Morgunblaðið - 31.03.2000, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 31. MARS 2000 47
......■■■■■■. .....
+ Laufey Jónsdótt-
ir fæddist á Víði-
völlum í Staðardal
við Steingrímsfjörð
20. september 1930.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
24. mars síðastlið-
inn. Laufey var
dóttir Jóns Jóhanns-
sonar og Guðrúnar
Halldórsdóttur.
Laufey var yngst
fimm systkina en
fyrir áttu þau eldri
hálfbróður, Karl
Jónsson. Alsystkini
Laufeyjar voru Halldór, f. 29.
október 1908, d. 2. apríl 1998;
Katrín, f. 16. júlí 1913; Svan-
borg, f. 10. október 1920; Þor-
steinn. f. 29. júlí 1927, d. 14 mars
1994. Á heimili foreldra Laufeyj-
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo að bijóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn bb'tt og hjjótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumar og nótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
í dag kveðjum við móðursystur
mína hana Laufeyju og vil ég minnast
hennar með fáum orðum. Hún er nú
farin sína hinstu ferð, hvíldinni fegin
eftir erfið veikindi síðustu misseri.
Minningin, sem við geymum með
okkur frá fyrstu tíð, er um ljúfa og
góða konu sem þótti undurvænt um
alla sína ættingja, var útsjónarsöm
og nægjusöm. Hún var okkur góð og
umhyggjusöm og nutum við systkinin
ætíð góðvildar hennar. Laufey var
hæglát og bar ekki tilfinningar sínar
á torg. Hún hafði fágaðan smekk og
næmt listrænt auga. Að vera vel
klædd og fín um hárið var henni
kappsmál fram á síðustu stund. Hún
ar ólst upp fóstur-
bróðir, Þórhallur
Halldórsson.
Árið 1968 giftist
Laufey eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Valbirni Guðjóns-
syni. Þeim varð
ekki barna auðið.
Veturinn 1948-
1949 stundaði Lau-
fey nám við Hús-
mæðraskólann á
Varmalandi í Borg-
arfirði. Allan sinn
starfsaldur starfaði
Laufey hjá Flugfé-
lagi Islands, lengst af sem gjald-
keri í vöruafgreiðslu Flugleiða á
Reykjavíkurflugvelli.
Utför Laufeyjar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
hafði gott skopskyn og átti auðvelt
með að gera grín að sjálfri sér. Við
gátum talað um svo margt, hún sá
ætíð góðu og björtu hliðarnar á öllu
og alltaf var hún tilbúin að spjalla um
heima og geima.
Sínar bestu stundir átti Laufey
þegar hún og Bjössi dvöldu í sumar-
bústað þeirra hjóna sem þau byggðu
á æskustöðvum Laufeyjar. Þar undi
hún hag sínum vel, naut náttúmnnar
og þess sem hún hefur upp á að bjóða.
Við áttum sameiginlegt áhugamál
og er ég stolt af því að hafa deilt því
með henni. Það var berjatínsla og allt
sem því fylgir. Berjaferðir norður að
Víðivöllum voru ætíð ánægjulegar
ferðir. Þegar einhver úr fjölskyldunni
var búinn að fara norður þegar sumra
tók spurði Laufey ætíð um berjaútlit
og hvernig beijaþúfurnar hefðu það.
Svo þegar beijatímabilinu lauk töluð-
um við um berjaferðirnar og upp-
skeruna, skiptumst á sultukrukkum,
spáðum í gæði innihaldsins og hvem-
ig til tókst þetta haustið. Veikindum
sínum tók hún af miklu æðruleysi og
hetjuskap og gætti þess vel að hvorki
ættingjar né starfsfólk sjúkrastofn-
ana þyrftu að hafa of 'mikið fyrir
henni. Undir lokin var Laufey orðin
sárþjáð, þó gafst hún ekki upp á að
hughreysta þá sem næst henni stóðu.
Með hlýhug vil ég þakka Laufeyju
allar stundimar sem við áttum sam-
an.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
Égbiðaðþúsofirrótt
Þó svíði sorg mitt hjarta
sælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikindaviðjum
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Þín frænka,
Guðrún Hauksdóttir.
Laufey K. Jónsdóttir er látin eftir
erfið veikindi. Hún hóf störf hjá Flug-
félagi íslands hf., síðar Flugleiðum, 7.
febrúai-1955 í hlaðdeild við ræstingar
á flugvélum félagsins. Það þurfti
natni og útsjónarsemi við þau störf
ekki síður en önnur sem tilheyrðu
flugstarfseminni. Laufey leysti þau
öll af hendi með sóma, enda afar
vandvirk og samviskusöm.
Síðar hóf hún störf í vöruafgreiðslu
félagsins sem gjaldkeri. Við það
starfaði hún þar til hún lét af störfum
sökum heilsubrests.
