Morgunblaðið - 03.12.1999, Blaðsíða 52

52 FÖSTUDAGUR 3. DESEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
BJÖRG
HAUKSDÓTTIR
+ Björg Hauks-
dóttir fæddist
24. janúar 1941 á
Hvanneyri. Hún lést
á Líknardeild Land-
spítalans 25. nóvem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Haukur Jörund-
arson, f. 13. maí
1913, og Astríður
Sigurmundardóttir,
f. 27. nóvember
1913, þau skildu.
Systkini Bjargar
eru Anna, f. 1938,
Áslaug, f. 1944, Ás-
rún, f. 1944, og Arndís Ósk, f.
1950.
Björg giftist ÓlaFi Guðmun-
dssyni , þau skildu, sonur þeirra
er Hafsteinn Haukur, f. 5. júní
1961, maki Karin Stross, f. 1965.
Börn: Ásdfs Björg, f. 15. júní
1984, Bryndís Rut, f.
21. apríl 1986, Mar-
teinn Ingi, f. 11. júní
1991.
Björg giftist Guð-
jóni Arnari Kristjáns-
syni, þau skildu. Syn-
ir þeirra eru Kristján
Andri, f. 27. ágúst
1967, maki Kristín
Berglind Oddsdóttir,
f. 1969, barn: Ingunn
Rós, f. 1. ágúst 1998.
Kolbeinn Már, f. 19.
janúar 1971, maki
Ingunn Mjöll Birgis-
dóttir, f. 1970, barn:
Björg Sóley, f. 8 október 1997.
Arnar Bergur, f. 10. september
1979, kærasta Kolbrún Agnes
Guðlaugsdóttir, f. 1981.
Utfór Bjargar fer fram frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13:30.
Elsku mútta mín. Nú þegar komið
er að leiðarlokum hjá þér á lífsleið
þinni langar mig að minnast þín í
nokkrum orðum.
Oft nefndir þú það við mig að þeg-
’ár ég kom í heiminn, þá fannst þér
þú þekkja mig, meira að segja
hringdir þú strax í Dísu systur þína
og sagðist þekkja drenginn þinn er
ég kom í heiminn.
Okkar samband var alltaf svo gott,
við gátum rætt saman um allt milli
himins og jarðar, tímunum saman.
Þú þekktir strákinn þinn það vel að
ef eitthvað var að hjá mér, þá þurftir
þú bara að sjá mig eða heyra í mér
röddina. Eg gat aldrei leynt þig
neinu ef eitthvað bjátaði á hjá mér.
Þá gat ég alltaf rætt við þig, hvað
sem hrjáði mig, á góðum eða erfiðum
stundum. Þú varst mörgum kostum
prýdd, sérstaklega var heiðarleiki
þinn og hreinskilni áberandi.
Stundum vorum við nú ekki alltaf
sammála, og þá sérstaklega um póli-
tík, við gátum oft hnakkrifist um
stjórnmálin lengi vel, en það risti nú
aldrei djúpt og við virtum alltaf
skoðanir hvort annars. Oft hlógum
við nú að því hvað við vorum með ól-
íkar skoðanir á pólitíkinni.
Það verður skrýtið að heyra ekki
röddina þína á hverjum degi, mútta
mín, það leið varla sá dagur að við
töluðum ekki saman. Eg gleymi því
aldrei að þú hefur alltaf hringt í mig
á mínútunni 13:05 hinn 19. janúar á
afmælisdaginn minn, meira að segja
léstu stundum ná í mig úr kennslu-
stund í skólanum til að óska mér til
hamingju með daginn, mér þótti allt-
af svo vænt um það. Það verður
skrýtið að ég mun ekki heyra rödd-
ina þína aftur á þeirri stundu.
