Morgunblaðið - 03.12.1999, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 3. DESEMBER 1999 49
vorverkunum. Fram að því hafði ég
aðeins þekkt hann af afspurn fyrir
afrek hans á veiðislóðum aðallega í
Stóru-Laxá og hjá Iðu í Hvítá, þar
sem hann var löngu orðin þjóðsagna-
persóna ásamt Ragnari bróður sín-
um, sem nú sér á bak besta vini sín-
um og veiðifélaga. Pétur var
formaður í árnefnd Norðurár í hart
nær 15 ár og vann þar öll sín sjálf-
boðastörf af einskærri vandvirkni og
natni. Það var ekki hans lag að ganga
óundirbúinn til verka og var hann
ætíð búinn að hugsa allt fyrirfram og
var með allt skipulagt og klárt þegar
hópurinn kom uppeftir um helgar og
enginn þurfti að velkjast í vafa um
hvað honum eða henni bæri að taka
sér fyrir hendur. Hann tók vel á móti
okkur skrifstofublókunum og átti
greinilega ekki von á að við entumst
lengi. En hann öðlaðist strax virð-
ingu okkar og vináttu og við hreint
og beint límdum okkur við þá félag-
ana. Enda leið okkur hvergi betur en
í Norðurárhúsinu á kvöldin þreyttir
eftir vel heppnað dagsverk hlustandi
á fróðleikinn og sögurnar sem ultu
upp úr þeim bræðrum og aðvitað
Gunnlaugi vini okkar sem nú fagnar
félaga sínum á æðri veiðislóðum.
Við í ámefndarhópnum kveðjum
vin okkar með söknuði og þakklæti í
huga. Þakklæti fyrir allt sem hann
kenndi okkur og þakklæti fyrir að
hafa fengið að eiga hann að vini öll
þessi ár. Við söknum hans sárt.
Að lokum leyfi ég mér fyrir hönd
okkar árnefndarmanna að senda eig-
inkonu hans og fjölskyldu, vinum og
veiðifélögum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Guð blessi minningu
góðs drengs.
Jón G. Baldvinsson, formaður
ámefndar Norðurár.
Elsku pabbi.
Kveðjustundin er runnin upp, -
svo fyrirvaralaust - svo sársaukafull.
Minningarnar streyma fram, allt
sem við erum búin að gera saman
gegnum áiin, sem er ýmislegt. Öll
ferðalögin um landið, sem þú unnir
framar öllu.
Þér leið aldi'ei betur en þegar þú
varst kominn í snertingu við náttúr-
una.
Allir veiðitúramir, sem ég fékk að
fara með þér, fer-ðirnar í Norðurá,
bæði í leik og starfi þegar þú starfað-
ir með „Norðurárnefndinni" til
margra ára.
Snjósleðaferðirnar og margt
fleira.
Eg hugsa til baka með kökk í háls-
inum, en um leið gleði yfir öllum
þeim dýrmætu endurminningum,
sem koma til með að ylja í sorginni
og söknuðinum.
Elsku pabbi, það er margt sem
þetta orð „pabbi“ hefur innifalið. Þú
ert búinn að vera „þúsund þjala
smiðurinn", bifvélavirkinn og síðast
en ekki síst vinurinn minn í gegnum
árin.
Hafðu þökk fyrir allt og blessuð sé
minning þín.
Guðrún (Lilia).
Kveð ég nú Pétur Georgsson
tengdaföður minn. Ekki gerði ég
mér grein fyrir því þegar ég kvaddi
hann síðast að það yrði mín síðasta
kveðja til hans. Hann var að vanda
léttur en samt hógvær og ég heyrði
að tilhlökkun var í rödd hans, á döf-
inni var veiðiferð með Sveini og Óla á
rjúpu daginn eftir. Hann var nefni-
lega farinn að hafa áhyggjur af því
að vera ekki búinn að ná í rjúpurnar
fyrir jólin, en það var árviss hluti af
jólaundirbúningnum. Þegai' ég
kynntist Pétri rak hann verslun við
Laugaveg, en eftir að aldurinn færð-
ist yfir ákvað hann að selja rekstur-
inn og sinna hugðarefnum sínum
heima fyrir, en þau voru einkum lest-
ur og aðstoð við unga fólkið. Auðvelt
var að leita til hans um aðstoð, boð-
inn og búinn sinnti hann öllum. Pét-
ur var víðlesinn í landafræði, sögu og
þjóðfræði og oft áttum við samtöl um
þessa hluti. Þó ég færi ekki oft með
Pétri til veiða þá voru veiðar eitt af
því sem sameinaði fjölskylduna, auk
þess sem fjölskyldan kom oft saman
er veislur voru haldnar á heimili
tengdaforeldra minna að Búlandi 2.
