Morgunblaðið - 14.08.1999, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 14. ÁGÚST 1999
f.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Ferguson
segir frá
SirAlex Ferguson, knattspyrnustjóri
Manchester United, sendi í vikunni frá sér
sjálfsœvisögu sína þar sem hann kemur
víba við; rifjar m.a. upp óvænt atvik á
Laugardalsvelli í maí 1985
þremur vígstöðvum; urðu Eng-
landsmeistarar, bikarmeistarar í
Englandi og sigruðu einnig í
Meistaradeild Evrópukeppninn-
ar.
En það var ekki bara í upphafi
sem Ferguson fannst of lítið fé
til reiðu á Old Trafford, bæði
handa sér og tO leikmanna-
kaupa. Hann þakkar það George
Graham, núverandi knattspymu-
stjóra Tottenhams sem á þessum
tíma var við stjómvölinn hjá Ar-
senal, að hann fékk loks launa-
hækkun á sínum tíma en þegar
Graham gaf honum nákvæmar
uppiýsingar um samning sinn við
Ársenal 1993 kom í ljós að
Ferguson bar helmingi minna úr
býtum hjá United. Þær upplýs-
ingar urðu þó ekki til þess að
hann fengi launahækkun strax
og loks þegar hún varð að veru-
leika var hann enn með minna en
Graham. Ferguson segir líka
launaþak, sem stjóm Manchest-
er United hafí ákveðið á sínum
tíma, koma í veg fyrir að hann
geti keypt suma þá leikmenn
sem hann hafi áhuga á.
Island ber á góma í bók
Fergusons. Hann var aðstoðar-
þjálfari Jocks Stein þegar Island
og Skotland léku saman í undan-
riðli íyrir heimsmeistaramótið
1986, og rifjar upp leik þjóðanna
á Laugardalsvelli í maí 1985 þar
sem Skotar sigmðu 1:0. Fergu-
son segir lið Island algjörlega
hafa hakkað það skoska í sig, „en
við stálum sigri með marki frá
Jim Bett fjómm mínútum fyrir
leikslok." Það hafi verið ánægju-
legt vegna þess að Jim hafi áður
leikið á Islandi og eiginkona
hans væri íslensk. Ferguson
nefnir einnig að Jim Leighton
hafi varið vítaspymu í leiknum
og þá minnist hann á ljótt atvik
sem hafi átt sér stað á fyrstu
mínútu leiksins, þegar Graeme
Souness braut mjög illa á Sig-
urði Jónssyni. Það var reyndar
ekki á fýrstu mínútu leiksins
heldur eftir tæpan hálftíma, en
rétt er það hjá Ferguson að
brotið var ljótt. „Hefði þetta átt
sér stað síðar hefði rauða spjald-
ið getað farið á loft í stað þess
gula,“ segir hann. Síðan greinir
Ferguson frá því að fljótlega eft-
ir þessa grófu árás Souness hafi
hann séð útundan sér hvar Is-
lendingur sem hann kannaðist
við hafi komið askvaðandi í átt
að Jock Stein, landsliðsþjálfara
Skota, þar sem hann sat á vara-
mannabekknum, greinilega í því
skyni að koma fram óbeinum
hefndum fyrir athæfi Souness.
„Þetta var forseti Akranes Foot-
ball Club, sem ég þekkti frá
leikjum félags hans og Aber-
deen í Evrópukeppninni, og
hann nálgaðist Stein í árásar-
hug.“ Gunnari Sigurðssyni, hin-
um kunna forystumanni af
Akranesi, sem á þessum tíma
var í stjórn KSÍ, var sem sagt
ekki skemmt þegar hörkutólið
Souness slasaði Skagamanninn
unga. Og rann blóðið til skyld-
unnar!
Hvort sem mönnum líkar vel
við United og Ferguson eða ekki
svíkur þessi bók engan. Áhuga-
mönnum um ensku knattspyrn-
una er hún hvalreki.
Skotinn Alex Ferguson,
knattspymustj óri
enska stórveldisins
Manchester United, er
einn þeirra manna sem
margir dást að en margir elska
líka að hata. Hann hefur náð frá-
bærum árangri með lið United
hin síðari ár, hundruðum þús-
unda stuðningsmanna þess til
óblandinnar ánægju - en öðrum,
þeim mörgu sem fylgja öðrum
félögum að málum til hrellingar.
