Morgunblaðið - 28.08.1998, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 1998 41
ASGEIR
BJARNASON
+ Ásgeir Bjarnason fæddist á
Húsavík 9. febrúar 1934.
Hann lést á Sjúkrahúsi Þingey-
inga 24. ágúst síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Bjarni Stef-
ánsson, f. 10.8. 1898, og Jak-
obína Jónsdóttir, f. 26.9. 1908.
Bræður hans eru Guðmundur
Krislján, alþingismaður og ráð-
herra, búsettur í Reykjavík, f.
9.10. 1944, og Stefán Jón, ljár-
málastjóri hjá Hitaveitu Suður-
nesja, búsettur í Keflavík, f.
30.9. 1948.
__ Hinn 6. apríl 1958 kvæntist
Ásgeir Jónu Guðjónsdóttur, f.
18.3. 1934. Börn þeirra eru: 1)
Víðir, f. 15.12. 1957. 2) Ómar, f.
9.7. 1960. 3) Björk, f. 2.12. 1965.
4) Bjarney, f. 5.2. 1956, átti Ás-
geir fyrir hjónaband.
Útför Ásgeirs fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Ásgeir bróðir er dáinn, var
fyrsta hugsun mín í morgunsárið
mánudaginn 24. ágúst, þegar sím-
inn hringdi og vakti okkur. Það var
Guðmundur bróðir okkar sem flutti
fréttina. Ásgeir hefur barist við
ei’fiðan sjúkdóm, sem hefur á síð-
ustu mánuðum dregið úr honum
mátt og fréttin um lát hans kom
ekki á óvart þó aldrei sé maður við-
búinn og allra síst þegar einhver er
burt kallaður á besta aldri. Ég er
enn sem í leiðslu og það takast á í
huga mínum tilfinningar, annars
vegar hugsunin um að þessu stríði
við ólæknandi sjúkdóm er nú lokið,
en hins vegar söknuður, þungur
söknuður, sem þó fær ekid fram
komið ennþá.
Ásgeir bróðir var mun eldri en
ég og kominn undir tvítugt þegar
ég fer að muna verulega eftir.
Minningin, sú sem kemur í hugann
frá þessum árum, er fyrst og
fremst um stóra bróður sem var í
svo mörgu leiðarljós og fyrirmynd
mín á þessum tíma. Hann var
ákveðinn og fastur fyrir, en mjög
hlýr og góður að leita til á uppvaxt-
arárunum. Vegna aldursmunar var
samband okkar ekki mjög náið, en
hann var alltaf til staðar þegar
bamið og unglingurinn, litli bróðir,
þurfti á leiðsögn eða aðstoð að
halda.
Þegar árin liðu og aldur færðist
yfir okkm’ styttist bilið á milli okkar
og áttum við margar góðar stundir,
er við ræddum málefni bæjarins,
landsmálin eða bara garðræktina og
kartöfluuppskeruna.
En umskipti urðu hjá mér og um
það leyti sem aldursmunar hætti
að gæta, fluttí ég og fjölskylda mín
frá Húsavík og varð því fjarlægð til
að draga aftur úr daglegum sam-
skiptum okkar. Samband var þó
með okkur alla tíð á þann hátt sem
okkur báðum hentaði, þó svo að
símtölin okkar stæðu ekki alltaf í
margar mínútur.
Ég mun ekki í þessum minninga-
brotum rekja ævi eða starf Ásgeirs
þó full ástæða sé til. Lítil persónu-
leg brot leita þó á hugann nú þegar
skyggnst er til baka og rifjað upp í
huganum það sem okkur fór á milli
og samskipti í lífinu.
Ásgeir vann lengst af sem deild-
arstjóri hjá Kaupfélagi Þingey-
inga og hafði því mannaforráð þar.
