Morgunblaðið - 16.10.1998, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
I DAG
FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1998 49
+ Elsebeth Vil-
hjálmsson var
fædd 8. nóvember
1910 í Hvalba í
Færeyjum. Hún lést
á Hrafnistu í
Reykjavík 6. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jakob og Krist-
ina Joensen. El-
sebeth var elst sex
systkina, sem öll eru
látin. Elsebeth gift-
ist Jens Vilhjálms-
syni 1934, f. 19.
mars 1909, d. 24.
des. 1974. Þau bjuggu lengst af á
Hofsvallagötu 18 í Reykjavík.
Þau eignuðust ijóra syni. Tveir
þeirra létust í bemsku. Þeir sem
eftir lifa era: 1) Jakob, f. 4. júlí
Hún Ebba mamma er dáin!
Stutt er bilið milli lífs og dauða.
Aðeins þremur tímum áður en hún
dó litum við mamma og systui-nar
inn til hennar á Hrafnistu þar sem-
hún sat með sinn tebolla.
Þegar ég rifja upp bernskuminn-
ingar, er Ebba mamma ávallt þar.
Hún var besta vinkona mömmu
minnar, Maríu Friðbergsson. Þær
fluttu til íslands frá Færeyjum,
settust hér að, giftust og eignuðust
börn. Mín fyrsta bernskuminning
er að ég er í pössun hjá þeim
sæmdarhjónum Ebbu og Jens. Eg
ligg í kommóðuskúfu sem dregin
hafði verið út á gólf og leik mér að
höldunum á skúffunni. Næsta
minning er, þegar Jens heldur á
mér í fanginu og spyr hvort hann
megi eiga mig, hann langar svo að
eiga stelpu, átti bara tvo stráka. Og
ef hann mætti eiga mig mátti ég
alltaf sofa með slaufur í hárinu -
það var freistandi.
Ógleymanleg er sjóferðin á bátn-
um hans Jens út í Engey - já,
margar eni minningamar um þau
heiðurshjón á Hofsvallagötu 18.
Ebba mamma var alltaf eins,
þótt lífið færi ekki ávallt um hana
mjúkum höndum. Hún missti tvo
unga syni sína, sá á eftir elsta syn-
inum og fjölskyldu hans til Ástral-
íu. Jens dó úr krabbameini og
heilsa hennar fór hrakandi. Það
mætti þó margur læra af hennar
lífsspeki - að taka lífinu með æðru-
leysi og una glaður við sitt. Nú
þegar komið er að leiðarlokum
langar mig, Inga og börnin okkar
fjögur að þakka alla þína ástúð og
umhyggju í okkar garð. Farðu heil
á fund Jens, litlu drengjanna þinna
og Guðs, elsku Ebba mín.
Kristrún Gestsdóttir.
Elsku besta amma okkar, nú
þegar komið er að kveðjustund
langar okkur systkinin til að
minnast þín nokkrum orðum.
Alltaf var jafn gott að koma til
þín, amma, og móttökurnar alltaf
hlýjar og innilegar, sama hvernig
á stóð, alltaf tókstu jafn vel á móti
okkur. Eitt er víst, að aldrei fór
neinn svangur frá þér, þú varst
búin að fylla borðið af kræsingum
á svipstundu ef við komum í heim-
sókn. Það var stórviðburður ef þú
fékkst sent skerpukjöt, þá
geymdir þú alltaf bita handa okk-
ur og svo var haldin veisla þegar
við komum í heimsókn. Það eru
margar góðar minningar úr eld-
húsinu hjá þér. Alltaf tókst þú
þátt í okkar gleði- og sorgar-
stundum og fylgdist alltaf náið
með því sem við vorum að gera.
Að lokum viljum við systkinin
þakka þér fyrir alla þína ást og
umhyggjusemi. Minninguna um
þig munum við geyma í hjarta
okkar um alla framtíð.
Margir gráta bliknuð blóm.
Beygjasorgir flesta.
Án þess nokkur heyri hljóm,
hjartans strengir bresta.
1935, giftur Guð-
rúnu Þorbergsdótt-
ur, búsett í Ástralíu.
