Morgunblaðið - 09.07.1998, Blaðsíða 48

48 FIMMTUDAGUR 9. JÚLÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Elskulegi og hjartahlýi eiginmaður minn, faðir
okkar, sonur, bróðir, tengdasonur, tengdafaðir
og afi,
GUÐMUNDUR SIGURBJÖRNSSON
hafnarstjóri,
Borgarhlíð 6d,
Akureyri,
lést á heimili sínu, í faðmi eiginkonu og barna,
þriðjudaginn 7. júlí.
Bjarney Sigvaldadóttir,
Einar Már Guðmundsson, Katrín Melstað,
Bjarni Freyr Guðmundsson,
Klara Guðmundsdóttir,
Klara Guðmundsdóttir,
Sigurbjörn Árnason, Kristjana Kristjánsdóttir,
systkini, tengdaforeldrar og afabarn.
Eiginkona mín, dóttir, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
THELMA ÓLAFSDÓTTIR,
Engihjalla 17,
Kópavogi,
er látin.
Útförin verður auglýst síðar.
Einar Loftsson,
Ólafur Jóhannesson,
Trausti Örn Einarsson,
Dagný Einarsdóttir, Þröstur Bjarnason,
Elfa Eir Einarsdóttir
og barnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR ÞÓRDÍS BERGSDÓTTIR,
Arnarhrauni 44,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 10. júlí kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
minningarkort Barnauppeldissjóðs Thor-
valdsensfélagsins, Austurstræti 4, Reykjavík,
sími 551 3509.
Guðbjörg Lilja Oliversdóttir,
Jóhannes Örn Oliversson,
Bergur Sigurður Oliversson,
Sigríður Inga Brandsdóttir
og barnabörn.
RÓSA
INGÓLFSDÓTTIR
+ Rósa Ingólfs-
dóttir fæddist í
Reykjavík 27. júní
1911. Hún lést á
Landspítalanum 27.
júní siðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Dómkirkj-
unni 3. júlí.
Látin er eftir stutta
sjúkralegu elskuleg
móðursystir mín, Rósa
Ingólfsdóttir. Eg get
ekki látið hjá líða að
minnast hennar
nokknim orðum þótt
seint sé, en hún og fjölskylda henn-
ar var svo stór hluti tilveru minnar
síðan ég man eftir mér.
Þau voru fimm systkinin, böm
Ingólfs Lárassonar skipstjóra og
Vigdísar Arnadóttur húsfreyju.
Elstur var Arni, þá Láras og Orn
og loks Rósa og Gyða, sem ein lifir
systkini sín. Samheldni þessa hóps
var alla tíð mikil þó vegir sumra
þeirra lægju víða. Heimili fjöl-
skyldunnar stóð lengst af innarlega
við Bergstaðastræti eða frá 1917
og til þessa dags. Ingólfur og Vig-
dís bjuggu þar til dauðadags,
sömuleiðis Lárus og Örn, sem ekki
kvæntust og enn búa þar þrír ætt-
liðir, yngsta systirin, Gyða, ásamt
manni sínum og Hjörtur sonur
hennar og hans fjölskylda.
Leikvöllur systkinanna var því
Skólavörðuholtið, Vatnsmýrin og
túnið í Félagsgarði sem var býli er
stóð neðarlega í holtinu, neðan við
Laufásveg. Það er undarlegt að
skoða mynd af systranum prúð-
búnum ásamt vinkonum þeirra,
sem tekin var upp úr 1920, þar sem
í baksýn er holtið, óbyggt að
mestu, aðeins urð og grjót.
Þetta var umhverfið, sem Rósa
sleit barnsskónum í og þar bjó hún
uns hún stofnaði sitt eigið heimili.
Rósa stundaði nám í Miðbæjar-
skólanum og síðan Verslunarskóla
Islands, en þaðan útskrifaðist hún
árið 1929 með sóma, því hún var
góðum gáfum gædd og mikill
námsmaður. Hún gaf sér líka tíma
fyrir félagslífið, enda alla tíð mjög
félagslynd, tók m.a.
þátt í tveim leiksýn-
ingum, sem settar
vora upp á námsáran-
um, Hlina kóngssyni
og Mjallhvíti og dverg-
unum sjö, en þar lék
hún Mjallhvíti. Ef til
vill hefur útlitið haft
eitthvað að gera með
það hlutverkaval, því
Rósa var mjög lagleg
og hafði mikið dökkt
hár, þykkar flétturnar
náðu langt niður á
bak.