Þegar ég var unglingur heima á
Húsavík þótt mér mjög eðlilegt að
feta í fótspor hans og fá vinnu hjá
honum í matvörudeildinni, en
hann var á annarri skoðun. Hann
réð mig ekki en benti mér á að ef
ég hugsaði mér að lifa og starfa í
skjóli hans eða einhvers annars, í
stað þess að komast áfram af eigin
rammleik og á eigin ágæti, yrði
vegur minn og vegsemd í lífinu
ekki merkileg.
Sennilega hafa viðbrögð hans þá
mótað, meira en margt annað, við-
horf mitt og afstöðu til lífsbarátt-
unnar og þess að setja sér mark-
mið og vinna að þeim.
Þannig var Ásgeir, heill og
ákveðinn, stundum nokkuð harður
í horn að taka, en alltaf réttsýnn,
ráðvandur og ráðagóður, ef menn
vildu ráð þiggja, en sjaldan neyddi
hann afstöðu sinni eða skoðun upp
á viðmælendur sína.
Þó að ókunnugum þætti Ásgeir
stundum nokkuð þungur og stífur,
var hann í vinahópi hrókur alls
fagnaðar og alltaf líf í kringum
hann. Þá var stundum tekið dálítið
mikið upp í sig og sagt umbúða-
laust hvað honum fannst um eitt og
annað, og á stundum kvað hann
upp úr um menn og málefni með
þeim hætti að sumum þótti nóg
um. En það var ætíð gert þar sem
viðmælendur tóku á móti og oft var
svo að ókunnugir áheyrendur
héldu að ekki væri allt með felldu.
Það kemur stundum fyrir á
seinni ánim að fjölskyldumeðlimir
segja við mig þegar ég tek dálítið
upp í mig að þetta gæti Ásgeir nú
hafa sagt. Það þykir mér sem hið
mesta hól og hfir enn sú löngun, að
feta í fótspor hans í svo mörgu,
hvað lífsafstöðu áhrærir.
Söngur hefur alla tíð verið hug-
fólginn Ásgeiri og söng hann lengi
með kirkjukór Húsavíkurkirkju
og með Karlakórnum Þrym á
Húsavík söng hann meðan kórinn
starfaði. Aldrei komu vinir og
frændur svo saman á gleðistund
að ekki væri sungið og þá var það
oftar en ekki að hann hóaði mönn-
um saman til söngsins. Engin var
sú samkoma að ekki væri hægt að
finna afdrep fyrir „kórinn“ og
alltaf var sungið í röddum þar sem
hann var, hvort sem var í forstofu
gamla samkomuhússins eða í hol-
inu framan við snyrtingarnar í fé-
lagsheimilinu.
Þá voi-u afmæli í ættinni eða bara
heimsóknir til vina og frænda í
sveitinni nýttar til að iðka söng-
menntina. Það var glatt á hjalla í
góðra vina hópi og Asgeir var oftar
en ekki í forsvari fyrir slíkum gleð-
skap.
Eg vil nú þó seint sé koma á
framfæri þakklæti mínu til þín Ás-
geir og Jónu fyrir umhyggju og
stuðning sem þið veittuð mömmu
eftir að við Guðmundur vorum báð-
ir fluttir frá Húsavík, því sú vissa
að alltaf væri fylgst með líðan
hennar og hún aðstoðuð þegar á
þurfti að halda, gerði mér fjar-
lægðina bærilegri þegar árin færð-
ust yfir hana.
Þessar ljóðlínur sem hér fara á
eftir segja í raun allt sem ég þarf
að segja:
I táradal dimmum er tregi og harmur,
titrandi söknuður í huga mér
af ekka og gráti nú bifast minn barmur,
burtu ert horfinn, ei lengur ert hér.
Pú varst stoð mín og stytta, þú varst okkur
svo góður
þín skoðun var traust, ekkert fum eða fals.
Eg fel nú í bæn minni ástkæran bróður
bið að nú gæti þín Guð, faðir alls.
Ég kveð þig, elsku bróðh', löngu
fyrir tíma. Ég bið algóðan Guð að
vernda þig um leið og ég bið hann
að veita þér, elsku Jóna mín, börn-
um ykkar og barnabörnum styrk í
sorg ykkar og krafta til að mæta
ókomnum árum.
