Morgunblaðið - 28.08.1998, Síða 38

38 FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 1998
HESTAR
MORGUNBLAÐIÐ
s
Eg þakka
lífið
„Hann féll frarn á ásjónu sína að fótum
Jesú og þakkaði honum. En hann var
Samverji. Jesús sagði: „ Urðu ekki allir
tíu hreinir? Hvar eru hinir níu? ... Trú
þín hefur bjargarþér. “
S
Eg þakka fyrir tón-
listina í eyrum mín-
um. Ég þakka fyrir
myndina í augum
mínum. Ég þakka
fyrir lífið í æðum mínum.
Ég veit ekki hvað ég var eða
hvað ég verð. Ég hef ekki
áhyggjur af því. Ég er hér núna.
Ég þakka fyrir æsku mína. Ég
þakka vináttuna sem var. Hvert
einasta svar, hvert einasta við-
mót, hver einasti hugur hafði
gildi og áhrif á mig.
Ég þakka foreldrum mínum
og systkinum. Polinmæðin er
dyggð og ástin náð.
Ég þakka tillitssemi kennara
minna. Ég
VIÐHORF þakka traust
----- þeirra sem
Eftir Gunnar hafa falið mér
Hersvein verkefhi.
Ég þakka
réttláta dóma. Ég þakka mis-
kunnsemina og fyrirgefninguna.
Annars hefði ég kiknað undan
byrðinni.
Ég þakka landinu, stundirnar
með þvi jafnt vetur sem sumar.
Ég þakka skjólið og öryggið. Ég
þakka innihald bókanna, það
breytti mér.
Eg þakka hjálparhöndina.
Ég þakka konunni sem braut
regluna til að liðsinna mér.
Ég þakka manninum sem tók
málstað minn gegn hagsmunum
sínum.
Ég þakka heppnina og hlið-
hollar tilviljanir.
Ég man eftir konu sem
hjúkraði mér á spítala. Ég man
eftir huggunarorðunum.
Ég man eftir ...
Ég þakka umvöndun og mild-
an agann.
Ég þakka orðin sem hafa opn-
að mér sýn.
Ég þakka iðnina og tæknina
og athafnasemi annarra.
Ég þakka þeim sem hjálpuðu
mér án þess að bera skylda til og
líka þeim sem bar skylda til. Ég
þakka þeim sem umbera mig.
Ég þakka af veikum mætti.
Ég er byrjandi. Ég reyni að
muna ég á ekkert skilið. Ef til
vill endist mér ekki ævin til að
þakka fyrir allt, ekki bara fyrir
matinn.
Ég reikna með að þakklætið
sé mikilvægt í mannlegum sam-
skiptum. Tilætlunarsemin kemur
hinsvegar oft í veg fyrir að
manneskjan muni að þakka.
Henni finnst bara eðlilegt að fá
svona mikið án þess að vinna
fyrir því: Heilsu, öryggi, heimili,
börn ... Mörgum (held ég)
finnst svo eðlilegt að hafa það
sem þeir búa við og að þiggja frá
öðrum, að það hvarflar ekki að
þeim að þakka. Þeir upplifa
hvorki innra þakklæti né færa
öðrum þakkir fyrir góðviljann.
Og: „Við komum ekki auga á það
besta í lífinu, heilsuna, fyrr en
við erum orðin heilsulaus, æsk-
una fyrr en á gamals aldri og
frelsið fyrr en í ánauð.“
Ef sérhver er einn, hversu
mikið á hann þá ekki öðrum að
þakka af því sem hann öðlast?
Ekkert er sjálfgefið. Enginn
dagur. Ekkert líf. Enginn dauði.
Allt er annaðhvort gefið eða tek-
Lúkas 17.16-20.
ið. Sumir menn þakka allt, bæði
það sem þeir fá og það sem þeir
missa, jafnt gæfu sem ógæfu.
Þeir þakka fyrir að hafa fengið
að eiga það áður en þeir misstu
það og þeir þakka ógæfuna því
hún breytti þeim.
Aðrir þakka að minnsta kosti
fyrir góðar gjafir lífsins.
Þökkin geymir einhvern
leyndardóm.
Ég held að í henni felist ein-
hver máttur, eitthvað veigamikið
atriði. Maður þakkaði Jesú og
það tryggði honum gæfuna.
