Morgunblaðið - 03.12.1999, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 3. DESEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
PÉTUR BJÖRGVIN
GEORGSSON
+ Pétur Björgvin
Georgsson fædd-
ist 4. janúar 1921.
Hann lést 25. nóvem-
ber si'ðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Georg Sigurðsson, f.
23.4. 1887, og Stein-
unn Ingibjörg Pét-
ursdóttir, f. 18.1.
1886. Systkini hans
eru Ingibjörg, f. 27.4.
1918; Ragnar Vald-
imar, f. 27.7.1923; og
Anna Guðrún, f. 21.3.
1929.
fjögur börn. 1)
Gunnar Örn, f. 21.3.
1951, maki Karen
Níelsdóttir. Þau eiga
tvö börn. 2) Birgir, f.
30.12. 1952, maki
Anna Lísa Guðmun-
dsdóttir. 3) Stein-
unn, f. 12.1. 1954,
maki Sveinn Skúla-
son. Þau eiga þrjú
börn og tvö barna-
börn. 4) Guðrún, f.
7.6. 1960. Fyrir átti
Pétur Júh'us, f. 9.10.
1947, maki Torill
Masdalen. Þau eiga
Hinn 2. desember
1950 kvæntist Pétur Guðrúnu S.
Gunnarsdóttur, f. 13.5. 1921. For-
eldrar hennar voru Gunnar Þor-
steinsson og Guðrún Guðmunds-
dóttir. Pétur og Guðrún eignuðust
tvöbörn.
Utfór Péturs Björgvins Georgs-
sonar fer fram frá Bústaðakirkju í
dag og hefstathöfnin klukkan
13:30.
Þá er farinn yfir móðuna miklu sá
góði drengur Pétur Georgsson, fyr-
irvaralaust og óvænt.
Við í fjölskyldunni áttum því láni
að fagna að alast upp í laxveiði og
náttúruskoðun hjá Pétri. Þar var
hann hinn mikli listamaður, enda
hafði ævistarf hans verið fólgið í
hönnun og framleiðslu fagurra hluta.
Pétur var meðalmaður á hæð,
tággrannur og stæltur. Hann var
einstaklega hógvær og kurteis með
afbrigðum; rólegur og fumlaus; hafði
gott skopskyn og kættist einlæglega
á góðum stundum. Var sérstaklega
næmur á alla þætti náttúrunnar,
enda alinn upp í þeirri fögru sveit
Borgarfirðinum; þekkti alla fugla
sem framhjá flugu og átti raunar
fjölda fiðraðra kostgangara á Bú-
landi 2. Kunni nöfn á gróðri jarðar,
bæjum og fólki sem bjó þar sem
hann var við veiðar.
Fáir gátu eins vel og hann lesið
straum og árbotn og séð fremur öðr-
umhvar fiskur lá undir steini. Enda
máttu veiðimenn heldur betur fara
að örvænta um afla í þau fáu skipti
sem Pétri varð það á að verða ekki
var.
Hann var ótrúlega laginn við að
kenna verðandi veiðimönnum
galdrafluguveiðinnar, hylji ánna og
hvar flugan skyldi lenda og gerði það
á þannhátt, að nemendanum fannst
hann alla tíð hafa kunnað þetta.
Skyndilega versnaði heilsan og
Pétur gekkst undir erfiða aðgerð af
miklu æðruleysi. Hann var fljótur að
ná sér og þaut í fyrrasumar upp og
niður Stóru-Laxárgljúfrin. Héldum
við vinir hans að nú væri öllu óhætt.
Hann gekk til rjúpna, var allur og
trúi ég að honum hafi verið ljúft að
kveðja á þennan hátt.
Pétur fylgir fast á eftir þeim
Gunnlaugi Péturssyni og Kristjáni
Gíslasyni veiðifélögum sínum í hálfa
öld. Þeir hafa áreiðanlega allir haft
færin úti á leiðinni yfir ána Gjöll þeg-
ar þeir fóru á helveg.
Við Ásta og synir okkar þökkum
Pétri samfylgdina og sendum Guð-
rúnu og bömum þeirra og fjölskyld-
um innilegar samúðarkveðjur.
Árni Kristinsson.