Sérstakar voru jóla- og áramóta-
veislur, þar kom stórfjölskyldan
saman og átti góðar stundir. Eitt af
umræðuefnunum var gjarnan hvar
skyldi veitt og ferðast næsta sumar,
hvort skyldi það vera Stóra-Laxá,
Tungufljót eða Iðan eða ættum við
að fara í hestaferð aftur á Snorra-
staði? Svona ákvarðanir voru teknar
í fjölskylduveislum og síðan var
reynt að finna tíma þar sem allir
gátu verið með. Pétur var mikill
náttúruunnandi og virðing var hans
aðalsmerki, ekki bara gagnvart fólki,
heldur einnig fyrir náttúru og um-
hverfi. Fór þar sérstakur maður að
því leyti. Guð biessi minningu mæts
manns.
Anna Lísa Guðmundsdóttir.
Fréttin um andlát Péturs Georgs-
sonar kom okkur á óvart. Okkur
hafði þó verið kunnugt um erfið veik-
indi hans undanfarin ár, en svo virt-
ist sem Pétur hefði unnið stundar-
sigur a.m.k. í þeii'ri baráttu. Pétur
var hress í bragði þegar við bræð-
urnir kvöddum hann í hinsta sinn á
bökkum Hvítár við Iðu síðla í sept-
ember sl. eftir enn eina vel heppnaða
og skemmtilega veiðiferðina. Pétur
hafði þá reyndar á orði við okkur
hvort við hefðum áhuga á að taka
upp þráðinn að nýju næsta sumar ef
það stæði til boða.
Skiljanlega tókum við jákvætt í
það.
Við bræður vorum svo lánsamir að
fá að alast upp með og vera síðan
samferða oft á tíðum fjórum miklum
veiðimönnum, en höfum nú á árinu
orðið að sjá á eftir þremur þeirra.
Gunnlaugur Pétursson lést snemma
árs, faðir okkur fór í sína hinstu
veiðiferð um mitt sumar og nú er
Pétur einnig horfinn á braut.
Þetta er gangur lífsins, en sárt er
að horfa á eftir lærimeisturunum og
fyrirmyndunum hverjum á fætur
öðrum yfirgefa þetta jarðlíf. Það
kann að vera huggun gegn miklum
harmi að leyfa sér að hugsa sem svo
að þeir þremenningar hafi nú sam-
einast í nýjum veiðilendum og hafi
þar tekið upp þráðinn að nýju.
Tvær veiðiferðir með Pétri í sept-
embermánuði voru þær síðustu sem
við fórum með honum og verða okk-
ur eftirminnilegar. Pétur var þar
sem kóngurinn í hópi yngri og
óreyndari manna og eins og svo oft
áður tilbúinn að miðla af mikilli
reynslu sinni og visku. Hann var ein-
stakur veiðimaður, og okkur langar
að vitna í orð föður okkar sem sagði
um Pétur í rituðu máli fyrir nokkrum
árum: „Pétur Georgsson er fisknast-
ur þeirra veiðimanna sem ég hef
veitt með eða séð til við veiðar.“
Undir þessi orð getum við heils-
hugar tekið. Rökin fyrir fengsæld
Péturs voru eins og faðir okkar orð-
aði það, „áhugi, athyglisgáfa, óhemju
dugnaður, útsjónarsemi og kunnátta
að ógleymdu skilningarvitinu sem
öllum yfirburða fiskimönnum á sjó
og landi er gefið“.
Þessi orð viljum við nú gera að
okkar.