Við strákarnir þínir áttum svo gott
uppeldi hjá ykkur pabba á Isafirði,
það var alltaf að nóg að gerast á Urð-
arvegi 41, enda þú eini kvenmaður-
inn á heimiiinu, pabbi var oftast á
sjó, þannig að þú hafðir nóg fyrir
stafni að hugsa um heimilið með
fjóra drengi. Oftar en ekki vorum við
bræðurnir að slást og brjóta fyrir
ykkur pabba leirtauið og stundum
brotnuðu líka fingur eða handleggir
á einhverjum strákanna þinna, all-
avegana hjá mér man ég. En alltaf
stjórnaðir þú heimilinu af festu og
hlýju, það var alltaf svo gott að kúra í
faðminum þínum eftir erfiðan dag.
Hvort sem það var eftir leik í snjó-
sköflunum á veturna eða í fótbolta á
sumrin.
Þegar við æskuvinirnir ég og
Hilmar vorum að leika okkur saman,
þurftir þú og Lóa nú oft að leita að
okkur um allan bæinn. Einu skipti
man ég sérstaklega eftir, er við
Hilmar fórum einu sinni niður á
höfn, þá kom eitt sinn einhver maður
hjólandi sem ég þekkti ekkert, og
sagði okkur að mamma væri að leita
að okkur! Þá var komið vel fram yfir
kvöldmat, en það þekktu allir alla á
Isafirði, þannig að við fundumst allt-
af að lokum, óhultir.
Þegar ég og Gunnar frændi feng-
um að gista hjá hvor öðrum vorum
við mjög duglegir að stífla klósettin á
heimilum okkar, með leikfangabfium
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langa-
langafi,
STEFÁN STEFÁNSSON
trésmiður,
áður til heimílis á Holtsgötu 7,
Hafnarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi miðvikudag-
inn 1. desember.
Soffía Bryndís Stefánsdóttir,
Stefán Stefánsson,
Óskar Karl Stefánsson,
Jón Valgeir Stefánsson,
Ágúst Stefánsson,
Sigurður Stefánsson,
barnabörn, barnabarnabörn
Gunnar Guðmundsson,
Guðrún L. Guðmundsdóttir,
Helga Haraldsdóttir,
Anna M. Þórðardóttir,
Ragnheiður Sigurðardóttir,
og barnabarnabarnbörn.
og allskonar dóti. Ekki voru allir nú
jafnánægðir með það og við frænd-
urnir! Enda fengum við það viður-
nefni hjá þér og fleirum að vera
„klósettkafarar".
Eg hafði fyrir löngu ákveðið að ef
ég myndi einhvern tímann eignast
telpu, þá myndi hún bera þitt nafn,
og svo þegar sólargeislinn hún Björg
Sóley kom í heiminn þá rættist
draumur minn. Þú varst svo glöð er
við Ingunn sögðum þér að við ætluð-
um að skíra hana eftir þér, en stutt
er á milli gleði og sorgar, aðeins 5
dögum eftir skírn Bjargar Sóleyjar
greindist þú með lífshættulegan
sjúkdóm, frá þeim tíma barðist þú af
gríðarlegum vilja og æðruleysi.
Fljótlega kom þó í ljós að þú áttir við
ofurefli að etja, og varðst undan að
láta að lokum efth- hetjulega baráttu
í hartnær tvö ár. Oft talaðir þú um
hvað „stelpurnar“ í Karitas eins og
þú kallaðir þær, reyndust þér vel í
veikindum þínum og einnig hvað var
vel hugsað um þig þína síðustu ævi-
daga á líknardeild Landspítalans.
Kunnum við þeim hinar bestu þakkir
fyrir.
Það er svo margs að minnast með
þér, mamma mín, ég geymi í hjarta
mínu minningar um þig ævilangt og
veit að þú munt fylgjast vel með
bamabörnunum þínum. Þau gáfu
þér svo mikið og voru demantarnir
þínir eins og þú sagðir stundum.
Nafni þínu og minningu verður áv-
allt haldið hátt á lofti af okkur strák-
unum þínum. Þú lifir ekki bara í
barnabörnunum þínum heldur
varstu líka afskaplega stolt af því er
Kristján nefndi nýja bátinn sinn í
höfuðið á þér. Efast ég ekki um að
þar fari aflaskip! Það sem er mér
efst í huga á þessari stundu er þakk-
læti til þín, mamma, hve góð móðir
og vinur þú varst alltaf. Við strák-
arnir þínir munum ávallt minnast
þín og geyma þig í hjarta okkar.