Þau eiga íjögur
börn. 2) Guðjón Jó-
hann, f. 7. jan. 1946,
giftur Guðrúnu J.
Jóhannesdóttur, bú-
sett í Reykjavík. Þau
eiga þijú börn.
Elsebeth og Jens
ólu upp frá 15 ára
aldri sonardóttur
sína, Elísabetu Jak-
obsdóttur, f. 28. júní
1956, gift Ólafi Há-
konarsyni, búsett í
Reykjavík. Barnabarnabörnin
eru níu.
Útför Elsebethar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Enginn getur meinað mér
minning þína’ að geyma.
Kring um höll, sem hrunin er,
hugann læt ég sveima.
Þú sem heyrir hrynja tár,
hjartans titra strengi,
græddu þetta sorgarsár,
svo það blæði’ ei lengi.
(Erla.)
Hákon og Helena.
Ebba mín, það er þá komið að
því, að þú, mín kæra vinkona,
kvaddir þennan heim.
Eg sem ætlaði að kíkja til þín
einu sinni enn áður en þú fengir
hvíldina. Eg talaði ekki alls fyi-ir
löngu við Guðjón og hafði þetta á
orði við hann. En ég var ekki búin
að koma því í verk og svo fór sem
fór. Og nú finn ég til í hjarta mínu.
Ebba mín, þú varst með þeim
fyrstu af vinkonum hennar
mömmu sem ég kynntist eftir að
ég kom sem barn frá Englandi,
jafnvel íslenskan mín ekki orðin
fullmótuð.
Þú varst eins og klettur í þínu
litla eldhúsi á Hofsvallagötu 18
með þitt bros, alltaf að veita góð-
gjörðir. Þau voru ansi mörg skiptin
sem ég sat á bekknum hjá þér í
eldhúsinu og maginn fékk sitt.
Þetta eru ljúfar minningar. Sú
minning sem við báðar hlógum að
seinna var þegar ég vai’ alveg hjá
ykkur hjónunum, já Jens má ekki
gleyma. Það var þegar mamma og
stjúpi fóru í siglingu. Eg var u.þ.b.
tíu ára, ég var úti að labba og það
var hálka og komið myrkur. Eg
hrasaði og varð á að brjóta gler á
brunaboða. Eg kom hágrátandi
heim og sá ekkert nema brunaliðs-
og lögreglubíla á eftir mér. Þá
tókstu á móti mér, faðmaðir og
brostir.
Seinna í lífínu veiktist elsta
barnið mitt alvarlega. A meðan
hann var á Landakoti var ég hjá
þér, og alltaf sama umhyggjan
þín.
Nú hef ég búið hér í sveit í yfir
þrjátíu ár, það kom af sjálfu sér að
við hittumst ekki svo oft. En fjar-
lægðin skaðar ekki vináttubönd.
Ég var mikið ánægð yflr því Ebba
mín, að þú gast séð þér fært að
koma til mín þegar börnin mín
fjögur fermdust.
En nú er komið að skilnaði um
stund. Minning þín mun alltaf lifa
með mér. Með kærri þökk fyrir
allt, og þann heiður að hafa fengið
að kynnast þér.
Gunnar þakkar góða viðkynn-
ingu og hlýhug til fjölskyldunnar.
Ég sendi Guðjóni, Jakobi og fjöl-
skyldum þeirra innilegustu samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning
góðrar konu.
Kristín C. Chadwick.
í dag er til moldar borin El-
sebeth Vilhjálmsson, eða Ebba
eins og hún var kölluð. Ebba var
móðursystir mín og vinur. Þegar
hringt var í mig og mér tilkynnt
andlát þitt fann- ég fyrst fyrir létti
fyrir þína hönd. Eg hafði komið til
þín daginn áður. Þú varst þreytt og
augun orðin hálflíflaus en samt
fékk ég bros frá þér og þú reyndir
að tala við mig. Þú varst farin að
þrá hvíldina fyrir þó nokkru síðan.