Ferguson, sem aðlaður var af
Bretadrottningu fyrir nokkrum
vikum vegna
VIÐHORF
Eftir Skapta
Hallgrímsson
frammistöðu
sinnar á knatt-
spyrnusviðinu,
sem þjálfari
Aberdeen í Skotlandi og síðar
United - og er því nú nefndur sir
Alex - sendi frá sér sjálfsævi-
sögu fyrr í þessari viku. Þar er
mjög athyglisverð ritsmíð á ferð-
inni og hefur vakið hefur gífur-
lega athygli í Englandi.
Hætta er á að æviminningar
fólks verði einhvers konar hálf-
kák, sérstaklega þegar það er
enn að störfum, en Ferguson er
ekki feiminn við að segja mein-
ingu sína. Það kemur til dæmis á
óvart hversu ómyrkur í máli
hann er um Brian Kidd, sem var
aðstoðarmaður hans allt þar til á
síðasta vetri þegar hann gerðist
knattspymustjóri Blackbum
Rovers og frásögn hans af 40.000
punda „gjöf' frá rússneskum
umboðsmanni Andreis
Kanchelkis fyrir nokkrum ámm
þótti ekki síst fréttnæm í Bret-
landi. Ferguson skilaði reyndar
peningunum, en slíkar „mútur“
umboðsmanna til þjálfara - eins
og Ferguson túlkar greinilega að
þetta hafi átt að vera - komust í
hámæli fyrir nokkmm áram.
Ferguson lýsir því einnig í
bókinni hve áfengisdrykkja leik-
manna Manchester United var
mikið vandamál þegar hann tók
við stjórn liðsins árið 1986; segir
félagið hreinlega hafa verið álíka
mikinn skemmtiklúbb og knatt-
spyrnufélag, og ástandið hafi
verið með hreinum ólíkindum.
Félagið hefur líklega lengi
verið það fjársterkasta á
Englandi og því kemur einnig
nokkuð á óvart hve erfitt Fergu-
son segir það hafa verið að eiga
við Martin Edwards, stjómar-
formann, þegar peningamál vom
annars vegar. Þegar honum var
boðið starfið á sínum tíma segir
hann lægri laun hafa verið í boði
en hann var með hjá Aberdeen
og peningar til leikmannakaupa
hefðu ekki fyrir fyrir hendi. Pen-
ingar hafi því sannarlega ekki
verið ástæða þess að hann fór til
United! Maðurinn er hins vegar
metnaðargjam og það var áskor-
un sem hann gat ekki annað en
tekið þegar honum bauðst að
reyna að rétta þetta fræga félag
úr kútnum - en það var þá í
næst neðsta sæti ensku 1. deild-
arinnar. Það tók Ferguson
reyndar langan tíma að rétta
skútuna við, en það tókst, og lið-
ið hefur nú verið það lang sigur-
sælasta í Englandi síðasta ára-
tuginn. Punktinn yfir i-ið settu
svo Ferguson og hans menn í
vor þegar þeir fögnuðu sigri á
SIGURÐUR NÍELSSON OG
ÞÓRARINN NÍELSSON
+ Sigurður Níels-
son fíeddist að
Hrauntanga á Ox-
arfjarðarheiði 5.
október 1917.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Hlíð
á Akureyri 5. ágúst
síðastliðinn. Utför
hans fer fram frá
Skinnastaðar-
kirkju í dag og
hefst athöfnin
klukkan 14. Jarð-
sett verður í Snart-
arstaðakirkju-
garði.
Þórarinn Níelsson fæddist að
Hrauntanga á Öxarfjarðarheiði
21. ágúst 1915. Hann lést á
„Sælir era hógværir því þeir
munum jörðina erfa. Sælir era
hjartahreinir, því þeir munu Guð
sjá.“ (Mattheus 5.5 og 8.)
Þetta era orð sem áttu vel við þá
föðurbræður mína þá Sigurð og
Þórarin, sem mig langar tii að
minnast hér í örfáum orðum. Þeir
Sigurður og Þórarinn vora afar
samrýndir og bjuggu alla tíð saman.
Ég var bam að aldri þegar ég fór í
sveitina til ömmu og Níelsar og
þeirra bræðra að Amarstöðum í
Núpasveit, og minnist ég þess tíma
með þökkum og hve lánsamur ég
var að fá að kynnast sveitastörfun-
um í þá daga.
