Morgunblaðið - 28.11.1998, Blaðsíða 60

60 LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1998
-*►______________________________
AÐSENDAR GREINAR
MORGUNBLAÐIÐ
\®
<§>

®
HOOVER
URRIIE Et
w E K
HOOVER
HOOVER
II QQYi n
HOOVER ryksucumar heimsfræsu
atullumkramany.
PFAFF heimilistækjaverslun fer nú með söluumboð
áþessum ofiirvinsælu ryksugum.
7 nýjar tegundir fyrir ólíkar aðstæður,
allir verðflokkar, - en gæðin alltaf þau sömu.
HOOVER ryksugumar fást
í betri raftækjaverslunum.
TÖFRASÓPURINN fylgir
hverri HOOVER ryksugu. I
PFA F
^Heimilistœkjaverslun
Grensásvegur 13 -108 Reykjavík - Sími 533 2222
sœtír sofar
HUSGAGNALAGERINN
t

Myrkur og ljós
á aðventu
„ÞESSU veldur
hjartans miskunn Guðs
vors. Hún lætur upp
renna sól af hæðum að
vitja vor og lýsa þeim,
sem sitja í myrkri og
skugga dauðans, og
beina fótum vorum á
friðar veg.“ (Lk. 1:78-
79) I samfélagi okkar
er til fólk sem situr í
myrkri og skugga
dauðans.
Hvaða fólk er þetta?
A dögum Jesú voru
það t.d. tollheimtu-
menn, hermenn eða
sjúklingar. Af ýmsum
ástæðum, stóð þetta
fólk fyrir utan venjulegt borgara-
legt samfélag. Það var einangrað og
missti næstum alla von og gleði til
þess að lifa lífi sínu.
Þá kom Jóhannes skírari. Hann
var ekki sjálfur ljósið, en hann benti
á ljósið sem skín í fjarska. Jóhannes
kom og sagði; „þér nöðru kyn, hver
kenndi yður að flýja komandi
reiði?“ Þrátt fyrir slík orð sneri
fólkið sér ekki frá honum. Af
hverju? Af því að hann mismunaði
ekki fólki. Jóhannes ávarpaði þetta
yfirgefna fólk alvarlega og einlæg-
lega. Á meðal margra trúarleiðtoga,
var það aðeins Jóhannes sem leit á
þetta fólk sem mannneskjur sem
ættu að teljast til Guðs lýðs. Hvert
og eitt okkar er jafnt fyrir augum
Guðs. Hörð orð hans voru ekkert
annað en tjáning þess.
Síðan kom Jesús. Hann var sjálf-
ur ljósið. Hann var með fólki sem
hafði setið í myrkri, og varð síðan
það fólk sem bar ljós Guðs í samfé-
laginu. Guð valdi þau til að sýna
dýrð sína.
Nú virðist sem margir sitji enn í
myrkri í kringum okk-
ur. Af hverju? Kemst
ljós Guðs ekki til þessa
fólks? Ber enginn ljósið
til þess? En fyrst og
fremst, hverjir sitja í
myrkri núna?
I fyrsta lagi nefni ég
sjúklinga, fátæka, fatl-
aða, atvinnulausa,
fanga, flóttamenn oJI.
Það er að segja fólk
sem á í ýmsum erfið-
leikum í félagskerfinu.
Að sjálfsögðu eru ekki
allir sjúklingar eða allt
fatlað fólk í myrkri.
Samt er viss tilhneig-
ing í samfélagi okkar,
sem reynir að útiloka fólk sem frá-
brugðið er „meðaljóninum". I öðru
lagi getur það verið fólk sem er
Margir sitja í myrkri
í kringum okkur segir,
Toshiki Toma, fátækir,
fatlaðir, sjúkir,
atvinnulausir, fangar
o g flóttamenn.
sorgmætt eða einmana, t.d. vegna
fráfalls einhvers í fjölskyldu sinni.
En í þriðja lagi, hverjir fleiri?
Eg er prestur en fyrir rúmlega
tveimur árum var ég atvinnulaus.
Eg var að hlaupa úr einu í annað til
þess að ég kæmist aftur í þjónustu.
Dag nokkurn var ég beðinn um að
heimsækja sjómann frá Indónesíu á
