Morgunblaðið - 20.06.2000, Síða 49

Morgunblaðið - 20.06.2000, Síða 49
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 2000 49 hann höfðu ákveðið að setja upp hringana á sama tíma, hann í New York og hún í Reykjavík. Þetta var eftirminnileg og ánægjuleg stund. Nokkru síðar kom Nanný til New York til að giftast Bjama. Áður hafði ég fengið símskeyti frá fóður hennar með beiðni um að vera svaramaður dóttur sinnar. Það tók ég að mér með mikilli ánægju. Brúðkaupið fór fram í fallegri, lítilli kii-kju sem heitir, þýtt á íslensku, ;,Litla kirkjan fyrir handan hornið". Eg fann til mikillar ábyrgð- ar, 24 ára gamall, að leiða fallega, brosandi brúði inn kirkjugóliið í átt að altarinu, þar sem unnusti hennar beið ásamt svaramanni sínum og vini, Stefáni Wathne. Andrúmsloftið í litlu kirkjunni var þrungið af trú, von og kærleika. Nanný og Bjarni stofnuðu síðan heimili og bjuggu á stríðsárunum lengst af í Forest Hills, í nágrenni við Soffíu og Stefán Wathne og fleiri góða vini sem þar settust að. Eg naut mikillar gestrisni þeirra og vináttu og minnist jóla og fleiri ánægjulegra samverustunda. Þegar heimsstyijöldinni lauk, fluttust Nanný og Bjami til íslands. Þau eignuðust fjóra mannvænlega syni, tengdadætur, bamabörn og barnabamaböm, sem öll hafa notið umhyggju góðrar móður og ömmu sem vakti yfir velferð þeirra. I lífinu eignast flestir marga kunningja, en fáa vini, og vinátta sem stofnað er til í æsku lifir lengur, jafnvel þó leiðir skilji um lengri eða skemmii tíma vegna starfa, tómstundaiðju eða skyldustarfa fyrir nánustu ættingja. Vinátta Nannýjar brást aldrei. N anný var miklum og góðum eigin- leikum gædd. Glaðværð og hlátur- mildi var henni í blóð borin. Hún hafði glöggt skyn fyrir því sem var spaugi- legt. Þó gladdist hún aldrei yfii’ óför- um annarra. Eins og hjá öllum sem öðlast marga lífdaga, skiptast á skin og skúiir. Þegar ský dró fyrir sólu var Nanný þolinmóð og hugprúð. Hún elskaði lífið og henni var tamt að vera Ijósberi sem bar sólargeisla í hús ætt- ingja og vina. Hún var alltaf jákvæð í hugsun og tali. Aldrei heyrði ég hana taka þátt í neikvæðum umræðum um menn eða málefni. Mér brá mikið þegar ég frétti af al- varlegum veikindum Nannýjar. Þá kom upp í hugann: Á ég aldrei eftir að heyra hinn fallega, hreina og fölskva- lausa hlátur hennar. Jafnframt hugs- aði ég, hvemig skyldi frændi minn bregðast við? Eg býst við að fyrst í stað hafi þjáningin verið Bjarna næstum óbærileg. En þeir sem þekkja hann vissu að hann myndi ekki bugast. Vafalaust hefur hann hugsað tii foreldra sinna og hvemig þeir hefðu bmgðist við, hvað Nanný hefði gert í hans spomm og til þeirra heita sem vora unnin í litlu kirkjunni á Manhattan. Bjami seldi einbýlishús þeirra og flutti í litla íbúð í Árskógum. Þar gat hann búið nálægt ástvini sín- um og verið henni stoð og stytta nótt sem nýtan dag. Örlögunum tók hann ekki sem byrði, heldur sem köllun og verki sem sá sem öllu ræður fól hon- um að vinna. Nú þegar Nanný hefur fengið hvíldina, sé ég fyrir mér ungu stúlk- una sem gekk inn kirkjugólfið fyrir mörgum ámm, ganga brosandi upp sólarströndina í fyrirheitna landinu. Við Lilla áttum margar og ánægju- legar stundir saman með Nanný og