Hugurinn reikar vestur í Hítardai
til þeirrar seiðmögnuðu og miklu
náttúruperlu, þar sem ég sem ungl-
ingur rölti á eftir Pétri og Ragnari
móðurbræðrum mínum í rjúpnaleit
eða á veiðum í Tálma. Það var ekkert
óeðlilegt að þeir bræður höfðu sterk-
ar taugar til dalsins þar sem foreldr-
ar þeirra byrjuðu búskap sinn fyrst í
Múlaseli og fluttu síðar að Hrófbjar-
garstöðum innar í dalnum. Fjölmar-
gar minningar eru tengdar Pétri frá
þessum ferðum þar sem hann kenndi
mér að bera virðingu fyrir og meta
ýmsar náttúruperlur bæði þarna og
víða annars staðar.
Pétur var góður vinur vina sinna
og naut þess að vera í þeirra hópi á
góðri stundu. Að fá sér létta hress-
ingu með Pétri að loknum erfiðum
veiðidegi áður en gengið var í hús,
hvort sem var inni við Hagavatn, við
Iðu, við Norðurá eða annars staðar,
þar sem gist skyldi, er nokkuð sem
aldrei gleymist og mun ég ylja mér
við þær minningar um ókomna tíð.
Aðal Péturs var hógværð og út-
sjónarsemi í hvívetna. Hann var sér-
lega ráðagóður og þau ráð dugðu yf-
irleitt, að minnsta kosti hvað
veiðiskap snerti. Þau hjón Guðrún og
Pétur voru ávallt höfðingjar heim að
sækja og öllum leið vel í návist
þeirra. Eg sakna Péturs frænda
míns og vinar mjög, en ég veit, að
sjálfur hefur hann ekki verið ósáttur
við endalokin - á rölti í Hítardal, er
kallið kom, á degi eins og þeir gerast
fegurstir.
Vorið beð þinn vökvar tárum,
vakirsóláystubárum
greiðir hinsta geislalokkinn,
grúfir sig að bijóstum hranna
Moldin að þér mjúk skal hlúa,
móðurlegaumþigbúa
rétta þér á rekkjustokkinn
rós úr lundum minninganna.
(Magnús Ásgeirsson)
Elsku Guðrún og fjölskylda, við
Sigfríður biðjum góðan Guð að
styrkja ykkur og blessa á erfiðum
stundum.
Árni Magnússon.
Kynni okkar Péturs Georgssonar
eru orðin löng því ég hef þekkt hann
alla mína ævi. Ég er þakklátur fyrir
og tel það til forréttinda að hafa átt
þess kost að hafa átt Pétur sem vin
og samferðamann öll þessi ár. Mínar
fyrstu minningar um Pétur eru skýr-
ar. Grannur, stæltur og snöggur í
snúningum spilandi badminton.
Hann var í áraraðir félagi í badmin-
tonhóp sem kallaði sig Fuglana.
Fuglarnir iðkuðu íþrótt sína lengi í
íþróttahúsi Melaskóla en fluttu sig
síðan í Breiðagerðisskóla. Ég kynnt-
ist Fuglunum mjög vel því faðir minn
var einn félaganna. í upphafi voru í
Fuglunum. Pétur Georgsson, Ragn-
ar Georgsson, bróðir Péturs, Gunnar
Petersen, Kristján Benjamínsson,
Kristján Benedikstsson, Guðlaugur
Þorvaldsson og Sigurgeir Jónsson.
Seinna bættust við þeir Gísli Guð-
laugsson og Ragnar Haraldsson.
Sigurgeir, Guðlaugur og Gísli létust
fyrir nokkrum árum og nú hefur enn
fækkað í hópnum. Ekki verður sagt
að Fuglarnir hafi verið yfirburða-
menn í badminton en þeir ásamt
fleiri góðum mönnum lögðu grunn-
inn að því veldi sem Tennis- og
badmintonfélag Reykjavíkur er í
dag. Þeir voru öflugir fjáraflamenn
fyrir félagið og svo voru þeir Pétur
Georgsson, Guðlaugur Þorvaldsson,
Kristján Benediktsson og Kristján
Benjamínsson allir kosnir formenn
TBR á sínum tima.
