Morgunblaðið - 29.02.2000, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 29. FEBRÚAR 2000 55
+ Páll Guðnason
fæddist í Reykja-
vík 22. júní 1920.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 20.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Guðni Páls-
son, skipstjóri í
Reykjavík, f. 29. apr-
fl 1891 í Götu í Sel-
vogshreppi í Ár-
nessýslu, d. 9. júní
1967, og Jórunn Þór-
ey Magnúsdóttir
húsmóðir, f. 16. júlí
1897 í Reykjavík, d.
24. mars 1981. Systkini Páls eru:
Magnús, f. 9. nóvember 1926,
eiginkona hans er Margrét
Magnúsdóttir; Gyða, f. 9. nóvem-
ber 1926, eiginmaður hennar er
Elías Arnlaugsson; Svanhildur, f.
3. janúar 1924, eiginmaður henn-
ar er Þórður Þorkelsson; og
Ragnar, f. 12 aprfl 1919, d. 29.
desember 1975, eiginkona hans
var Laufey Hermannsdóttir; og
Rannveig, f. 16. sept 1922, dó á
fyrsta aldursári.
Hinn 28. mars 1945 kvæntist
Páll eftirlifandi eiginkonu sinni,
Paulu Andreu Jónsdóttur, f. 13.
janúar 1920. Foreldrar hennar
voru Jón B. Jónsson smiður, f.
23. febrúar 1889 á Melum í Kjal-
arneshreppi, d. 22. ágúst 1981,
og Elise Sivrine Jónsson húsmóð-
ir, f. 12. júlí 1884 í Álasundi í
Noregi, d. 20. maí 1969. Börn
Páls og Paulu eru: Guðni Berg-
þór, f. 29.12. 1946, kvæntur Guð-
ríði Tómasdóttur, börn: Andrea
Guðrún, Ragnheiður Elísa, Dag-
ur Tómas og Ragnheiður And-
rea, sem lést á fyrsta aldursári.
Þór Elís, f. 23.9. 1952, kvæntur
Fyrir tæpum sextán árum kynnt-
ist ég þeim hjónum Paulu og Páli.
Það var fallegur sumardagur í
Reykjavík, himinninn heiður,
óvenju hlýtt í veðri og gróðurinn
skartaði sínu fegursta. A slíkum
degi hugsar maður með sér að
Reykjavík hljóti að teljast til feg-
urstu borga heims. Þennan dag kom
ég á glæsilegt heimili þeirra hjóna
og átti með þeim notalega stund,
sem áttu eftir að verða margar á
komandi árum. Eg man hvað mér
leið vel í návist þeirra og hve gaman
var að vera með þeim. Þannig hefur
það verið ávallt síðan.
Páll kom mér fyrir sjónir sem
greindur og skapríkur maður ef því
var að skipta, en umfram allt velvilj-
aður og vakandi fyrir mönnum og
málefnum.
Páll Guðnason sparaði ekki spor-
in fyrir aðra. Hann hafði um langt
skeið verið virkur í félagsmálum en
þrátt fyrir annríki var ljóst að fjöl-
skyldan sat alltaf í fyrirrúmi. Hann
skapaði henni gott atlæti og heimili
þeirra Paulu og Páls var ávallt opið
fyrir vinum barna þeirra og síðar
tengdabörnum og barnabörnum.
Nú, þegar litið er yfir farinn veg,
leita margar góðar minningar á
hugann.
Oft kom fjölskyldan saman á
heimili þeirra Paulu og Páls og
gladdist við hin ýmsu tímamót.
Paula hafði þá undirbúið dýrindis
veislu sem ég fullyrði að fáir leika
eftir. Páll var félagslyndur maður
og kunni frá mörgu að segja sem á
daga hans hafði drifið. Bestu minn-
ingarnar á ég samt frá þeim stund-
um sem ég var ein með þeim hjón-
um og þau töluðu um æskuár sín og
annað sem geymist í kistu minning-
anna. Maður verður ríkari eftir
slíka fundi.
Páll hafði átt við veikindi að stríða
um nokkurt skeið og sýndi á þeim
tíma mikla prúðmennsku og lífs-
vilja. I veikindunum naut Páll afar
góðrar heilbrigðisþjónustu á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur og frá
Heimahlynningu Krabbameinsfé-
lagsins. Þessir aðilar eiga góðar
þakkir skilið.
Að leiðarlokum kveð ég tengda-
Jóhönnu Bernharðs-
dóttur, börn: Bern-
harð, Tómas og
Harpa Elísa. Lísa, f.
13.12 1953, gift
Björgúlfi Egilssyni,
börn: Egill, Helga
Dís og Páll Úlfar.
Rannveig, f. 18.12.
