Morgunblaðið - 28.08.1998, Side 42

42 FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær maðurinn minn, faðir okkar, sonur,
bróðir og tengdasonur,
MAGNÚS SÆVAR PÁLSSON,
Álakvísl 118,
Reykjavík,
sem andaðist sunnudaginn 23. ágúst, verður
jaiýisunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
L september kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast
hans, er bent á Sparisjóð vélstjóra, bankabók nr. 1175-482424.
Linda Hrönn Gylfadóttir,
Alda Hrönn Magnúsdóttir,
Gylfi Þór Magnússon,
Annarósa Ósk Magnúsdóttir,
Anna Margrét Magnúsdóttir,
Alda María Magnúsdóttir, Tómas Hauksson,
Guðbjörg K. Pálsdóttir, Gunnar Steinn Þórsson,
Haukur Tómasson,
Valur Tómasson,
Pálína Særós Pálsdóttir,
Alda Björg Bjarnadóttir, Gylfi Hallvarðsson.
Ástkær fósturdóttir mín og systurdóttir okkar,
RAGNHEIÐUR ÞÓRSDÓTTIR,
Gröf,
Víðidal,
lést á heimiii sínu miðvikudaginn 26. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Sigfús Sigfússon,
Skúli Sigfússon,
Helga Sigfúsdóttir,
Benedikt Sigfússon,
Jóhanna Sigfúsdóttir.
+
Móðir okkar,
BERGLJÓT BJARNADÓTTIR,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
áður til heimilis að Haukadal,
Dýrafirði,
er látin.
Andrea og Guðmunda Helgadætur.
Ástkær eiginkona mín,
RAGNHILDUR ÍSLEIF
ÞORVALDSDÓTTIR,
Bakkatúni 6,
Akranesi,
er látin.
Baldur Guðjónsson.
+
Ástkær eiginmaður minn og stjúpfaðir okkar,
VIGNIR GUÐNASON,
Kópubraut 16,
Innri-Njarðvík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavikur miðvikudaginn
26. ágúst.
Guðríður Árnadóttir,
Árni Óskarsson, Guðný Óskarsdóttir.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRA R. STEFÁNSDÓTTIR,
Suðurhólum 16,
Reykjavík,
lést á Landakotsspítala miðvikudaginn
26. ágúst.
Esther Guðmundsdóttir, Sigurður Jensson,
Sævar Th. Guðmundsson, Súsanna Magnúsdóttir,
Sólveig Guðmundsdóttir, Kristján G. Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
EINAR
AÐALS TEINSSON
+ Einar Aðal-
steinsson fædd-
ist á Akureyri 19.
júní 1941. Hann lést
í Mflanó á Italíu 9.
júlí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Hallgrímskirkju
21. júlí.
Við andlátsfregn vin-
ar.okkar Einars flaug
um hugann hvemig á
þessu gæti staðið. Átti
hann ekki mörgu ólok-
ið? Eru ekki góðir menn
eilífír? Var Einar ekki
sú stoð og sá góðleiki sem hægt er að
ætlast til af mönnum? Hann var það,
hann hafði ná því stigi að vera öllum
eins, hann var hættur að flokka menn
þess verðuga eða óverðuga að njóta
vinsemdar. Óskilyrtur kærleikur
hafði snert hann og hann leitaðist við
að gefa slíkan kærleik frá sér til allra
sem á þurftu að halda.
Allt hverfult í þessum heimi líður
undir lok, það er eðli þess. En lífið er
lifandi ferli sem verður ekki fangað
eða því haldið, eðli þess er breyting.
Aðeins er hægt að leitast við að taka
þátt í dansi lífsins, undrast með líf-
inu, anda með lífínu. Líkaminn deyr,
allt hið persónulega kemur og fer.
En sú vera sem er maður er meira
en líkami og hugur. Maðurinn er
fyrst og fremst vitundarvera. Um
stund hefur vitundarvera tengst eða
sett um sig hjúp þess persónulega,
sá hjúpur er hverfull, flík sem notuð
er tímabundið í ákveðnum tilgangi.
Eftir stendur vitund sem er samofín
sjálfu lífinu og lífíð er eilíf hrynjandi.
Fyrir vitund er aðeins líf. Allt er ein
heild. Þetta vissi Einar.
Hér er ekki bara um skoðun að
ræða, þetta er ekki eitthvað sem
vitrir menn hafa sagt og aðrir lesið
eða heyrt. Þetta er vissa eða upplif-
un vitundar. Með tímanum verður
þessi vissa augljósari þáttur í mann-
legu eðli.
Eru ekki góðir menn eilífir? Frá
sjónarhóli vitundar eru allar vitund-
arverur að eilífu þátttakendur í
gleðileik tilverunnar. Það er aðeins í
heimi hugans sem tilveran vill breyt-
ast í vandamál og mistök.
Sú vitund sem við þekktum sem
Einar mun vaka yfir fjölskyldu hans.
