Morgunblaðið - 16.10.1998, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1998 4^
ANNA KRISTIN
HALLDÓRSDÓTTIR
THOMSEN
+ Anna Kristín
Halldórsdóttir
Thomsen fæddist á
V émundarstöðuni
við Ólafsfjörð 14.
maí 1908. Hún lést
á Hrafnistu í
Reykjavík 8. októ-
ber síðastiiðinn.
Foreldrar hennar
voru Margrét Frið-
riksdóttir frá Mið-
koti og Halldór
Jónsson frá Syðra-
Garðshorni í Svarf-
aðardal. Anna
Kristín var þriðja
yngst af systkinum sínum en
þau voru eftirtalin: 1) Anna
Guðrún, 2) Jón Friðrik, 3)
Magnea, 4) Sólveig, 5) Finn-
bogi, 6) Sigurbjörn Sigurður, 7)
Björn Kristinn, 8) Júlía Jónína,
9) Jóna Ingibjörg Jónsdóttir
(fóstursystir) var yngst af
systkinunum. Þau eru látin.
Eiginmaður Önnu Kristínar
var Tomas Thomsen, f. 9.5.
1901 á Skarfanesi í Sandey í
Færeyjum, d. 14.1. 1970. Hann
var sonur Elienar og Tomasar
Thomsen. Systkini Tomasar
voru Susanna, Elseba Malena
og Enok. Þau voru búsett í
Færeyjum og eru látin. Tomas
átti son fyrir hjónaband, Karl
Kærbo, en hann lést fyrir
nokkrum árum.
Anna Kristín og Tomas eign-
uðust sex börn og
eru fímm á lífí: 1)
Hallmar, kona hans
var Kristín Sigurð-
ardóttur úr Ölafs-
vík, hún er látin fyr-
ir einu ári. 2) Elna,
Iátin. 3) Elna er gift
Leifi Sveinbjörns-
syni á Hnausum í
Þingi. 4) Tomas
Enok er kvæntur
Sesselju Halldórs-
dóttur frá ísafirði.
5) Magnea er gift
Guðmundi Jóni
Sveinssyni úr Ólafs-
vík. 6) Svala Sigríður er gift
Hreiðari Þóri Skarphéðinssyni
úr Ólafsvík. Auk þess ólu Tom-
as og Anna Kristín elsta son
Elnu, Tómas Ólafsson, upp til
16 ára aldurs. Niðjar Önnu
Kristínar og Tomasar eru nú 65
að tölu.
Anna Kristín gerðist ráðs-
kona hjá Ingvari Björgvini
Jónssyni, f. 19.11. 1908, fáum
árum eftir lát Tomasar. Ingvar
Björgvin er frá Holtaseli á Mýr-
um í Austur-Skaftafellssýslu.
Anna Kristín og Ingvar Björg-
vin voru í sambúð í aldarfjórð-
ung. Bjuggu þau í Reykjavík.
Þau hafa dvalið síðustu árin á
Hrafnistu.
Útför Önnu Kristínar fer
fram frá Askirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
Kveðja til móður.
0, elsku hjartans móðir mín,
svo mild og Ijúf og blíð!
Þú bjarti engill blíðu’ og ljóss
á bemsku minnar tíð.
Sú elska var svo heit og hrein
sem himinsóiar-bál,
sem ætíð þér úr augum skein
og inn í mína sál.
Sú hönd var æ svo hlý og mjúk
og holl, sem leiddi mig,
sem greiddi’ úr vanda’ og breiddi blóm
á bemsku minnar stig.
Hvert orð þitt var svo yndisríkt
sem engils vögguljóð.
Af hverri hugmynd heilagt ljós
og himnesk gleði stóð.
Mitt ljóð er veikt sem kveinstafs-kvak
og kveðjustundin sár.
En það er hjartans hrygðarljóð
og hjartans þakkartár.
0, hjartans móðir, þökk sé þér!
