Morgunblaðið - 29.02.2000, Qupperneq 20

20 ÞRIÐJUDAGUR 29. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
Voru kát við
heimkomuna
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Krakkarnir úr sunddeild Ármanns voru fegnir við komuna
til Reykjavíkur í gærmorgun. Gréta Lind Sigurðardðttir,
til vinstri, einn af fararstjórunum, heilsar Berglindi Jó-
hannsdóttur sem heldur utan um son sinn Jóhann Árnason.
ÞAÐ urðu fagnaðarfundir við
Ársel í Árbæ þegar lang-
ferðabíll með 36 bömum úr
sunddeild Ármanns kom á
áfangastað eftir að hafa verið
fastur í Þrengslunum síðan í
fyrradag. Bömin eru á aldrin-
um 7-18 ára og þrátt fyrir
langa ferð vora þau mjög kát
við heimkomuna og sögðu
sum að það hefði verið „ýkt
gaman“ í ferðinni.
Börnin vora á leið frá
Laugarvatni og lögðu af stað
um hádegi á sunnudag. Lang-
ferðabíllinn komst hvorki
lönd né strönd eftir að hann
var kominn á Þrengslaveg og
börnin þurftu ásamt fylgdar-
mönnum að híma í rútunni
þangað til klukkan sex í
morgun en þá kom snjóbíll
frá björgunarsveit og sótti
þau.
Sunna Eva Vignisdóttir
sagði að þau hefðu verið orðin
hálfþreytt á biðinni en þau
hefðu stytt sér stundir með
því að syngja og fara í leiki.
Hún segir að snjóbíll björg-
unarmanna hafi oft keyrt
fram hjá þeim án þess að
bjóða þeim hjálp sína og þau
hafi „alveg verið að trompast“
yfir því. Ekki tóku allir þátt í
söng og leik í rútunni til þess
að láta tímann fljúga. Snorri
Jónsson tók það rólega og las
blað um ævintýri Andrésar
Andar og reyndi þess á milli
að sofna. Það gekk víst illa út
af söng hinna barnanna.
Gréta Lind Sigurðardóttir
var einn af fararstjóranum.
Hún segir að yngri bömin
hafi verið viðráðanlegri en
þau eldri. Unglingamir í
hópnum spurðu í belg og biðu
hvenær þeir kæmust eigin-
lega í bæinn. En þrátt fyrir
það hafi öll börnin staðið sig
eins og hetjur. Nóg var að
borða í langferðabílnum og
Mirra Sjöfn Jónasdóttir og Tinna Þórisdóttir voru sælar
með að vera komnar í bæinn eftir langa og stranga ferð.
Krakkar úr sunddeild Ármanns komu til Reykjavíkur
skömmu fyrir klukkan níu í gærmorgun eftir að hafa verið
á leiðinni frá Laugarvatni síðan um kl. 14 á sunnudaginn.
Þeir voru brosmildir og frelsinu fegnir við komuna.
Kristján Oddur heilsar
hér föður sinum Páli
Bjömssyni.
hún segir að eina raunveru-
lega vandamálið hafi verið sa-
lernismál. Lausn fannst þó á
því vandamáli í formi rauðrar
plastfötu.
Foreldrar, sem mættir
vora við Ársel til að taka á
móti börnum sínum og blaða-
maður Morgunblaðsins tók
tali, sögðust hafa verið í góðu
sambandi við bömin meðan
þau vora föst á Þrengslavegi
og hefðu því ekki óttast um
þau. Þó hafi verið erfitt að
sætta sig við hversu lengi
þurfti að bíða eftir að björg-
unarmenn náðu í þau. En það
væri skiljanlegt í ljósi þess að
neyðin var meiri hjá öðrum
ferðalöngum þar sem börnin
höfðu nóg að bíta og brenna,
vora við góða heilsu og höfðu
hita.
