Morgunblaðið - 01.07.1999, Blaðsíða 72

MORGUNBLAÐIÐ
^72 FIMMTUDAGUR 1. JÚLÍ 1999
FÓLK í FRÉTTUM
gerð að fá spænsku leikkonuna Victoriu
Abril til landsins. Hún hefur unnið til
fjölda verðlauna á alþjóðavettvangi, m.a.
silfurbjörninn í Berlín, og er kunnust fyrir
samstarf sitt við leikstjórann litríka Pedro
----------------------------------------
Almodovar. Pétur Blöndal talaði m.a. við
hana um ballett, 101 Reykjavík, gulu
------------------------7----------
pressuna og eyríkið Island.
AÐ helsta sem einkennir
tökustaði eru biðir. Spænska
leikkonan Victoria Abril hef-
ur sjálfsagt ekki farið varhluta af
því um ævina eftir að hafa leikið í
um áttatíu kvikmyndum. Hún er
ekki langt frá því sem blaðamaður
hafði gert sér í hugarlund, brosmild
og fjörug, óhikandi í orðræðu og at-
■^iöfnum og virðist afar vel á sig
komin líkamlega og andlega. Svo er
hún falleg.
Eftir dæmigerða bið á tökustað.
Eftir að hafa séð hana blása lífi í
handritið að myndinni 101 Reykja-
vík undir handleiðslu leikstjórans
Baltasars Kormáks. Eftir að hafa
séð hana með tvenns konar förðun
fyrir linsuopið á myndavélinni. Eftir
að hafa staðið, setið og gengið um
sviðsmyndina í kvikmyndaverinu
heila kvöldstund. Er þá ekki aðeins
eftir að taka viðtal við þessa líflegu
leikkonu sem er eins og sköpuð í
hlutverk þokkafulla flamenco-kenn-
arans Lolu Milacros?
, j Kuldasjokk á fyrstu síðu
„Staðartiminn er 3.30 eftir há-
degi. Það er 15 stiga frost og við
vonum að dvöl ykkar verði ánægju-
leg á Islandi," segir í hátalarakerf-
inu í þotunni þegar sögupersónan
Lola Mflacros lendir í Keflavík.
Hætt er við að íbúum við Miðjarðar-
hafið svelgist á poppinu við þessi
ósköp og kuldahrollur fari um
brúna og sællega skrokkana. Samt
erum við aðeins stödd á fyrstu blað-
síðu handritsins að 101 Reykjavík;
hvað var það sem fékk eina fræg-
ustu leikkonu Evrópu til að taka að
sér hlutverk í mynd sem þessari?
„Framleiðendumir komu til mín
og heilluðu mig með því að tala um
'landið, sólina sem sígur aldrei til
viðar, um gleðina sem fylgir sumr-
inu hjá fólki sem eyðir öllum vetrin-
um í skammdeginu og ég sagði við
hann: „Jæja, sendu mér þá söguna.“
Hann gerði það og þegar ég opnaði
það var flestallt á ensku nema á
fyrstu blaðsíðunni greindi ég 15
gráðu frost. „Guð minn góður,“
hugsaði ég með mér, lokaði því aft-
ur og setti það neðst í handrita-
bunkann á borðinu mínu. Ég man
að ég tautaði: „Hlýnaðu," og fór að
lesa annað.
JF Svo hitti ég framleiðenduma í
Berlín, jánkaði því að ég hefði
handritið í fómm mínum en bað þá
um að senda mér það á frönsku því
það væri erfitt fyrir mig að lesa það
á ensku. „Ég skal svara þér eftir
viku,“ bætti ég við, vegna þess að þá
hafði handritið verið heima hjá mér
í sex mánuði... Of kalt,“ bætir hún
við, grettir sig og brosir. Mér var
sagt að myndin yrði tekin að sumri
til og ég lofaði því að ef mér líkaði
handritið myndi ég slá tfl. - Og hér
er ég!“
Það liggur beint við að spyrja
hvað henni hafi fallið svo mjög við
handritið. „Fyrir mér er það eins og
matskeið af Islandi," svarar Abril
og setur upp sælkerasvip. „Að koma
hingað og gera mynd eftir íslenskri
sögu, með íslenskum leikstjóra og
íslenskum leikumm á Islandi er
áhugavert; að fá að kynnast kvik-
myndaiðnaðinum í gegnum heima-
menn. Myndin fjallar um íslenskan
náunga, Hlyn, og mitt hlutverk er
að færa smá hlýju í framvinduna.
Það er alltaf ánægjulegt."
Byrjaði sjö ára í ballett
Þannig var það einmitt að Victor-
ia Abril kom með góða veðrið með
sér; um leið og hjólbarðarnir á þot-
unni grófu sig ofan í malbikið í
Keflavík um helgina braut sólin sér
leið um rigningarskýin og sumarið
byrjaði. „Ég veit,“ segir hún blátt
áfrarn og brosir út að eyram. „Það
hlaut að verða svona; Lola er sólar-
geislinn í myndinni."
