Morgunblaðið - 29.02.2000, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 29. FEBRÚAR 2000 23
FRÉTTIR
Morgunblaðið/Ami Sæberg
Það var þröng á þingi á Þrengslavegi í gær og jafnt vel útbúnir jeppar og illa útbúnir fólksbílar voru þar mannlausir.
Ising og mann-
drápskuldi
Morgunblaðið/Ömar
Varla sáust handaskil í blindhríðinni á Þrengslavegi.
Veður
spilltist
skyndilega
„ÞAÐ ER mikil umferð á þess-
um tíma. Veður spilltist skyndi-
lega þegar leið á daginn og
Hellisheiði lokaðist milli klukk-
an tvö og þrjú og þá fór umferð-
in um Þrengsli. Hún fór hægt
en mjakaðist og það var ekki
ófært fram eftir degi en það
varð árekstur einhvers staðar
vestarlega á Þrengslavegi og
þá stoppaði allt,“ segir Tómas
Jónsson, settur yfirlögreglu-
þjónn á Selfossi. „Svo bilaði bíll
á leiðinni og svo valt kerra í
Skógarhlíðabrekkunini og allt
varð til að hægja á og tefja en
þó var ekki talið ófært.“
Tómas segir að bílar sem
urðu stopp í Skógarhlíðar-
brekkunni hafi hins vegar ekki
komist af stað aftur vegna
hálku og sendur hafi verið
sandbfll frá Vegagerðinni sem
komst á leiðarenda eftir að hafa
teppst á leiðinni. „Ég held að þá
hafi allt verið orðið stopp; fyrst
og fremst út af vanbúnum bíl-
um frekar en vegna ófæru,“
segir Tómas og segir að í svo
þéttri umferð þurfi ekki mikið
út af að bera til að allt verði
stopp. Sumir viðmælenda
Morgunblaðsins hafa álasað
lögreglunni fyrir að hafa beint
umferð of mikið um Þrengsli í
stað þess að láta fólk snúa við.
„Við höfum oftar orðið varir
við pirring út af því að við höf-
um stoppað umferð vegna þess
að við höfum talið allt ófært,
það er sjaldgæfara að fá slíkar
kvartanir," segir Tómas. „Með-
an þetta mjakaðist og vitað var
að ekki var ófært var umferðin
látin ganga áfi’am og ég er ekki
viss um að þeir sem hefðu talið
sig getað komist leiðar sinnar
hefðu verið sáttir við að vera
snúið við. Það er auðveldara um
að tala en í að komast," sagði
Tómas.
Hundruð eða þúsundir
manna fengu næturgistingu í
héraðinu vegna ófærðarinnar,
auk þeirra sem hírðust í
Þrengslunum.
ÓMAR Óskarsson, myndformaður á
Morgunblaðinu, hírðist í bfl sínum í
Þrengslunum í um tíu klukkustund-
ir. Ómar fór einn síns liðs á sunnudag
til að mynda Heklugosið. „A leiðinni
frá Heklu heyrði ég stormviðvörun í
útvarpinu, en svo datt útvarpið út
lengi vel. Þegar ég kom að Kömbun-
um, um korter fyrir fimm, lokaði lög-
reglubfll með blikkandi ljósum leið-
inni. Lögreglan vísaði mér í
Þrengslin. Ég vissi ekkert hvað var
um að vera, hélt helst að það hefði
orðið slys á heiðinni,“ sagði Ómar.
Þegar hann kom að Skógarhlíðar-
brekkunni, hafði þegar myndast bið-
röð bfla sem mjakaðist upp í Þrengsl-
in. Þar var engin lögregla. Næstu
tvær og hálfa stundina mjakaðist
bflalestin áfram um leið og veðrið
færðist í aukana.
