Morgunblaðið - 09.10.1999, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 9. OKTÓBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Ástrós Frið-
bjarnardóttir
var fædd 29. októ-
ber 1918. Hún lést í
St. Fransiskusar-
spítalanum í Stykk-
ishóimi 2. október
siðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Friðbjörn Ásbjörns-
son, formaður á
Hcllissandi, f. 4.9.
V 1892, d. 1986, og
Júníana Jóhannes-
dóttir, húsmóðir á
Hcllissandi, f. 19.6.
1893, d. 1983. Eftir-
lifandi systur Ástrósar eru
Hólmfríður, f. 15.5. 1924, gift
Guðmundi Valdemarssyni, og
Jóhanna, f. 2.2. 1926, gift Aðal-
steini Kr. Guðmundssyni.
_ Hinn 20.12. 1941 giftist
Ástrós eftirlifandi eiginmanni
sínum Sveinbirni Benediktssyni,
símstöðvarstjóra og útgerðar-
manni á Hellissandi, f. 6.10.
1918. Sveinbjörn er sonur Bcne-
dikts Sveinbjörns Benediktsson-
ar, f. 26.11. 1890, og konu hans
-» Geirþrúðar Kristjánsdóttur, f.
26.10. 1889. Ástrós og Svein-
björn eignuðust fjóra syni. 1)
Ottar, f. 14.11. 1942, kvæntur
Guðlaugu frisi Tryggvadóttur,
f. 14.8. 1941. Þeirra börn eru: a)
Ásbjörn, f. 16.11. 1962, kvæntur
Margréti Scheving, f. 14.11.
1962, og eiga þau þrjá syni,
Friðbjörn, Gylfa og Ottar. b)
Tryggvi Leifur, f. 17.5. 1964,
kvæntur Kristinu Andersson, f.
19.8. 1970, og á Tryggvi Leifur
■y tvær dætur, Sögu og Teklu. c)
Nú er ég kveð tengdamóður
mína hrannast upp ótal minningar
frá því er ég kom fyrst vestur í
Hraunprýði, á það glæsilega heimili
þar sem allt var svo smekklegt og
hver hlutur átti sinn stað. Ásta var
fagurkeri á alla hluti, mikil hann-
yrðakona og handbragð hennar var
einstakt í einu og öllu, eins og heim-
ili þein"a bar fagurt vitni.
Samband þeirra hjóna Ástu og
Sveinbjamar var sérstaklega
traust og kærleiksríkt, hann kall-
aði hana Rósina sína, og var hún
það sannarlega. Hann vildi alltaf
hafa hana fína, því var það þegar
~**þau komu til Reykjavíkur, að ævin-
lega var farið í Verðlistann eða
Gluggann og keypt eitthvað fallegt.
Við fórum saman síðast, aðeins
tveimur vikum áður en hún dó, þá
farin að kröftum, en hugurinn einn
eftir, hún vissi nákvæmlega hvað
hún vildi.
Ásta var vel gefín, skemmtileg og
jákvæð, enda laðaðist fólk að henni
hvar sem hún var, þá ekki síst böm-
in. Hún var mannvinur og lét sig
varða velferð fólks, ekki einungis
sinnar eigin fjölskyldu, heldur fólks
yfírleitt, hún var víðsýn og hallmælti
aldrei neinum. Þeir sem minna
máttu sín áttu þar góðan málsvara
* sem Ásta var.
Hún var trygglynd og ræktarsöm
og var þá síminn nærtækasti
tengiliðurinn, enda óspart notaður.
Ásta fór aldrei út á vinnumarkaðinn
eftir að hún gifti sig, heimilið var
hennar starfsvettvangur, en ekki
þarf að fara út um víðan völl tO að
láta gott af sér leiða.
Ásta mátti ekkert aumt sjá, trúi
ég hún hafí gert mörg kærleiksverk-
in sem hún hafði þó ekki sjálf hátt
um. Hver uppsker eins og hann sáir.
Hennar upskera var rikuleg í þeim
jffjölda vina þeirra hjóna.