Laufey var vel greind og viðræðu-
góð, stillt vel og prúð í framkomu.
Hún hafði einarða skoðun á mönnum
og málefnum. Á fjölmennum og vin-
sælum vinnustað fer ekki hjá því að
margir staldri þai’ við um stundar-
sakir. Námsfólk og áhugafólk um flug
hefur gjarnan störf í hlaðdeild eða
vöruafgreiðslu. Þar- hefur Laufey án
efa leiðbeint mörgum nýliðanum á
löngum ferli sínum hjá Flugfélaginu
og Flugleiðum.
Margs er að minnast frá þessum
árum. Samferðamennimir koma og
fara og skilja eftir sig minningar sem
rifjaðar eru upp á góðum stundum.
Laufeyju þakka ég áratuga gott
samstarf sem aldrei bar skugga á.
Valbimi eiginmanni hennar og ást-
vinum öllum votta ég mína dýpstu
samúð.
Hvíl í friði.
Aðalsteinn Dalmann Októsson.
LAUFEY
JÓNSDÓTTIR
GUÐMUNDA
GUÐLA UG
S VEINSDÓTTIR
+ Guðmunda Guð-
laug Sveinsdóttir
fæddist á Nýlendu
undir Austur-Eyja-
fjöllum 29. ’ aprfl
1923. Hún lést 21.
mars síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Háteigs-
kirkju 28. mars.
Ég leita á náðir vængj-
aðra vinda
drekk veigar hinna ei-
lífu linda.
Svo birtast sjónum í sögu og tónum
Svipir hvikulla mynda.
(Davíð Stefánsson)
Það mun hafa verið vorið 1941
sem ég fyrst hitti Guðmundu
Sveinsdóttur. Hún kom það sumar
í kaupavinnu til foreldra minna að
Kjarnholtum í Biskupstungum.
Munda (eins og hún var alltaf köll-
uð) var hörkudugleg til allra verka.
Hún var þá 18 ára gömul og hafði
um nokkur ár séð um heimilis-
rekstur með föður sínum (ásamt
systur sinni). Móður sína missti
Munda þegar hún var aðeins 13
ára, svo að ung að árum hefur hún
kynnst alvöru lífsins. í Kjarnholt-
um var þá ungur maður Valdimar
Ketilsson ættaður frá Haukadal í
sömu sveit, en hafði verið heimilis-
fastur í Kjarnholtum s.l. sextán ár.
Á þeim tíma höfðu foreldrar mínir
eignast 5 börn (fleiri bættust við
seinna). Valdi var einstaklega
barngóður og vorum við krakkarn-
ir afar hænd að hon-
um. Við kölluðum
hann oft „Valda okk-
ar“ og vorum raunar
að metast um það
hvert okkar ætti mest
í honum. Þegar leið að
hausti, þetta sumar
1941, rann það upp
fyrir okkur að hún
Munda var að taka
hann Valda frá okkur,
eða það fannst okkur
krökkunum þá. Þau
hófu búskap í Reykja-
vík þetta haust. Það
reyndist ástæðulaus ótti hjá okkur
krökkunum að Munda tæki Valda
alveg. Þessi tengsl voru það sterk
að þau rofnuðu ekki þótt Valdi og
Munda byggju í Reykjavík en við í
Biskupstungum. Og hún Munda
átti örugglegan stóran þátt í að
viðhalda sambandinu við okkur.
Við vorum sjálfsagðir gestir á
þeirra heimili er við komum til
Reykjavíkur og marga nóttina var
gist hjá þeim. Börnin þeirra fædd-
ust eitt af öðru, svo eðlilega varð
þrengra í húsinu, en ekkert var
sjálfsagðara en gisting og frábærar
móttökur. Það sannaðist þar að
alltaf er nægilegt húsrými, þar sem
hjartarými er. Þegar okkur hafði
verið vel fagnað í þessum heim-
sóknum, kom gjarnan þessi setning
hjá Valda: „Hvað er að frétta að
heiman?"
Hann fylgdist vel með í sveitinni
sinni og mikið fannst mér vanta ef
Valdi kom ekki í réttirnar á haust-
in. Hann lést 1980. Munda var
mjög myndarleg í heimilishaldi,
allt var tandurhreint og barnahóp-
urinn vel til fara. Hún var hæg og
yfirlætislaus en áreiðanlega föst
fyrir þegar henni þótti þörf á. Ég
held ég megi segja að hún var ekki
allra, en trölltrygg þeim sem hún
tók. Þess nutum við í ríkum mæli
fjölskyldan í Kjarnholtum. Þau
Valdi og Munda voru alltaf tilbúin
að greiða götu okkar ef einhvers
þurfti við í Reykjavík. Ég þakka
allar góðu stundirnar, og alla
tryggð við okkur systkinin og okk-
ar fjölskyldur. Börnum þeirra,
tengdafólki og öllum afkomendum
votta ég innilega samúð og bið
þeim guðs blessunar.