„Þetta var algjört manndrápsveð-
ur, það fraus á manni höfuðið um leið
og maður leit út,“ sagði Ómar. Hann
hafði fyllt bflinn af eldsneyti og hlað-
ið farsímann áður en hann lagði í
ferðalagið og kom það sér nú vel þeg-
ar lestin stöðvaðist. Ómar áætlar að
bíll hans hafi þá verið um 6 km frá
vegamótum Þrengslavegar og Suð-
urlandsvegar í Svínahrauni. Um
klukkan 19.30 versnaði veðrið til
muna með aukinni ísingu og snjó-
komu. Fyrir framan bfl Ómars var
jeppi og fylgdist Ómar með því
hvemig dró í skafl sem stækkaði
stöðugt þar til hann nam við vélarhlíf
jeppans. ísing hlóðst á bílana og
rúðuþurrkurnar á bfl Ómars höfðu
ekki undan og gáfust upp á endan-
um. Klakabrynja myndaðist á rúðun-
um svo ekki sást út. Ómar fór öðru
hverju til að berja ísinn af ljósum,
rúðum og þurrkum en gat vart hamið
sig í veðrinu. Kælingin var slík að
vélin hélt ekki hita nema bensíngjöf-
in væri aukin.
Ómar segist fyrst hafa séð til
björgunarsveitarmanna um kl. 22.
Þeir komu svo til hans nokkru eftir
miðnætti. Hann hafði þá heyrt að
verið væri að bjarga veikburða fólki,
konum og börnum og sagðist vel geta
beðið aðeins lengur. „Ég fór í snjóbfl
frá hjálparsveitinni í Kópavogi um
hálftvö. Það var safnað sjö manns í
bflinn sem flutti okkur í veg fyrir
jeppa sem fór með okkur í Litlu
kaffistofuna. Þar biðum við eftir rútu
sem flutti okkur í bæinn og var ég
kominn heim um klukkan fjögur um
morguninn."
Eitthvað meira en
dfærð tafði umferðina
Ómar telur að eitthvað annað en
ófærð hafi tafið fyrir umferðinni, að
minnsta kosti í fyrstu. Meðal annars
sá hann jeppakerru utan vegar, en
vissi ekki hvað olli töfinni. Honum
þótti slæmt að ekki skyldu fyrr ber-
ast tilkynningar í útvarpinu og upp-
lýsingar um hvað væri á seyði. Einu
fréttirnar úr Þrengslum, lengi fram
eftir kvöldi, bárust um Bylgjuna frá
Sigmundi Erni Rúnarssyni frétta-
manni á Stöð 2. En dregur Ómar ein-
hvern lærdóm af þessu slarki?
„Ég ætla að fá mér nýjan anorak.
Rennilásinn var bilaður á úlpunni
minni og ég blotnaði svo við að berja
ísinn af bflnum að það var ekki á mér
þurr þráður þegar ég kom í Litlu
kaffistofuna," sagði Ómar.
Morgunblaðið/Aldís Hafsteinsdóttir
Jónfna Borgþórsdóttir, Svanur Bjarnason, Fríða Aðalgeirsdóttir, Hara-
ldur Bjarnason, Gunnar Ævarsson, Steinunn Stefánsdóttir, Fríða Björk,
8 ára, og Anna Sigrún, 6 mánaða, ásamt Laufeyju S. Valdimarsdóttur
húsráðanda voru ánægð með það að hafa sloppið við hrakningarnar.
Einkaheimilin voru
opnuð gestum
Hveragerði. Morgpunblaðið.
Sex tíma bið í ísköldum bfl
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Feðgamir Halldór Kári, 5 ára, og Sigurð Þór Ásgeirsson, komnir úr
hremmingunum í Þrengslum.
LAUFEY S. Valdimarsdóttir tók á
móti 8 manns á heimili sínu í
Hveragerði í fyrrakvöld og dvaldi
hópurinn þar í góðu yfirlæti og var
létt yfir hópnum. Allir höfðu ferða-
langarnir lagt af stað í þeim til-
gangi að líta á gosið í Heklu.
í einum bflnum voru Gunnar
Ævarsson, kona hans Steinunn Ste-
fánsdóttir og tvær dætur þeirra
Anna Sigrún, 6 mánaða, og Fríða
Björk, 8 ára. Að sögn Gunnars fóru
þau aldrei alla leið upp að Heklu en
sneru við og héldu til baka. Þökk-
uðu þau sínum sæla fyrir það að
sleppa við dvöl í Þrengslunum sem
hefði getað orðið erfið sérstaklega
þar sem svo lítið barn var með í för.
Haraldur Bjamason og ferðafé-
lagar hans komust alla leið að gos-
stöðvunum og voru mjög ánægð
með ferðina þrátt fyrir að hafa síð-
an ekki getað komist til Reykjavík-
ur. Þau sögðu umferðina í kringum
Heklu hafa verið mikla og allar
stærðir og gerðir af bílum verið á
ferðinni þótt lítið hafi sést af gos-
stöðvunum.