Um áratugaskeið kynntumst við
bræður einnig öðrum góðum kostum
Péturs en þeim sem sneru beint að
veiðinni. Hann var ákaflega traustur
maður og vandaður, unnandi ís-
lenskrar náttúru, maður sem við
munum minnast með mikilli vh'ðingu
og þakklæti fyrir allt sem hann gaf
okkur.
Guðrúnu konu Péturs, börnum
þeirra, barnabörnum, Ragnari bróð-
ir hans og öðrum ástvinum sendum
við okkai- innilegustu samúðarkveðj-
ur. Blessuð sé minning Péturs
Georgssonar.
Gylfi og Stefán Kristjánssynir.
• F/eirí minningargreinar um Pét-
urBjörgvin Georgsson bíða birt-
ingar og munu birtast i blaðinu
næstu daga.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Auðveidust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1116, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
+ Magnúsína Guð-
björg (fna) Böðv-
arsdóttir fæddist á
Hermundarstöðum í
Borgarfirði 27. apríl
1930. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans föstudag-
inn 26. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Böðvar Eyjólfsson, f.
1905, d. 1999, og
Ólöf Sigurjónsdóttir,
f. 1904, d. 1976.
Systkini hennar eru
Emilía, f. 1926, og
Sigurjón, f. 1932, d. 1982.
Ina giftist Sigurgarðari
Sturlusyni, f. 1923, d. 1986. Börn
þeirra eru: 1) Svala Arnfjörð,
gift Sigurði Sigurðssyni, börn
þeirra: Sigurður Stefán, Ina
Ólöf, í sambúð með Árna Sigurð-
arsyni, og Bjarmi Freyr. 2) Rita
Arnfjörð, var í sambúð með
Sverri Karlssyni, börn þeirra:
Hrund og Sigurgarður, Hrund er
Kæra ína. Ég man þegar til stóð
að ég hitti tengdaforeldra mína í
fyrsta sinn. Ég sat í stofunni ykkar
Gæja í Hrauntungunni með stóran
hnút í maganum sem stækkaði um
helming þegar ég heyrði röddina
þína álengdar; skýra, ákveðna og
snaggaralega. Þegar eigandi raddar-
innar birtist reyndist þú vera grönn
og kvik hjartahlý kona sem sýndi
sinn innri mann fremur í verki en
orði.
Enda raktir þú hnútinn upp í
hvelli og sendir mér seinna í formi
óteljandi hlýrra vettlinga og sokka
sem þú pijónaðir á litlar hendur og
fætur. Verkin voru sannariega látin
tala; alls staðar varst þú mætt hjá
þínum nánustu ef þörf var á aðstoð,
jafnt innandyra sem utan og ekki til
sá garður hjá fjölskyldunni sem ekki
hefur tekið stakkaskiptum fyrir þitt
tilstilli.
Allt sem þú tókst þér fyrir hendur
vannst þú af heilum hug. Þú hafðir
lifandi áhuga á því sem var að gerast
í kringum þig, ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum og hafðir
gaman af að ræða um það sem þér
fannst áhugavert. Heimili þitt stóð
jafnan opið fólkinu þínu, hvort sem
einhvern vantaði gistingu, tíma-
bundið aðsetur eða þegar tímamót
eins og skírn, afmæli eða útskrift
kallaði á mannfagnað. Þá lést þú
hendur standa fram úr ermum.
Mörg voru tilefnin fyrir allan hóp-
inn þinn að safnast saman, jólaboð-
,þorrablót og systkinamót. Enda
stóðu börnin þín og afkomendur á
öllum aldri, sem voru þér svo dýr-
mæt, þétt við hlið þér þar til yfir
lauk.
Þrátt fyrir að síðasta árið væri
starfsþrek þitt skert, lagðir þú ekki
árar í bát og alltaf var eitthvað sem
þurfti að sinna. Þú sýndir ótrúlegt
sálarþrek í baráttu þinni við ofureflið
og varðveittir kímnina og lífskraft-
inn allt til enda.
Allt sem var svo grænt og hlýtt í
sumar liggur nú í dvala undir hvítri
vetrarsæng og þú ert lögð til hinstu
hvflu. Dauðinn, sem virðist svo kald-
ur og óvæginn þeim sem á eftir þér
horfa, boðar þér vorið að nýju. Mér
er sem sjái þig skunda á vit nýrra
verkefna, þú sem aldrei lést verk úr
hendi sleppa.