Sigurður var alltaf hægri hönd
ömmu og aðstoðaði hana við hús-
verkin þar sem hún var orðin
heilsulítil. Hann var einstakt snyrti-
menni og hafði gott lag á skepnum,
man ég t.d. eftir því að þegar hann
var að mjólka geitumar gat hann
látið þær standa í röð og mjólkaði
þær svo einsamall hverja af annarri,
en það gat enginn annar á bænum.
Á morgnana var notalegt að vakna
hjúkrunarheimilinu Hlíð á Akur-
eyri 4. janúar síðastliðinn. Útför
hans fór fram frá Snartarstaða-
við söng frá Sigurði þegar hann var
að skilja eða strokka niðri í búri, en
hann hafði góða söngrödd og söng
gjaman við vinnu sína þegar hann
var einn. Þeir bræður Sigurður og
Þórarinn vora að mörgu leyti ólíkir
þótt samrýmdir væra. Þórarinn var
mikill verkmaður og vildi láta hlut-
ina ganga hratt fyrir sig og stjóm-
aði hann öllum útiverkum. Hann
var mikill búmaður og fylgdist vel
með öllum nýjungum í landbúnaði.
Þórarinn hafði líka mikla ánægju af
hestum og fannst honum þá gaman
að glíma við baldna fola og ótemjur.
Árin liðu og þeir bræður fluttust til
Akureyrar þar sem þeir stunduðu
vinnu við landbúnaðarstörf fyrstu
árin og síðan unnu þeir hjá iðnaðar-
deild KEA. Á Akureyri tók Þórar-
inn að sér að slá garða með orfi og
ljá fyrir fólk og var hann eftirsóttur
við það.
Þeir bræður höfðu yndi af ferða-
lögum og gáfust þeim fleiri tækifæri
til ferðalaga eftir að til Akureyrar
kom. Þeir bjuggu síðustu árin í
Oddagötu 5, og var þar alltaf vel
kirkju 9. janúar sfðastliðinn.
Foreldrar Sigurðar og Þór-
arins voru Halldóra Halldórs-
dóttir og Níels Sigurgeirsson,
þrjú hálfsystkini áttu þeir, en
þau hétu Björg, Guðrún og
Friðjón Jónsbörn. Þeir ólust
upp í Hrauntanga á Öxarfjarð-
arheiði, en þar bjuggu þeir
með foreldrum sínum til ársins
1943, en þá fluttust þau að
Arnarstöðum í Núpasveit, þar
sem þeir bræður stunduðu bú-
skap með foreldrum sfnum og
sáu um póstferðir í rúm 20 ár.
Úr Núpasveitinni fluttust þeir
til Akureyrar þar sem þeir
störfuðu við búskap og síðar
hjá iðnaðardeild KEA síðustú
árin.
tekið á móti okkur hjónum og fjöl-
skyldu okkar. Það var gott samfélag
í því húsi, Bjöm Þórðarson sem lést
árið 1998 bjó á efri hæðinni og karl-
amir okkar eins og við sögðum oft,
vora á neðri hæðinni. Á hverjum
degi kom Helgi Sigurjónsson við
hjá þeim, og heilsaði upp á þá og að-
stoðaði ef með þurfti, og viljum við
hjónin þakka þá umhyggju sérstak-
lega. Þegar heUsu þeirra tók að
hraka fluttust þeir að hjúkranar-
heimUinu Hlíð, þar sem þeir nutu
frábærrar umönnunar starfsfólks-
ins og skal það þakkað hér.
Eftir að þeir fluttust að Hlíð var
ævinlega spurt um það sama þegar
ég hringdi norður: Æ, hvenær kem-
ur þú næst norður, Jón minn, það er
nú langt síðan við höfum farið í
„túr“, en við hjónin fóram alltaf
með þá í bUtúr og fannst þeim það
mikU upplyfting. En kæru frændur,
Sigurður og Þórarinn, nú erað þið
farnir í „túrinn“ langa, hafið þökk
fyrir elsku ykkar, minningin lifir.
Jón Friðjónsson og fjölskylda
í Mosfellsbæ.
+ Jón Gíslason
fæddist á
Veðramótum í
Fljótum 9. febrúar
1924. Foreldrar
hans voru hjónin
Gísli Jónsson og
Kristrún Gísladóttir
og var hann yngst-
ur fimm barna
þeirra. Systkini
hans voru Sigríður,
Óskar, Vilborg og
Hólmfríður og eru
þau Sigríður og
Óskar á lífi. Föður
sinn missti Jón er
hann var aðeins tíu ára gamall,
en móðir hans lést 1975, þá 95
ára gömul.