SIGURÐUR Þór Ásgeirsson,
steypuskálastjóri hjá ísal, lenti í
hrakningum í Þrengslunum ásamt
fjölskyldu sinni. Ferðalag sem
venjulega tekur þau klukkustund
varaði meira en hálfan sólarhring.
„Við fómm sex saman á tveimur
bílum að gefa hestum austur í Kamp-
holti í Villingaholtshreppi,“ segir
Sigurður. Hann var á Mitsubishi Pa-
jero-jeppa og auk Sigurðar voru
kona hans og tvö böm, 5 og 9 ára, í
bílnum. Tengdaforeldrar Sigurðar
vom í hinum bflnum, upphækkuðum
Ford Econoline með fjórhjóladrifi.
Þau lögðu af stað að austan um kl.
16.00 á sunnudag og höfðu heyrt í út-
varpi að Hellisheiði væri lokuð. Þeg-
ar kom að Hveragerði beindi lög-
regla umferðinni að Þrengslum.
„Við lentum í bflalest í Skóghlíðar-
brekkunni og byrjuðum á að sitja
þar föst í tæpa tvo tíma. Þá var kom-
inn mikill skafrenningur og skyggnið
orðið slæmt,“ sagði Sigurður. Þegar
þau vom orðin leið á töfinni var
hringt í lögregluna á Selfossi að
kanna hvað hamlaði för.
„Okkur var sagt að það hefði oltið
jeppakerra og orðið árekstur. Þeir
báðu okkur að bíða róleg. Þegar loks
greiddist úr þessu komst lestin aftur
af stað og ókum við í 10-15 mínútur
inn í Þrengslin þar til allt stoppaði
aftur. Þá byrjaði ballið fyrir alvöm.“
Bflarnir vora látnir ganga til að
halda hita á miðstöðvunum. Vindur-
inn færðist í aukana svo og skafrenn-
ingur og snjókoma svo það fór að
skafa inn á bflana. Um klukkan 20.00
drapst á bfl Sigurðar og um leið varð
ískalt í bílnum. „Við færðum okkur
yfir í Econoline-bflinn sem enn var í
gangi. Svo drapst á honum um
klukkan hálftíu. Þá var ekkert annað
að gera en dúða sig,“ sagði Sigurður.
Börnin vom sett í svefnpoka og
sofnuðu fljótt. Hinir fullorðnu vom
með hlý föt, snjógalla og hvaðeina.
Eins vora þau með nesti og lítið
ferðaútvarp með rafhlöðum svo þau
gátu fylgst með fréttum.
„Þama vomm við búin að bíða í
marga klukkutíma þegar fyrst kom
orðsending í útvarpinu um hvað fólk
ætti að gera,“ segir Sigurður. „Um
klukkan tvö um nóttina bankaði
björgunarsveitarfólk upp'á í bílnum.
Þá vomm við búin að sitja í kuldan-
um í tæpa sex klukkutíma.“ Fólkið
færði sig yfir í snjóbfl sem flutti það
að björgunarsveitarbfl framan við
bflaröðina. „Ég veit ekki eftir hverju
þeir óku, þessir á snjóbflnum," segir
Sigurður. „Það var bókstaflega ekk-
ert skyggni, glómlaus stórhríð.“
Björgunarsveitarbíllinn ók fólkinu
að rútu sem beið við vegamót
Þrengslavegar og Suðurlandsvegar.
Þegar rútan hafði verið fyllt af fólki
úr nokkmm snjóbílum var haldið í
Litlu kaffistofuna. Þar tók við eins
og hálftíma bið þar til önnur rúta
flutti fólkið í bæinn og var það komið
á leigubflastöð Hreyfils við Fells-
múla um klukkan fimm um morgun-
inn.
Eftir á að hyggja undrast Sigurð-
ur að öllum þessum bílum skyldi
vera hleypt inn á veginn um
Þrengsli, þótt Ijóst væri að færð færi
versnandi. Þarna hafi verið gott
jeppafæri, en tæpast fyrir fólksbíla.
„Það virtust allir hressir eftir að
hafa sofið úr sér þreytuna. Ætli
þetta verði ekki bara ævintýri í
minningunni,“ sagði Sigurður.