Morgunblaðið - 01.10.1998, Blaðsíða 34

Morgunblaðið - 01.10.1998, Blaðsíða 34
34 FIMMTUDAGUR 1. OKTÓBER 1998 + MORGUNBLAÐIÐ MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. OKTÓBER 1998 35 STOFNAÐ 1913 UTGEFANDI FRAMKVÆMDASTJÓRI RITSTJÓRAR Árvakur hf., Reykjavík. Hallgrímur B. Geirsson. Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson. BIÐLISTAR ÖLDRUNAR- SJÚKLINGA SAMEINUÐU þjóðirnar hafa ákveðið að árið 1999 verði ár átaks til að bæta hlut aldraðra. í dag, á degi aldr- aðra, gangast ASI, BSRB og Landssamband eldri borgara fyrir ráðstefnu um stöðu aldraðra á Islandi. Margt hefur verið gert til að bæta stöðu aldraðra hér á landi. Svartasti bletturinn á heilbrigðisþjónustu okkar tengist þó stöðu þeirra. Nálægt 170 aldraðir, sjúkir ein- staklingar á höfuðborgarsvæðinu, sem hafa verið úrskurð- aðir í brýnni þörf fyrir vist á sjúkrastofnun, bíða eftir að komast á umönnunar- og hjúkrunarheimili. Margir hafa beðið mánuðum og jafnvel misserum saman. Og biðlistinn lengist með ári hverju. Það er vel að verkalýðshreyfingin stendur að ráðstefnu um málefni aldraðra. Sjómannasamtökin hafa áratugum saman sýnt lofsverða framtakssemi og framsýni í bygg- ingu umönnunar- og hjúkrunarheimila fyrir aldraða. Verzlunarmannafélag Reykjavíkur stóð og í samvinnu við Reykjavíkurborg að byggingu hjúrkunarheimilisins Eirar. Því miður dró Reykjavíkurborg sig út úr því samstarfi. Abyrgðin er þó mest hjá yfirstjórn heilbrigðismála, þar eð heilbrigðisstofnanir eru reknar af hinu opinbera. Þó að sitthvað hafi vel verið gert í málefnum aldraðra má þó víða betur gera. En brýnast er að afmá þann blett á samfélagi okkar að hundruð öldrunarsjúklinga bíði mán- uðum og misserum saman eftir heilbrigðisþjónustu, sem þeir eiga bæði lagalegan og siðferðilegan rétt til. GOETHE-STOFNUNIN OGSCHRÖDER SIGUR jafnaðarmanna í þýzku kosningunum um helg- ina vekur aftur spurningar um örlög Goethe-stofnun- arinnar í Reykjavík; verður hún endurreist eða verður lát- ið kyrrt liggja? Sumir stuðningsmenn stofnunarinnar hér- lendis vildu ekki í sumar gera neitt í málinu, þar sem þeir töldu aðgerðirnar ótímabærar vegna kosninganna í sept- ember, en bæði Gerhard Sehröder, kanzlaraefni jafnaðar- manna, og foringjar Græningja höfðu lýst sig andvíga lok- un stofnunarinnar. Nú er auðveldara fyrir stuðningsmenn Goethe-stofnun- arinnar í Reykjavík að hefja baráttu fyrir því að ákvörð- unin um lokun stofnunarinnar verði tekin til baka. Ger- hard Schröder hafði lýst sig andvígan lokuninni, m.a. í viðtali við Ríkisútvarpið, og þingkonan Anthe Vollmer, einn varaforseta þingsins í Bonn, sem tilheyrir flokki Græningja, hefur lýst því að eftir kosningar, þegar jafnað- armenn og Græningjar væru teknir við stjórnartaumun- um, yrði málið mun auðveldara og „miklar líkur væru á að Goethe-stofnunin í Reykjavík yrði endurreist". Samt sem áður lofaði hún engu í þeim efnum. Nú er sjálfsagt að stuðningsmenn stofnunarinnr láti á það reyna, hvort hugur hafi fylgt máli hjá jafnaðarmönn- um og Græningjum. VEGAMÁL í BORGARFIRÐI INOKKUR misseri hafa staðið harðar deilur um vega- lagningu í Borgarfirði. Upphaflega voru uppi áform um að leggja nýjan veg um túnið á Stóra-Kroppi, en Jón Kjartansson, bóndi þar, mótmælti þeim hugmyndum harðlega. I kjölfarið á því komu fram tillögur um mála- miðlun, sem ekki varð heldur sátt um. Nú hefur verið ákveðið, að vegurinn á milli Flóku og