Pétur fæddist í Skjálg í Kol-
beinsstaðahreppi 4. janúar 1921 og
bjó þar fram á unglingsár. Á þeim
árum mótaðist sú ást og virðing sem
Pétur bar fyrir náttúru landsins og
segja má að hann hafi verið sjálf-
menntaður náttúrufræðingur. Veiði-
skapur af ýmsu tagi var Pétri í blóð
borinn. Síðustu árin stundaði Pétur
mest laxveiðar og gekk til rjúpna á
góðum degi. Sagt er að menn kynnist
best göllum og kostum manna ef far-
ið er saman til veiða. Ég varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að fara oft til veiða
með Pétri aðallega í Norðurá og að
Iðu í Biskupstungum. Veiðitúr með
Pétri í Norðurá var einstök upplifun.
Þar þekkti hann hvern bæ, öll örn-
efni, auðvitað alla veiðistaði og sagði
manni oft sögur sem tengdust því
sem fyrir augu bar. Ég staðhæfi með
fullri virðingu fyrir öðrum ágætum
veiðifélögum að vart var hægt að fá
betri veiðifélaga. Það var svo merki-
legt að Pétur virtist vera hluti af um-
hverfinu. Áin, fjöllin, fiskarnir og
Pétur allt rann þetta saman í eina ór-
júfanlega heild. Stundum fannst
manni að Pétur hefði komið á svæðið
á sama tíma og áin fjöllin, og fiskarn-
ir. Hann féll svo vel inn í umhverfið.
Einnig var það þessi einstaka virð-
ing og nærgætni gagnvart umhverf-
inu. Hvert spor var mjúkt og átaka-
laust ekkert fum fát eða
buslugangur. Sérhver hreyfing sér-
hvert kast bar þessi merki að þar fór
maður sem aflað hafði sér reynslu og
þekkingar og kunni sitt fag til hlítar.
Þó ekki hafi verið fyrirgangur í Pétri
við veiðar þá voru fáir hans jafnokar.
Hann var afburða veiðimaður, mjög
fylginn sér og duglegur en þetta
gerðist allt svo eðlilega og afslappað
að maður varð aldrei var við hið
mikla veiðieðli sem innbyggt var í
Pétur maður bara vissi um það. Pét-
ur var fáorður um sína veiðisæld og
miklaðist aldrei dró heldur úr ef eitt-
hvað var. Við Pétur störfuðum sam-
an í Norðurárnefnd SVFR í mörg ár.
Hann hóf störf í nefndinni árið 1956
og starfaði þar til æviloka. Þar af
gegndi hann formennsku árum sam-
an. Hann var sæmdur Silfurmerki
SVFR 7. febrúar 1986. Pétur fór
óteljandi vinnuferðir upp að Norð-
urá gegnum árin enda unni hann
þessum fallega stað. I þessu starfi og
þessu einstaka umhverfi nutu hæfi-
leikar Péturs sín vel. Hann var sér-
lega handlaginn, smiður góður,
vandvirkur og oft tókst honum að
bæta eða gera við hluti á hagkvæm-
an hátt. Eitt var það sem einkendi
Pétur frá flestum öðrum. það var
GUÐMUNDINA
JÓHANNSDÓTTIR
+ Guðmundína Jú-
hannsdúttir (Ina)
fæddist í Reykjavík
5. apríl 1905. Hún lét
í Landspítalanum 23.
núvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Guðrún Sig-
urðardúttir, f. 1868 á
Valbjamarvöllum í
Borgarhreppi, d.
1945, og Júhann
Teitur Egilsson,
trésmiður í Reykja-
vík, f. 1863 í Vöðla-
koti í Flúa, d. 1938.
ína var fjúrða í röð
fimm systkina. Þau
vora Egill Ágúst, f.
1899, d. 1942, maki
Katrín Helgadúttir;
Guðrún, f. 1900, d.
1976, maki Jún Þor-
steinsson, f. 1892, d.
1994; María, f. 20. maí
1902, d. 1996, maki
Eyjúlfur Runúlfsson, f.
1903, d. 1949, og Sa-
bína Unnur, f. 1911,
fyrri maki Magnús
Halldúrsson, f. 1912, d.
1942, seinni maki Gi'sli
Júhannesson, f. 1900,
d. 1979.
ína giftist Emil
Gunnari Péturssyni
Hvað er það sem tengir manneskj-
ur almennt saman? Hvernig kynnist
fólk hvert öðru á lífsleiðinni? Það er
eins og það gerist stundum að við
fyrstu kynni af einhverjum tengist
maður einhvers konar hugarsamb-
andi sem auðveldar öll samskipti við
viðkomandi eftir það. Þetta gerir
ekki einungis samskiptin auðveldari
heldur gerir það að verkum að jafn-
vel hálfrar aldar aldursmunur gjör-
samlega gleymist.