Eg þakka ást og trygð,
hvert augnarblik af alúð fylt
og allri móðurdygð.
Eg vildi’ eg gæti geymt og rækt
þín góðu móðurráð
og sýnt með aldri ávöxt þess,
semástþínhefirsáð.
Þín bjarta minning bendir á,
hvar blámar himinn þinn.
Þann himin ljómar heilög von:
Við hittumst annað sinn.
(Jón Trausti.)
Elsku mamma, guð geymi þig.
Þín
börn og tengdaböm.
Elsku amma mín, nú er hvíldin
komin sem þú þráðir svo heitt síð-
ustu árin. Margar góðar minningar
koma upp í huga minn um þig og
samverustundirnar okkar. Þær eru
mér svo dýrmætar núna þegar þú
ert farin. Eg vil þakka þér fyrir all-
ar stundirnar okkar saman og allt
sem þú hefur kennt mér. Amma
mín, þú sem varst svo falleg og ein-
stök. Það var svo gott að hafa þig
hérna fyrir sunnan og forréttindi
fyrir mig og börnin mín að hafa þig í
öll þessi ár.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þín nafna,
Anna Kristín.
Elsku hjartans fallega lang-amma
mín er dáin. Þegar ég nú minnist
hennar koma fram í hugann frá
æsku minni og uppvaxtarárunum all-
ar góðu stundirnar okkar saman.
Þegar ég kom til þín og Ingvars
langafa á Dalbrautina tókuð þið
alltaf svo vel á móti mér að mér
fannst ég vera sérstakasta mann-
eskjan í heiminum. Þegar ég hélt í
höndina á þér og sagði þér frá öllu
milli himins og jarðar, alveg sama
hve lítilsvert það var, þá hlustaðir þú
alltaf á mig. Eg var ekki fyrr komin
úr skónum en þú varst byrjuð að
dekka borðið með fallegum dúk og
byrjuð að hlaða það alls kyns kræs-
ingum og Ingvar afi búinn að ná í
kókið og svo sátuð þið og horfðuð á
mig borða og tala samtímis með bros
á vör. Elsku langamma mín, ég mun
sakna þín sárt, ég vona að þér líði vel
núna og ég veit að Siggi frændi
hugsar vel um þig. Með þessum fáu
orðum kveð ég þig í hinsta sinn,
elsku amma mín.
Elna Ósk.
í dag kveðjum við elskulega ömmu
okkar. Á tímamótum sem þessum
hellast minningarnar yfir. Við systk-
inin urðum þeirra gæfu aðnjótandi
að hafa ömmu innan seilingar á upp-
vaxtarárum okkar. Heimili hennar
og afa á Ólafsbrautinni var yndislegt
heim að sækja og ekki þótti okkur
verra að geta hjálpað þeim við eitt
og annað, t.d. að sækja egg í
hænsnakofann sem var fyrir ofan
hús. Minningin um samverustund-
irnar með þeim og síðan ömmu eftir
fráfall afa er dýrmæt og vel geymd.
Gjafmildi þeirra var mikil og var
mikil tilhlökkun að opna pakkana frá
þeim. Það var svo margt í þeim, oft
og iðulega eitthvað heimagert og
voru þeir límdir vel og rækilega aft-
ur. Þessu hélt amma áfram eftir að
afi dó, hún var byrjuð í janúar að
kaupa og prjóna jólagjafir til næstu
jóla og fannst aldrei nóg komið.
Amma vh’tist alltaf hafa nógan
tíma fyrir okkur, hún hlustaði á okk-
ur, setti sig auðveldlega í spor okkar
og hvatti okkur til dáða. Hún hafði
gaman af að segja frá æsku sinni,
söng með og fyrir okkur, kenndi
okkur bænir og annað um tilgang
lífsins. Hún hvatti okkur til að hlúa
að ástinni og var unun að heyra hana
segja okkur frá sér og afa því hún
elskaði hann afar heitt og var óspör
á að segja okkur frá því.