Kleppjárnsreykja verði byggður upp, þar sem hann liggur nú, en ekki færð- ur til. Þessari niðurstöðu ber að fagna. í henni felst, að eig- andi Stóra-Kropps á ekki lengur yfir höfði sér, að mögu- leikar hans til þess að byggja upp nútímalegan búrekstur á jörðinni verði eyðilagðir. En jafnframt og það er ekki síður mikilvægt er Flókdælingum tryggð eðlileg vega- tenging. í Flókadal er búið á flestum jörðum og máli skiptir, að íbúar þar séu í góðum tengslum við þjóðvega- kerfið. Deilurnar um vegamálin hafa leitt til erfiðrar togstreitu innan sveitarfélagsins. Nú þegar niðurstaða er komin er þess að vænta, að góður friður geti skapazt á nýjan leik í þessu búsældarlega landbúnaðarhéraði. Þ AÐ LÍÐUR vart sá mánuð- I ur að einhver menntabraut- in fagni ekki tímamótum. Ekki er alltaf ástæða til að gera mikið veður út af slíku á opin- berum vettvangi. Oneitanlega vekur það hins vegar alveg sérstaka for- vitni hvað sé gerast í jafn rótgróinni fræðagrein og lögfræðinni, grein sem Islendingar iðkuðu af ástríðu þegar á þjóðveldisöld. Heill þjóðarinnar er með sérstökum hætti samofin ástandi lögfræðinnar. Það var hka mikilvægt sjálfstæðismál fyrir Is- lendinga að fá lagakennslu og fræðin um ríkisvaldið inn í landið 1908 því fram að því höfðu menn orðið að sækja slíkt nám til Danmerkur. Eins og fyrrverandi prófessor Ár- mann Snævarr benti á í samtali við Morgunblaðið er það í raun undur- samlegt að íslendingar hafi haldið úti fullvaxta lagadeild allan þennan tíma á meðan til dæmis ekki er hægt að ljúka laganámi í Lúxemborg og eru íbúar þar þó fleiri en Islendingar. Lagaskóli var settur á stofn í Reykjavík með lögum frá 1904 og 1907 og var hann settur fyrsta sinni hinn 1. október 1908. Lagaskólinn rann síðan inn í Háskóla Islands, sem tók til starfa 17. júní 1911. Varð laga- skólinn þá ein af fjórum deildum hans. I upphafi voru tveir kennarar starfandi við lagaskólann og 6 stúd- entar innritaðir, en alls hafa nú út- skrifast um það bil 1.550 lögfræðing- ar frá Háskóla íslands. Þegar menn velta fyrir sér stöðu lögfræðinnar á Islandi og lagadeildar nemur hugurinn fljótlega staðar við það einkenni í samanburði við aðrar fræðigreinar að tilgangurinn er öðr- um þræði að sjá ríkinu fyrir embætt- ismönnum. Það á auðvitað við um fleiri greinar en í hinu afkristnaða sérfræðingaþjóðfélagi nútímans hef- ur lögfræðingunum tekist dável að varðveita og ala á sérstöðu sinni. Prestarnir, helstu menntamenn þjóð- arinnar öldum saman, eru úti í horni í andlegum salarkynnum þjóðarinn- ar, læknarnir skera sig vart úr öðr- um heilbrigðisstéttum sem skipta orðið tugum, en lögfræðingarnir eiga sér enga keppinauta. Með lögfræði- próf upp á vasann eru manni allir vegir færir. Prófið hefur verið ávísun á mikils metið og oft vel launað starf. Sérstaða Margt hefur stuðlað að því hversu vel lögfræðingunum hefur gengið að varðveita ímynd sína og einkarétt. Aðrar stéttir eða fræðigreinar hafa lítið seilst inn á þeirra svið. Lögbund- ið er um mörg opinber störf og sýsl- an að lögfræðimenntun þurfi til og sér ekki fyrir endann á þeirri þróun, þannig hefur einkaréttur lögmanna til málflutnings fyrir dómi frekar verið að víkka út en hitt. Lögfræð- ingar sjálfir ýta undir þá hugmynd að lögfræðin sé eitthvað mjög sér- stakt sem sé einungis á fárra færi að helga sér. Hver þekkir það ekki þeg- ar hann er ósammála lögfræðingi að sá síðarnefndi segir: „Það fyrsta sem maður lærir í lögfræðinni er...