Núna þegar þú ert farin kemur
söknuðurinn og minningarnar
streyma framhjá. Minningar um
ti-únaðarvininn sem sýndi mér
skilning og gaf mér stuðning á erf-
iðum tímamótum er ég missti móð-
ur mína, og á öðrum tímamótum er
ég stóð einn. Alltaf varst þú tilbúin
að hlusta og gefa mér góð ráð. Það
var alveg sama hvar eða hvenar ég
heimsótti þig, þú tókst alltaf vel á
móti mér.
Kæra frænka, þakka þér sam-
fylgdina. Far þú í Guðs friði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kristján Pétursson.
í dag kveðjum við elsku Ebbu
mömmu eins og ég kallaði hana.
Hún var mér og mínum ákaflega
kær mannvera og því er söknuð-
urinn mikill, þegar hennar jarð-
neska lífi er lokið. En hún var
löngu búin að sætta sig við að
fara, því að síðustu árin voru
henni erfið.
Ebba og móðir mín áttu það
sameiginlegt að koma ungar frá
Færeyjum og kynnast sínum lífs-
fórunautum hér á Islandi. Ebba,
Jens og þeiiTa heimili var mér eins
eðlilegt og mitt heimili og líf. Jens
var okkur álíka mikilvægur og
Ebba og nutum við væntumþykju
þessara ágætu hjóna alla tíð.
Reynsla Ebbu í lífinu var oft
erfið og þung, sem mér fannst
hún standast með æðruleysi. En
hún fékk líka gleði, mannvænlega
afkomendur sem hún var afar
stolt af og þó sérstaklega elsta
barnabarni sínu, Ebbu Stínu, sem
kaus að búa á íslandi og hlúði að
ömmu sinni af elsku frá því að
hún var kornung. Veit ég að sá
kærleikur var svo sannarlega
endurgoldinn.
Ég þakka Ebbu mömmu fyrir
það sem hún var mér og mínum
nánustu, og sendum við systumar
og móðir okkar öllum ástvinum
Ebbu innilegar samúðarkveðjm’.
Agnes.
+ Stefán Þórðar-
son fæddist 26.
febraar 1914 í
Þykkvabæ, Rangár-
vallasýslu. Hann
lést á Hrafnistu,
Hafnarfirði, 8. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
vora Þórður Stef-
ánsson bóndi að
Hrauk í Þykkvabæ
og Anna Pálína Er-
lendsdóttir, bæði
ættuð úr Þykkva-
bæ._
Útför Stefáns fer
fram frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Stebbi frændi, eins og hann var
kallaður á heimili okkar Sigrúnar,
er látinn og vafalaust hvíldinni feg-
inn eftir langvarandi veikindi. Stef-
án var eldri bróðir tengdafóður
míns, Inga Þórðarsonar. Þeir bræð-
ur fæddust báðir og ólust upp að
Hrauk í Þykkvabæ og var ætíð náið
samband milli þeirra bræðra. Stef-
án fór ungur að stunda sjómennsku,
fyrst á vertíðarbátum frá Vest-
mannaeyjum og síðar frá Þorláks-
höfn. Tengsl hans við heimabyggð-
ina voru þó ávallt sterk og dvaldi
hann þar af og til milli vertíða.
Leiðir okkar Stefáns lágu íyrst
saman íyrir um 33 árum. Þá var
hann hættur sjómennsku og starfaði
hjá Meitlinum í Þorlákshöfn og ég
vann við sumarstörf hjá sama fyrir-
tæki. Ég bjó þá hjá verðandi tengda-
foreldrum, sem voru hættir upp-
skerustörfum í Þykkvabæ og fluttir
til þessa vaxandi sjávarútvegsþorps
á Suðurlandi. Þrátt íyrir aldursmun-
inn tókust fljótt góð kynni með okk-
ur Stefáni og ókum við stundum
saman á Moskovitch-bifreið hans
milli Reykjavíkur og Þorlákshafnar
og ræddum ýmis málefni. Fljótlega
eftir að við hjón hófum búskap ætl-
aði Stebbi að flytja alfarið til Reykja-
víkur og samdist svo um að við fest-
um þar kaup saman á íbúð. Ráðgert
var að við byggjum undir sama þaki
þar til við hjón flyttum utan til fram-
haldsnáms. Taugar Stefáns lágu þó
ávallt til Þorlákshafnar, þar vom
vinnufélagarnir og vinnan sem hann
hafði yndi af, og þannig fór að hann
var fluttur aftur til Þorlákshafnar að
ári liðnu og gerðist húsvörður hjá
Meitlinum.