Stefán Jón Bjarnason.
+ Ragnheiður
Kristjánsdóttir
var fædd 1. mars
1941 á Patreksfirði
og ólst þar upp. Hún
lést í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur í Foss-
vogi hinn 18. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar Ragnheiðar
voru Halldóra
Magnúsdóttir, f. 10.
12. 1910 á Bakka í
Tálknafirði, hús-
freyja á Patreks-
firði, d. 2.3. 1982 í
Reykjavík og Krist-
ján Andrés Ingvason, f. 4.1.1895
á Geirseyri við Patreksfjörð, sjó-
maður og verkstjóri á Patreks-
firði, d. 2.5. 1984 á Patreksfirði.
Systur Ragnheiðar eru Maggý
Hjördís Kristjánsdóttir, f. 6.7.
1930, húsmóðir og verslunareig-
andi á Patreksfirði, gift Atla
Snæbjörnssyni Thoroddsen, f.
Með þessum ljóðlínum kveðjum
við elskulega ömmu okkar, Ragn-
heiði Kristjánsdóttur.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Eg er í leikandi ljúfum vindinum
14.4.1926 í Kvígindis-
dal, Rauðasandshr.,
V.-Barð., hafnarverði
á Patreksfirði. Hug-
rún Krisljánsdóttir, f.
1.6. 1936 á Patreks-
firði., húsfreyja og at-
vinnurekandi á Höfn í
Hornafirði, ekkja eft-
ir Theódór Heiðar
Pétursson, f. 15.1.
1933 í Reykjavík, bif-
reiðastjóra á Horna-
firði, eiganda flutn-
ingafyrirtækisins HP
og synir, d. 19.8.
1988. Núverandi sam-
býlismaður Hugrúnar er Sigfús
Benediktsson. Þriðja systirin var
Ásrún Krisljánsdóttir, f. 12.12.
1947, d. 23.11. 1952 í bílslysi.
Ragnheiður giftist 25. desember
1966 Gunnari Rúnari Péturssyni,
f. 4.9. 1938 í Reykjavík, vélsmið
og rafvirkja. Þau voru búsett á
Patreksfirði til 1985 en vegna
ég leiftra sem sgjórinn á tindunum.
Eg er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
í morgunsins kyrrð, er vakna þú vilt
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
ég er árblik dags um óttubil
veikinda Ragnheiðar fluttu þau
suður og settust að í Garðabæ.
Þau skildu 1991. Börn Ragn-
heiðar og Gunnars: 1) Halldóra
Dröfn Gunnarsdóttir, f. 24.8.
1961 á Patreksfirði, félagsráð-
gjafi í Reykjavík, gift Olgeiri
Helgasyni, f. 17.4. 1957 á Siglu-
firði, rafmagnstæknifræðingi.
Þeirra börn eru Helgi Rúnar 01-
geirsson, f. 21.1. 1989, Heiðar
Smári Olgeirsson, f. 10.10.1991,
og Birkir Logi Olgeirsson, f.
25.3. 1998. 2) Grettir Ingvi
Gunnarsson, f. 3. 12. 1966 á Pat-
reksfirði, verkamaður f Reykja-
vík. Sambýliskona hans var
Anna Guðrún Jónsdóttir, f. 8.4.
1966 á Patreksfirði. Þau slitu
samvistum. Börn þeirra ei*u Þór-
arinn Freyr Grettisson, f. 14. 2.
1988 og Gunnar Þór Grettisson,
f. 8.1. 1991. Núverandi sambýlis-
kona Grettis er Ragnheiður Ket-
ilsdótir, f. 22.5. 1959 í Reykja-
vík. 3) Rakel Eva Gunnarsdóttir,
f. 22. 6. 1979 á Akranesi.