Bjama. Fyrii- þær og góða vináttu þökkum við. Við sendum Bjama og öllum ástvinum Nannýjar hugheilar samúðarkveðjur og vonumst til að minningamar mildi mikla sorg og brúi það tómarúm sem nú hefur myndast. Það hefði verið líkt Nanný að segja við ástvini sína: verið ekki sorgmædd, verið þakklát, verið glöð. Horfið björtum augum framá veginn. Óttarr Möller. Elsku góða; glaða Nanný hefur kvatt okkm-. Ometanlegt er að eiga ekkert nema góðar og Ijúfar minning- ar um hana. Kynni okkar hófust er við urðum nágrannar fyrir um 25 ámm. Það bar aldrei skugga á okkar vin- skap. Við áttum okkur sameiginlegt áhugamál, sem við báðar stunduðum af ástríðu. Það var garðrækt. Nætur og daga vomm við að gróðursetja tré og blóm. Sköpuðum hólótt landslag í görðunum okkar, skiptumst á jurtum og nutum lífsins. Ógleymanleg er í mínum huga júnínótt, nokkum veg- inn á sama tíma og Nanný hverfur frá okkur nú. Nanný og hennar góði eig- inmaður vora að koma til síns heima. Eg stóð úti í yndislegri vomóttinni og sprautaði vatni á garðinn minn, eins og ég tryði því, að ekki myndi rigna aftur. Nanný stansaði hjá mér og sagði: „Er ekki gaman, er þetta ekki yndislegt?“ Við nutum þess af öllu hjarta, að vera til á þessum vor- og sumarnóttum. Við voram svo bjartsýnar á að allt myndi vaxa og dafna í görðunum okk- ar, að við voram að setja niður tré langt fram á haustið. Hann var nú dá- lítið efins póstmaðurinn, sem gekk fram á okkur þai’ sem við voram að setja niður furar í einn hólinn, fyrir framan hús Nannýjar og Bjama. Dagurinn var fjórði nóvember. Þess- ar furar era sprelllifandi enn þann dag í dag. Okkar kæra Nanný hlúði að fleira en gróðri. Hún hlúði vel að eiginmanni og fjölskyldu sinni. Nanný fór nærfæmum höndum um allt og alla. Hlátur hennar var öllum, sem henni kynntust, ógleymanlegur. Við hlógum mikið saman. I byrjun sumars, einhverju sinni, misheppnað- ist meðhöndlun á hári. Hárið varð fagurgrænt. Þegar þessi elska náði loks andanum fyrir hlátri sagði hún bara: „Gleðilegt sumar.“ Við vinimir höfum saknað Nannýj- ar undanfarin ár, þessi löngu ár, sem hún hefur verið veik. Alltaf gat hún hlegið og geislað, þótt hún væri afar veik. Fimleikahópiu’ hennar hjá Ást- björgu Gunnarsdóttur „Hress í 40 ár“, Seltjarnameshópurinn okkar góði, saknar hennar mjög. Það var alltaf svo mikil gleði í kringum hana Nanný. Ástbjörg og Seltjarnames- hópurinn kveðja Nanný með miklum söknuði. Bömin okkar hjóna, sem hún fylgdist með af ást og umhyggju, kveðja Nanný og öll felum við hana algóðum guði. Guð geymi þig, elsku Nanný. Bjama og fjölskyldu Nannýjar, sem hún elskaði af öllu hjarta, sendum við samúðarkveðjur. Minningin um ynd- islega góða konu lifir. Edda Sigpiín, Helgi og fjölskylda. Mín kæra vinkona, sem kvödd er í dag, tilheyrir stórum kafla í lífi minn- ar fjölskyldu. Hún hafði þann hæfi- leika að gera gott úr öllu og gleðjast með glöðum. Nanný er fædd inn í glaða fjöl- skyldu og hún hélt gleðinni hátt á lofti uns yfir lauk. Segja má að gleðin hafi verið aðalsmerki hennar. Það er sannarlega ómetanlegt að eignast slíkan vin. Við nutum þess að búa í næsta nágrenni við Bjama og Nanný í mörg ár. Börnin okkar minnast þessara daga með mikilli gleði. í hálfa öld spiluðum