Morgunblaðið/Golli
Björgunarsveitarmennimir Magnús Þór Karlsson og Þráinn Þórisson slaka á og fá sér
kaffi í Litlu kaffistofunni: Ekki í fyrsta skipti sem maður tekur svona töm.
„Þetta veður
tekur sinn toll“
Sandskeið
NOKKRIR menn úr Flug-
björgunarsveitinni í
Reykjavík sátu við kaffidr-
ykkju inni á Litlu kaffistof-
unni, nýbúnir að fá skila-
boð um að þeirra starfi
væri lokið í bili, en menn-
irnir höfðu alla nóttina
leitað að þremur vélsleða-
mönnum, sem fyrr um
morguninn höfðu komið f
leitirnar.
Björgunarsveitarmenn-
irnir Magnús Þór Karlsson
og Þráinn Þórisson sögð-
ust hafa fengið upp-
lýsingar um að mennirnir
væm á svæðinu vestan
megin við Hengilinn og því
hefðu þeir fyrst og fremst
leitað þar. Síðar hefði hins
vegar komið í Ijós að þeir
hefðu farið suður, í átt að
Geitafelli.
„Þetta er svo sem ekki í
fyrsta skipti sem maður
tekur svona töm, en þetta
tekur samt á og maður er
nokkuð þreyttur - þetta
veður tekur sinn toll,"
sagði Þráinn. „Það var
mjög seinfarið og blint á
köflum þar sem við vomm
að leita og Dyradalurinn
var allur í blindu kófi. Það
hefur verið yfir metri af
púðursnjó þar sem við
vomm og beltabfllinn okk-
ar átti meira að segja í
erfiðleikum."
Þeir Magnús Þór og
Þráinn sögðu að Litla
kaffistofan væri eina veit-
ingasalan í Qalllendi á fsl-
andi og sögðust þeir
nokkmm sinnum áður
hafa verið við leit á svæð-
inu við hana. „Þetta er
mjög vinsæll staður hjá
ferðafólki,“ sagði Magnús
Þór. „Hingað kemur mikið
af fólki með vélsleðana
sína og hér er allt yfirfullt
af vélsleðafólki á góðvið-
risdögum."
Skipulagsleysi í
Þrengslunum
Um björgunaraðgerðina
í heild sagði Magnús:
„Þetta er búin að vera helj-
arinnar aðgerð héma,
enda búið að ferja um
1.500 manns í bæinn. Upp-
hafið af þessu ástandi má
rekja til þess fólk fór að
skoða Heklu. Það var talað
frjálslega um gott færi inn
að Dómadal og þá ríkti
skipulagsleysi í Þrengslun-
um. Það var ekki virk að-
gerð til að hjálpa bflunum
og því varð algjör ringul-
reið. Það vora fyrst og
fremst bflar sem áttu ekk-
ert erindi á staðinn, eins og
t.d. gripaflutningabflar og
bflar með háar kermr sem
ollu seinkuninni í byrjun."
120 manns dvöldu í Litlu kaffístofunni í óveðrinu
Stanslaus pylsu-
og súpusala
Sandskeid
Morgunblaðið/Golli
Guðmundur Stefánsson, starfsmaður Litlu kaffistofunnar,
sagði að nóg hefði verið að gera í alla fyrrinótt, enda hefðu
um 120 manns verið í kaffistofunni, en sæti era fyrir 50.
LITLA kaffistofan í Svína-
hrauni er ekki bara bensín-
stöð og sjoppa, heldur mikil-
vægur áningarstaður á leið
manna yfir Hellisheiði, en
menn hafa oftar en ekki leitað
þangað í skjól þegar vonsku-
veður hafa geisað á heiðinni. Á
sunnudaginn vora aðstæður
einmitt þannig og aðfaranótt
mánudags dvöldu um 120
manns í kaffistofunni, en hún
tekur um 50 manns í sæti,
þannig að bekkurinn hefur
verið þétt setinn.
