill söknuður fyrir okkur,
sérstaklega afa, og við biðjum til
Guðs að taka vel á móti þér og
hugsa vel um þig.
Þínar,
Hildur Selma og Berta María.
Elsku amma. Þetta samdi ég til
þín. Stöðvið klukkumar. Dragið fyr-
ir sólina. Takið stjörnurnar niður af
himninum. Stöðvið allar skemmtan-
ir og hátíðir því lífinu er nú búið að
eyða og nú getur ekkert gott látið af
sér leiða. - Því hún er dáin. Það
dimmir, dauðinn kemur hverfur
ljós, sólin skín skemur. Koma vind-
ar, koma nætur, sit í sorg, hjartað
grætur. Þú varst minn grátur, hlát-
ur, minn sanni vinur. Nú þegar þú
ert farin, mín veröld hrynur. Þú
varst mín sunnudagshvíld og dagleg
gleði, mitt farartæki, minn lífsins
sleði. Þú varst mitt norður, suður,
austur og vestur og í augum mínum
manna mestur.
Ég elska þig, amma mín.
Þín,
Svava Bjarney.
Þegar ég minnist ömmu minnar,
er mér efst í huga þakklæti, þakk-
læti fyrir að hafa átt hana að öll
þessi ár, fyrir ást hennar og stuðn-
ing og nú seinni árin fyrir vináttu
hennar.
Hér hvílast þeir, sem þreyttir göngu luku,
í þagnar brag.
Ég minnist tveggja handa, er hár mitt
struku
einn horfinn dag.
0, guðir, þér, sem okkur örlög vefið
svo undarleg.
Það misstu allir allt, sem þeim var gefið,
og einnig ég.
Og ég, sem drykklangt drúpi höfði yfir
dauðans ró,
hvort er ég heldur hann, sem eftir Iifir,
eða hinn, sem dó?
(Steinn Steinarr)
Elsku amma, þakka þér fyrir allt
og allt, og afi minn, þér sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Sigríður Ágústsdóttir (Sússý).
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð
þú vaktir yfir velferð bama þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættaijörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefúr þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfúm - eins og þú.
(Davíð Stefánsson).
Sigríður Svava Einarsdóttir, mín
kæra systir, kvaddi jarðneska lífið
29. júní, og er hennar sárt saknað.
Hugljúfar minningar eru dýrmætur
sjóður. Þær eru vel geymdar í
fylgsnum hugans, og koma þegar
við viljum. Hvert orð í ljóði Davíðs
gæti átt við manngerð Sigríðar.
Hún var ávallt fús að taka að sér
erfið störf fyrir aðra, og vildi öllum
gott gera. Sign'ður var dóttir hjón-
anna Jóhönnu Þorsteinsdóttur og
Einars Ólafssonar, bónda í Fremra-
Hálsi í Kjós. Hún átti 13 systkini.
Þegar Sigríður var átta ára göm-
ul, andaðist faðir okkar. Þá brá
móðir okkar búi, seldi jörðina og
flutti að Eiði í Mosfellssveit, með
sín 14 börn. Þetta sama ár var Thor
Jensen að byrja að rækta upp
Korpúlfsstaðina og fengu eldri
bræður okkar vinnu um sumarið hjá
þeim góða manni. Árið 1923 flutti
móðir okkar til Viðeyjar með börn-
in. Á þessum tíma var blómleg
byggð á austureynni og traust at-
vinna. Við áttum skemmtilegt heim-
ilislíf í Viðey, sérstaklega meðan öll
systkinin voru heima, þá var mikið
sungið. Systir okkar og móðir spil-
uðu á gamalt orgel, sem var til og
einn bróðirinn spilaði á harmon-
ikku. Svo var farið í alls konar inni-
og útileiki. I Viðey kynntist Sigríð-
ur systir mín eiginmanni sínum,
Bjarna Ágústssyni. Bjarni Ágústs-
son, glæsilegur ungur maður, bún-
aðarskólagenginn frá Noregi, var
ráðinn sumarlangt til að stjóma
nýjum landbúnaðarvélum hjá Egg-
erti Briem stórbónda og Iandeig-
anda í Viðey. Kárafélagið var þar
með togaraútgerð, sem skapaði
mikla vinnu og góða afkomu heimil-
anna. Það var mikið lán fyrir ekkju
með 14 börn að flytjast til Viðeyjar
á þessum tíma, í góð húsakynni,
vinna handa öllum sem höfðu aldur
til þess og þarna var líka góður
bamaskóli og færir kennarar.
Það er langur og strangur vinnu-
dagur hjá móður með 14 börn. Ekki
var Sigríður há í loftinu þegar hún
fór að hjálpa móður okkar við heim-
ilisstörfin. Hún hafði alltaf djúpan
skilning á því, hvað kom sér best til
þess að létta henni störfin. Eftir að
Sigríður og Bjarni Ágústsson, mað-
ur hennar, stofnuðu sitt eigið heim-
ili, bakaði hún allar smákökur og
tertur fyrir jól á hverju ári, og færði
henni. Þetta kom sér vel, því móðir
okkar var gestrisin og var oft fjöl-
menni á heimili hennar. Eins var
það þegar þau hjón keyptu sína
íyrstu þvottavél, þá sótti Bjarni all-
an þvott til hennar og fór svo með
hann hreinan og fullfrágenginn til
baka. Bjarni var móður okkar sem
góður sonur. Þegar svo móðir okkar
lagðist mikið veik, 68 ára gömul, og
fyrirsjáanlegt af lækni að engin von
væri um bata, lokuðu Sigríður og
Bjarni heimili sínu í tvo mánuði og
fluttu heim til hennar í Hátún 21, til
þess að Sigríður gæti annast hana
og hjúkrað fram í andlátið.
Dvöl Bjama varð lengri á íslandi
en hann hugði í fyrstu. Bjami og Sig-
ríður gengu í hjónaband árið 1935.
Þau eignuðust tvo syni, Ágúst Bent
rakara og Jóhann rafmagnsverk-
fræðing. Þau lifðu í farsælu hjóna-
bandi, en urðu fyrir þeirri lífsreynslu
að missa eldri son sinn, Ágúst Bent,
44 ára gamlan, lát hans var þeim
þungbært. Heimili Bjama og Sigríð-
ur stóð alltaf opið fyrir ættingjum og
vinum, og hjá þeim vom höfðinglegar
móttökur og vinátta. Aldrei gæti ég
þakkað minni hjartkæm systur og
manni hennai’, hvað þau vom mér og
bömum mínum góð.
Elsku systir mín, vertu blessuð
og sæl og algóðum Guði falin.
Sigrún Einarsdóttir.