1958, gift Juan
Carlos Pardo
Pardo, börn: Rober-
to Andrés, Valdimar
Kristján og Stefán
Úlfur. Einnig eign-
uðust Páll og Paula
tvo syni, Pál Hilmar
og Hilmar, þeir létust báðir á
fyrsta aldursári.
Páll ólst upp í Skuggahverfinu
í Reykjavfk og voru höfnin og
Kveldúlfsbryggja mikilvægt at-
hafnasvæði hans í bernsku. Ung-
ur sótti hann fundi KFUM og
kynntist þannig Knattspynufé-
lagi Vals, sem síðar varð stór
þáttur í lífi hans. Hann útskrifað-
ist frá Verzlunarskóla íslands
1939. Hann starfaði sem verslun-
armaður þar til hann hóf störf
hjá Útvegsbanka íslands þar sem
hann vann um langt árabil. Síðan
réðst hann til Rafmagnsveitu
Reykjavíkur og starfaði þar fram
á áttræðisaldur er hann lauk
störfum árið 1993. Um alllangt
skeið tók Páll virkan þátt í fé-
lagsstörfum knattspyrnuhreyf-
ingarinnar, m.a. sat hann í stjórn
Vals og var formaður félagsins í
fjögur ár. Hann var einnig full-
trúi Vals í sljórn Knattspynuráðs
Reykjavíkur og var formaður
þess í tvö ár.
Útför Páls fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
föður minn með þökk fyrir allt og
allt.
Jóhanna.
Við fráfall Páls Guðnasonar er
horfinn á braut mikill fjölskylduvin-
ur og góður félagi í rúm 50 ár. Kynni
mín af Páli og eftirlifandi eiginkonu
hans Paulu hófust þegar ég trúlof-
aðist systur hans Svanhildi árið
1947 og héldust þau góðu kynni alla
tíð síðan.
Mikill og góður kunningsskapur
tókst fljótt með fjölskyldum okkar,
sem varð meðal annars til þess að
við ferðuðumst mikið saman, bæði
hér heima og erlendis. Þegar leiðir
skilur kemur í hugann ferð okkar til
Kaupmannahafnar árið 1947, sem
þótti á þeim tíma þó nokkurt ferða-
lag og áttum við þar ógleymanlegar
stundir saman. Þegar árin liðu og
fjölskyldurnar stækkuðu voru farn-
ar margar fjölskylduferðir hér
heima og í minningunni ber hæst
ferðimar í Hvannadalsá á Vest-
fjörðum sem vom í raun ævintýri
líkastar, þar sem dögunum var eytt
í veiðiskap og aðra skemmtan. Era
þær sérstaklega minnisstæðar dótt-
ur okkar Guðrúnu.
Páll var félagslyndur alla tíð og
hafði frá unga aldri mikinn áhuga á
íþróttum, einkum knattspyi-nu.
Hann gekk ungur í Knattspyrnufé-
lagið Val og lék knattspyru með
yngri flokkum félagsins. Þegar árin
liðu varð hann mjög virkur í félags-
störfum fyrir Val, gegndi þar mörg-
um trúnaðarstörfum og var meðal
annars formaður í 4 ár. Annars var
honum mjög hugleikin þjálfun og
uppbygging yngri flokka félagsins.
Valshjartað í Páli var alla tíð stórt
og velgengni félagsins var honum
ofarlega í huga. Ég átti þess kost að
starfa með Páli í stjórn Vals og var
það mjög ánægjulegt samstarf.
Hann var góður og hagsýnn félags-
málamaður, sanngjarn, en ákveðinn
ef því var að skipta. Eftir að Páll
veiktist fyrir um þremur árum,
ræddum við oft saman og voru mál-
efni Vals þá jafnan efst á blaði.
Alla tíð hefur Paula skapað eigin-
manni sínum og börnum vistlegt og
fallegt heimili. Enda voru þau hjón
ætíð mjög gestrisin og góð heim að
sækja. Á tyllidögum og við sérstök
tækifæri var oft glatt á hjalla, veit-
ingar rausnarlegar í mat og drykk,
smekklega fram bornar, sem var
svo einkennandi fyrir allt heimilis-
hald þeirra hjóna.
Þau Páll og Paula vora sérstak-
lega samiýnd alla tíð, hlúðu vel að
fjölskyldu sinni bæði í gleði og sorg.
Þau eignuðust sex börn, misstu tvö
á unga aldri. Þau sem lifa föður sinn
eru Guðni, Þór, Lísa og Rannveig.
Öll eru þau gift og búin að koma sér
vel fyrir í lífinu.