Stefán vai’ vinnusamur og ósér-
hlífinn og vai’ð stundum fyrir minni-
háttar vinnuslysum sem meðal ann-
ars mátti sjá á fingurmissi en afleið-
ingar hryggbrots og slitinna liða bar
hann ekki utan á sér. Hann var
ávallt fljótur til vinnu eftir slík smáó-
höpp eins og hann orðaði það sjálfur.
Á þessum áram kom hann oft í heim-
sókn til okkar hjóna og
hafði þá stundum með-
ferðis einhverjar ger-
semar úr sjávarríldnu
og það jafnvel eftir að
við hjón voram flutt ut-
an. Á þessum áram var
hann félagsvera og lék
við hvem sinn fingur í
góðum félagsskap og
má minnast margra
slíkra góðra stunda.
Nálægt eftúlauna-
aldiú flutti Stefán til
Reykjavíkur og vann
sem vaktmaður hjá
SVR. Fljótlega fór að
bera á verkjum í mjöðmum og hnjám
og gömul meiðsl í baki tóku sig upp.
Leiddi þetta til aðgerðar og í kjölfar
þess hætti Stefán alfarið allri vinnu.
Með minnkandi hreyfigetu fylgdi
depurð og kjarkleysi. Þessi áður
kröftugi maður treysti sér til fárra
hluta og leiddi það til þess að hann
gat verið hvefsinn og meyr á stund-
um. Stefán dvaldi síðustu ár ævi sinn-
ar á Hrafnistu í Hafnarfirði, íyrst á
almennri deild en síðar á hjúkrunar-
deild og naut þar góðrar aðhlynning-
ar starfsfólks.
Stebbi minn, við Sigrún og Villa
þökkum þér góðan félagsskap og
hjálpsemi í gegnum áiún og vonum að
þú njóth' nú hvíldar að lokinni góðri
starfsævi. Fyrir hönd fjölskyldunnar
þökkum við starfsfólki Hrafnistu al-
úð og hjálpsemi í þinn garð þessi síð-
ustu en oft erfiðu ár í lífi þínu.
Kristján Sigurðsson.
Nú er Stebbi frændi dáinn, eftir
löng og erfið veikindi á síðari árum.
Margt rifjast upp þegar litið er til
baka.
Ég man þegar við fórum í ferða-
lög saman, hann, pabbi, mamma og
ég. Þá sátum við tvö aftur í og lék-
um okkur saman. Oft á tíðum pass-
aði hann mig þegar mamma var að
vinna. Hann var oftast hjá okkur á
hátíðisdögum og þegar hann var í
fríi. Það sem stendur upp úr minn-
ingum mínum úr æsku um Stebba
vora ferðirnar austur í Þorlákshöfn.
Þar bjó hann og starfaði í þrjátíu ár.
Þegar hann flutti svo í bæinn fór
ég oft í heimsókn til hans og alltaf
tók hann á móti mér með kóki og
prins pólói. Þegar ég stofnaði svo
mína eigin fjölskyldu og flutti norð-
ur minnkaði sambandið, en alltaf
reyndum við að heimsækja hann
þegar við komum í bæinn.
Stebbi minn, þú varst alltaf mjög
góður við mig og ég mun sakna þín.
Eg þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og mína fjölskyldu.
Megi guð geyma þig og blessa.
Eva Aðalheiður Ingadóttir
og fjölskylcla.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sótarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Frágangur a fmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá er
enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd,
en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4, miðað
við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksenti-
metra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
O ÚTFARARÞJÓNUSTAN
EHF.
Stofnað 1990
Persónuleg þjónusta
Sími: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@itn.is
£5 Q

Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri útfararstjóri
ELSEBETH
VILHJÁLMSSON
STEFAN
ÞÓRÐARSON