Nú er lauf trjánna tekið að falla,
eins hefur Rósin hans Sveinbjamar
fölnað og fellt blöðin sín, en minn-
ingin um góða og hjartahlýja mann-
eskju yljar okkur sem vorum svo
lánsöm að eiga hana að.
Eg kveð hana með söknuði og
—jtrega.
Þökk íyrir allt.
Soffía Dagmar.
stúlka, fædd 1.7.
1965, dáin sama
dag. d) Júníana
Björg, f. 8.2. 1973,
gift Jóhanni Péturs-
syni, f. 16.7. 1970,
og er dóttir þeirra
Guðlaug Iris. 2)
Friðbjörn, f. 20.12.
1949, kvæntur Erlu
Benediktsdóttur, f.
4.1. 1948, og eru
dætur þeirra: a)
Ástrós, f. 20.1. 1973,
og Ásgerður Alda, f.
17.2. 1975. 3) Bene-
dikt Bjarni, f. 21.3.
1952, sambýliskona Harpa
Dröfn Aðalsteinsdóttir, f. 14.5.
1956, þau slitu samvistir, þeirra
synir: a) Sveinbjörn, f. 2.12.
1976, í sambúð með Hörpu
Björnsdóttur, f. 22.12. 1977. b)
Andri Steinn, f. 31.3. 1981. 4)
Eggert Þór, f. 23.5. 1955,
kvæntur Soffíu Dagmar Þórar-
insdóttur, f. 24.11. 1955, synir
Eggerts eru: a) Gunnar Þór, f.
29.11. 1973, í sambiíð með
Súsönnu Jónsdóttur. b) Þórar-
inn, f. 17.7. 1979, Sveinbjörn
Ben, f. 29.5. 1993.
Ástrós og Sveinbjörn bjuggu
allan sinn búskap í Hraunprýði
á Hellissandi, eða þar til þau
fluttust á dvalarheimili aldraðra
í Stykkishólmi árið 1997. Ástrós
stundaði húsmóðurstörf öll sín
búskaparár og var hún alla tíð
mjög virk í félagsstarfi á Hell-
issandi.
títför Ástrósar fer fram frá
Ingjaldshólskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Mig langar til að kveðja elskulega
tengdamóður mína með nokkrum
orðum. Upp í hugann koma ótal
margar hlýjar og góðar minningar.
Ávallt vai’stu létt í lund og tókst mér
sem dóttur. Mikill áhugi var alltaf
hjá þér á fólki og fjölskyldunni allri
og hafðir þú alltaf áhuga á að vita
hvað væri að gerast hverju sinni.
Við töluðum mikið saman í síma og
hlógum oft mikið af skondnum til-
vikum. Þú áttir auðvelt með að laða
að þér fólk enda áttir þú marga góða
vini. Bar heimili ykkar með sér mik-
inn myndarskap í hvaðeina, og vor-
uð þið alltaf reiðubúin að taka á móti
gestum þegar þá bar að garði í
Hraunprýði og var tekið á móti öll-
um með höfðingsskap, enda varst þú
mikil húsmóðir og lifðir fyrir heimil-
ið og fjölskylduna alla. Þú varst mik-
il hannyrðakona og gerðir mikið af
því að hekla og sauma, ber heimili
þitt og barna þinna þess merki og er
það okkur dýrmætt í dag.
Þau sjö ár er við bjuggum á
Gufuskálum vorum við meira og
minna hjá ykkur Bubba og voru
þau ár okkur öllum mjög hugljúf og
góð. Síðustu mánuðir voru þér erf-
iðir vegna veikinda, en reyndir þú
ávallt að gera sem minnst úr þeim.
Að lokum vil ég þakka öll góðu
árin er ég átti með þér Ásta mín og
vil ég biðja góðan guð að styrkja
tengdaföður minn í sorg sinni og
gefa honum styrk á þessum erfíðu
tímamótum.
Far þú í friði,
friður Guús þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning þín.
Erla.