Þannig upplifði ég kynni mín og
samskipti við Guðmundínu Jóhanns-
dóttur eða ínu eins og hún tók alltaf
skýrt fram að hún vildi láta kalla sig.
Það var fyrir 27 árum sem ég
heyrði ínu ömmu fyrst nefnda á
nafn.
Það var á þeim árum sem við
Hulda vorum að kynnast og hún,
nýkomin með bílpróf, fékk oft lánað-
an bílinn hjá ömmu sinni. Þá þekkti
ég ekki Inu af öðru en því að hún var
þessi amma sem alltaf var fús að lána
bílinn sinn en vildi jafnframt fá hann
heim á ákveðnum tíma aftur og það
varð að standa.
vélstjúra árið 1927. Hann var fædd-
ur 12. júní 1904, d. 1990. Foreidrar
Emils voru Elín Eyjúlfsdúttir, f. 23.
núv. 1877 í Lambhaga, Rangárvöll-
um, d. 1956, og Guðmundur Pétur
Guðmundsson vélstjúri, f. 10. mai
1878 i Holti, Önundarfirði, d. 1930.
Ina og Emil áttu eina kjördúttur,
Erlu, kennara. Fyrri maki hennar
var Ríkharður Kristjánsson kaup-
maður. Þau skildu. Þeirra börn
eru: 1) Hulda hjúkrunarfræðingur,
maki Halldúr Pétur Þorsteinsson
verkfræðingur. 2) Gunnar, fúður-
fræðingur, maki Helga Thorodd-
sen textílfræðingur. 3) Hörður,
þjúðfélagsfræðingur, maki Sigríð-
ur Aadnegard leikskúlakennari.
Barnabaraaböra Guðmundinu eru
sex. Seinni maður Erlu er Páll G.
Björasson.
títför Guðmundinu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Já, ína mín. Ég segi „ína mín“
vegna þess að seinna þegar við höfð-
um kynnst betur nefndir þú nánast
aldrei nafnið mitt öðruvísi en að
„minn“ fylgdi í
kjölfarið. Þannig kemur hress og
skörp rödd þín í hug mér: „Halli
minn,“og svo tók umræðan gjarnan
flugið.
Margar góðar minningar koma
upp í hugann þegar horft er til baka
og tengjast þær gjarnan hátíðum af
einhverju tagi. Fáum hef ég kynnst
sem hafa verið jafnmiklir höfðingar
heim að sækja og þú og þar naust þú
þín vel. Eftir að aldurinn færðist yfir
og krafturinn
til að sjá um veisluhöldin sjálf
minnkaði, léstu ekki deigan síga. Þá
var boðið til veislu á veitingahúsi.
Það er örugglega öllum sem þú
bauðst út að borða, á besta stað sem
þú vissir um, síðasta nýárskvöld jafn
eftirminnilegt og mér. Þar varst þú
hrókur alls fagnaðar, þjónarnir nutu
þess að uppfylla óskir þínar og þú
hreifst alla með þér með hressilegu
viðmóti þínu.
Það er gott að eiga slíkar minning-
ar núna þegar þú ert farin.
Ég minnist Inu Jóhannsdóttur
fyrir notalega nærveru, fjörugar
samræður um allt milli himins og
jarðar, svo og virðuleika hennar.
Einnig minnist ég hennar fyrir skap-
festu og ákveðni sem kom ekki síst
fram í sjálfsaga hennar.
Ina var fljót að taka ákvarðanir og
virtist óhrædd við breytingar. Þetta
vita allir sem til þekkja og sem dæmi
get ég nefnt að þegar henni þótti
tímabært að hætta að aka bíl, aðeins
75 ára að aldri og í fullu fjöri, var það
eins og sjálfsagður hlutur og ekkert
talað meira um það. Það var því í
anda þessarar sómakonu að hafa
banaleguna stutta, halda hugsuninni
fram á síðustu stundu og ræða ekki
veikindi sín, heldur eitthvað annað.