“ og gefur þannig til kynna að það þurfi nú ekki nema lágmarkskunnáttu í lög- fræði til að sjá í gegnum röksemdir viðmælandans. Lagadeildin er auðvitað með vissum hætti upp- spretta að þessum hugsun- arhætti. Þannig er þess gætt að ætíð sé hátt fall á fyrsta ári, „það má ekki slaka á kröfunum" segja menn. Deildin hefur verið ein einangraðasta deild Háskólans, hvorki hafa menn verið hvattir til að sækja nám út fyrir deildina né hafa menn átt þar kost á menntun nema innan ramma fimm ára áætlunarinn- ar. Lagadeildin hefur því verið nokk- urs konar akademía Platóns þar sem einungis innvígðir, sannfærðir um eigið ágæti, hafa fengið tilsögn í hin- um svokallaða júridíska þankagangi sem er ákaflega leyndardómsfullt fyrirbæri. Vegna þess hversu „torskilin fræði“ eru þarna á ferð þarf fimm ár til þess arna, lengri tíma en flest annað grunnnám. Eftir laga- deildina taka menn fullnuma við emb- ættum út í þjóðfélaginu. Afstaða manna hefur í raun verið sú að menn læri ekki svo mikið í lögfræði eftir að út úr lagadeildinni er komið. Til vitn- isburðar má nefna hina gífurlegu áherslu í hópi útskrifaðra lögfræð- inga á þá einkunn sem menn fengu í deildinni; það er alveg sama hversu mörgum gráðum menn bæta við eftir lagadeildina, þeir geta ekki unnið upp lélega einkunn úr lagadeild. Og menn geta lengi lifað á góðri einkunn úr lagadeild þótt þeir afreki annars lítið eftir að námi lýkur. Þegar tveir lög- fræðingar hittast og þá greinir á um tiltekið atriði lýkur samtalinu gjarn- an svo: „Þú ættir að vita þetta, það er styttra síðan þú varst í deildinni." Sér á báti Það er margt gagnrýnisvert við þessa ímynd lögfræðinnar og að mörgu leyti er hún ekki nema það andlit sem menn kjósa að sýna um- heiminum. Hinn svokallaði lögfræði- legi þankagangur er væntanlega ekkert annað en ákveðin orðræða en þegar skyggnst er á bak við hana sést að það er ekki til nein sérstök lögfræðileg röksemdafærsla, ályktanir lúta ein- földustu reglum rökfræðinnar. Ein- angrunarstefnan hefur leitt af sér að fræðimenn hafa skilið hlutverk sitt þrengra en efni eru til, verið ófúsir að nýta sér vinnuað- ferðir annaiTa greina eins og hag- fræði, félagsfræði og stjórnmálafræði (að minnsta kosti eftir að þær komu til sögunnar) og feta nýjar brautir. Til dæmis má víða sjá í skrifum um stjórn- skipun og mannrétt- indi að menn hopa þegar kemur að því sem máli skiptir og segja sem svo að þar sé pólitík á ferð. Afleiðingin er sú að mörg þjóðlífsfyrirbæri hafa lent milli stafs og hurðar. Engar rann- sóknir fara til dæmis fram í landinu á störfum Alþingis. Hverjir væru samt betur til þess fallnir en lögfræðingar í samstarfí við stjórnmálafræðinga? Það hefur verið mjög stíf krafa um að lögfræðin sé lýsandi, það er lýsi réttinum eins og hann er, en fjalli ekki um hvernig hann ætti að vera. Fyrir vikið er ekkert um það fjallað í landinu svo heitið geti hvaða mark- miðum lagasetning og dómstörf eigi ' að þjóna. Þróun síðustu ára með tilkomu Evrópuréttarins hefur fært mönnum heim sanninn um að viðfangsefni lög- fræðinnar er ekki óbreytilegt. Rétt- urinn er í stöðugri þróun og það sem menn lærðu í gær er úrelt á morgun. Hæfur lögfræðingur er sá sem kann að afla sér allra nýjustu heimilda, víðs vegar að úr heiminum og vinna úr þeim. Hann verður þrot- laust að fylgjast með því nýjasta sem er að gerast. Hann getur ekki látið duga að fletta upp