Morgunblaðið - 28.11.1998, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
beint. Margir minnast Jónasar með
þakklæti sem fararstjóra á kristi-
legum skóla- og stúdentamótum á
Norðurlöndum á áttunda áratugn-
um. Hann lagði grundvöll, ásamt
öðrum, að stofnun Kristilegu skóla-
hreyfingarinnar hérlendis. Hann
var boðinn og búinn að styðja við
framgang hennar. Eg minnist með
þakklæti margra miðnæturguðs-
þjónusta með útdeilingu altar-
issakramentisins á gamlárskvöld
fyrir ungt fólk í Kristilegum skóla-
samtökum þegar hann var sóknar-
prestur í Grensáskirkju. Ég naut
hans sem kennara í kirkjuspgu við
guðfræðideild Háskóla íslands.
Tímamir voru yfirleitt mjög lifandi,
sérstaklega voru umræður gagn-
legar. Margir nemenda hans minn-
ast hans með þakklæti fyrir áhug-
ann sem hann sýndi þeim sem ein-
staklingum og trúarlegri velferð
þeirra. Hann varð mörgum nem-
enda sinna til mikillar hjálpar.
Margir þeiira eru nú prestar þjóð-
kirkjunnar.
Jónas var stórhuga og lifði fyrir
það að boða og breiða út trúna á
hinn upprisna Jesú Krist. Auk ótal
nefnda- og stjórnarstarfa sat hann
um árabil í stjórn Sambands ís-
lenskra kristniboðsfélaga, fyrst sem
meðstjórnandi frá 1947-1958 og síð-
ar sem ritari frá 1958-1964. Hann
var yngsti stjórnarmaður í sögu
samtakanna þegar hann var kosinn
í fyrsta sinn. í stjórnartíð hans voru
fyrstu kristniboðarnir sendir frá Is-
landi sem SÍK bar eitt ábyrgð á.
Þeir fóru til Eþíópíu og hófu starf í
Konsó. Margir aðrir ki-istniboðar
voru sendir út í stjórnartíð hans.
Þótt hann hyrfi til annarra starfa
fylgdist hann ávallt vel með starfi
Kristniboðssambandsins og bar hag
þess fyrir brjósti. Hann fagnaði
þeim hugmyndum að gera kristni-
boð að eðlilegum hluta safnaðarlifs.
Það er erfitt að tala um Jónas án
Arnfríðar, konu hans. Hún var
ávallt við hlið hans, yfirveguð, lát-
laus og kærleiksrík, þátttakandi í
störfum hans og samhuga honum í
tránni og þránni í að útbreiða trána
á Jesú Krist.
Að leiðarlokum þakka ég Guði
fyrir Jónas og alla þjónustu hans.
Hann blessi minningu hans. Ég
votta fjölskyldunni, Arnfríði, Gísla
og Amýju og börnunum, Arnmundi
og Aðalheiði, og börnum þeirra
mína dýpstu samúð. Megi góður
Guð styrkja ykkur og hugga.
Fyrir hönd Sambands íslenskra
kristniboðsfélaga,
Kjartan Jónsson.
Kveðja frá
Grensássöfnuði
Vígslubiskup séra Jónas Gísla-
son, fyrrverandi sóknarprestur
Grensásprestakalls, er látinn.
Grensássöfnuður flytur eiginkonu
hans, frú Arnfríði, og aðstandend-
um hugheilar samúðarkveðjur.
Séra Jónas var kosinn sóknar-
prestur Grensásprestakalls í októ-
ber mánuði 1970. Hann þjónaði
söfnuðinum í tæp þrjú ár eða þar til
honum var veitt embætti lektors við
guðfræðideild Háskóla íslands.
Séra Jónas var virtur af söfnuði
og samstarfsmönnum. Hann lét sig
mjög varða uppbyggingu hins unga
safnaðar, sem bjó við verulegt að-
stöðuleysi. Hann var öflugur pré-
dikari og vann ötullega að áfram-
haldandi uppbyggingu barna- og
unglingastarfs auk hins almenna
safnaðarstarfs. Með margvíslegum
hætti lagði hann byggingu safnað-
arheimilisins lið, en það var jafn-
framt kirkja safnaðarins í nálega
aldarfjórðung eða þar til Grensás-
kirkja var vígð í desembermánuði
1996. Séra Jónas tók virkan þátt í
vígsluhátíðinni.