Opnar i ljómann austurdyr þínar standa
því ofan hlíðarbrattana nær
og nær dagurinn stefnir -og streymir
gegnum þær.
Þú stendur með sólarljósið milli handa!
(H.P.)
Blessuð sé minning þín og allar
stundirnar sem þú gafst okkur.
ÓlöfÝr.
Föðursystii' mín ína verður lögð
til hinstu hvílu í dag. Ég og Gestný
hefðum svo gjarnan viljað fylgja
henni síðasta spölinn. -En því verður
því miður ekki við komið, þar sem við
í sambúð með Guð-
mundi Waage, barn
þeirra; Bjarmar
Ernir, Rita er gift
Jóni Jörundssyni,
börn þeirra: Hrann-
ar, Auður Waag-
fjord og Rut Arn-
fjörð. 3) Bjarmi
Arnfjörð, kvæntur
Ólöfu Ýri Lárus-
dóttur, börn þeirra:
Ævar Arnfjörð, Sil-
fá Huld, Diljá Björt
og Tíbrá Marín. 4)
Bylgja Arnfjörð,
gift Haraldi Egg-
ertssyni, barn hennar: Sandra
Dögg Sæmundsdóttir, í sambúð
með Gunnlaugi Magnússyni,
börn Bylgju og Haraldar Elsa,
Telma, Silja Lind, Brimar Máni
og Álfey Sól. 5) Sindri Arnfjörð,
kvæntur Ásu Erlingsdóttur, son-
ur þeirra er Arnór.
Utför ínu fer fram frá Digra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
erum stödd erlendis.
ína frænka lést eftir langa og erf-
iða baráttu við illvígan sjúkdóm.
Hún sá fyrir löngu að hverju stefndi
og ræddi oft um lífslokin. Dauðanum
tók hún sem sjálfsögðum hlut og ótt-
aðist hann ekki, en barðist hetjulega
við vágestinn meðan þrek leyfði.
Reisn sinni hélt Ina til hinstu
stundar.
Á kveðjustundum þegai' komið er
að leiðariokum er litið um öxl yfir
farinn veg. Minningarnar hlaðast
upp. Heimsóknh' okkar krakkanna
með mömmu og pabba til ínu og
Gæja og fjölskyldu meðan þau
bjuggu í Reykjavík. Síðan nábýlið
við Inu og fjölskyldu í „fjölskyldur-
eitnum“ okkar í Kópavoginum í ára-
tugi. Síðast náið samband við ínu
síðustu mánuði í sambandi við veik-
indi afa og fráfall.
Það sem skín í gegnum allar ljúfu
endurminningarnar er góða skapið
hennar ínu, glettnislegt brosið og
dillandi hlátur og kátína, sama á
hverju gekk. Hún gerði meira að
segja að gamni sínu fársjúk á bana-
beðinum.
Inu verður sárt saknað af öllum
sem þekktu hana. Það var gott að
vera í návist hennar. Ég vil þakka
ínu frænku fyrir samverustundirn-
ar.
Börnum hennar og íjölskyldum
þeirra vottum við Gestný og fjöl-
skylda dýpstu samúð. En það er
huggun harmi gegn að minningin um
góða konu mun lifa.
Böðvar Orn.
Við spyijum margs en fmnum fátt
um fullnægjandi svör.
Við treystum á hinn mikla mátt
semmildarallra kjör.
í skjóli hans þú athvarf átt
erendarlífsinsfór.
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær.
Ástíhjarta, blikábrá
ogbrosinsilfurtær.
Mesta auðinn eignast sá
eröllumreynistkær.
Þú minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
munsólinbrjótastinn.
Við biðjum Guð að gæta þín
oggreiðaveginnþinn.
(G.Ö.)
Sandra, Elsa, Tclma. Silja
Lind, Brimar Máni, Álfey
Sól og Gunnlaugur.
Elsku amma. Mér þykir leiðinlegt
að þú sért farin frá okkur en ég veit
samt að þér mun líða vel uppi hjá afa
og öllum englunum en ég mun sakna
þín.