í glós- unum sínum. Stóraukinn aðgangur almennings að lögfræðilegum heimildum í krafti upplýsingatækn- innar og vaxandi almenn umræða um opinber málefni lög- fræðitengd felur einnig í sér að lög- fræðingar hafa ekki lengur einir að- gang að vísdómnum. Samtöl við kennara og nemendur leiða í ljós að menn eru nokkuð með- vitandi um að tímarnir eru að breyt- ast. Öll umræða markast þó auðvitað af því að samanburður er örðugur. Hér á landi er einungis ein lagadeild og menn hafa tilhneigingu til að svara gagnrýni með því að segja sem svo að deildin geri miklar kröfur og útskrifi þar af leiðandi góða lögfræðinga (rök sem i raun gera ekki annað en vekja spurningamar hvað séu miklar kröf- ur og hvað séu góðir lögfræðingar). 90 ára afmæli lagakennslu á íslandi Frá embættis- mannaskóla til akademíu Þess verður minnst með hátíðlegri viðhöfn í dag að níutíu ár eru liðin síðan lagakennsla hófst á Islandi. Páll Þórhallsson veltir fyrir sér stöðu lagadeildar um þessar mundir eftir að hafa rætt við kennara og nemendur. Morgunblaðið/Kristinn LAGANEMAR í tíma í almennri lögfræði hjá Davíð Þór Björgvinssyni prófessor í gærmorgun. Styrkur: Fjölbreyttur bakgrunnur kennara. Metnaðarfullir nemendur. Vaxandi útgáfa. Þessi skortur á mælikvörðum kann að breytast þegar gerð verður úttekt á lagadeildinni eins og ný háskólalög gera ráð fyrir. Að sögn Páls Skúla- sonar rektors Háskólans mun slík út- tekt verða gerð á næstu árum og verða til þess fengnir erlendir sér- fræðingar líkt og þegar hefur verið gert hjá sumum öðrum deildum. Evrópuvæðing Tvímælalaust er mönnum efst í huga alþjóðavæðing lögfræðinnar. Evrópurétturinn hefur skollið á ís- landsströndum af öllum sínum þunga og menn eru byrjaðir að grípa sund- tökin. Alþjóðleg samskipti hafa auk- ist. Um 20-30 íslenskir laganemar stunda nám við erlenda háskóla á ári hverju sem hiuta af námi sínu í laga- deild innan ramma Erasmus og Nordplus áætlananna. I staðinn eru nú við deUdina 15 erlendir stúdentar sem fá kennslu á ensku. Það lætur nærri að annar hver nemandi sem nú útskrifast úr lagadeild hafi tekið hluta af náminu við erlenda háskóla. Þetta víkkar auðvitað sjóndeildar- hring manna og hefur væntanlega fyrr eða síðar sín góðu áhrif á and- rúmsloftið í deUdinni. Menn hljóta líka að spyrja sig hvort ekki sé í auknum mæli hægt að fá erlenda fræðimenn til starfa við lagadeildina um lengi’i eða skemmri tíma. Engin ástæða er til að ætla ann- að en dvöl hér gæti vakið forvitni margra og menn gætu fundið hér at- hyglisverð rannsóknarefni eins og að kanna íslenskan rétt í samanburði við eriendan rétt. Eins má nefna að í at- hugun er að koma á laggirnar haf- réttarstofnun en þeirri skoðun er ekki lokið en væri vissulega mjög þarft. Forsendan er náttúrlega sú að þeim sé boðin aðstaða við hæfi. Þar stendur hnífurinn í kúnni. Bókasafn lagadeildar svarar engan veginn nú- tímakröfum. Ánnann Snævarr, sem fagnar 50 ára kennsluafmæli einmitt í dag, segir að bókaskorturinn hafi ver- ið erfiðasti fylgisveinn deildarinnar frá upphafi. Lagadeildin hefur frem- ur orðið að sögn Jónatans Þórmunds- sonar forseta lagadeildar að draga úr mönnum sem hingað hafa viljað koma til framhaldsrannsókna af þessum sökum. Hann nefnir einnig að í fyrra fóru kennarar deildarinnar í kynnis- ferð til Danmerkur og_ heimsóttu lagadeildii’nar tvær í Árósum og Kaupmannahöfn, endm’nýjun gam- alla tengsla kölluðu gestgjafarnir