Eftir að amma flutti suður bjó hún
m.a. á Lindargötunni og var oft
þröng á þingi. Það líkaði henni vel og
var hún seinþreytt á að koma með
okkur í bæinn og aðstoða við eitt og
annað og áttum við oft fullt í fangi
með að fylgja henni eftir.
Hún var mjög pjöttuð og fór aldrei
neitt nema að punta sig, sérstaklega
vildi hún vera fín um hárið, ef svo
var ekki setti hún upp hatt. Við vor-
um ekld gamlar, ömmustelpurnar,
þegar við vorum fai’nar að setja í
hana rúllur og segir sagan að pabbi
hafi meira að segja sett í hana rúllur
einu sinni. Hún bað okkur iðulega að
greiða sér, henni fannst það svo gott.
Sambýlismaður ömmu hin seinni
ár var hann Ingvar. Eigum við fjöl-
skyldan honum mikið að þakka það
trygglyndi og væntumþykju sem
hann sýndi í ömmu garð og í veikind-
um hennar, undir það síðasta vék
hann vart frá henni.
Amma dvaldi á deOd 3-A á Hrafn-
istu í Reykjavík sl. ár og viljum við
þakka starfsfólki deildarinnar góða
umönnun hennar og gott viðmót í
okkar garð.
Amma var mjög trúuð kona og lifa
bænimar hennar hjá okkur og böm-
unum okkar. Við systkinin biðjum al-
góðan Guð að taka á móti henni í
himnaríki og vitum að hennar bíður
fríður hópur. Með djúpum söknuði
kveðjum við þig, elsku amma.
Anna Margrét, Sigurður
Sveinn og Tómas.
Amma Anna hefur kvatt þennan
heim. Á 91. aldursári hóf hún ferðina
inn í eilífðina, lúin á sál og líkama,
fær nú loksins frið.
Ýmislegt kemur í hugann. Fyrst
er það hlýjan og virðingin, þá þakk-
lætið, þakldætið fyrir að hafa kynnst
því einfaldlega að eiga ömmu. Hvað
þá þakklætið fyrir að hafa átt hana
Ónnu ömmu.
Frá ömmu stafaði þessi óumræði-
lega hlýja. Augu hennar geislandi af
lífi, brosandi andlitið, glaðlegt fas, ei-
líft söngl, opinn faðmur, mjúkar
hendur og traust tak. Svo var hún
amma líka svo falleg. Hvíta hárið
hennar, fínu fötin, kjólamir, hattam-
ir, síðbuxmnar, svo ekki sé minnst á
gúmmístígvélin með uppábrotinu!
Hún amma hafði líka lag á að
leggja inn gullkorn. Hún lagði
áherslu á sjálfstæði, að mennta sig,
elska, gefa og þiggja en umfram allt
að njóta lífsins. Hún amma innrætti
ekki, heldur opnaði augu manns og
hugsanir.
Síðustu árin hennar ömmu sagði
hún kannski ekki svo margt. Hlýju
stafaði þó alltaf frá henni og faðmur
hennar opinn. Hún amma var nefni-
lega svolítil kelurófa. Mörgum nýjum
fjölskyldumeðlimum fannst stundum
nóg um þessi faðmlög, klapp á kinn
og kossafans sem tíðkuðust í fjöl-
skyldunni, svona rétt í byrjun, en svo
hefur fólki farið að finnast þetta nota-
legt og seinna sjálfsagt.
Amma hafði enn lag á að kenna
manni ýmislegt. Hún kenndi manni
m.a. hvað trúin getur haldið vemd-
andi hendi yfír manninum og það
hvað traust manneskjunnar getur
birst í mikilli fegurð.