Birgir Bjarnason
í minningunni er
eins og sumir hafi alltaf
verið til. Þannig er það
með Einar Aðalsteins-
son, tæknifræðing, að
ég veit hvorki hvenær
ég heyrði hans fyrst
getið né man ég
hvenær fundum okkar
bar fyrst saman. Mað-
urinn var einhvern veg-
inn hluti þess umhverf-
is sem stóð mér næst
hátt á annan áratug.
Við áttum samleið um
tólf ára skeið eða þann
tíma sem ég sat í stjórn
Öryrkjabandalags Islands. Á meðan
ég var formaður þess áttum við mik-
il og góð samskipti. Einar veitti þá
vinnustofum bandalagsins forstöðu
en hann hafði m.a. átt þátt í því að
öryrkjar fengu storf við hátækniiðn-
að hér á landi. Víða erlendis inna ör-
yrkjar slík störf af hendi og hafði
Einar jafnan mikinn áhuga á að
kynna sér nýjungar á þessu sviði.
Mér verður stundum hugsað til
þess hversu rangt sé að setja af-
burðamenn á ýmsum sviðum í
stjórnunarstörf. Hefði Einar
kannski betur notið sín við hönnun,
nýsmíðar og uppfinningar? Hugur
hans stóð til þess en hann hrjáði
tímaskortur sem fleiri. Einar hafði
þann sið að koma til mín ekki sjaldn-
ar en einu sinni í mánuði og skegg-
ræða og bollaleggja um vinnustofur
Öryi'kjabandalagsins, en þær og
starfsfólkið bar hann mjög fyrir
brjósti. Byggðum við ýmsar skýja-
borgir sem hrundu flestar vegna
fjárskorts og aðstöðuleysis. Við vor-
um hins vegar sannfærðir um að
hægt væri að byggja þær á föstum
grunni ef vilji og aðstaða væru fyrir
hendi.
Einar sýndi jafnan á sér nýjar
hliðar og fáir ætla ég að þekkt hafi
hann til hlítar nema Anna S. Björns-
dóttir, ljóðskáld, eiginkona hans og
börn þeirra. Við Einar höfðum
þekkst lengi þegar ég komst að því
hversu mikill hugræktarmaður hann
var. Stúlka nokkur úr austurvegi,
sem unnið hafði að málefnum fatl-
aðra, heimsótti okkur eitt sinn hjá
Öryi'kjabandalaginu og voru henni
kynntir ýmsir þættir starfseminnar.
Þegar þau Einar hittust var undir
eins ljóst að þau höfðu um margt
HLÍF STEFANÍA
ÞÓRARINSDÓTTIR
+ Hlíf Stefanía
Þórarinsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 1.
október 1911. Hún
lést í Reykjavík 21.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þórarinn
Gíslason, factor og
útgerðarmaður, og
Matthildur Þor-
steinsdóttir frá
Dyrhólum í Mýrdal.
Þau bjuggu á Lundi
í Vestmannaeyjum.
Systur Hlífar er
komust til fullorðinsára voru
þær Ragnhildur, Hildur Þóra
og Theódóra Ása, sem nú er ein
eftirlifandi af þeim systrum.
Hlíf giftist Olafi Siggeirssyni,
Hún hét Hlíf Stefanía Þórarins-
dóttir og var móðursystir mín. Næ-
stelsta systir hennar mömmu. Þær
voru fjórar systurnar frá Lundi í
Vestmannaeyjum. Ég var skírð í höf-
uðið á henni. Hún var stóra Hlíf, ég
var litla Hlíf. Frá því ég var lítil
stelpa leit ég upp til hennar, mér
fannst hún alltaf svo glæsileg, vel
klædd og snyrt með stóra skartgripi
og slæður. Hún var heimskona, óað-
finnanleg til fara og bar sig vel. Þeg-
ar ég var lítil var hún hárgreiðslu-
meistari í Þjóðleikhúsinu og það var
ekki ósjaldan sem litla Hlíf varð þess
f. 16.8. 1914, d. 16.8.
1960, og eignuðust
þau þijá syni. Þeir
eru: 1) Þórarinn
kaupmaður, f.
27.10. 1937, fyrri
kona hans var
Gerður Kristdórs-
dóttir og þeirra
börn eru Þyri Ólöf,
Kristín og Viðar.
Síðari kona hans er
Marta Bjarnadóttir
kaupmaður og eiga
þau börnin Jóninu
og Evu Guðnýju.
Fyrir hjónaband
átti hann dótturina Ásdísi 2).
Geir læknir, f. 7.6. 1940, kvænt-
ur Ingibjörgu Bjarnardóttur
hdl., þeirra börn eru Björn og
Þórunn. 3) Ragnar, skipsljóri
heiðurs aðnjótandi að fá að sitja uppi
í Ijósastúku og horfa á eitthvert
barnaleikritið og fara á bakvið og
fylgjast með þegar hún var að laga
greiðslurnar á leikurum sýningar-
innar í hléum. Þetta var ævintýra-
heimur fyrir mig og tilhlökkunin
alltaf jafnmikil hjá mér, sama hversu
oft ég fór að sjá Kardimommubæinn
eða eitthvert annað barnaleikrit.