Sambýlismaður hennar er Böðv-
ar Rafn Reynisson, f. 28.6. 1978
Útför Ragnheiðar fer fram frá
Garðakirkju í dag og hefst at-
höfnin kiukkan 13.30.
og alsth'ndur himinn að nóttu til
Gráttu ekki við gröfína hér -
gáðu - ég dó ei - ég lifi í þér.
(Þýtt úr ensku.).
Guð blessi minningu þína.
Ommustrákarnir.
RAGNHEIÐUR
KRIS TJÁNSDÓTTIR
MAGNEA V.
EINARSDÓTTIR
+ Magnea Vil-
helmína Einars-
dóttir fæddist 5.
maí 1904 í Hvann-
stóði, Borgarfirði
eystra. Hún lést á
Sólvangi í Hafnar-
firði 21. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
Magneu voru Einar
Einarsson frá Vaði,
Suður-Múlasýslu og
Salín Jónsdóttir frá
Kollstaðagerði,
Suður-Múlasýslu.
Magnea átti sex
systkini. Þau _ voru
Jón, Kristín Ólín, Stefán Olaf-
ur, Einar, Þórhallur og María
sem er ein systkinanna á lífi.
Magnea ólst upp á Mýrum hjá
Jóninu Einarsdóttur fiiðursyst-
ur sinni og manni hennar Stef-
áni Þórarinssyni. Magnea eign-
aðist eina dóttur með Þorláki
Jónssyni. Þeirra dóttir var
Auður Þorláksdóttir, f.
Guð minn faðir gef þú mér
góða daga og hlýja,
yfir þar til að mig ber
inn á heima nýja.
(H.J.)
Hún amma er dáin, farin í heima
nýja. Þá ferð hefur hún þráð síðustu
fimm árin, frá því að hún missti
einkabarn sitt, móður okkar. Við
vitum að henni mun líða vel því
móðir okkar tekur á móti henni
opnum örmum.
Öll eigum við góðar minningar
um ömmu sem bjó alla tíð á heimili
foreldra okkar, þar til fýrir tæpum
tíu árum er hún flutti vegna heilsu-
brests á Sólvang í Hafnarfirði. Þar
átti hún mjög góða daga. Hún
dvaldi alltaf með yndislegum kon-
um, en lengst af með þeim Guðrúnu
og Viktoríu. Erum við þakklát fyrir
þá vináttu og stuðning sem þær
sýndu henni. Við viljum einnig
þakka starfsfólki Sólvangs fyrir
góða umönnun.
Amma var sérstök kona sem
hugsaði alltaf fyrst og fremst um
hag fjölskyldu dóttur sinnar. Amma
skipti sjaldan skapi og aldrei hall-
mælti hún nokkrum manni, heldur
sá það jákvæða í fari þeirra. Amma
var fróð um marga hluti og alltaf
með á nótunum. Oftar en ekki var
óþarfi að segja henni hlutina því það
var eins og hún vissi þá fyrir. Betri
ömmu var ekki hægt að hugsa sér.
Það eru forréttindi að hafa fengið
að alast upp við þá miklu ástúð og
hlýju sem hún veitti okkur.
Við munum búa alla ævi að því
sem hún amma kenndi okkur.
Minningin um hana mun lifa í hjört-
um okkar allra.
Hjartkæra amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum fi-á.
Vertu sæl um allar aldir
alvaldshendi falin ver,
inn í landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf.ók.)
Guð geymi þig amma.
Haraldur, María, Ársæll,
Magnea, Olga og Auður.
Þegar ég hóf nám í Kvennaskól-
anum vorið 1944 var ein af bekkjar-
systrunum Auður Þorláksdóttir.
Faðir hennar bjó í sama húsi og ég,
þess vegna urðum við daglega sam-
ferða, þegai’ hún fór til að borða í
hádeginu með fjölskyldu hans.
Þannig kynntist ég Auði vinkonu
minni. Við fórum oft heim til hennar
eftir skóla. Hún bjó með Magneu
móður sinni í risíbúð í Sogamýri.