þessa heimsókn. Bókasafnið í Lög- bergi hafi þar engan veginn staðist samanburð. Hann getur þess þó að nýlega stofnað Hollvinafélag laga- deildar hafi gert gangskör í að bæta bókakostinn til dæmis með því að fá lögmannsstofur til að taka tímarit í fóstur sem kallað er. Hvað önnur innanhússmálefni varðar þá voru miklar breytingar gerðar á námsskipulaginu árið 1993 þegar kjarninn var minnkaður niður í þrjú ár en síðustu tvö árin eiga nem- endur kost á að velja sér kjörgreinar í samræmi við áhuga sinn. Þetta hef- ur skapað aukið svigrúm. Eins er í undirbúningi að taka upp eininga- kerfi til samræmis við aðrar deildir Háskólans. Auðveldara ætti þá að verða fyrir laganema að fá nám úr öðrum deildum metið og lagadeildin ætti að opnast fyrir nemendur úr öðr- um deildum. Að sögn Jónatans Þór- mundssonar gæti þó þurft að skipu- leggja sérstaklega námskeið eða námsbraut fyrir nemendur sem koma utanfrá. I beinu framhaldi vaknar auðvitað spurningin um hvort taka eigi upp sérstaka gráðu að loknu þriggja ára námi, BA, eins og Danir hafa gert. Nemendum verður tíðrætt um þann vanda hve föstu kennararnir sjáist lítið, þeir séu hlaðnir aukastörf- um. Jónatan bendir á að fjarvera pró- fessoranna sé að sumu leyti skiljanleg vegna þess að í fámennu þjóðfélagi sé mikil eftirspurn eftir vinnu þeiri’a við undirbúning lagafrumvarpa og ýmsar álitsgerðir svo dæmi séu tekin. Launakjör kennara við Háskólann + hafa líka rekið menn út í aukavinnu en vonii- standa til að minni þörf verði á því eftir að úrskurður kjaranefndar frá því í sumar kemur til fram- kvæmda. Sumt af þessum aukastörf- um styður menn í fræðum sínum en annað er auðvitað snatt sem tekur tíma frá öðru þarfara. Því má samt ekki gleyma að hlutverk lagadeildar er auðvitað meira en kennsla og rannsóknir í þröngum skilningi. Það er auðvitað mjög æskilegt að kennar- arnir taki þátt í þjóðfélagsumræðum með frjálsum og óháðum hætti og eins er mikils um vert hve almenning- ur hefur átt gi’eiðan aðgang að mörg- um kennuram við skólann með úr- lausnarefni sín. Einn viðmælandi benti á að styrkleiki deildarinnar sem menn hefðu gert sér grein fyrir í fyrrnefndri Danmerkurheimsókn væri að kennararnir hefðu reynslu af störfum utan akademíunnar. I Árós- um til dæmis væru efnilegir nemend- ur yfirleitt munstraðir til kennslu- starfa strax að námi loknu. Þeir hefðu því ekki aflað sér starfs- reynslu hjá dómstól- unum eða á lög- mannsstofum eins og íslensk starfs- systkin. Tímanum vel varið? Það er einnig um- hugsunarefni hvort lagadeild sýni tíma nemenda nógu mikla virðingu. Þannig lýk- ur vorprófum að jafnaði um mánaða- mótin apríl/maí og kennslan hefst í byrjun október (fyrr þó á 1. ári). Skólaár- ið er því ekki nema rétt liðlega sex mán- uðir að meðaltali. Sérstaklega kvarta nemendur á síðustu tveimur áranum undan þessu því þar era námskeiðin áberandi stutt, fólki sé haldið í deildinni í fimm ár við nám sem tekur ekki nema þijú ár. Hinn slaklegi bókakostur veldur því auðvitað að ekki getur fólk verið mikið við rannsóknir í frístund- um. Jónatan segir að þetta sé eitt af því sem hljóti að koma til skoðunar þegar einingakerfi verður komið á fót, að samræma lengd skólaársins því sem gerist í öðrum deildum. Viðmælendur úr kennarahópi eru sammála um að jákvæð þróun hafi orðið í fræðilegri útgáfu af hálfu laga- deildarkennara. Helst það í hendur við merkt starf bókaútgáfu Orators síðustu