Föðuramma okkar, Ástrós Frið-
bjamardóttir, verður jarðsungin frá
Ingjaldshólskirkju í dag og langar
okkur systkinin að minnast hennar í
nokkrum orðum. Það eru mikil for-
réttindi að fá að alast upp í návist,
ekki einungis foreldra sinna, heldur
einnig móður og föðurforeldra.
Hraunprýði, heimili Ástu ömmu og
Bubba afa, stendur steinsnar frá
heimili foreldra okkar á Hellissandi
og litlir fætur fundu fljótt leiðina
þangað í hlýju og skjól ömmu sem
ávallt var heima við og tók okkur
opnum örmum. Hlýtt viðmót og
ómæld umhyggja gerðu það að
verkum að manni leið alltaf vel í ná-
vist hennar og fór maður ætíð þaðan
með magafylli af vöfflum eða öðru
góðgæti. Ámma hafði sterka og
góða nærveru, hún var opin og ör-
ugg í framkomu og átti einstaklega
auðvelt með að kynnast og binda
tengsl við fólk. Það sýndi sig þegar
amma og afí fóru á dvalarheimili
aldraðra í Stykkishólmi íyrir tæp-
lega tveimur áram. Á heimili þeÚTa
í Hólminum varð fljótlega sami
gestagangur og hafði verið í Hraun-
prýði enda var þeim mjög vel tekið
af öllum þar. Það var eftirtektarvert
hversu vel Ásta amma ræktaði vin-
áttu sína við þá fjölmörgu sem hún
kynntist í gegnum tíðina. Þessi
ræktarsemi hennar batt einnig fjöl-
skylduna saman og í gegnum hana
vissu allir um hagi hvers og eins á
hveijum tíma.
Ommu var einstaklega tamt að
koma auga á hið góða og jákvæða í
hverjum manni og var hún ætíð
reiðubúin að taka upp hanskann
fyrir þá sem mættu mótlæti í lífínu.
Ein af helstu lyndiseinkunnum
ömmu var falsleysi, hún þurfti ein-
faldlega ekki að búa orðum sínum
annan búning en þau höfðu. Þannig
gat hún komið orðum að hlutunum
án þess að þau hittu mann illa fyrir
en samt sem áður gerði hún það á
þann hátt að allir skildu meiningu
þeirra og tóku þau til ígrundunar.
Þetta hispursleysi hennar létti oft
upp stemmninguna og gat sætt erf-
ið og ólík sjónarmið. Það er einlæg
von okkar systkina að við afkom-
endur og aðrir eftirlifandi sam-
ferðamenn tökum okkur til eftir-
breytni hennar heilbrigðu lífsskoð-
anir og góðu dyggðir. Ef við náum
að tileinka okkur, þó ekki væri
nema hluta af hennar sterku sam-
kennd, réttlætistrú og raunsæi, þá
getum við verið þess fullviss að
gatan var ekki til einskis gengin.
Elsku Bubbi afi, nú eru liðin ná-
kvæmlega 60 ár frá því að þið Ásta
amma innsigluðu ást ykkar og kær-
leika með því að setja upp trúlofun-
arhringana og bráðlega 58 ár frá
brúðkaupsdegi ykkar, öragglega er
þessi langa samferð ykkar þér up-
spretta margra kærra minninga
sem ylja munu á ævikvöldinu. Þó
svo að skjöldur þín og hlíf, sem
amma var, hafi brugðið sér af bæ
eram við þess fullviss að þið náið
saman að nýju, en þar til að af því
verður vonum við og trúum að þú
sýnir sama æðraleysi og kjark og
þú hefur sýnt síðustu daga og sam-
einir okkar syrgjandi fjölskyldu.
Viðbrögð þín og styrkur er okkur
öllum hvatning og samþjöppun á
erfíðri stund. Það er gott til þess að
vita að vinir og velgjörðarmenn
verði þér að baki, nú þegar á reyn-
ir.