Þakklætið veitir gleði, bæði
þeim sem finnur til þess og þeim
sem þiggur það. Þakklætið full-
gerir verkið.
Manneskjan hefur allt að
þakka. Henni skortir aldrei
þakkarefnin. Hún getur þakkað
himin og jörð, vini, samúð, orð,
aðstoð, virðingu, peninga. Þakk-
arefnin eru alltumlykjandi og ef
til vill flest ósýnileg.
Gjöfin er þegin og hana þyrfti
til að þakka. En þakklætið er
mönnum frjálst og það eru mis-
tök að reikna með þakklæti ann-
arra. Ekki reikna með þvi,
óvænt þakklæti gefur mest.
Sífellt þakklæti getur líka verið
þreytandi. Réttur hugur þakk-
lætis er á óræðum stað.
Þakklætið er gott en krafan er
vond. Það sem eitrar mannleg
samskipti mest er andstæða
þakkarinnar: Krafan um að fá,
krafan um að aðrir geri þetta
eða hitt. Krafan um að njóta
virðingar, krafan um hvernig
aðrir eiga að vera, hvað þeir eiga
að gera og hvemig tilfinningar
þeir eigi að sýna. Krafan er
snákurinn í grasinu. Hún
splundrar samböndum og skiptir
fjölskyldum.
Krafan um mannlega reisn er
rétt en krafan til annarra um
meira og meira er röng. I kröfu-
gerðarmanninum býr h'tið þakk-
læti. Hann ætlast til alls og man
ekki að hann var ekkert og hefur
ekki orðið neitt. Bara að hann
gæti lært að þakka yrði líf hans
og annarra bærilegt og gleðin
gæti hugsanlega skotist í heim-
sókn til hans endrum og eins.
Ég er ekki sérfræðingur í
þakklæti. Ég hef bara rekið mig
á að krafan til annarra veldur sí-
felldu angri og ég hef séð hvem-
ig þakklætið bætir andlega
heilsu manna.
Þakklætið er eftirsóknarvert.
En það verður sennilega að vera
gert með réttum hug og vera
satt. Það er gott og aðdáunar-
vert þegar það heppnast.
Jafnvel hamingjan er háð
þakklætinu, því sá sem kann að
þakka fyrir það sem hann hefur,
fyrir það sem aðrir gefa honum
og fyrir aðra lánsemi í lífinu er
líklegur til að skynja gæfu sína.
Hinn gerir meiri kröfur en sann-
gjamt er og stefnir hærra en
hann getur flogið og fall hans
verður ef til vill mikið.
Þakklæti er tilfinning sem þarf
að rækta og þess vegna er hægt
að læra að þakka. Þakka lífið og
að minnsta kosti allt það góða
sem það hefur upp á að bjóða.
Niður með kröfuspjöldin!
„Statt upp og far leiðar þinnar."
Framboð á menntun í
hestamennsku eykst enn
SIFELLT íjölgar þeim sem vilja
auka menntun sína á sviði hesta-
mennskunnar og h'tur út fyrir að
um það bil 100 manns muni
sestjast á skólabekk til að læra
fræðin í vetur. Þá er ekki talinn
fjöldi manns sem væntanlega
mun sækja styttri reiðnámskeið
af ýmsu tagfi. Möguleikamir á að
afla sér menntunar í hesta-
mennsku eru sífellt að aukast, en
fyrir utan nám við bændaskól-
ana á Hólum og Hvanneyri er nú
boðið upp á nám á hestabraut
við Framhaldsskólann á Skógum
undir Eyjafjölium og nýr skóii,
Hestaskólinn, mun hefja göngu
sína í október.
Við Bændaskólann á Hólum í
Hjaltadal munu 30-35 nemend-
ur stunda nám í hestamennsku í
vetur, flestir á almennri hrossa-
braut, en 5-6 á reiðkennara-
braut og hefja þeir nám eftir
áramót. Eftir eins árs nám á
hrossabraut og þriggja mánaða
verknám gefst nemendum kost-
ur á að þreyta tamningapróf
Um 100 manns í námi í
hestamennsku í vetur.
Ásdís Haraldsdóttir
kynnir hér skólana.
Félags tamningamanna. Það
próf þurfa nemendur m.a. að
hafa til að komast á reiðkenn-
arabraut.
Við Bændaskólann á Hvann-
eyri er hrossarækt valgrein og
hafa um 10 manns þegar skráð
sig í hana. Að sögn Magnúsar B.