við Nanný bridge ásamt tveim vinkonum og í mörg ár störfuðum við að líknarmál- um í Kvenfélaginu Hringnum. Það var oft glatt á hjalla, - sungið, dansað og leikið á skemmtunum Hringsins. Leikaramir Arndís Bjömsdóttir og sjálfur Brynjólfur Jóhannesson settu gamanið á svið - og enginn skemmti sér betur en þátttakendur leiksins. Stundum seldum við kaffi til styrktar Hringnum hjá Bókamarkaði bóksala og höfðum mikla ánægju af. í tvígang var sett upp Lancy sem þótti takast sérstaklegavel. Við Hannes ásamt Bjarna og Nanný fórum í tjaldtúra saman og skoðuðum landið, einnig var farið til Florida og notið lífsins. Svo kom ald- urinn, - sem sagði okkur að hægja á. Nanný missti heilsuna fyrir þrem ár- um síðan og tók hún því öllu með jafn- aðargeði eins og hennar var von og vísa. Glaðlyndi hennar, hlýja og um- burðarlyndi verður í minni haft. Hún var aufúsugestur, hvort sem að steðj- aði sorg eða gleði. I hendi Guðs er hver ein tíð, í hendi Guðs er allt vort stríð, hið minnsta happ, hið mesta fár, hið mikla djúp, hið litla tár. (M.Joch.) Ég og mín fjölskylda sendum Bjama og hans fólki samúðarkveðjur. Sigríður G. Johnson. + Friðgeir Stein- grímsson fæddist á Hóli í Presthöla- hreppi í Norður- Þingeyjarsýslu 17. maí 1914. Hann lést á Hrafnistu í Reykjavík 10. júní síðastliðinn. Foreldrar hans voru Steingrímur Guðnason, f. 1884, d. 1958, bóndi á Hóli, og Sigríður Björg Þor- steinsdóttir, f. 1891, d. 1982. Systkini Fi’iðgeirs eru Þorsteinn, f. 1912, látinn, Þorbjörg, f. 1915, Friðný, f. 1917, látin, Kristín Karólína, f. 1922, látin, Þóra, f. 1927, og Guðný Friðrika, f. 1937. Friðgeir kvæntist Huldu Stef- ánsdóttur, f. 3.5. 1921, d. 11.4. 1974. Hún var dóttir Stefáns Guð- mundssonar og Arnþrúðar Halls- dóttur. Börn Friðgeirs og Huldu eru Garðar, f. 1.7. 1943, maki Aðal- björg Rósa Pálsdóttir, Bjarki, f. 2.7. 1944, maki Hafdís Matthías- dóttir, Viðar, f. 17.11. 1945, maki Kolbrún Þorsteinsdóttir, Ragn- heiður Ósk, f. 20.7. 1947, maki Einar Ámason, Sigríður Björg, f. 14.12. 1948, maki Þóroddur F. Þóroddsson, Stefán, f. 21.11.1951, maki Sigurveig Ingimundardótt- ir, Sævar, f. 30.4. 1955, Arngrím- ur, f. 10.4. 1957, maki Sigurlaug Það er erfitt fyrir sunnlenskan sveitamann að ímynda sér stemmn- inguna á Raufarhöfn þegar upp- gangurinn var þar mestur, þegar allt var vaðandi í síld, iðandi af glaðlyndu og duglegu fólki sem kom allsstaðar að, vaðandi í pen- ingum og slori í nóttlausri sumar- blíðu. Myndin sem kemur upp í hugann er mynd af framsettum spekúlant í jakkafötum, með háls- tau og hatt á höfði, að baki honum síldarstúlkurnar að keppast við söltun, í akkorði. Himinháar stæð- ur af tunnum. Bátar við bryggju, bátar á legunni, bátar á nösunum að koma inn, bátar á leið út. Bflar, vagnar, kerrar. Allt á fleygiferð, vélagnýr, hróp og köll: Tunnu! Salt! Taka tunnu! Meiri sfld! Áfram! Áfram! Þetta sem virtist vera al- gjör ringulreið var það alls ekki. Állt gekk eftir sínum réttu farveg- um, vinnuframlag fólksins var yfir- gengilegt, staðið meðan eitthvað var ógert. Ungir og gamlir. Krakk- arnir stóðu vart út úr hnefa þegar þau voru farin að vinna. Stelpurnar fyrst að hjálpa mæðram sínum, svo að salta sjálfar um leið og þær náðu upp á tunnubarminn, stungu sér á hausinn ofan í tunnuna til að leggja neðstu lögin. Strákarnir að velta tunnum, fyrst tómum, síðar fullum og loks að stúa, hvort sem þeir gátu það eða ekki. Fjóla Sveinsdóttir. Dóttir _ Friðgeirs og Önnu Árnadóttur er Gígja, f. 14.1. 