26.10.1930, d.
29.6.1993, maki
Gunnar Már Torfa-
son, f. 26.6.1924 og
áttu þau sex börn.
Þau eru : Haraldur
Rafn, f. 18.5.1949,
Gerður María, f.
15.5.1950, Ársæll
Már, f. 17.7.1952,
Magnea Þóra, f.
5.12.1953, Olga, f.
5.10.1956 og Auður,
f. 26.1.1959. Lan-
gömmubörnin eru
12 og langa-
langömmubörnin
eru orðin 3.
Magnea ólst upp fyrir austan,
en fluttist 1920 til Reykjavíkur.
Til Hafnarfjarðar fluttist hún
1949, þar sem hún bjó til ævi-
loka. Hún starfaði við ýmiss
störf, lengst af við ræstingar.
títför Magneu fer fram frá
Ha fn arfj arð arkirkj u í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Þangað var gott að koma, þar var
friðsælt og gott að læra. Svo kom
Magnea heim frá sinni vinnu og fór
að útbúa mat og vildi ekki að ég -
færi heim fyrr en við værum búnar
að borða. Það þekktist nú ekki að
steikja og brasa eða þá að grilla, en
það var alltaf góður matur hjá
Magneu, hún var gestrisin og það
var alltaf notalegt heima hjá þeim
mæðgunum. Seinna þegar móðir
mín kynntist Auði betur, kom í ljós
að mæður okkar höfðu þekkst, þeg-
ar þær voru ungar.
Magnea var afskaplega vönduð
kona. Hún bar ekki raunir sínar á
torg. Vegna þess að hún var fótluð á
fótum þurfti hún að ganga í sér-
smíðuðum skóm. Hún bar sig
þannig að maður tók ekki eftir
þessu. Að vera einstæð móðir á
þeim tíma (Auður var fædd 1930)
hefur verið erfiðara en nokkur get-
ur gert sér grein fyrir í dag. En
Magnea bar svo sannarlega harm
sinn í hljóði, var alltaf jafn hlýleg og
notaleg. Er Auður giftist 1949
Gunnari Má Torfasyni fluttist
Magnea með þeim til Hafnarfjarðar
og hefur búið þar síðan.
Hún eignaðist 6 mannvænleg
barnabörn og tók þátt í uppeldi
þeirra, því Gunnar var lengi til sjós.
Þessi þægilegi og notalegi andi sem
alltaf einkenndi Magneu ríkti ávallt
á heimilinu.
Einhvem tímann sagði hún við
mig að það þyrfti nú enginn að
kvarta undan sambýli við Gunnar og
átti þá við jafnaðargeð tengdasonar
síns, enda varð maður aldrei var við
snurður á þræði í þessari 3-liða sam-
búð. Þai’ virtust allir meta hver ann-
an að verðleikum. Magnea fylgdist
mjög vel með barnabömunum sínum
og síðar mökum og langömmuböm-
um og ekki síður 4. kynslóð sem far-
in var að heimsækja hana.
Hún dvaldi allmörg síðustu árin á
Sólvangi, þangað valdi hún sjálf að
fara eftir að svimaköst fóm að angra
hana. Þar bjó hún í nánu sambýli við
þær konur sem deildu með henni
herberginu og varð þar vel til vina.
Það var henni mikill missh- er
Auður dó fyrir fimm áram, en hún
hafði eignast stóra fjölskyldu og öll
hugsuðu þau vel um hana.
Með Magneu er nú gengin enn
ein kona af aldamótakynslóðinni,
sem þekkti ferlið frá sveitabúskap
og dreifbýli til nútíma þjóðfélags.
Hún á ítök í öllum sem hafa kynnst
henni, hin hljóða hægláta alþýðu-
kona, sem bjó yfir mikilli reisn.
Blessuð sé minning hennar og ég
bið aðstandendum hennar allrar
blessunar. r
Dóra Jónsdóttir.
-
—
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé I
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka f
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða
á netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.