Það síðasta sem ég sagði við þig,
mamma, nokkram andartökum áður
en lífsneisti þinn fjaraði út, var að við
munum hittast aftur. Eg veit að það
munum við gera þótt síðar verði.
Guð blessi þig, elsku mútta mín.
Þinn sonur,
Kolbeinn Már.
Jæja, mamma mín.
Nú er komið að kveðjustund hjá
okkur og mig langar að minnast þín
nokkrum orðum.
Síðastliðið ár hefur verið þér erfitt
og mér finnst gott að vita að þú ert
komin á góðan stað hjá Guði og þar
átt þú skilið þína hvfld sem þú fékkst
ekki í þínu lífi.
Þú varst hetjan mín í mínu dag-
lega lífi og ég var stoltur af því að
eiga þig sem móður og þó svo að við
höfum rifist af og til þá sættumst við
alltaf og þú varst svo hjartagóð og
heiðarleg.
Eg man sérstaklega eftir því í
brúðkaupi Kolbeins og Ingunnar
þegar fólk kom og sagði við mig hvað
ég ætti fallega móður, ég roðnaði
þegar það var sagt við mig enda
varstu mjög falleg kona.
Eg man líka eftir því hvað þú varst
lukkuleg þegar Kolbeinn og Kristján
voru báðir búnir að eignast stelpu
sem þú kallaðir alltaf snifsin þín
enda voru þetta einu stelpurnar þín-
ar því að þú áttir eingöngu stráka.
Og ég man vel eftir því þegar þú
varst að skamma Kristján og Kol-
bein eftir að þeir voru búnir að eyði-
leggja skápinn þinn með fínu kampa-
vínsglösum sem þú varst búin að
safna í mörg ár og á meðan þú
skammaðir þá þá sat ég upp á borði
og borðaði heila Machintosh-dós og
ég naut þess að horfa á þig skamma
þá. Jæja, mamma mín, nú kveð ég
þig en ég mun sakna þín um ókomna
framtíð og ég veit að við munum hitt-
ast aftur hjá Guði. Ég veit að þú fylg-
ist með mér.
Guð blessi þig, mín ástkæra móð-
ir, og nú skaltu hvíla þig.
Þinn sonur,
Amar Bergur Guðjónsson.
Elskuleg móðir mín Björg Hauks-
dóttir er látin. Tómarúmið í huga
mínum er algjört þessa dagana. Eg
heimsótti þig sama dag og þú kvadd-
ir þennan heim. Mig hefði ekki órað
fyrir því er ég sat við hlið þér í rúm-
inu að kallið væri komið. Barátta þín
við hið illvíga krabbamein í tæp tvö
ár var töpuð. Þó varst þú alltaf
ákveðin í að gefast ekki upp, það var
þinn lífsstíll alla þína tíð. Minning-
arnar um mömmu mína hrannast
upp þessa dagana: Æskuárin á Hlíð-
arveginum og Urðarveginum eru
efst í huga mínum. Ég man þegar við
Helgi Mar æskuvinur minn komum
oft á tíðum drullugir upp fyrir haus
og þú varst að taka okkur báða og
setja í bað. Þér þótti það ekkert til-
tökumál, enda varstu besta mamma í
heimi. Uppeldið á Urðarveginum var
þér oft á tíðum erfitt, enda var við
íjóra grislinga að eiga. Þar sem
pabbi var oftast á sjónum lenti upp-
eldið að mestu á þér. Þú eignaðist
marga vini og kunningja á Isafirði,
sem sýndi_ sig best þegar þú fluttist
aftur til Isafjarðar mörgum árum
seinna. Þeir tóku þér eins og þú hefð-
ir aldrei farið. Ég man að það þótti
þér óskaplega vænt um. Fæðing
dætra okkar Kolbeins bróður, þeirra
Bjargar Sóleyjar og Ingunnar, var
þér óskaplega mikils virði. Þau tæpu
tvö ár sem þær nutu nærveru þinnar
voru okkur öllum mjög mikils virði.