Að námi loknu
stundaði Rósa skrifstofustörf,
lengst af hjá versluninni Geysi og
unnu þær þar saman systurnar
uns þær gengu í hjónaband. I sept-
ember 1942 giftist Rósa Guðmundi
I. Guðmundssyni, þá málafærslu-
manni, síðar alþingismanni, ráð-
herra og loks sendiherra og reynd-
ist honum ávallt sá styrki bakhjarl,
sem menn í hringiðu stjórnmál-
anna þurfa á að halda. Þau hófu
búskap í Reykjavík, en byggðu síð-
an hús á Brekkugötu 13 í Hafnar-
firði, þar sem heimili þeirra stóð
uns Guðmundur tók við embætti
sendiherra í London árið 1965.
Þau hjón eignuðust fimm drengi,
sem ég átti mikið saman við að
sælda á æskuárunum og leit nán-
ast á sem bræður mína, því sam-
gangur systranna var mikill.
Minnisstæðar eru vikulegar heim-
sóknir okkar mæðgna í Hafnar-
fjörð, í strætó, sem á þeim árum
var töluvert meira ferðalag en í
dag. Margt brölluðum við
frændsystkinin á þessum árum,
uppátækin mörg og ærslin oft
töluverð. Aldrei man ég samt eftir
að Rósa hafi skipt skapi við okkur,
aðeins beint okkur á réttu braut-
ina af mátulegum myndugleik.
Samvistanna við frændurna, en sá
elsti var fæddur á sama ári og ég,
naut ég mjög, þar sem ég var ein-
birni til níu ára aldurs og einka-
bróðirinn fæddist ekki fyrr en
tveim árum á eftir yngsta syni
Rósu, Ævari. Húsið við Brekku-
götu var í mínum huga sveipað ein-
hverjum ævintýraljóma, staðsett
beint undir Hamrinum, þar sem
örugglega bjuggu bæði álfar og
tröll, stórt og fallegt, með útsýni
yfír höfnina. Heimilið var einstak-
lega fallegt og smekklegt og alltaf
voru móttökurnar þar jafn hlýleg-
ar og myndarlegar, hvert sem til-
efnið var.
Árið 1965 flytja Rósa og Guð-
mundur til London, er hann tók við
starfi sendiherra þar. Ég heimsótti
þau einu sinni meðan þau störfuðu
þar og hafði nokkurra daga viðdvöl
á leið lengra út í heim. Eins og
endra nær vildu þau allt fyrir mig
gera til að dvölin yrði sem
skemmtilegust og er mér þessi
heimsókn mjög minnisstæð. Þar
varð ég svo vel vör við hina miklu
umhyggju sem Rósa bar fyrir
manni sínum og fjölskyldu allri, en
það einkenndi hana til hins síðasta,
umhyggjan, glaðlyndið og glettnin.
Rósa var svo einstaklega gestrisin
og hafði lag á að láta manni finnast
að hún hefði einmitt verið að von-
ast eftir manni í heimsókn og það
einmitt núna.
Eftir u.þ.b. 14 ára starf í utan-
ríkisþjónustunni fluttu þau hjón
aftur heim og stóð heimili þeirra
þá á Sólvallagötu 8 í Reykjavík.
Eftir lát Guðmundar í desember
1987, festi Rósa kaup á íbúð í Mið-
leiti 7, þar sem hún bjó til dauða-
dags. Énn var sama smekkvísin
ríkjandi og þar leið henni mjög vel
meðan heilsan entist. Samband
systranna, Rósu og Gyðu, móður
minnar, var alla tíð mjög náið og
eftir að Guðmundur lést leið varla
sá dagur að þær væru ekki í sam-
bandi. Meðan heilsa Rósu var betri
voru það bæjarferðir, vikulegar
heimsóknir á Droplaugarstaði til
Arna, elsta bróðurins, en hann lést
á 90. aldursári 1992, fundir og
ferðalög með eldri kvenskátum,
sem þær höfðu báðar mjög gaman
af, leikhúsferðir, utanlandsferð
o.m.fl. Eftir að heilsu Rósu fór að
hraka fækkaði samvistunum, en ég
veit að móðir mín á eftir að sakna
sárt daglegu símtalanna við Rósu
systur.
Við systkinin vottum sonum
Rósu og fjölskyldum þeirra samúð
okkar og þökkum henni samferð-
ina og vináttuna við okkur og okk-
ar fjölskyldur. Blessuð sé minning
Rósu Ingólfsdóttur.
Vigdís Sigurðardóttir.