árin. Flestir föstu kennararn- ir séu allvirkir að þessu leyti. Frá sjónarhóli „neytanda lögfræðiafurða“ sem hefur samanburð við það sem gerist erlendis verður að gera þær kröfur til lögfræðinnar, sem fræði- greinar, nú til dags, að hún vinni jafn- óðum úr því sem er að gerast hjá dómstólum, löggjafarvald- inu og úrskurðaraðilum stjómsýslunnar á öllum sviðum lögfræðinnar, leggi á það mat og komi því tO skila. Þar myndi að sjálf- sögðu ekki duga að fylgjast með innlendum stofnunum heldur verður einnig að segja með þessum hætti „fréttir" af evrópskum og öðrum alþjóðlegum stofn- unum sem okkur varða. I raun og vera ætti ferlið að vera þannig að menn skrifi kennslu- bók/grundvallan’it og endurskoði það reglulega, en greini svo þess á milli skipulega og nógu ört frá því sem er að gerast á sínu fræðasviði heima og erlendis. Menn takist sem prófessor- ar við lagadeild þannig á hendur það verkefni að halda (löglærðum) al- menningi upplýstum um það sem er að gerast á viðkomandi sviði, veiti viðkomandi valdastofnunum það að- hald sem fólgið er í gagnrýninni um- ræðu og myndi nauðsynlega upplýs- inga- og skoðanaveitu réttan’íkisins. Ekki verður annað séð en nýta mætti krafta nemenda miklu betur en nú er Veikleikar Vanbúið bóka- safn. Kennsluárið of stutt. Aðhalds- leysi. gert við verkefni af þessu tagi. Mörg mannárin fara þannig í ritun kandídatsritgerða að eigin vali sem flestar rykfalla engum til gagns. Aðhald Hjá stórþjóðum skiptir í sjálfu sér litlu máli hvernig ástandið er í einni lagadeild, fjöldi háskóla tryggir vöxt og viðgang fræðanna og þótt ein deild dragist aftur úr bæta aðrar það upp. Á íslandi er aðstaðan vissulega gerólík þar sem hér er einungis ein lagadeild og iðulega einungis einn maður á hverjum tíma sem sinnir til- tekinni undirgrein lögfræðinnar. Þar sem fjölbreytnin er meiri er aðhaldið líka meira, menn geta borið frammi- stöðu mismunandi deiida og mismun- andi fræðimanna saman. Nú til dags þegar það er viðurkennt að allii’ þurfa aðhald, jafnvel háskólaprófess- orar, vaknar auðvitað sú spurning hvernig aðhaldi með lagadeild verði við komið. Eins og einn kennari orð- aði það í samtali við Morgunblaðið er aðhaldið núna nánast ekki neitt hvað ritstörf manna snertir. Menn fá eng- in viðbrögð við skrifum sínum hvort sem það stafar af kunnáttuleysi ann- arra eða feimni við gagnrýni og rök- ræðu. Þetta getur auðvitað ekki verið hollt fyrir eina fræðigi’ein. Hvað kennsluna snertir hefur verið komið á fót vísi að eftirliti nemenda með kennurum þar sem fer einkunnagjöf- in. Það vii’ðist þó vera mest undir kennurum sjálfum komið hversu mikið mark þeir taka á henni. Þannig hafa nemendur kvartað allnokkuð undan því að frammistaða stunda- kennara sé æði misjöfn og aðfinnslur þeirra hafi ekki borið árangur. Hvaða leiðir eru færar til að koma við aðhaldi og innleiða samkeppni aðrar en gæðaúttektin sem minnst var á? Fyrsta hugdettan er auðvitað sú að setja á laggirnar aðra lagadeild við annan háskóla eða stofna nýjan lagaskóla. Afar ósennilegt verður að telja að það væri fært að stofnsetja slíka deild með sama sniði. Hins veg- ar er ekkert sem bannar að koma upp lagakennslu og eða rannsóknar- stofnunum í öðra formi. Þorsteinn Gunnarsson rektor Háskólans á Akureyri segir þannig að menn séu að athuga hvort hefja eigi kennslu í opinberri stjórnsýslu við skólann þar sem lögfræði yrði auðvitað veigamik- ill þáttur. Það