Ingibjörg Einarsdóttir.
Þegar andlát ber að höndum UtfarQrstofan annast meginhluta allra útfara d höfuSborgarsvæðinu. Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiSslu. Alúiteg þjónusta sem byggir á langri reynslu <0

Utfararstofa Kirkjugarðanna enf.
Vesturhlíð 2 Fossvogi — Sfmi 551 1266
STURLA
EINARSSON
+ Sturla Einarsson
fæddist í Reykja-
vík 16. nóvember
1940. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
18. mars síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Seljakirkju
28. mars.
Elsku Sturla okkar,
með nokkrum orðum
viljum við kveðja þig.
Sturla, þú varst
mikill „spekingur".
Við eigum eftir að
sakna þessara augnablika þegar þú
talaðir um lífið og tilveruna og
fannst lausnir við hinum ýmsu
vandamálum, t.d. fannst þér að
senda ætti spegla út í geiminn til
að lýsa upp myrkvuð svæði. Einnig
eigum við eftir að sakna þeirra um-
ræðna sem oft sköpuðust eftir að
þú og mamma höfðuð hlustað á
Þórhall miðil í útvarpinu, enda
hafðir þú mikinn áhuga á andlegum
málefnum. Tímunum saman gastu
setið og rætt um þau yfir kaffibolla
eða goslausu kóki.
Sturla, þú varst mikill tónlistar-
maður, enda af mikilli ætt tónlist-
arfólks kominn. Margoft spilaðir
þú fyrir okkur á harmóníkuna eða
rafmagnsorgelið við hin ýmsu
tækifæri þegar fjölskyldan hittist,
s.s. í afmælum, á jólum og um ára-
mót, og yfirleitt stóðstu vaktina
lengst í gleðskapnum. Þetta gladdi
margan manninn en engan þó
meira en Halldór litla, sem gat
dansað endalaust við tónlist þína.
Sturla, þú varst einnig mikill
hagleiksmaður, enda húsgagna- og
húsasmíðameistari að mennt. Við
gleymum ekki þegar þú hjálpaðir
okkur að innrétta íbúðina í Stóra-
gerði, lappa upp á Fiestuna ásamt
því að dytta að hinu og þessu. Hús
þitt heldur uppi merki þínu sem
hagleiks-, uppfinninga- og hugvits-
manns, enda er það einstakt í sinni
röð vegna hönnunar á varmanýtni.
Sturla, í þínum erfiðu veikindum
heyrðum við þig aldrei kvarta.
Þegar þú varst sem
veikastur hélstu húm-
or þínum og brást
okkur ekki frekar en
fyrri daginn með frasa
sem er tengdur þinni
persónu um aldur og
ævi. Ef spurt var t.d.
hvað væri að frétta
svaraðir þú að bragði:
Það er nú mesta
furða. Það verður
skrýtið fyrir okkur að
fá aldrei að heyra-
þessi orð frá þér aftur.
Sturla, við þökkum
þér margar góðar og
ánægjulegar samverustundir og
óskum þér góðrar ferðar á nýjan
áfangastað. Vonandi færðu svar við
öllum þínum spurningum.
Við biðjum Guð að styrkja móð-
ur/tengdamóður okkar og fjöl-
skyldu hans og um leið vottum við
þeim okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji guðs englar yfir mér.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
Ég fel í sérhvert sinn
sál og líkama minn
í vald og vinskap þinn
vöm og skjól þar ég finn.
(Hallgr. Pét.)
Kristrún og Þorleifur,
Atli og Berglind,
María og Óli.
3lómobúðirt
v/ Possvogski^Ujwgarð
Símii 554 0500
UTFARARSTOFAISLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga er andlát verður
Útfararstofan sér um stóran hluta af útförum á höfuðborgarsvæðinu og er samkvæmt
verðkönnun Mbl. með lægstu þjónustugjöldin v. kistulagningar og/eða útfarar.
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við útfararþjónustu.
Sverrir
Einarssoti
útfararstjóri.
sími 896 8242
Sverrir
Olsen
útfararstjóri.

Baldur Bóbó
Frederiksen
útfararstjóri.
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og bróðir,
HANNES SIGURÐUR ALEXANDERSSON,
lést á Sjúkrahúsi ísafjarðar miðvikudaginn 29. mars.
Lilly Gullborg Samuelsen,
Halldóra Hannesdóttir, Viðar Arnar Baldursson,
Oddur Alexander Hannesson, Fjóla Ingvarsdóttir,
barnabörn og systur hins látna.
Lokað
Vegna jarðarfarar MAGNÚSAR INGIMARSSONAR verður Söng-
skólinn í Reykjavík lokaður frá hádegi í dag, föstudag.
Skólastjóri.