+
Elskuleg móðir mín og tengdamóðir, amma ''U'
okkar og langamma,
SIGRÍÐUR ÁSGEIRSDÓTTIR
fyrrverandi Ijósmóðir
frá Fossi á Skaga,
sem andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu ""»"1||
Grund miðvikudaginn 1. júlí, verður jarðsungin ■ v+i Wjki.
frá Háteigskirkju föstudaginn 10. júlí kl. 13.30. B -M:.
Margrét Eggertsdóttir, Magnús Elíasson,
Ásgerður Hrönn Sveinsdóttir, Vignir Ólafsson,
Sigríður Jónsdóttir,
Kristín Magnúsdóttir, Sigurður R. Ragnarsson
og barnabarnabörn.
+
Faðir okkar,
BENEDIKT KRISTJÁNSSON,
fyrrum sjómaður og verkamaður
frá Bolungarvík,
elliheimilinu Grund,
áður Barmahlíð 55, Reykjavík,
andaðist á Elliheimilinu Grund fimmtudaginn
2. júlí sl.
Hann verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, fimmtudaginn 9. júlí,
kl. 15.00.
Kristján Benediktsson,
Friðgerður Sigríður Benediktsdóttir,
Ársæll Benediktsson.
RAGNHILDUR
HAFDÍS
G UÐMUNDSDÓTTIR
+ Ragnhildur Haf-
dís Guðmunds-
dóttir fæddist á Sel-
fossi 28. desember
1966. Hún lést á
Landspítalanum 13.
júní siðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Kópavogs-
kirkju 23. júní.
Hafdis var sannar-
lega ljósgeislinn hans
afa. Ég man þegar hún
var að feta sín fyrstu
spor hjá honum og
ömmu í Kirkjuhúsi á
Eyrarbakka. Það leyndi sér ekki
að þar fór lítil manneskja með mik-
inn vilja og ekki var alltaf hlaupið
að því að ná sáttum um framgang
mála eins og títt er um eldhuga á
þessum aldri. Stund-
um mátti lesa ósættið
úr andlitinu litla
stund, en það stóð ekki
lengi. Innan skamms
braust sólin fram og
glettið brosið Ijómaði
um litla andlitið. Eng-
inn gladdist þá meir
en afi, sem aldrei setti
sig úr færi að fylgjast
með litlu stúlkunni og
gleðjast með henni við
hvem unninn sigur.
Þegar Hafdís fór að
takast á við tilverana
af eigin rammleik, þar
sem fleiri hindranir biðu en margra
samferðamanna, nýttust henni
þessir eiginleikar, sem svo snemma
birtust, viljafesta og lífslöngun með
kímni sem aldrei var langt undan.
Vcmdaðir legsteinar
Varanle0 minning
B AUTASTEINN Sími 568 8530
I Síöumúla 33 ♦ 108 Reykjavík ♦ Fax 568 8513
Hún eignaðist traustan mann,
Pál Þórarinsson, og með honum
þrjá augasteina, Inga Hrafn, Þór-
arin Arna og Jón Guðmann, sem
allir eru á barnsaldri. Það var unun
að fylgjast með fjölskyldunni.
Mamman setti alla piltana sína í
hásæti og sparaði ekkert af eigin
kröftum til að þeirra framgangur
yrði sem mestur og uppeldi þeirra
sem best. Hún gleymdi heldur ekki
afa og ömmu fremur en öðram ná-
komnum. Þangað lágu leiðir oft að
færa ljós og líf í bæinn þeirra. Þá
ljómaði afi einmitt alveg eins og
forðum í Kirkjuhúsi þegar sigrar
unnust og gleðin og kátínan ríkti.
A síðasta kafla leiðarinnar háði
Hafdís snarpa orastu við krabba-
mein og varð að lúta í lægra haldi
eins og móðir hennar fyrir rúmu
ári. Við stöndum ráðþrota og horf-
um yfir móðuna miklu.
I fjarska sjáum við endurfundi
Hafdísar við afa, sem kvaddi líka
síðasta haust, og mömmu, sem vef-
ur þau bæði sínum mildu móður-
örmum. Þessa mynd berum við nú í
brjósti fram til hversdagsins, sem
bíður. Við Guðlaugur þökkum Haf-
dísi samfylgdina og biðjum góðan
Guð að milda sáran harm og stórt
tóm þeirra sem sárast syi’gja.
Hann leiði þau öll á Ijóssins veg um
ókomin ár.
Jónína Eiríksdóttir.
, r 1 v/Nýbýlaveg
SÓLSTEINAR 554 4566