Hún amma söng sína sálma og fór
með sín vers fram í andlátið. Ingvar
okkar blessaður reyndist henni svo
tryggur. Daglega sat hann hjá ömmu
og hélt í hönd hennar. Þá voru þau
ekki fá kvöldin sem hún mamma fór
til ömmu, las úr Passíusálmunum,
fór með bænir og söng vers. í þess-
um stundum tók amma fullan þátt og
hafði engu gleymt. Með þessum
samverustundum birtist traustið og
mannkærleikurinn í sinni fegurstu
mynd. Hún amma var ekki ein.
Elsku amma.
Far þú í friði,
ffiður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elva og Ingibjörg.
+ Ólafía Braga-
dóttir Breið-
Ijörð fæddist á
Seyðisfírði 9. nóv-
ember 1914. Hún
lést á Landakots-
spítala 9. október
siðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Erlín Sigurð-
ardóttir frá Seyðis-
firði og Bogi Bene-
diktsson, bókari og
kennari frá Hálsi í
Fnjóskadal. Systk-
ini Ólafíu voru: Sig-
urður, Gunnhildur,
Kristín, Indriði, Bryndís og Sig-
ríður.
Ólafía giftist Agnari Breið-
Ijörð blikksmíðameistara 4.
nóvember 1933. Agnar Iést 19.
júní 1983. Foreldrar hans voru
Guðrún Bjarnadóttir frá Hörgs-
dal á Síðu og Guðmundur J.
Breiðfjörð blikksmfðameistari
Hinn 9. október síðastliðinn
barst okkur sú sorgarfrétt til
Þrándheims að amma okkar elsku-
lega væri látin. Lífið hennar ömmu
var gott og ríkt. Amma var greind
og vel lesin kona. Hún hafði hug-
myndaflug sem hún beitti á marg-
víslegan hátt, ekki síst gagnvart
okkur, nánustu ættingjum sínum.
Amma var húsmóðir í gömlum
skilningi þess orðs. Enginn gekk
úr húsi hennar án þess að hafa
borðað nægju sína af kræsingum
og notið góðra samvista við hana.
Við vitum að móðir okkar hefur
misst sinn besta vin við andlát
ömmu.
Elsku amma okkar, við kveðjum
þig og allan þann heim sem var í
þér með dýpsta þakklæti.
Er eilífðin lengri en lífið?
Svo virðist sem svör,
fengin og gefin á æviferli,
slökkva sem stjömur að morgni
við síðustu för.
Látin. Og gervilaus ásýnd
blikar til manns,
sem lítur í átt að liðnum dögum.
Eilífðin staldrar í huga
og máttleysi hans.
(Kristján Breiðfjörð)
Kristjáu Agnar og Sólveig.
Laugateigur 27 var ævintýra-
heimur út af fyrir sig, þegar ég var
lítil stelpa. Að koma í heimsókn, ég
tala nú ekki um að koma í afmæli
til strákanna, var eins og við segj-
um í dag, toppurinn á tilverunni.
Þetta ævintýralega, fallega og
dularfulla hús, fullt af krókum og
kimum, háalofti fullu af alls kyns
kræsingum; ávöxtum, gráfikju- og
döðlukössum og suðusúkkulaði,
frábært að fara í feluleik og þá
helst á háaloftinu. Stór, fallegur
garður kringum þetta stóra hús,
sem mér fannst eiginlega vera höll
en alls staðar máttum við leika
okkur.
Drottningin í höllinni var hún Ofí
og hún var sko ekki vonda drottn-
ingin eins og stundum er í ævintýr-
unum, nei, hún var sko bæði falleg
og góð. Og hún átti líka góðan kóng
og það var uppáhalds frændi minn,
hann Agnar. Og svo voru auðvitað
prinsar og þeir voru fjórir og allir
eru þeir enn í dag góðir prinsar þó
þeir hrekktu pínulítið stundum.
Það eina sem ég gat aldrei fyrir-
gefið drottningunni var að Leifur
prins skyldi ekki verða prinsessa
og eiginlega fannst mér vanta lítið
upp á það. Leifur var nefnilega
með óskaplega fallegt hvítt, krullað
hár og agalega sætur en það var
mjög erfitt að koma honum í kjól.