má líka sjá fyrir að aukið Evr- ópusamstarf muni leiða til þess að landamæri lögfræðinnar leggist af. Lögfræðingarnir úr Lögbergi líti þá ekki á sig sem íslenska lögfræðinga einvörðungu, einangraða í norðri, heldur hluta af evrópsku samfélagi, þar sem menn era hvarvetna að fást við svipuð viðfangsefni. Lagadeildin verði þá ekki síður evrópsk lagadeild, í samkeppni við aðrar slíkar, heldur en íslensk. Tækifærin bíða Fleiri en einn kennari sem rætt var við höfðu orð á því að nemendur virt- ust áhugasamari nú og metnaðarfyllri heldur en þegar þeir vora sjálfir í lagadeild. Gamla viðhoi-fið um að láta reka á reiðan- um í lagadeildinni fullviss um að fá gott starf að henni lokinni væri á und- anhaldi. Stór hópur nem- enda ynni mjög markvisst að því að fá sem mest út úr skólagöngunni með til- liti til starfs síðar meir. Þar er vissulega um at- hyglisverða þróun að ræða og margt sem nem- endur geta gert til þess að standa sem best að vígi að námi loknu, ekki einungis innanlands heldur einnig á alþjóðavísu. Þar má nefna tungu- málanám, námsdvöl erlendis, útsjón- arsemi við val á lokaverkefni og nýt- ing þeirra mörgu tækifæra sem bjóð- ast til að vinna hjá dómstólum, í stjórnsýslunni og á lögmannsstofum. Fámennið íslenska hefur nefnilega líka þann kost að þeir sem einhver dugur er í geta komist hratt áfram í lögfræðisamfélaginu. En það er einnig ljóst að lagadeildin og þeir sem sjá henni fyrir fjármagni geta gert margt betur til þess að hlú að þessu áhugasama fólki. Málefnaþing SUS um helgina Búist við íjöruguin umræðum Málefnaþing Sambands ungra sjálfstæðis- manna, sem ber yfirskriftina ísland tækifær- anna, verður haldið 1 Garðaskóla í Garðabæ um helgina og segir Ásdís Halla Bragadóttir formaður SUS að m.a. verði tekin til umfjöll- unar málefni sem sambandið hafí ekki áður fjallað um. ASDÍS Halla Bragadóttir segir að búast megi við fjörugum umræðum á þingi SUS um helgina. Af málum sem rædd verði megi t.d. nefna það hvort hvort veita eigi einkaleyfí á gagnagrunnum, hvort gi’eiða eigi fyrir slík einkaleyfi, hvort lengja eigi fæðingarorlof og hvort fleiri eigi að geta ættleitt börn en nú er, eins og til dæmis einstæðir foreldrar eða hommar og lesbíur. Að sögn Ásdísar verður á þinginu lögð lokahönd á ályktan- ir sem málefnanefndir SUS hafa lagt drög að síðasta hálfa árið í tengslum við málefna- starf sem ber heitið ís- land tækifæranna. Því starfí var hrundið af stað, að sögn Ásdísar, í kjölfar niðurstaðna skoðanakönnunar sem SUS stóð fyrir síðasta vetm-, en þar kom m.a. í ljós að ungt fólk gæfi ís- landi ekki háa einkunn sem landi tækifæranna. „Þegar við sáum niður- stöður þessarar skoð- anakönnunar ákváðum við að reyna að koma með hugmyndir sem gætu fært ís- land nær því að vera land tækifær- anna í hugum ungs fólks,“ segir Ás- dís Halla. Fjöldi ungra sjálfstæðismanna kom að málefnastarfinu og unnu þeir í sjö málefnahópum, sem munu kynna drögin að ályktum sínum á þinginu. „Við fórum þá leið að vera bara með sjö málefnahópa í staðinn fyrir á þriðja tug, eins og alltaf hefur verið, til þess að taka ítarlegar fyrir mál sem skipta ungt fólk sérstaklega miklu máli,“ útskýrir Ásdís Halla. „Við sáum í könnuninni að ungt fólk hafði áhyggjur af tilteknum málum og vildum því skoða þá málaflokka sérstaklega. Það leiddi til þess að við breyttum okkar málefnastarfi mjög mikið og höfum síðan þá verið að vinna að þessum málum fyrir þingið um helgina.