„Það er búið að margsanna
sig að Litla kaffistofan er ekki
síst mikilvægt öryggistæki á
vetuma, því húner byggð á
stað sem er algjört veðravíti,"
sagði Guðmundur Stefánsson,
starfsmaður Litlu kaffistof-
unnar. „Héma var fólk í alla
nótt, bæði björgunarsveitar-
menn og ferðafólk, og það var
stanslaus pylsu- og súpusala
alla nóttina, en við höfum allt-
af passað okkur á því að eiga
nóg til að borða.“
Fóru heim að sofa
eftir 28 tíma vakt
Þegar blaðamaður og Ijós-
myndari Morgunblaðsins
kíktu inn í kaffistofuna, rétt
fyrir hádegi í gær, sátu þar
björgunarsveitarmenn og
drakku kaffi, en þeir höfðu
verið við vinnu alla nóttina við
að leita að þremur vélsleða-
mönnum sem komið höfðu í
leitimar upp úr klukkan m'u.
Bak við búðarborðið stóð Guð-
mundur, en hann var tiltölu-
lega nýkominn á vaktina, en
þeir starfsmenn sem höfðu
verið á vakt í óveðrinu vora
allir famir heim að sofa, enda
búnir að standa í 28 tíma og
þjóna þreyttum gestum.
Guðmundur sagði að stað-
urinn hefði byrjað að fyllast
upp úr klukkan fimm í fyrra-
dag og síðustu gestimir hefðu
farið í bæinn upp úr klukkan
níu í gærmorgun.
„Það hefur aldrei verið jafn-
margt fólk héma, en þetta var
samt ekki versta veðrið, sem
við höfðum séð, en það var án
efa föstudaginn 11. febrúar
síðastliðinn og þar sannaðist
máltækið „sjaldan er gíll íyrir
góðu nema úlfur á eftir renni,“
sagði Guðmundur. „Ég bý í
Grafarvoginum og þennan
dag horfði ég í austur á sólina í
skýjamyndunum og sá sól og
gíl, en úlfurinn var hvergi og
því var ég viss um að vonsku-
veður myndi geisa og það varð
raunin.“
Fyrirbærið sem Guðmund-
ur vísaði til lýsir sér þannig að
rosabaugur myndast um sólu
og báðum megin við sólina
myndast Ijósir dílar eða svo-
kallaðar aukasólir, sem áður
vora kallaðar gíll og úlfur. Áð-
ur spáðu menn í veðrið út frá
þessum náttúrufyrirbæum og
var sagt að ef úlfinn vantaði
myndi gera vont veður.
„Þessi vetur er reyndar
búinn að vera mjög óvenjuleg-
ur - hann hefur verið miklu
kraftmeiri en við höfum þekkt
áður. Það hefur að vísu alltaf
komið a.m.k. einn stór hvellur
á hverju ári, en í vetur hafa
þeir verið nokkrir.“
Guðmundur sagði að rekst-
ur Litlu kaffistofunnar gengi
bara vel, enda væri opið alla
daga ársins, nema jóladag og
nýársdag.
„Litla kaffistofan hefur ver-
ið hérna á þessu svæði frá ár-
inu 1960, en þetta hús hefur
öragglega verið héma frá því
1970,“ sagði Guðmundur, en
frá árinu 1993 hefur fjölskylda
hans rekið Kaffistofuna fyrir
Olís. „Fólk kemur hérna og
bíður eftir veðrinu, athugar
hvort það eigi að halda áfram
og því kemur það alltaf fyrir
að hér dvelji fólk, sem leggur
ekki í að halda ferðalagi sínu
áfram. Síðan höfum náttúr-
lega líka ákveðna fastagesti,
en það er fólk, sem býr fyrir
austan en vinnur í bænum og
stoppar hérna á morgnana til
að fá sér kaffi, taka bensín og
lesa blöðin. Einnig er ákveð-
inn kjami, sem stoppar héma
sem býr í bænum og vinnur
fyrir austan.“