Ég gleymi aldrei þeirri stund er þú
gafst nýja bátnum mínum nafnið
Björg Hauks nú síðastliðið sumar.
Þú varst svo stolt og glöð að það var
aðdáunarvert, og öll vanlíðan var svo
víðs fjarri. En því miður var ekki svo.
I september síðastliðnum fór sjúk-
dómurinn að ágerast og hægt og síg-
andi dró af þér. Þú barðist til síðasta
dags og naust aðstoðar færustu
lækna og hjúkrunarfólks. Styrkur
Karítas var þér ómetanlegur og
kann ég þessu fólki kærar þakkir
fyrir. Ennfremur áttirðu tryggar
systur sem reyndust þér vel í þess-
um erfiðu veikindum og ekki síður
hann faðir þinn, Haukur. Magga
mín, þú stóðst eins og klettur við hlið
hennar.
Ég kveð þig nú mín móðir. Mín
síðustu orð til þín voru: Ég elska þig
mamma mín. Hvfl í friði.
Þinn sonur,
Krislján Andri Guðjónsson.
Það var fyrir rúmlega átta árum
að leiðir okkar Bjargar lágu saman.
Það var nánar tiltekið um haustið
1991 eða þegar ég og Kolbeinn sonur
hennar byrjuðum að vera saman. Ég
varð þess fljótt áskynja að hér var á
ferðinni sterk og heiðarleg kona.
Björg kom nefnilega alltaf til dyr-
anna eins og hún var klædd og lá
aldrei á skoðun sinni um hin ýmsu
málefni þjóðfélagsins. Líf hennar
hafði ekki alltaf verið dans á rósum
og þess vegna bar hún sérstaklega
hag þeirra fyrir brjósti sem minna
máttu sín í þessum heimi. Björg var
einnig mjög lagleg kona með ákaf-
lega hlýjar hendur.
Einna helst minnist ég þó Bjargar
sem ástríkrar móður og ömmu. Hún
og Kolbeinn áttu ótrúlega gott og
fallegt samband og á milli þeirra
lágu órjúfanleg bönd. Þau gátu setið
tímunum saman og rætt um heima
og geima og veit ég nú að þessar
stundir voru þeim ákaflega dýrmæt-
ar. Ef þau urðu ósátt þá stóð það
ekki lengi því þá var bara rætt út um
hlutina og ekki söguna meir um það.
Þegar ég og Kolbeinn voram búin að
vera sex ár saman fæddist okkur
dóttir og skírðum við hana Björgu
Sóleyju enda kom ekkert annað til
greina af hálfu Kolbeins. Enda var
það svo skrítið að þegar hún kom í
heiminn þá passaði ekkert annað
nafn á hana nema Björg. Ég er mjög
þakklát í dag að eiga eina litla
Björgu hlaupandi um þegar amma
Björg er skilin við. Amma Björg sá
ekki sólina fyrir sonardóttur sinni og
kallaði hana alltaf snifsið sitt. I veik-
indum sínum sagði hún að samvera-
stundirnar með nöfnu sinni virkuðu
á sig sem vítamínsprauta og þess
vegna reyndum við að hafa þær sem
flestar.
Persónulega átti ég mjög gott
samband við Björgu og held ég að
hún hafi verið nokkuð ánægð með
þann kvenkost sem sonur hennar
hafði valið. Allavegana var hún ákaf-
lega ánægð og stolt af okkur þegar
við gengum í hjónaband síðastliðið
sumar. Eitt veit ég þó í ljósi þess hve
mikil hannyrðarkona hún sjálf var að
hún hneykslaðist oft á því hve ungar
konur nú til dags kunnu lítið til verka
í þeim efnum. Ég þori ekki að lofa
framförum í þeim málaflokki, en ég
mun halda áfram að sinna dóttur
minni eins vel og ég get því hún hafði
oft á orði við mig að sér fyndist ég
góð móðir og þau orð era mér mjög
dýrmæt.
