Morgunblaðið - 16.10.1998, Blaðsíða 48

4#48 FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
KRISTJÁN HANSSON,
Heiðarhorni 17,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju, á
morgun, laugardaginn 17. október kl. 14.00.
Guðbjört Ólafsdóttir,
íris Kristjánsdóttir, Jón I. Kristjánsson,
Ruth Kristjánsdóttir,
Ólafur Jón Jónsson,
Kristján Jay Warrick.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HALLGRÍMUR VALDIMAR HÚNFJÖRÐ
KRISTMUNDSSON,
Hólabraut 14,
Skagaströnd,
sem lést á Landspítalanum 9. október, verður
jarðsunginn frá Hólaneskirkju, Skagaströnd,
laugardaginn 17. október kl. 14.00.

Jóhanna Hallgrímsdóttir, Jakob Skúlason,
Sævar Hallgrímsson, Ragnheiður Magnúsdóttir,
Axel Hallgrímsson, Herborg Þorláksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
PETRA
LANDMARK
+ Petra Land-
mark fæddist á
Akureyri 24. apríl
1921. Petra var alin
upp á Siglufirði.
Hún lést á elliheim-
ilinu Eir 10. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Valgerður
Ólafía Eðvaldsdótt-
ir, f. 9.1. 1891, d.
31.5. 1980 og Jó-
hann Emil Ingvald
Landmark, f. 20.10.
1887, d. 29.11.
1959. Auk Petru
áttu þau fósturdótturina Ester
Landmark, f. 16.5. 1915 sem
búsett er á Siglufirði. Petra
kvæntist Guðbjarti Jóni Þórar-
inssyni 16. maí 1942. Hann
fæddist í Bolungavík 30. júní
1905 og lést á Siglufirði 12.
janúar 1989. Þau hjónin eign-
uðust saman fjögur börn. 1)
Son andvana fæddan. 2) Jó-
hann Landmark, f. 6.6. 1941. 3)
Valgerði Þórunni, f. 19.3. 1943.
4) Þórarinn Guðna, f. 25.5.
1946. Fyrir átti Guðbjartur
dótturina Hjördísi, f. 11.10.
1933. Barnabörnin eru níu og
barnabarnabörnin tólf.
Á sínum yngri ár-
um tók Petra virk-
an þátt í sfldaræv-
intýrinu svokallaða
og starfaði í sfld-
inni á Siglufirði.
Síðar gerðist hún
bóndakona á Rá-
eyri við Siglufjörð
ojg flugvallarstjóri.
Arið 1968 flutust
þau hjónin á Kam-
banesvita við
Stöðvarfjörð og sáu
þar um vitavörslu
og veðurathuganir,
auk þess sem þau
voru þar með búskap. Þegar
byggðar voru þjónustuíbúðir
fyrir aldraða á Siglufírði flutt-
ust þau hjónin þangað og
bjuggu þar saman þar til Guð-
bjartur lést. Petra fluttist síðan
á elliheimilið Hrafnistu í
Reykjavík. Þar bjó hún með
Sveinbirni Guðlaugssyni. Það-
an flutti hún á sjúkrahúsið á
Norðfírði, síðan á sjúkrahúsið
á Seyðisfírði. Að lokum fluttist
hún á elliheimilið Eir síðastlið-
ið vor þar sem hún lést.
Útför Petru fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við fráfall og útför
dóttur minnar, systir okkar, mágkonu og
frænku,
GUÐRÚNU DÓRU ERLENDSDÓTTUR,
Fífuseli 35,
Reykjavík,
Erlendur Steinar Ólafsson,
Baldur Erlendsson,
Sólveig Erlendsdóttir, Sveinn H. Skúlason,
Gísli J. Erlendsson, Kirsten Erlendsson,
Steinar Þór Sveinsson, Hrund Sveinsdóttir
og bróðursynir.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför mannsins
míns, föður og tengdaföður,
SIGURÐAR RÍKHARÐS
ÞORSTEINSSONAR,
Grundarbraut 28,
Ólafsvík.
Elsku amma, þú varst alltaf
hrædd við að fá krabbamein og þó
æxlið sem þú fékkst hafi verið góð-
kynja þá tók það þig frá okkur.
Það er sárt að sjá á eftir þér. Við
höfum átt margar góðar stundir
saman.