Að lokum langar okkur að koma
á framfæri þakklæti fjölskyldunnar
til handa þeim hjónum Konráði
Ragnarssyni og Þómýju Axelsdótt-
ur, sem reyndust ömmu og afa
framúrskarandi vel þann tíma sem
þau dvöldu á dvalarheimilinu í
Stykkishólmi, þeim verður seint
fullþakkað þeirra vinarþel og
frændsemi.
Ásbjörn, Tryggvi Leifur
og Júníana Óttarsbörn.
Elsku amma mín.
Það var svo gaman að fá þig og
Bubba afa í heimsókn. Þið voruð
svo dugleg að koma í afmælið
mitt sl. vor og mikið var gaman
að þú varst búin að koma og sjá
nýja húsið okkar og herbergið
með englunum sem mamma mál-
aði á vegginn. Eg veit að núna
ert þú orðin ein af þessum
englum og munt alltaf passa mig
og fylgjast með mér stækka. Ég
ætla að vera dugleg að passa
Bubba afa fyrir þig og gefa hon-
um stóran knús. Takk fyrir allt,
elsku amma mín, ég á eftir að
sakna þín en ég veit að þér líður
vel núna.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
Sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín ömmurós
Guðlaug Iris.
Þinn langi ævidagur er liðinn, amma kæra,
Þitt líf var hetjusaga sem gott er af að læra.
Sem eik af sterkum stofni þú stóðst í dags-
ins önnum.
Stór í fórn og mildi og rík af kærleik sönn-
um.
Þú þekktir bamsins þarfir í brosi jafnt og
tárum.
Við blessum gjafir þínar frá fyrstu bernsku-
árum.
Þitt hús stóð okkur opið og ásthlýr faðmur
líka
þar allt hið besta veitti, þitt hjarta kærleiks-
ríka.
Að okkar þroska hlúðir með ástúð heitri-
þinni.
Af yndislegri langömmu höfðum dýrmæt-
kynni.
Nú ljúfa minning eigum við, amma elsku-
lega.
Svo ertu kvödd með virðingu, þökk og hljóð-
um trega.
(Ingibj. Sig.)
Við munum ætíð geyma fallega
minningu þína í hjörtum okkar,
elsku amma mín.
Saga og Tekla.
Langt úr fjarlægð, elsku amma mín,
ómar hinzta kveðja nú til þín.
En allt hið góða, er ég hlaut hjá þér,
ég allar stundir geymi í hjarta mér.
Ég man frá bemsku mildi og kærleik þinn,
man hve oft þú gladdir huga minn.
Og glæddir allt hið góða í minni sál,
að gleðja aðra var þitt hjartans mál.
Og hvar um heim, sem liggur leiðin mín
þá lýsa mér hin góðu áhrif þín.
Mér örlát gafst af elskuríkri lund,
og aldrei brást þín tryggð að hinztu stund.
Af heitu hjarta allt ég þakka þér,
þínar gjafir, sem þú veittir mér.
Þín blessun minning býr mér ætíð hjá,
ég björtum geislum strái veg minn á.
Elsku amma okkar, við þökkum
þér fyrir allar stundirnar sem við
áttum með þér. Guð blessi minn-
ingu þína.
Elsku afí, megi guð styrkja þig á
þessari sorgarstundu.
Ástrós og Ásgerður Alda.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveiim á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmusinnarkomasttil,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar bijósti sætt og rótt.
Amma er dáin - amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir - amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Við minnumst með þakklæti
hvað langamma var hlý og góð við
okkur. Við biðjum góðan guð að
styrkja langafa okkar í þessari
sorg, minning um langömu okkar
mun lifa í okkar hjarta.
Friðbjörn, Gylfi og Ottar.
Góð kona er gengin.
Annan október sl. lést á sjúkra-
húsi góð vinkona móður okkar, frú
Ástrós Friðbjarnardóttir frá
Hraunprýði á Hellisandi, áttræð
að aldri. Það er táknrænt að hún
skuli kveðja okkur á þessum árs-
tíma þegar haustar að og um-
hverfið tekur á sig annan og fölari
lit, því Ásta var mikill náttúruunn-
andi og ferðalangur.