Undirrituð margreyndi það. Þessir
frá Hrappsey á
Breiðafirði. Börn
Ólafíu og Agnars
eru: 1) Eiður blikk-
smfðameistari, f.
17.8 1933. 2) Guð-
mundur Bogi blikk-
smíðameistari, f.
22.11. 1938, kvænt-
ur Berthu Lange- ^
dal. Þau eiga tvö
böm, Agnar _ Knút
og Kristjönu Ólafíu.
3) Leifur glerlistar-
maður, f. 24.6.1945,
kvæntur Sigríði Jó-
hannsdóttur. Þau
eiga tvo syni, Jóhann Guðmund
og Ólaf Agnar. 4) Gunnar bygg-
ingatæknifræðingur, f. 8.1.
1947, kvæntur Elinaune. Börn
þeirra eru Kristján, Agnar og
Sólveig.
Útför Ólafíu fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
frændur mínir voru hver öðrum
skemmtilegri. Hún Ófí sá vel um
höUina, hún var listræn kona og
allt var listaverkum skreytt.
Seinna þegar strákarnir voru orðn-
ir blikksmiðir, verkfræðingur og
glerlistamaður var húsið ævintýra-
lega skreytt listaverkum eftir þá
og Ófí helgaði sig alla tíð heimili og
fjölskyldu, auk þess að hjálpa
manni sínum með rekstur blikk-
smiðjunnar.
Mig langar með þessum fátæk**^
legu orðum að þakka henni Ófí fyr-
ir allar döðlumar og súkkulaðið og
hlýju, góðu faðmlögin sem ég fékk
þegar hrekkjusvínin gengu of
nærri mér. Þakka henni velvildina
til barna minna og bara fyrir að
vera eins og hún var, þessi fallega
kona með svarta hárið og tindrandi
brúnu augun.
Eg man alltaf hvað hún reyndist
honum afa mínum frábærlega. Á
hverjum sunnudegi, í mörg ár,
gekk gamli maðurinn inn á Lauga-
teig, settist þar að veisluborði og
svo var spilað og teflt og sungið
langt fram eftir kvöldi og svo var
hann keyrður heim á Benzinum.
Það fannst mér flott, að svona bíll
skyldi renna í hlaðið á Laufásvegi
4, já, hún taldi það ekki eftir sér að
dekra við hann tengdapabba sinn,
hún Ólafía.
Já, margs er að minnast og
margt ber að þakka. Nú veit ég, að
Agnar frændi minn hefur tekið í
höndina á henni Ófí og nú leiðast
þau saman eins og þegar hann
leiddi hana þegar hún var 18 ára og
alla ævina voru þau svo falleg og
hamingjusöm.
Kæru frændur mínir, við send-
um ykkur samúðarkveðjur frá
Laufásvegi 4.
Helga Þ. Stephensen
og Thea frænka. ^
Merk kona hefur gengið sitt ævi-
skeið á enda. Okkur systkinin lang-
ar að kveðja hana í þökk og virð-
ingu. Ófí var glæsikona, skarp-
greind, fegurðardýrkandi í bestu
merkingu þess orðs. Hún hlúði að
manni sínum, móðurbróður okkar,
og sonum sínum fjórum af stakri
natni og hlýju. Það var alltaf hátíð
og stemmning yfir fjölskyldumót-
um á því heimili. Ólafía var hrókur
alls fagnðar, en undir þessu undur-
létta yfírbragði mátti alltaf greina-*-
lífsvisku þessarar fallegu og glæstu
konu.
Við biðjum sonum hennar og
fjölskyldum þeirra allra heilla.
Megi þau ylja sér við minninguna
um góða móður og ömmu. Móðir
okkar þakkar mágkonu sinni af al-
hug langa og góða samfylgd.
Systkinin frá Laufásvegi 4.
ÓLAFÍA
BRA GADÓTTIR
BREIÐFJÖRÐ