Eg man þegar ég var lítil og var
hjá þér og afa. Ég á óteljandi marg-
ar minningar frá þeim tíma. Eins og
þegar ég var að skríða upp í til þín á
morgnana þegar afí var farinn á
fætur til að kveikja á ljósavélinni.
Fiðursængin hans var svo stór og
þung að ég varð að taka á til að
komast undir hana. Stundum svaf
ég líka á milli ykkar og þú söngst
fyrir mig. Mörg kvöldin sátum þú,
JÓNATAN
KRISTINSSON
Jónatan
Kristinsson var
fæddur á Dalvík 1.
september 1921.
Hann lést á
Elliheimilinu Grund
fimmtudaginn 8.
október 1998.
Jónatan var sonur
hjónanna Kristins
Jónssonar, f. 1895,
d. 1973 og Elúiar
Þorsteinsdóttur, f.
1897, d. 1981.
Albræður Jónatans
voru: 1) Þorsteinn,
f. 1919, d. 1979. 2)
Guðjón, f. 1920, d. 1998. 3)
Haukur Viðar, f. 1924, d. 1984.
4) Valur, f. 1927, d. 1948. Seinni
kona Kristins var Sigurlaug
Jónsdóttir, f. 1901, d. 1980.
Börn þeirra eru: Hildigunnur, f.
1930, Heimir f. 1940
og Níels, f. 1943.
Jónatan vann sem
netagerðarmaður
hjá föður sínum á
Dalvík. Árið 1959
fluttist hann til
Reykjavíkur og hóf
störf hjá Osta- og
smjörsölunni. Þar
vann hann þar til
hann fór á eftirlaun
1989 að þremur
árum
undanskildum,
þegar hann vann
hjá föður sínum á
Dalvflí. Síðustu ár ævi sinnar
bjó Jónatan á EHiheimiIinu
Grund.
Útför Jónatans fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Pálína Halldórsdóttir,
Sigrún Málfríður Sigurðardóttir, Hanns Peter Wensauer,
Halldór Sigurðsson, Marý Anna Guðmundsdóttir,
Steinar Sigurðsson, Hafdís Finnbogadóttir,
Ragnar Matthías Sigurðsson, Jóhanna Margrét Hjartardóttir,
Már Sigurðsson, Ólöf Sigurðardóttir.
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
RANNVEIGAR KARÓLÍNU SIGFÚSDÓTTUR
húsmóður,
Eskifirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hulduhlíðar fyrir
góða umönnun.
Herdís Einarsdóttir, Birgir l'sleifsson,
Guðrún Sveinsdóttir, Jónas Helgi Helgason,
Benedikt Sveinsson, Sif Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þegar gamalt, veikt fólk kveður
þennan heim togast á hjá þeim sem
eftir eru annars vegar sorgin yfir
missinum og hins vegar léttirinn yfir
að viðkomandi þurfi ekki lengur að
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
þjást. Þannig leið okkur systkinun-
um þegar fóðurbróðir okkar, Jónat-
an Kristinsson, lést að morgni
fimmtudagsins 8. október síðastlið-
inn. Hann hafði um nokkurt skeið
háð glímu við illkynja sjúkdóm og
þótt hann bæri sig vel fór ekki fram-
hjá okkur hvert stefndi enda ekki
nema hálft ár síðan faðir okkar, Guð-
jón, stóð í sama stríði og tapaði. Og
þar með eru þeir allir horfnir héðan
albræðumir. Fyrstur lést Valur af
slysfórum, aðeins 21 árs gamall, Þor-
steinn næstur, þá Haukur og á einu
og sama árinu Guðjón og Jónatan.
Þeir voru um svo margt líkir,
ekki bara í útliti, heldur að skapferli
og framgöngu allri, rómsterkir og
stóðu fastir á sinni meiningu. Þeir
áttu gott með að gleðjast á góðri
stund og allir nutu þeir þess að
veita gestum sínum það besta. Og
enn eitt var þeim sammerkt, þeir
voru allir einstaklega bamgóðir.
Þeir ólust upp á tímum ungmenna-
félaganna og mótaði andi þeirra
tíma þá bræður. Ættjarðarástin var
sterk og þeim fannst allt best sem
ég og afi við ljós frá olíulampanum
og spjölluðum saman, spiluðum,
byggðum spilaborgir, voram að
segja gátur og margt fleira
skemmtilegt.