Geturðu lýst þessum sólargeisla?
spyr blaðamaður íorvitinn.
„Lesbíunni," spyr hún á móti og
bíður ekki svars: „Hún kann að
njóta lífsins, - jafnvel að vetri til.“
Hún er líka dansari eins og þú.
„Ástæðan fyrir því að ég get
dansað er að ég lærði klassískan
dans þegar ég var yngri, ekki þó fla-
menco.“
Byrjaðir þú ekki í ballet sjö ára?
„Jú,“ svarar hún. „Ég kann
raunar líka flamenco; ég ólst upp
við dansinn m.a. vegna þess að fjöl-
skylda mín er af suðlægum slóð-
um.“
Hafðirðu heyrt Islands getið að
einhverju þegar þér bauðst hlut-
verkið?
„Aldrei," svarar hún hreinskiln-
ingslega. „Jú, ég hafði heyrt um
stórbrotna náttúm, óspillta af
mönnum sem verður að teljast fá-
títt. Ég sá myndir sem sýndu óra-
víddina af einskismannslandi, - jökl-
um og fjöllum. En ég hafði ekki
heyrt neitt annað um Island.“
Hversu lengi verður þú á Islandi?
„I mánuð,“ svarar hún. „Ég verð
að vinna að myndinni í þijár vikur
og svo verð ég á landinu með fjöl-
skyldu minni, sonum mínum, í tíu
daga. Við ætlum að leigja bfl og
keyra um ísland."
Kreist eins og sítróna
Blaðamaður lítur í kringum sig
inni í hálfbyggðu timburhúsi með
bárujámsþaki og líður eins og hann
Sólargeisli
af suðræn-
um slóðum
Það er upphefð fyrir íslenska kvikmynda-

VICTORIA Abril á tökustað myndarinnar 101 Reykjavík.
Morgunblaðið/Kristinn
sé í heimsókn í fomfálegri íbúð í
Þingholtunum. Hann vantar aðeins
biksvart kaffi og áhyggjur af stöðu-
mælinum. Það eina sem ekki kemur
heim og saman er að uppáhalds
leikkona hans til margra ára frá
Spáni situr gegnt honum; leikkona
sem hann tók fyrst eftir í mynd
Pedros Almodovars Bittu mig, elsk-
aðu mig. Höfðu myndimar sem hún
gerði með honum mikla þýðingu
fyrir hana á alþjóðavettvangi?
„Ég hef leikið í yfir 80 myndum á
ferlinum og þessar myndir skiptu
engum sköpum,“ svarar hún. „Sum-
ar myndanna sem við unnum saman
gengu vel á alþjóðavettvangi, aðrar
ekki...“
...hvernig er að vinna með hon-
um?
„Mjög ofsafengið,“ svarar hún
með áherslu og endurtekur: „Mjög
ofsafengið." Hún hugsar sig um og
bætir við: „Maður er undir sama
álagi og sítróna." Svo tekur hún upp
ímyndaða safapressu og kreistir
sítrónuna af öllu afli.
Var það svona erfitt?
„Já.“
En það virtist ganga upp.
„Já,“ svarar hún og yppir öxlum.
„En ég get líka unnið við aðrar að-
stæður. Það þarf ekki að kreista
safann úr mér, ég hef nóg að gefa.“
Myndir þú íhuga að leika í
annarri mynd Almodovars?
„Ég þarf ekki að íhuga neitt,“
svarar hún. „Hann þarf fyrst að
gera það upp við sig og vilja skrifa
eitthvað fyrir mig. Vissulega þyrfti
ég þá að taka afstöðu til þess en það
yrði að gera mér tilboð fyrst. En
með honum... við unnum síðast sam-
an að myndinni Kika og síðan hefur
hann gert þrjár eða fjórar myndir.“
Hefurðu séð þá nýjustu, Allt um
móður mína?
„Já,“ svarar hún, kímir og bætir
við: „Mér fannst hún brosleg því
hún er í raun allt um fóður minn.
Það er stöðugt verið að velta sér
upp úr fjarvera föðurins."
Hollywood leiðinleg
Pú lékst á móti Antonio Banderas
í myndinni Bittu mig elskaðu mig...
„...ég lék á móti honum í sex eða
sjö myndum.“
Einmitt það, en langaði þig ein-
hvern tíma til að feta sömu stigu og
hann?
„Ég hef engan áhuga á
Hollywood," svarar Abril skýrt og
skorinort. „Mér líkar ekki að vinna
við þessi skilyrði; að eiga sér ekkert
líf, - nema það sem er leiðinlegt.
Mér hefur aldrei leiðst eins mikið á
ævi minni og þegar ég lék í Jimmy
Hollywood undir leikstjórn Barrys
Levinsons." Abril segir þetta af svo
mikilli sannfæringu að það er sem
hún kreisti hvert orð eins og
sítrónu, enda er hún súr á svipinn af
öllum þessum sítrónum.