Það var 13. janúar sl. að Paula
varð 80 ára. Páll, sem þá var orðinn
mjög veikur, tók ekki annað í mál en
að fjölskyldan og nánustu vinir
kæmu saman á heimili þeirra hjóna
og fögnuðu þessum tímamótum í
ævi Paulu. Þannig var Páll gagnvart
fjölskyldu og vinum. Þótt illa stæði
á mátti engu breyta. Þetta var í síð-
asta skiptið, sem fundum okkar bar
saman.
Nú er góður vinur og samferða-
maður í rúm 50 ár horfinn yfir móð-
una miklu, en minningin mun lifa.
Við færum Paulu, börnum,
tengdabörnum og bamabömum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum góðan Guð að styrkja þau
1 sorg sinni.
Svana, Þórður og fjölskylda.
Við andlát góðra vina koma fram í
huga manns allar þær góðu endur-
minningar, sem samverustundirnar
skilja eftir.
Páll Guðnason og kona hans
Paula Jónsdóttir, urðu einstaklega
nánir og góðir vinir mínir eftir að
yngsta dóttir mín Guðríður og sonur
þeirra Guðni gengu í hjónaband
tæpu ári eftir andlát eiginmanns
míns Tómasar Péturssonar.
Mér fannst ég fá andlegan stuðn-
ing af samvistum við þessa nýju vini
mína.
Þegar ungu hjónin fluttu til
Kaupmannahafnar til náms nokkru
seinna, höfðum við möguleika á að
heimsækja þau þangað og notuðum
þá oft tækifærið og fórum stuttar
ferðir til nálægra landa. Alltaf var
Páll jafnelskulegur ferðafélagi. Ég
á eingöngu góðar og ljúfar endur-
minningar frá öllum þeim mörgu
ferðum okkar. Þar bar aldrei neinn
skugga á.
Vinkonu minni Paulu og börnum
þein-a samhryggist ég innilega.
Blessuð sé mining Páls Guðnasonar.
Ragnheiður Einarsdóttir.
Ég kynntist Palla fyrst í sex-
tugsafmæli hans fyrir margt löngu.
Ekki var ég nú viss um hvernig hon-
um litist á þetta langa hulstur með
hár niður á bak sem kom þarna með
dóttur hans upp á arminn. Það kom
strax í Ijós að þetta voru óþarfa
áhyggjur, enda Palli einn fordóma-
lausasti maður sem ég hef kynnst.
Hann tók öllum vel.
Palli var mikið selskapsljón og
fátt þótti honum skemmtilegra en
að bjóða ættingjum og vinum í mat
og teiti. Hann var mjög traustur og
sannkallað höfuð fjölskyldunnar og
alltaf var hægt að leita til hans ef
greiða þurfti úr einhverjum málum.
Hann átti það til að taka upp á ýmsu
kostulegu eins og þegar hann var
einu sinni sem oftar staddur í
Köben. Hann nennti ekki að bíða
lengur eftir syni og tengdadóttur,
en þau voru á leið á ströndina, hann
tók Paulu undir arminn og stormaði
á næstu hverfiskrá, og osv þau hin,
sem eftir komu gætu nú fundið þau,
skildi hann skóna eftir á gangstétt-
inni fyrir utan. Maður verður að
bjarga sér, eins og hann sagði.
Palli átti við erfið veikindi að
stríða undir það síðasta en hefur nú
loks fengið frið og hans verður sárt
saknað í fjölskylduboðunum. En svo
ég noti hans orðatiltæki, þá vona ég
að nú sé „alt i orden med Forden“.
Paulu, börnum þeiraa og öðrum
ættingjum votta ég mína dýpstu
samúð.
Björgúlfur Egilsson.
Látinn er Páll Guðnason, fyrrver-
andi formaður Knattspyrnufélags-
ins Vals, og missti félagið þar einn
af sínum tryggu og traustu félags-
mönnum. Páll, sem aðeins vantaði
fjóra mánuði í 80 ára afmælið, gekk
til liðs við félagið þegar hann var tíu
ára gamall, árið 1930, og hóf að æfa
knattspyrnu. Hann var vel liðtækur
á því sviði og var í liði 3. flokks Vals
sem fékk það skemmtilega verkefni
að vígja knattspyrnuvöll félagsins
að Haukalandi árið 1936.
Honum var þó ekki nóg að vera
sjálfur keppandi heldur sneri hann
sér einnig fljótlega að þjálfun og fé-
lagsmálum og varð þekktur fyrir
starf sitt sem unglingaleiðtogi Vals.
Það starf var í senn umfangsmikið
og mikilvægt, því taka þurfti vel á
móti ungum félagsmönnum og
styðja þá fyrstu sporin innan Vals.
Páll vann þessi störf af mikilli sam-
viskusemi og margir Valsmenn
tengdust félaginu tryggum böndum
undir handleiðslu hans.