Jónssonar skólastjóra eiga
nokkrir nemendur enn eftir að
skrá sig í valgreinar svo þessi
tala getur breyst. Eni þetta
nokkru færri nemendur en
stundað hafa nám í hrossarækt á
Hvanneyri á undanförnum árum.
Mikil aðsókn hefur verið í
nám við Hestabraut Framhalds-
skólans á Skógum undir Eyja-
fjöllum, en kennsla á þeirri
braut hófst í fyrra. Alls eru 27
nemendur skráðir, þar af 20 ný-
nemar og getur skólinn ekki
tekið við fleiri nemendum. Að
sögn Sverris Magnússonar
skólameistara er aðsóknin
framar vonum og er nú stefnt
að því að bæta aðstöðu til náms
í hestamennsku á Skógum.
Nýr skóli, Hestaskólinn, hef-
ur verið settur á stofn á Ingólfs-
hvoli í Olfusi. Aðalkennari og
skólastjóri er Hafliði Halldórs-
son tamningamaður. Þar verð-
ur boðið upp á fjögur 10 vikna
námskeið á ári í tamningu,
þjálfun, hrossarækt, járningu,
fóðrun og mörgum fleiri grein-
um. Námið er jafnt fyrir Islend-
inga og útlendinga, en þeim er
gefínn kostur á íslenskunámi,
enda fer kennslan fram á ís-
lensku. Tólf nemendur verða á
hverju námskeiði og nú þegar
er orðið fullt á námskeiðinu
sem hefst í janúar, en 10 hafa
skráð sig á fyrsta námskeiðið
sem hefst í október. Skráningar
eru einnig hafnar á námskeið
sem hefst í apríl.
Morgunblaðið/RAX
NEMENDUR og kennarar á hestabraut á Skógum undir Eyjafjöllum.
*
I hestamennsku til
reynslu í einn vetur
MARGIR eiga sér þann draum að
geta stundað hestamennsku. Það
er aftur á móti hægara sagt en gert
að hella sér út í sportið, kaupa
hest, reiðtygi og allt sem til þarf ef
maður er ekki alveg viss hvort það
hentar manni. Það var einmitt
þessi staðreynd sem kveikti hug-
myndina hjá Anton Viggóssyni um
að bjóða fólki upp á að leigja alla
útgerðina í einn vetur og sjá svo til
með áhugann eftir það.
Anton er potturinn og pannan í
þessu nýstárlega verkefni, en tvær
fjölskyldur standa saman að því.
Þær ætla að vera með fjórtán hesta
á húsi á svæði hestamannafélags-
ins Andvara á Kjóavöllum í vetur.
Hugmyndin er að bjóða fólki að
leigja einn hest og allt sem til þarf
svo sem bás, reiðtygi, fóður og
fleira frá janúar fram á vor. Þeir
sem þama verða saman í húsi
munu svo skiptast á að hirða hest-
ana. Veturinn á því að gefa nokkuð
raunverulega mynd af því hvað
fylgir því að eiga hest, ríða út og
sjá um að hirða hann.
Anton sagði í samtali við Morg-
unblaðið að lögð verði áhersla á að
fá góða og þæga hesta sem henta
öllum. Því geti þeir sem aldrei hafi
komið á hestbak áður líka tekið
þátt í þessu. Vanir hestamenn og
tamningamaður verða innan hand-
ar og verður boðið upp á reiðnám-
skeið fyrir þá sem telja sig þurfa á
því að halda.
„Fólki verður hjálpað alla leið og
þeir sem eru óvanir geta byrjað á
byrjuninni,“ sagði hann. „Einnig
verður lögð áhersla á að allir læri
að umgangast hestana og gilda
strangar reglur í hesthúsinu. Þrátt
fyrir það verður hverjum og einum
frjálst að haga sínum útreiðum
hvemig sem honum hentar svo
framarlega sem reglurnar verða í
heiðri hafðar.“
Anton segist lítið hafa auglýst
þessa starfsemi enn, en viðbrögð
hafa samt verið góð. „Nú er ég í
sambandi við bændur og er að
safna að mér hestum. Hestarnir
verða svo til sölu ef þeir sem fá
áhuga á að halda áfram í hesta-
mennskunni vilja kaupa reiðskjót-
ann eftir veturinn."
Ásdís Haraldsdóttir