Björgu leið best í faðmi fjölskyld-
unnar og sérstaklega þegar við öll
komum saman. I mínum huga áttum
við margar yndislegar samverastun-
dir og minnist ég sérstaklega síðustu
jóla og áramóta. Á áramótunum hitt-
ust allir strákarnir hennar með sín-
um fjölskyldum heima hjá okkur. Við
borðuðum saman gómsætan mat og
nutum samvera hvert annars til hins
ýtrasta. Ekki granaði okkur þá að
þetta yrði ekki endurtekið þó svo að
sjúkdómur hennar hafi verið kominn
í ljós þá. Björg barðist í raun í hljóði
við veikindi sín og reyndi að hlífa
okkur af fremsta megni. I hjarta
mínu er Björg sönn hetja.
Að lokum vil ég þakka fyrir þau
átta ár sem við áttum saman og fyrir
þau tvö ár sem hún reyndist dóttur
okkar frábær og hjartahlý amma.
Ég veit einnig að hún tengdamamma
Björg er komin á betri stað þar sem
engin veikindi hrjá hana og án nokk-
urs vafa veit ég að hún mun fylgjast
með okkur öllum úr fjarlægð og þá
sérstaklega litla snifsinu sínu. Guð
blessi þig, Björg.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Þín tengdadóttir,
Ingunn Mjöll.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar Bjargar Hauksdótt-
ur. Ég kynntist henni fyrir 12 árum
þegar ég byrjaði að vera með syni
hennar Kristjáni. Hún var falleg og
glæsileg kona og alltaf svo vel til
höfð. Hún tók mér strax eins og dótt-
ur sinni og kom fram við mig eins og
jafningja. Betri tengdamömmu gæti
ég ekki hugsað mér. Hún var hlý
persóna og mjög opin, það kenndi
mér margt. Hún var mikil hannyrða-
kona og það voru ófáar útsaums-
myndirnar og prjónaflíkurnar sem
hún gerði, og hún hafði mikla
ánægju af því. Mér þótti leitt hvað
það var langt á milli okkar, við á Isa-
fu-ði og hún í Reykjavík, sérstaklega
þegar heilsu hennar fór að hraka. En
við gátum notið nærvera hennar í
rámt ár þegar hún bjó á ísafirði.
Hún fór að vinna á Sjúkrahúsinu og
var mjög ánægð þar. Það átti vel við
hana að vinna með sjúkum og öldr-
uðum. Því miður varð hún að hætta
og flytja suður þegar hún greinist
með lungnakrabba fyrir tæpum
tveimur árum. Við Kristján eign-
umst dóttur 1998 og kallaði hún hana
snifsið sitt. Henni þótti gaman að sjá
hvað litla tók hraustlega til matar
síns, og sagði að hún væri með vest-
firsku matarlistina. Hún var yndis-
leg amma og leitt að ömmubörnin
geti ekki notið nærveru hennar, en
við munum halda minningu hennar á
lofti . Hún þurfti að hafa fyrir lífinu
og þegar veikindi hennar komu upp,
fannst mér hún taka aðra lífsstefnu.
Það er eins og Guð gefi fólki oft ofur-
kraft til að vinna úr svona málum. Og
ég dáðist að henni hvað hún var dug-
leg að takast á við þetta allt saman.
Nú er þrautum tengdamóður minnar
lokið og ég trúi að betri heimur bíði
hennar. Eg veit að hún mun halda
áfram að fylgjast með okkur öllum.
Þín tengdadóttir,
Kristín Berglind.
Mig langar að minnast góðrar vin-
konu og fyrrverandi mágkonu,
Bjargar Hauksdóttur, sem lést um
aldur fram, eftir erfið veikindi, hinn
25. nóvember sl. á Líknardeild
Landspítalans.
Ég man fyrst eftir Björgu þegar
ég er um tíu ára, er hún kemur í fjöl-
skylduna og giftist Adda bróður.
Þeirra fyrsta barn er Kristján Andri,
þegar hann er á fyrsta ári er hann