Seinna vann hún lengi við af-
greiðslustörf í Markaðinum, sem
þótti á þeim tíma ein besta kvenfata-
verslun bæjarins. Eftir að ég var
orðin fullorðin sýndi hún mér og
annað að tala en vinnustaði og bar
þá meðal annars trúarbrögð og
mannrækt á góma. Varð ég þess þá
vís að hann var í stjórn Guðspekifé-
lagsins og síðar varð hann forseti
þess. Þannig var sama upp á hverju
bryddað var: heimspeki, trúarbrögð-
um, tæknilegum málum, stjórnmál-
um eða skáldskap. Einar átti svör
við ýmsum spurningum og lagði
drjúgan skerf til samræðna á þess-
um sviðum.
Það var snemma í júnímánuði að
ég framdi dálítið skemmdai'verk á
tölvu minni og þui'fti ákveðinn íhlut
sem ég vissi að Einar seldi hjá Ör-
yrkjabandalaginu. Við höfðum ekki
hist í nokkur ár og urðu samfundir
okkai' einlægai'i en ég bjóst við. Að
skilnaði hétum við hvor öðrum að
hittast oftar því að hvor saknaði
hins. Þessi hlýja kveðja Einars gerði
mig dálítið viðkvæman og vermdi
mig um hjartaræturnar. Hugsaði ég
með mér að fölskvalausa framkomu
hans og einlægni mættu ýmsir hafa
að leiðarljósi.
Eitthvað var Einar í huga mér
næstu vikurnar á eftir. Aðfaranótt
föstudagsins 10. júlí síðastliðinn
dreymdi mig að við stæðum frammi
fyrir óleystu, tæknilegu vandamáli.
I draumnum sagði Einar að lausnin
lægi í raun ljós fyrir en hann þyi'fti
tíma til þess að inna hana af hendi.
Ég áleit að þetta væri eins og hver
annar draumur fyrir daglátum og
þeim hremmingum sem tölvurnar og
nútímatæknin færa okkur mannfólk-
inu og leiddi ekki frekar hugann að
draumnum. Tíminn leið við annríki
og ýmis störf. Nokkru síðar frétti ég
að hann hefði látist suður á Italíu
þar sem hann sótti Evrópuþing guð-
spekinga. Mér hnykkti við, og ég
spurði sjálfan mig hvað nú yrði um
það starf sem hann bar svo mjög
fyrir brjósti.
Stundum ákveður maðurinn með
ljáinn að reiða til höggs gegn þeim
gróðri sem hæst ber og stendui' í
blóma. Okkur, sem á horfum. reyn-
ist það torskilið og spyrjum hvort
verið geti að skaparinn kæri sig ekki
um að við sjáum fölva haustsins
hylja fegurð sumarsins. Einar átti
margt eftii' ógert, en enginn veit sitt
endadægui'.
Ég minnist þessa samstarfsmanps
míns með virðingu og þakklæti. Ég
votta um leið eiginkonu hans, Önnu
S. Björnsdóttur, og börnum þeirra
einlæga samúð mína. Megi fordæmi
Einars og minningarnar um hann
styrkja þau í sorg sinni.
Arnþór Helgason.
og útgerðarmaður, f. 15.2.
1947, kvæntur Möttu Rósu
Rögnvaldsdóttur, þeirra börn
eru Ólafur og Ragnheiður Hlíf.
Barnabarnabörn Hlífar eru orð-
in 11 talsins.
Hlif hélt utan til náms 16 ára
gömul og nam hún hárgreiðslu-
iðn í Kaupmannahöfn. Að loknu
námi og til ársins 1949 rak hún
eigin hárgreiðslustofu í Iteykja-
vík, síðast hárgreiðslu- og
snyrtistofuna Edínu í Pósthús-
stræti 13. Árið 1949 hóf hún
störf í tískuversluninni Mark-
aðnum hjá Ragnari Þórðarsyni
kaupmanni, jafnframt því sem
hún vann sem hárgreiðslumeist-
ari hjá Þjóðleikliúsinu. Hlíf
vann við verslunarstörf þar til
hún lét af störfum fyrir aldurs
sakir 1985. Síðustu árin hefur
hún verið búsett í Garðabæ, í
eigin húsi fyrir aldraða við
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför Hlífar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
mínum alltaf jafn mikinn áhuga,
spui'ði um Óla og börnin og hvað þau
væru að gera og hvernig gengi. Þeg-
ar ég heimsótti hana tveimur dögur
fyrir andlátið á spítalann hélt hún
uppteknum hætti. „Hvað segirðu
mér nú af krökkunum þínum, Þór-
arni, Hildi og Hjördísi?"
Mér þótti vænt um hana. Ég votta
frændum mínum og fjölskyldum
þeirra ásamt einu eftirlifandi systur
hennar, Theódóru Ásu í Keflavík,
samúð mína og minna. Hvíli Hlíf
Stefanía í friði.
Hlíf Þórarinsdóttir.