spítala. Hann slasaðist alvarlega á
skipi sínu og varð að dvelja hérlend-
is til að fá meðferð. Hann talaði að-
Toshiki
Toma
eins japönsku sæmilega fyrir utan
móðurmál sitt, og hann var mú-
hameðstrúar. Hann var ólíkur öllum
öðmm þar.
Við hittumst nokkrum sinnum, en
í byrjun var hann eðlilega mjög ein-
angraður, hræddur og dapur. Hann
var mikið meiddur og missti vinn-
una á skipinu. Hann var skilinn einn
eftir langt í burtu að heiman.
Seinna byrjaði maðurinn að tala um
sjálfan sig, t.d. um heimili sitt í
Djakarta og um konuna sína og
fjögurra ára dóttur. Draumur hans
var að opna eigin bókaverslun, en til
að gera það yrði hann að spara pen-
inga; o.fl. Stig af stigi tók ég eftir
því að hann var ekki bara „sjómað-
ur frá Indónesíu", heldur maður
sem bar sitt eigið nafn, átti sína
ævisögu og skyldur. Þegar hann
loksins lagði af stað til síns heima-
lands, var hann mjög glaður á svip-
inn og sagði mér hve mikið hann
hlakkaði til þess að hitta fjölskyldu
sína. Eg bað Guð innilega fyrir hon-
um og fjölskyldu hans.
Fyrst hélt ég að þessi maður væri
einhver vesalingur og ætlaði að
hugga hann. Það má segja að hann
hafi setið í myrkri hér á landi. Ég
reyndi að bera ljós til hans. Það er
eitt, en hér er annað atriði til. Það
er að ég var sjálfur huggaður með
því að fá að hitta þennan mann.
Spjallið við hann rifjaði mikið upp
fyrir mér. Það er að hver maður er
dýrmætur og einstakur. Hve þakk-
arvert er að eiga fjölskyldu sem bíð-
ur alltaf eftir manni og hve ómetan-
leg gleði er að fá að þjóna náunga
okkar, sérstaklega einhverjum sem
á í erfiðleikum. Ég hafði gleymt
þessu og glatað á meðan ég var
upptekinn af eigin vandkvæðum
mínum, sem var atvinnuleysið.
„Maðurinn frá Indónesíu" vakti mig
til umhugsunar.
Hver sat þá í myrkri þegar allt
kom til alls? Jú, maðurinn frá
Indónesíu. Og ég líka. Ég sat í
myrkri, en ég vissi það ekki. Þegar
ég gleymdi gleðinni að elska og
þjóna náunga mínum var ég kominn
í það myrkur. Myrkur er ekki að-
eins staða þar sem okkur skortir að
vera elskuð, heldur líka sú staða þar
sem við getum ekki elskað nóg þar
sem við lítum ekki með kærleika og
virðingu til annarra sem jafningja
okkar. Við gleymun þessu svo oft og
föllum ómeðvitað í myrkur. Guð
gerir þann jafnan sem býst við því
að vera elskaður og þann sem á að
elska. Ég hélt að ég gæfi manninum
frá Indónesíu ljós. Hvílíkt yfirlæti.
Ljósið kom yfir hann, og yfir mig
frá Jesú. „Þessu veldur hjartans
miskunn Guðs vors.“ Hvert og eitt
okkar er jafnt fyrir augum Guðs.
Við erum ekki sjálf ljósið. Samt
er okkur heimilt að benda náunga
okkar á ljós Jesú, sem lýsir okkur
sjálfum líka samtímis. Hverjir sitja í
myrkri? Megi ljós Jesú berast til
þeirra núna á aðventu.
Höfundur er prestur innflytjenda
í Fræðslu- og þjónustudeild
kirkjunnar.
Stórglæsilegt úrval af sófasettum
í leöri og áklæöi á hreint frábæru veröi.
ARMULA 8, SIMAR 581 2275 og 568 5375
Smiðjuvegi 9 • Sími 564 1475 *