Snemma varð því ljóst að Páll var
einn af þessum mönnum sem
íþróttahreyfingunni er nauðsyn að
eiga innan sinna vébanda og hann
var boðinn og búinn að starfa fyrir
Val og íþróttafólk í Reykjavík.
Hann fór sem þjálfari og fararstjóri
í margar keppnisferðir innan lands
og utan og náði athyglisverðum ára-
ngri í starfi sínu sem þjálfari.
Eins og gjarnan verður þegar
menn gefa kost á sér til félagsstarfa
urðu störfin mörg. Páll tók fyrst
sæti í aðalstjórn Vals, sem unglinga-
leiðtogi og síðar varaformaður á ár-
unum 1951-1954. Síðan tók við starf
fyrir íþróttahreyfinguna í Reykja-
vík þegar hann var á næstu árum
fulltrúi félagsins í stjórn Knattpyrn-
uráðs Reykjavíkur og gegndi þar
meðal annars formennsku í tvö ár.
En tryggð Páls við Val og félags-
starfið þar var mikil og hann var
kallaður aftur til stjórnarstarfa og
var gjaldkeri aðalstjórnar árin 1960
og 1961. Formaður Vals varð hann
síðan árið 1963 og gegndi því starfi í
fjögur ár eða til ársins 1966. Þegar
hann lét af formennsku í Val hafði
hann gegnt stjórnarstörfum fyrir ¥
íþróttahreyfinguna í 16 ár samfellt.
Eins og tíðkast með forvígismenn
Vals tók Páll sæti í fulltrúaráði fé-
lagsins og starfaði þar sem fulltrúi,
og um tíma sem stjórnarmaður, til
dauðadags. Áhugi hans á félaginu
og framgangi þess var alltaf til stað-
ar og hann sótti kappleiki' að Hlíðar-
enda þegar hann gat. Þrátt fyrir
veikindi sín hin síðari ár fylgdist
hann stöðugt með starfi félagsins og
bar hag þess fyrir brjósti.
Hann gerði sér vel grein fyrir því
að í starfi íþróttafélags skiptast á
skin og skúrir en trú hans á félagið *
var ætíð til staðar. Því var það mjög
gleðilegt að daginn áður en hann
lést unnu handknattleikskonur Vals
sigur í bikarkeppninni í handknatt-
leik og undirstrikuðu enn og aftur
að félagið er sigursælt og á glæsi-
legu íþróttafólki á að skipa, sem oft-
ar en ekki keppir um sigurlaun í
sinni grein.
Þátttaka í starfi Vals og sigur-
gleði voru þau laun sem Páll fékk
einkum fyrir sitt framlag fyrir fé-
lagið. Hann bar silfur- og gullmerki
Vals og orðu félagsins úr gulli var
hann sæmdur þegar Valur hélt upp
á 70 ára afmæli sitt árið 1981.
Oll þau ár sem Páll starfaði fyrir
Val naut hann stuðnings eiginkonu ^
sinnar, Paulu Andreu Jónsdóttur,
og bama þeiraa, enda tekur enginn
þátt í félagsstarfi með þeim hætti
sem hann gerði án mikils stuðnings
fjölskyldunnar.
Fyrir hönd Knattspyrnufélagsins
Vals færi ég Paulu, börnum þeirra
og öðrum ættingjum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Valsmenn minnast Páls Guðna-
sonar með miklu þakklæti og virð-
ingu.
Reynir Vignir, formaður.
t
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐBJÖRG SVAFA BJÖRNSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Miðtúni 18,
Selfossi,
lést á Ljósheimum mánudaginn 28. febrúar.
Hörður Þórhallsson,
Erla Þórhallsdóttir,
Halldóra Guðjónsdóttir,
Ástráður Ólafsson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FANNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR,
(frá Ólafsvík),
Holtsgötu 41,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 26. febrúar.
Sveinbjörn Helgason, Aud Mary Helgason,
Guðmundur Helgason, Sólveig Bótólfsdóttir,
Helga Helgadóttir, Bent Bjarnason,
Sólveig Sjöfn Helgadóttir, Jón Sören Jónsson,
Birna S. Helgadóttir, Bogi Ingimarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir og
tengdafaðir,
EINAR ÁSGEIRSSON
skipstjóri,
Stöðvarfirði,
lést miðvikudaginn 23. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Stöðvarfjarðarkirkju
laugardaginn 4. mars kl. 14.00.
Fyrir hönd systkina og annarra aðstandenda,
Bára Ólafsdóttir,
Stefanía Magnúsdóttir,
Valur Mörk Einarsson, Erla Rán Kjartansdóttir,
Anna Dögg Einarsdóttir.
PALL
GUÐNASON