“ Þau málefni sem þar verða tekin fyrir varða menntamál, málefni fjölskyldunnar í nútímasam- félagi, einstaklingsfrelsi, umfang hins opinbera, atvinnulífið, heil- brigðismál og sjávarútvegsmál. Bjartsýni á framtíðina Ásdís Halla segir að út úr drögum að ályktunum málefnahópanna megi almennt séð lesa mikla bjartsýni og trú á ungt fólk. „Og það kemur í Ijós að það er mjög mikill kraftur og framsýni í því unga fólki sem hefur tekið þátt í staifinu á undanförnum mánuðum. Þemað í starfinu er það að til þess að kraftur nýrra kynslóða fái að njóta sín þarf að leyfa einstak- lingunum að njóta sín miklu betur en nú er, með auknu einstaklingsfi’elsi, minni ríkisumsvifum og lægri skött- um.“ Ásdís Halla segir ennfremur aðspurð að bjartsýnin sé vegna þess að ungir sjálfstæðismenn skynji að þær kynslóðir sem nú séu að vaxa Ásdís Halla Bragadóttir upp og koma inn í atvinnulífið séu betur menntaðar en áður og séu í betri tengslum við hið alþjóðlega samfélag sem við búum í. „Ungt fólk lítur auk þess á þau tækifæri sem við höfum hérna með svolítið öðram hætti en gert hefur verið og við er- um farin að skynja hvaða sérkenni -r það era á íslandi sem við getum nýtt okkur. í því sambandi má nefna dæmi eins og erfðarannsóknir, upp- lýsingatækni og ýmislegt sem teng- ist vísindum.“ Ásdís Halla segir enn- fremur að ungir sjálf- stæðismenn séu bjart- sýnir á að ef tilteknum breytingum á samfélag- inu verði náð geti kraft- ur þessarar kynslóðar fengið að njóta sín. Ásdís Halla tekur , ffam að vegna verkefn- isins, ísland tækifær- anna, sem ungir sjálf- stæðismenn hafi unnið að undanfarna mánuði, hafi málefnastarf þeirra að mörgu leyti verið frá- bragðið því sem áður hefði verið. „Undan- farna áratugi hafa ungir sjálfstæðismenn eins og allir aðrir aðallega verið að velta fyrir sér annars vegar um- fangi ríkisins og hins vegar einstak- lingsfrelsinu og átökin í stjórn- málaumhverfinu hafa yfírleitt verið milli þeirra sem vilja minni ríkisaf- skipti og þeirra sem vilja meiri ríkis- -C afskipti. Nú þegar komin er meiri sátt um að draga þurfi úr miðstýr- ingu og ríkisafskiptum höfum við meira svigrúm til að taka á málum sem við höfum ekki haft svigrúm til að taka á áður,“ segir hún og bætir því við að málefnaþingið verði af þeim sökum öragglega fjörugt. Kynning á frambjóðendum í Reykjanesi Málefnaþingið hefst á laugardag- inn kl. 10.00 þegar Ásdís Halla setur þingið og að því loknu flytur Haf- steinn Þór Hauksson, formaður Hugins, ávarp. Þá taka störf mál- efnanefnda við, en þær starfa til kl. .-fc 16.00 á laugardaginn. Eftir það flyt- ur formaður Sjálfstæðisflokksins, Davíð Oddsson forsætisráðherra, ávarp. Hátíðarkvöldverður hefst í Skútunni í Hafnarfirði kl. 20.00 á laugardagskvöld, þar sem Olafur G. Einarsson, forseti Alþingis, verður heiðursgestur en veislustjóri er Guð- laugur Þór Þórðarson, borgai’full- trúi. Þingið heldur áfram kl. 11.00 á sunnudaginn með afgreiðslu álykt- ana. Að því loknu, kl. 15.30, sitja frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins í Reykjaneskjördæmi fyrir svörum. Þingslit verða um kl. 17.00. Þingfor- seti er Halldóra Vífilsdóttir, fyrrv. varaformaður SUS. Þinggjald er 1.000 kr., en skráning á þingið fer fram á skrifstofu SUS eða með tölvupósti á susExd.is. Nánari upp- lýsingar má fá á heimasíðu S.u.s. www.xd.is/sus
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.