_ Foreldrar Jóns fluttust til
Ólafsíjarðar er Jón var eins árs
og ólst hann þar upp til fullorð-
insára. Hann fór ungur að
vinna og um fermingu fór hann
á sjó með Jóni Sigurpálssyni á
Agli. Fimmtán ára gamall fór
hann suður á vertíð og til sjós á
ýmsum skipum, en lengst á
Helga Helgasyni með Ármanni
Ármannssyni, þeim mikia afla-
manni.
Árið 1947 fluttist Jón til
Siglufjarðar, því hann hafði
Sólin hafði brotist gegnum þok-
una og baðaði fjörðinn eins og hann
verður fallegastur þegar Jón Gísla-
son vinur minn skildi við þennan
heim. Ég sá fyrir mér Gillu, Ástu
og alla ástvini hans brosandi, taka á
móti honum opnum örmum í
himnaríki. Við Nonni urðum vinir
þegar ég var svo lítil að ég man
ekki eftir því og það sama átti að
sjálfsögðu við um Gillu konu hans.
kynnst stúlku þar,
Gíslínu Önnu Ólafs-
dóttur, og hófu þau
búskap, fyrst á
Hlíðarvegi 3 og síð-
an Hlíðarvegi 7 og
bjuggu þar alla tíð.
Gíslína lést árið
1990. Jón og
Gíslína eignuðust
íjögur börn. Þau
eru: 1) Gísli, sam-
býliskona Jóna
Hansdóttir. Áður
var Gísli kvæntur
Ingu Sjöfn Kristins-
dóttur og átti með
henni tvö börn. 2) Marsiha, gift
Salmanni Krisljánssyni og eiga
þau sex börn. 3) Ásta, iátin. 4)
Kristrún, ógift og barnlaus.
Barnabörnin eru níu.
Eftir að Jón fluttist á Siglu-
fjörð vann hann ýmis verka-
mannastörf, gekk í sútarafélag
Sigluljarðar um 1950 og vann
þar við lestun og losun skipa
þar til hann réð sig sem póst
hjá Pósti og síma. Þar starfaði
hann þar til hann lét af störfum
68 ára gamall.
Útför Jóns fer fram frá Siglu-
fjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Síðan komu mörg ár og margar
stundir sem ég gleymi ekki og
geymi í hjarta mínu.
Þau hjónin tóku ástfóstri við mig
þegar Ásta dóttir þeirra passaði
mig og eftir að hún lést af slysför-
um aðeins 18 ára gömul fékk ég að
njóta þeirra áfram. Þau unnu bæði
með foreldrum mínum á símstöð-
inni og fyrir mig sem krakka var
fólkið á stöðinni eins og ein stór
fjölskylda sem ég tilheyrði. Ég
eyddi ófáum stundum þar og flækt-
ist mikið kringum Nonna og Gillu,
mér leið alltaf vel hjá þeim. Þau
vora við mig eins og þau ættu eitt-
hvað í mér, góðmennskan og hlýjan
í minn garð og áhugi þeirra á því
sem ég var að gera hverju sinni.
Eftir því sem ég varð eldri
styrktust vináttubönd mín við þau
hjón og eftir að ég fluttist suður til-
heyrði það alltaf ferðum mínum
heim að heimsækja þau. Það var
sárt að sjá á eftir Gillu fyrir tæpum
níu áram og fannst mér eins og
eitthvað hefði dáið innra með
Nonna þá. Nonni tók áfram á móti
mér með sitt hlýja faðmlag og nær
undantekningarlaust var hann með
bók í hendi. Hann var fullur af fróð-
leik, hafði sínar skoðanir á mörgu
og áttum við skemmtilegar stundir
saman.
Nonna var umhugað um sína
nánustu og talaði hann alltaf svo
hlýlega um fjölskyldu sína og ást-
vini sem munu án efa sakna hans
sárt. Eftir að heilsunni fór að hraka
hjá foreldrum mínum hringdi hann
reglulega í þau til að vita hvernig
gengi. Hann var trúmennskan upp-
máluð, alltaf svo elskulegur. Þannig
þekkti ég hann. Ég þakka Guði fyr-
ir að hafa átt Nonna og Gillu að í
lífinu. í sorginni græt ég af gleði
því ég trúi því að nú séu þau saman
á ný. Ég kveð þig að sinni, elsku
vinur.
Þln Guðbjörg.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 669 1116, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.