Þú varst alltaf svo mikið fyrir að
ferðast og það voru hæg heimatökin
fyi'ir þig þegar þú varst flugvallar-
stjóri á Siglufirði. Þú skelltir þér
stundum með fluginu til Akureyrar.
Einu sinni ákvaðstu einn tveir og
þrír að fara og tókst mig með. Þeg-
ar við komum til Valgerðar
langömmu hafði hún orð á því að þú
værir með skítuga eldhússvuntu
framan á þér. Þú leist niður eftir
þér og þar blasti svuntan við. Ég
man að það var oft hlegið að þessu.
Þú hefur alltaf verið hörku kerling
og yfirleitt haft þitt fram. Einu
sinni langaði þig að fá hund en afa
ekki. Hann gaf eftir þegar þú
nefndir hundinn Birtu eftir honum.
Birta varð algjör dekurrófa. Hún
stjórnaði því hvenær þið færað í
háttinn. Meira að segja lést þú
henni eftir framsætið í Trabbanum
og sast sjálf aftur í.
Mér fannst alltaf að þú hefðir átt
að vinna við eitthvað sem tengdist
heilbrigðisstörfum. Þú varst svo
natin og umhyggjusöm ef einhver
var veikur. Oft varst þú fengin sem
yfirsetukona og til að sitja við dán-
arbeð fólks. Ekki alls fyrir löngu
sagðir _þú að ég væri augasteinninn
þinn. Ég held að það sé ekki hægt
að heyra fallegri orð frá ömmu
sinni. Enda hlýjuðu þau mér um
hjartarætumar og eiga eftir að gera
það um ókomna tíð. Þau era geymd
en ekki gleymd alveg eins og minn-
ingin um þig, amma mín. Ég og fjöl-
skylda mín eigum eftir að sakna
mikið þeirra stunda sem við höfum
átt með þér. En við munum verma
okkur með góðu minningunum.
Elsku amma, megi allar góðar vætt-
ir vernda þig og blessa.
Þín
Jóhanna.
íslenskt var. Heimasveitin, Svarfað-
ardalurinn, var fegurst allra sveita í
þeirra augum.
Tani frændi, eins og hann var
alltaf kallaður í okkar fjölskyldu,
tók skilnað foreldra sinna nærri sér
og setti skilnaður þeirra í raun
mark sitt á allt hans líf. Tani kvænt-
ist ekki og hann eignaðist ekki börn.
En alltaf sendi hann okkur systkin-
unum rausnarlegar gjafir um jól og
páska og eftir að börnin okkar
komu til sögunnar fengu þau líka
sinn glaðning frá Tana frænda.
Þegar við vorum að alast upp
kom Jónatan oft í heimsókn og hafði
gaman af að ræða landsins gagn og
nauðsynjar. Hann kom gjaman á
laugardögum og fékk sér te - örlítið
bragðbætt - og ræddi um pólitík.
Hann eyddi ófáum laugardagseftir-
miðdögunum í að reyna að sann-
færa okkur um ágæti Framsóknar-
flokksins. Jónatan stundaði vinnu
sína samviskusamlega og var ein-
staklega vel liðinn á vinnustað. Þeg-
ar Osta- og smjörsalan, sem hann
starfaði fyrir í þrjátíu ár, var á
Snorrabrautinni hafði Jónatan með-
al annars það hlutverk að hugsa um
lóðina og sjá um fánann. Þetta gerði
hann af stakri snyrtimennsku og
vakti lóðin verðskuldaða athygli og
var margverðlaunuð.
Tani hafði gaman af þjóðlegum
kveðskap og ein sterkasta minning-
in um hann er þegar hann sat og
raulaði lög eins og „Gott áttu hrísla
á grænum bala“. Okkur finnst gott
að minnast hans þannig og kveðjum
hann með sálmi Olafs Indriðasonar:
Þreyttur leggst ég nú til náða.
Náðarfaðir, gættu mín.
Alla mædda, alla þjáða.
Endurnæri miskunn þín.
Gef þú öllum góða nótt.
Gef að morgni nýjan þrótt.
Öllum þeim, þú aftur vekur.
Eilíft líf þeim, burt þú tekur.
Jónatan dvaldi síðustu æviár sín á
Grand og þar leið honum vel. Við
viljum þakka starfsfólki á Hjúkrun-
ardeild Grandar fyrir góða umönn-
un og hlýhug í erfiðum veikindum
hans.
Eygló, Kristinn, Valgarður
og fjölskyldur.