Guð blessi minningu Inu Jóhanns-
dóttur
Halldúr Pétur Þorsteinssou.
einstök snyrtimennska. Það var al-
veg sama í hvaða ati við vorum sem
ekki var allt þrifalegt aldrei sást
blettur á Pétri. Ekki var það vegna
þess að hann tæki ekki til hendi.
Þetta bara var svona. Það var ekki
eingöngu vinna og fallegt umhverfi
sem Pétur sóttist eftir í þessum ferð-
um. Þar var hann í hópi sinna bestu
vina. Einn þeirra var öðlingurinn
Gunnlaugur Pétursson sem lést á
síðasta ári. Ekki skal Gunnlaugi lýst
nánar það er ekki hægt maður varð
að upplifa hann og það gleymist
aldrei. Líf Péturs var ekki einn al-
sherjar veiðitúr. Hann stundaði
sjálfstæðan atvinnurekstur um ára-
tuga skeið og farnaðist vel. Með sinni
glæsilegu eiginkonu Guðrúnu Gunn-
arsdóttur eignaðist hann fjögur
mannvænleg börn sem öll hafa kom-
ist til vits og ára og farnast vel. Pétur
var ekki allra og gat verið skapstór
ef honum var misboðið. Vini sína
valdi hann af kostgæfni og ég tel mér
til tekna að hafa verið í þeim hópi.
Undanfarin ár var Pétur veikur fyrir
hjarta en lét það ekki aftra sér frá að
stunda sín áhugamál. Fimmtudaginn
25. nóvember var ákveðið á æðstu
stöðum af honum sem öllu ræður að
nú væri tími Péturs runninn upp.
Pétur var þá staddur í nágrenni Hít-
arvatns og gekk til rjúpna. Kallið
kom snöggt og lést hann í fangi
tengdasonar síns við þá iðju sem
hann unni - við veiðar.
Þakka Pétri yfir 50 ára kynni og
sendi fjölskyldu hans og ættingjum
samúðarkveðjur.
Steinar Petersen.
í dag kveðjum við Pétur afa í Bú-
landi sem var okkur alltaf svo góður
frá því að við munum eftir okkur. Nú
á seinni árum eftir að hann hætti að
vinna úti hafði hann oftast nægan
tíma til að spjalla við okkur og gefa
góð ráð sem við vonandi munum allt-
af búa að. Afi hafði mjög ákveðnar
skoðanir á hlutum og stundum
fannst okkur þær ekki alltaf réttar
en oftast kom þó í ljós að hann hafði
rétt fyrir sér. Það verður mikil
breyting að koma í Búland og finna
hann ekki þar. Afi og amma voru
dugleg að halda fjölskyldutengslun-
um við því að mjög oft hittumst við
öll hjá þeim og eigum við margar
yndislegar minningar þaðan.
Afi var mikill útivistarmaður sem
hafði mjög gaman af ferðalögum og
veiðiskap. Stundum fórum við í
ferðalög ýmist akandi eða á snjós-
leða þar sem afi naut sín vel í að
kenna okkur að umgangast landið og
gæði þess.
Elsku afi, við vonum að þú sérst
kominn í annars konar veiðilendur
og útivist þar sem þú munt una þér
vel.
Legg ég nú bæði líf og önd
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pétursson.)
Hvíldu í friði, elsku afi.
Þín afabörn,
Eli'sabet, Ragnhildur,
Hrafnhildur Björk, Gunnar
Þúr og Pétur Björgvin.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
þvínú erkominnótt.
Um ljósið lát mig dreyma,
ogljúfaenglageyma,
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
í dag er til moldar borinn félagi
okkar og foringi Pétur Georgsson.
Kallið kom þar sem hann var á
veiðislóð í fylgd góðra félaga og um-
vafinn stórbrotinni náttúrufegurð
hins fagra lands sem hann unni svo
mjög. Okkur vinum hans og veiðfé-
lögum finnst hann hafa kvatt jarð-
vistina með viðeigandi hætti en allt
of snemma þó, þ.e.a.s. á veiðum og
tilbúinn til veiða á nýjum veiðilend-
um. Hann gerði þetta sem sagt vel
sem var einmitt hans háttur við allt
sem hann tók sér fyrir hendur. Ég
kynntist Pétri fyrst persónulega
þegar ég sem stjórnarmaður í stjóm
Stangaveiðifélagsins fór að þvælast
fyrir vinnandi mönnum í árnefnd
Norðurár þar sem þeir voru að sinna