Séra Jónasar var sérstaklega
minnst við guðsþjónustu Grens-
ássafnaðar sl. sunnudag.
Söfnuðurinn kveður traustan vin
og fyi-rverandi sóknarprest með
virðinu og þakklæti og biður að-
standendum öllum Guðs blessunar.
• Fleirí miimingurgrcinar um
Jónas Gíslason bíða birtingnr og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
____________________________LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBBR 1998 55 _
MINNINGAR
MARÍN
HAFS TEINSDÓTTIR
+ Marín Haf-
steinsdóttir
fæddist á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 22.
apríl 1995. Hún lést
í Landspítalanum
17. nóvember 1998.
Foreldrar hennar
eru Hafsteinn Hin-
riksson og Anna
Óðinsdóttir. Systk-
ini hennar eru
Fannar Hafsteins-
son og Sunna Haf-
steinsdóttir.
Utför Marínar fer
fram frá Eskifjarðarkirkju og
hefst athöfnin klukkan 14.
Nú er hún Marín litla farin frá
okkur eftir langa og hetjulega bai'-
áttu. Einhvern veginn héldum við
alltaf að hún myndi standa þetta allt
af sér og því varð höggið kannski
ívið meira. En það eru takmörk fyr-
ir því hvað hægt er að leggja á lítinn
veikan líkama, og því kom að því að
hún varð að láta í minni pokann.
Það er svo sannarlega kraftaverk
hvað við fengum að hafa hana lengi
hjá okkur.
Púertsembláablómið,
svo blíð og hrein og skær.
Eg lít á þig, og löngun
mér líður hjarta nær.
Mérersem leggi ég Iófann
á litla höfuðið þitt,
biðjandi guð að geyma
gullfagra barnið mitt.
(Ben. Gröndal)
Elsku Maja pæja, þú skilur eftir
þig fullt af fallegum, góðum og ynd-
islegum minningum. Efst í huga
okkar er smitandi, dillandi prakk-
arahláturinn sem aldrei var langt
undan, sér í lagi þegar þú gerðir
eitthvað sem þú vissir að ekki mátti.
Þú stóðst þig eins og hetja í öllum
þínum veikindum og erum við ekki
viss um að fullorðin manneskja
hefði staðið sig svona vel. Við viljum
þakka þér og Guði fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og óþrjótandi
lífsgleði þinni. Við huggum okkur
við að þar sem þú ert í
dag, ert þú nú heil-
brigð og líður vel.
Við elskum þig.
Vertu sæl, lita sumar-
rós.
Nánustu ættingjar
á Eskifirði.
Leiddu mína litlu henöi,
ljúfi Jesú þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesú að mér gáðu.
Lífið gefur okkur
flestum góðar gjafir í
vöggugjöf, heilbrigði,
gjörvileika og ástríka foreldra.
Flest göngum við út frá því að ekk-
ert sé sjálfsagðra. Þó er það að
sumir þurfa að ganga erfiðari veg
en flest okkar, og átti það svo sann-
ariega við um hana Marín litlu, sem
kvaddi okkur aðeins þriggja og
hálfs árs.
Við kynntumst Marín og fjöl-
skyldu hennar, þeim Hafsteini,
Önnu, Fannari og Sunnu, á Barna-
spítala Hringsins þegar Marín var
aðeins ársgömul. Strax mynduðust
mjög góð tengsl milli okkar og fjöl-
skyldu Marínar. A þessum tíma bjó
Marín á Eskifirði og þurfti oft að
koma hingað suður í skoðanir og
undantekningarlaust gáfu þau sér
alltaf tíma til þess að kíkja í heim-
sókn. í vor fluttist fjölskyldan til
Reykjavíkur. Var það svo Marín
gæti verið nær þeim sérfræðingum
sem önnuðust hana.