„Allir þessir þrír mánuðir," segir
hún og andvarpar. „Guði sé lof að
ég hafði syni mína með mér. Ég hef
leikið í um áttatíu kvikmyndum á
ferlinum og aldrei nokkum tíma
hefur mér leiðst, - það er ómögulegt
að láta sér leiðast. En þama leiddist
mér allan liðlangan daginn. Þetta
var svo innantómt að öllu leyti, mat-
urinn var ömurlegur, manneskjan
einskis virt, aldrei gengið, fjarlægð-
irnar era svo miklar að það þarf að
fara allt á bflum, í veislum er aðeins
talað um kvikmyndaiðnaðinn, það
má ekki dansa, hlæja eða syngja;
þetta era bara viðskipti. Skemmti-
staðimir loka hálf tvö; þá er manni
kastað út.
Ég hef aldrei verið jafn óham-
ingjusöm og mér hefur aldrei leiðst
jafn mikið; því segi ég: Aldrei meir.
Það er í lagi að vinna við jaðar-
myndir í New York, en stórmynd í
kvikmyndaveranum - það era ekki
til nægir peningar í heiminum til að
borga mér fyrir þessi leiðindi. Tím-
inn er of gullvægur."
Fékk aldrei að vera í friði
Það hefur varla farið framhjá
mörgum að kvikmyndastjörnur
verða gjaman fyrir ágangi slúður-
blaðamanna og ljósmyndara, svo-
kallaðra papparassa, og Abril er
engin undantekning þar á. „Ég verð
að beijast fyrir að fá að hafa einka-
líf mitt í friði og það tekst," segir
hún. „Þá skiptir miklu að ég bý ekki
á Spáni. Samlandar mínir eru of
forvitnir til þess að hægt sé að leyfa
manni að vera í friði; þeim er það
ómögulegt."
Hvernigþá?
„Ég var hundelt af gulu press-
unni nótt sem dag. Þeir fylgdu mér
eftir hvert fótmál og tóku myndir af
mér, af börnunum mínum, vinunum,
kærastunum, öllu. Það er ástæðan
fyrir því að ég hef ekki búið þar síð-
an árið 1982.“
Fluttirðu þess vegna til Frakk-
lands; kanntu vel við þig þar?
„Já,“ svarar hún. „Það er gott að
búa í París. Það er stórborg og mað-
ur á gott með að týna sjálfum sér
þar.“
Mér skilst þú hafír leikið í þinni
fyrstu kvikmynd þegar þú varst
fjórtán ára. Ætlaðir þú alltaf að
verða leikkona?
„Nei, ég ætlaði að verða dansari.
En mér bauðst að leika í kvikmynd-
um og ég tók því til að geta kostað
dansnámið. Smám saman fór ég að
átta mig á að það væri ekki svo
slæmt að vinna við leiklist. Það var
betur borgað en dansinn og hægt að
lifa á því á Spáni en ekki dansinum.
Ég íhugaði í fyrsta skipti af alvöru
að gerast leikkona þegar ég lék í
fimmtu mynd minni Kynskiptum.
Hún fjallar um karlmann sem lang-
ar að verða kona og það er fylgst
með honum í gegnum allt ferlið, frá
karlmanni yfir í klæðskipting og
loks yfir í konu. Áður hafði ég bara
verið forvitin en ekki haft sérstakan
metnað til kvikmynda. Eftir þetta
fór mér að finnast leiklistin vera-
lega áhugaverð."
Að hverju hefurðu unnið upp á
síðkastið?
„Ég lék í spænskri spennumynd
sem nefnist A milli fóta þinna og
franskrí gamanmynd sem nefnist
Faðir minn, móðu• minn, systur
mínar og bræður.“
Hvað um næstu verkefni?
„Þetta,“ segir hún og lítur í
kringum sig.
Einhver fleiri?
„Já, ég leik næst í franskri gam-
anmynd sem nefnist Hefnd mör-
gæsarinnar."
Oftai- 8 ára en fertug
Þá höfum við afgreitt myndirnar,
en er ekki eitthvað fleira sem við
eigum eftir að tala um; hvað gerir
Victoria Abril þegar hún er ekki að
vinna að kvikmynd?
„Ég lifi lífinu,“ svarar hún.
I hverju felst það?
„Það er aldrei eins,“ svarar hún
kotroskin. „I hvert skipti sem ég
kem veit ég ekki hvert ég er að
fara; ég bara fer. Ég þarf aldrei að
leita; ég finn. Ég verð ekki fyrir
vonbrigðum því ég býst aldrei við
neinu. Ætli það sé ekki þess vegna
sem ég er alltaf hamingjusöm?
Lífið veitir manni tonn af tæki-
færam á hverjum degi; maður verð-
ur að líta í kringum sig og gera upp
við sig hvað maður vill. Mér er illa