Margs er að minnast frá langri
samferð. I huga okkar systra er
minningin um Ástu og Sveinbjörn
skýr frá því við munum eftir okk-
ur. Samskipti fjölskyldna okkar
hafa frá fyrstu tíð verið náin, fyrst
milli Mettu ömmu okkar og þeirra
Benedikts og Geirþrúðar foreldra
Sveinbjörns, síðar mömmu, pabba,
Ástu og Bubba.
Þótt vegalengdin á milli Olafs-
víkur og Hellissands sé ekki löng
voru ekki daglegar ferðir milli
staðanna fyrr en komið var fram á
sjötta áratug þessarar aldar. Það
var mikil hátíð þegar vinirnir frá
Sandi komu í heimsókn, oft þurftu
þeir að bíða eftir að komast fyrir
Ennið eftir læknisheimsóknir eða
aðrar útréttingar því það varð að
sæta sjávarföllum. Tíminn var þá
notaður og margt rætt, bæði fjöl-
skyldumál og landsins gagn og
nauðsynjar. Það var gaman að
hlusta á þær vinkonurnar rifja
upp gamlar minningar.
Það var sérstök upplifun að
koma í Hraunprýði hinn 20. des-
ember 1991 þegar fimmtíu ár voru
liðin frá því að vinafólkið skundaði
heim til sóknarprestsins í Olafs-
vík, séra Magnúsar Guðmunds-
sonar, og létu gefa sig saman.
Ekki var um líka viðhöfn að ræða
og nú þekkist, en hjónaböndin
voru einstaklega farsæl og vinátta
þeiraa styrktist eftir því sem árin
liðu. Þau höfðu oft ráðgert að
halda sameiginlega upp á gull-
brúðkaupið, en pabbi lést áður en
að því kom. Þær voru margar
skemmtiferðirnar farnar eftir að
barnauppeldi og öðrum skyldum
lauk.
Hún Ásta var mjög sérstök og
yndisleg kona sem ekkert aumt
mátti sjá. Einstakt var hvað hún
fylgdist vel með og bar umm-
hyggju fyrir öllum sem hún þekkti
enda áttu margir athvarf hjá þeim
hjónum, sem minna máttu sín í
samfélaginu þó ekki væri haft hátt
um það. Hennar starfsvettvangur
var heimilið, þar var gestkvæmt
og gaman að koma, sem börn
fundum við að allir voru jafn vel-
komnir. Ásta var ræðin og
skemmtileg og hafði ákveðnar
skoðanir á lífinu og tilverunni sem
hún miðlaði öðrum.
En Ásta gekk ekki alltaf heil til
skógar. Síðustu árin var hún oft
veralega lasin og þurfti á læknis-
hjálp að halda, en í þeirri baráttu
stóð hún ekki ein, Sveinbjörn stóð
eins og klettur við hlið hennar.
Þannig hefur það verið frá því þau
voru kornung. þau voru samstiga í
öllu sem þau gerðu og settu vel-
vildar virðuleikablæ á samfélagið.
Ásta skilur eftir sig sterkar
minningar um góða, hlýja og kær-
leiksríka manneskju sem var sátt
við lífshlaup sitt og gæti tekið
undir með skáldinu frá Hvítadal.
Nú get ég lofað lífið,
Jjótt lokist ævisund.
Ég hef litið Ijómann
og lifað góða stund.
Kæri Sveinbjörn og fjölskylda,
við biðjum góðan Guð að styrkja
ykkur í sorginni og blessa minn-
inguna um Ástu Friðbjarnardótt-
ur.
Jóhanna Kristjánsdóttir
og dætur.
Kær vinkona mín, Ástrós Frið-
bjarnardóttir, lést á sjúkrahúsi
Stykkishólms laugardaginn 2. okt.
sl.
Ástu í Hraunprýði, eins og hún er
jafnan í huga mér, kynntist ég fyrst
árið 1960 þegar ég og fjölskylda mín
fluttumst búferlum til Hellissands.
ÁSTRÓS
FRIÐBJARNARDÓTTIR