Marín gat ekki verið á róló eins
og aðrir krakkar og fljótlega eftir
að þau fluttust í bæinn fengu þau
systkinin Marín, Sunna og Fannar
fallegan hvolp sem fékk nafnið
Dimma. Fannst Marín mjög gaman
að leika sér við Dimmu og stjórna
henni eins og kóngur í hásæti.
Stundum heyrðist allt í einu úr eld-
húsinu: „Dimma! Bælið!“ og hlýddi
hundurinn eins og skot. Var þetta
bara sýnishom af því hvernig Marín
var, því hún bókstaflega stjórnaði
öllum í kringum sig. Ekki er langt
síðan Anna og Marín komu í heim-
sókn í Unufellið og var Marín að
sýna nýju „pæjuskóna" sína. Til-
kynnti hún þá að hún væri líka hætt
með pela, því pæjur væra ekki með
pela.
Mikill vinskapur var á milli’ Mar-
ínar og tvíburanna okkar, þeirra
Gulla og Vals Pálma. í eitt skiptið
er krakkarnir vora að hlaupa á
bumbunni kom Marín að Vali Pálma
og sagði „við alveg eins“. Meinti
hún þá að þau væru með samskonar
ör eftir hjartauppskurð. Síðasta
myndin sem tekin var af Marín var
laugardaginn 14. nóv. Þar sitja hún
og Valur Pálmi í hundakörfunni
hennar Dimmu, með teppi yfir sér
og halda hvort utan um annað. Sýn-
ir þetta hversu góðir vinir þau voru.
Eidltt hefur verið að útskýra fyrir
drengjunum að Marín sé dáin. Hafa
vaknað ýmsar spurningar, s.s. get-
um við þá ekki talað við hana, hvað
gerir hún hjá Guði, á Guð dót
o.s.frv. En Valur Pálmi spurði okk-
ur hvort Guð kynni að poppa. Jú,
var svarið, Guð kann allt. Sagði þá
litli kúturinn: Gott, þá getur hann
poppað fyrir Mæju, því eins og
stendur í laginu „það eru stjörnur á
nætur himni, af því Guð er að
poppa“.
Kæra fjölskylda, Hafsteinn,
Anna, Fannar og Sunna, við biðjum
góðan Guð að styrkja ykkur í þess-
ari sorg.
Ileiða og Valur.
Mig skortir orð til að lýsa þeirri
tilfinningu sem fór um mig þegar ég
fékk að vita að þú værir dáin, elsku
litla vinkona, og langar í fáum orð-
um að kveðja þig.
Það er svo stutt síðan ég og Alex
vorum í heimsókn og þú komst svo
stolt til mín og sýndir mér gellu-
skóna sem þú fékkst af því að þú
varst svo dugleg að hætta með pel-
ann sem þér þótti svo vænt um. Ég
man að þú sagðir: „Ég er líka orðin
svo stór“ og hljópst um allt í „spice
girls“-buxunum og nýju skónum til
að sýna mér hvað þú værir fín og
við mamma þín vorum að tala um
hvað þú værir dugleg og litir vel út.
Það sem þú varst glöð þegar þú
fékkst litla hvolpinn þinn, hana
Dimmu, það sem þið gátuð velst um
og Ieikið ykkur, það var svo gaman
að sjá ykkur saman. Hún var kær-
komin leikfélagi og á eftir að sakna
þín mikið en ég veit að Fannar og
Sunna passa hana vel fyrir þig. Eitt
af því skemmtilegasta sem þú gerð-
ir var að fara í útilegu og við erum
svo glöð að hafa farið í hina árlegu
Neistaferð með þér og fjölskyldu
þinni í sumar. Þér þótti svo gaman
og það var unum að horfa á þig
hlaupa um allt, svo glaða og káta að^
maður gleymdi því að þú værir veik.
Elsku Marín mín, ég veit að núna
líður þér vel og þú getur leikið þér
óhindrað með hinum englabömun-
um og ég veit að þú átt eftir að eign-
ast tvær góðar vinkonur, hana
Söndra mína og hana Heklu, og
þær eiga örugglega eftir að leiða
þig og sýna þér þennan fallega stað
sem þú ert á núna. Elsku litla hetj-
an mín, mikið á ég eftir að sakna
þín, en minninguna um þig á ég eft-
ir að geyma í hjarta mínu um
ókomna tíð.
Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða.
Lof sé Guði, búin ertu’ að stríða.
Upp til sælu sala
saklaust barn án dvala.
Lærðu ung við engla Guðs að tala.
(M. Joch.)
Elsku Anna, Hafsteinn, Fannar
og Sunna. Við Jói vitum svo vel
hvernig ykkur líður, við eram búin
að ganga í gegnum það sama. Við
verðum að tráa því að þeim hafi
verið ætlað stærra og meira hlut-
verk hjá Guði. Elskurnar mínar,
Guð gefi ykkur og fjölskyldu ykkai-
styrk í ykkar þungbæru sorg. Minn-
ing um yndislega stúlku lifir í hjört-
um okkar allra.
Ykkar vinkona, *
Dóra Péturs.
Jesús segir: „Þér munuð sjá mig,
því ég lifi og þér munuð lifa“ (Jh.
14.19).
Þú áttir líf, þú áttir augnablik,
þú áttir kjark, þú sýndir aldrei hik.
Þú áttir styrk, þú hafðir hreina sál,
Þú áttir ljós, þú áttir barnsins mál.
Þinn tími leið, þú kvaddir lífið skjótt,
það komu él, það dimmdi eina nótt,
þú barðist vel, þú lagðir lífi lið,
þú loksins fannst hjá Guði einum frið.
Kjarkur þinn og dugnaður,
ákveðni og vilji til að lifa er öðrum
fordæmi, styrkur og fyiirmynd.
Guð blessi minningu þína, litla
frænka. Guð blessi foreldra og
systkini.
Sigurður Rúnar Ragnarsson
og fjölskylda.
t
INGIBJÖRG RAGNARSDÓTTIR
kennari,
Skjólbraut 10,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju mánu-
daginn 30. nóvember kl. 15.00.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓNAS SIGURÐSSON
frá Hellissandi,
síðast til heimilis á dvalarheimilinu Felli,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum miðvikudaginn 18.
nóvember, verður jarðsunginn frá Háteigs-
kirkju miðvikudaginn 2. desember kl. 15.00.
Ragna Pálsdóttir, Þórmundur Sigurjónsson,
Páll Einarsson,
Ragnar Ragnarsson,
Guðrún Ragnarsdóttir, Árni Björn Jónasson,
Páll Árnason, Jónas Árnason,
Ragna Árnadóttir, Magnús Jón Björnsson,
Brynhildur Magnúsdóttir.
Jarþrúður Jónasdóttir,
Lárus Skúli Jónasson,
Auður Jónasdóttir, Trausti Ólafsson,
Sigríður Jónasdóttir, Sigurður A. Böðvarsson,
Vilhjálmur Hafberg, Svala Geirsdóttir,
Sigurþór Jónasson
og barnabörn.
+
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur
vináttu og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
sonar, bróður og afa,
SKÚLA BIRGIS KRISTJÁNSSONAR,
Hraunbraut 7,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunar-
fræðinga göngudeildar krabbameinslækninga
Landspítalans og hjúkrunarþjónustu Karítas.
Steinunn Pétursdóttir,
Pétur Skúlason, Steinunn Skúladóttir,
Þórdís Skúladóttir, Vígmundur Pálmarsson,
Þórdís Magnúsdóttir, Jón Finnbogason,
Finnbogi Jónsson, Kolbrún Jónsdóttir,
Nanna Jónsdóttir
og barnabörn.
r
+
Hjartkær faðir okkar og tengdafaðir,
GUÐMUNDUR KR. HALLDÓRSSON
húsgagnasmíðameistari,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 30. nóvember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á
Minningarsjóð Sveins Más Gunnarssonar.
Minningarkort eru afgreidd í síma 581 1110.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Guðmundsson, Thelma Sigurgeirsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Sigurlaug R. Guðmundsdóttir, Leó Sveinsson.
JK