Fái ég ekki að faðma þig
MAGNUSINA (INA)
BÖÐ VARSDÓTTIR
fógnuðþannégmissi.
Frelsarinn Jesú fyrir mig
faðmiþigogkyssi.
Elsku amma. Guð geymi þig.
Þín
Silja Lind.
Elsku amma mín.
Takk fyrir stundirnar sem við átt-
um saman. Takk fyrir ástina og hlýj-
una. Takk fyrir að styðja mig í því
sem ég tók mér fyrir hendur. Takk
fyrir það sm þú hefur kennt mér.
Takk fyrir að hafa verið hjá mér og
takk fyrir að vera það enn.
Ég sakna þín.
Sandra Dögg.
Elsku amma mín. Hvað get ég
sagt - ég sakna þín svo ótrúlega mik-
ið - ég á svo erfitt með að sætta mig
við að kveðja. Ég var ekki tilbúin að
segja bless, ég vildi tala meira við
þig. Samt vissi maður hvað var að
gerast, þetta óumflýjanlega. Þakka
þér fyi'ir allt það sem þú gafst mér.
Þessar ómetanlegu minningar og orð
þín tek ég með sem veganesti út í líf-
ið. _
Ég velti því fyrir mér hvort þú sjá-
ir mig núna, hvort þú sitjir uppi á
himnum og kíkir niður með afa þér
við hlið. Hvort ég geti litið upp og
vinkað með báðum höndum og þú
vinkir til mín til baka bara svona til
að kveðja. Að lokum stígið þið afi
dans. I léttri sveiflu svífið þið á himn-
um eins og þegar þið voruð ung.
Ég sakna þín.
Guð geymi þig og gæti og blessi
alla tíð.
Þín
Elsa.
Ég vil minnast ömmu minnar sem
nú hefur kvatt okkur. Hlýjar, góðar
og skemmtilegar minningar um hana
mun ég alltaf geyma í hjarta mínu.
Ég er mjög ánægð að hafa fengið að
vera svona mikið með henni.
Allt sem hún hefur gert fyrir mig
og við gerðum saman er ég mjög
þakklát fyrir.
Amma var alveg frábær kona, al-
gjör kjarnorkukona. Hún var glað-
lynd, hress, skemmtileg, með „húm-
orinn“ í lagi, dugleg, hjálpsöm, sterk
og baráttumikil. Hún vildi hafa allt í
toppstandi, sjálfa sig, heimilið og allt
saman. Hún hjálpaði öllum eins og
hún mögulega gat og studdi við bak-
ið á manni. Þrátt fyrir veikindi henn-
ar hugsaði hún alltaf um hvemig hún
gæti hjálpað öðrum ef eitthvað bját-
aðiá.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna,
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð bama þinna,
þú vildir rækta þeirra ættaijörð.
Frá æsku varst þú gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda,
að miðla gjöfum
eins og þú.
(Davíð Stef.)
Þótt erfitt sé að kveðja hana, vona
ég að henni líði betur núna.
Ég kveð þig, elsku amma mín,
með miklum söknuði með þökk fyrir
allt og allt.
Trygga samfylgd þakka ég þér
það mun hugur geyma.
Allt sem varstu mínum og mér
mun ég aldrei gleyma.
Hrund Sverrisdóttir.
Elsku amma.
Ég man þegar ég kom heim til þín.
Þú vissir að mér þóttu góðar pönnu-
kökur og þú varst alltaf tilbúin með
stafla eða leyfðir mér að sitja hjá þér
á meðanþú varst að baka þær. Mér
fannst þú alltaf svo dugleg þegar þú
komst heim til okkar, klipptir runna
og lagaðir garðinn okkai' og ég hugs-
aði, að þú værir svo sannarlega
dugnaðarforkur.
Mér leið svo illa þegar þú varst
svona veik en þegai' þú varst dáin og
ég vissi að þér leið miklu betur, leið
mér líka betur. Mér þótti svo vænt
um þig og finnst mjög leiðinlegt að
þú sért ekki hjá okkur. Ég elska þig,
amma.
Silfá Huld.