1939, maki Örn Er- lendsson. Bamaböm Friðgeirs eru 26 og bamabamaböm 28. Friðgeir ólst upp á Hóli við öll venjuleg sveitastörf. Hann stundaði nám við Héraðsskólann á Laugum í Þingeyjar- sýslu 1936-1938. Friðgeir hóf búskap á Hóli í félagi við for- eldra sína og Þorstein bróður sinn og stundaði búskap til 1942, flutti þá til Raufarhafnar og var verk- stjóri hjá Sfldarverksmiðjum rík- isins til 1963. Hann var umboðs- maður Flugfélags íslands frá 1964- 1974, umboðsmaður Olíu- verslunar íslands 1950-1974, hreppstjóri á Raufarhöfn frá 1965- 1977, umboðsmaður Al- mennra trygginga frá 1962-1977. Hann var starfsmaður Lands- banka íslands 1969 og fulltrúi bankans 1974-1984. Friðgeir sat í hreppsnefnd Raufarhafnar frá 1946-1950, 1954-1961 og 1970- 1974. Auk þess sinnti hann fjöl- mörgum félagsstörfum á Raufar- höfn. Útför Friðgeirs fer fram frá Raufarhafnarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Yfir öllu þessu gnæfði verksmiðj- an, bræddi og malaði og spúði sín- um þétta eim yfir byggðina dag og nótt. Þar réð Geiri ríkjum. Hann naut sín vel á þessum vett- vangi og hvar sem hann fór. Vand- virkur og yfirvegaður. Hann var sagður strangur húsbóndi en vel liðinn af sínum mönnum, enda unnu þeir hjá honum áram saman. Þótt vinnan væri bæði erfið og óþrifaleg sá það ekki á Friðgeiri. Hann sást aldrei utan verksmiðjunnar öðra- vísi en vel til hafður, hress og kátur og sístarfandi. Hann hafði alltaf mörg járn í eldinum og á hann hlóðust allskonar aukastörf í margskonar félagsmálum allt frá annasömu hreppstjórastarfi til smáviðvika í kirkjunni. Öllu þessu sinnti hann af áhuga og alúð. Svo var auðvitað að halda utan um fjöl- skylduna og væntanlega hefur ekki alltaf verið blíðalogn í þessum stóra hópi. Eftir á að hyggja er með ólík- indum hveiju hann kom í verk. Hann var heldur ekki einn. Hulda var hluti af honum meðan hennar naut við og raunar miklu lengur. Hún var alltaf hluti af honum með- an hann lifði sjálfur. Þrátt fyrir þessar miklu annir við vinnu, félagsmál og heimilishald nutu þau Geiri og Hulda þess að skemmta sér og vera til. Þau vora hrókar alls fagnaðar og sannkallað Birting afmælis- og minningargreina MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi. Um hvern látinn einstakling bfrtist formáli, ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða Ijóð tak- markast við eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skímamöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins era birtar grein- ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar era birtar afmælisfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra. Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent- uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali era nefndar DOS-textaskrár. Þá era ritvinnslukerfin Word og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu. FRIÐGEIR STEINGRÍMSSON glæsipar hvar sem þau fóra. Þau bára gæfu til að vera samhent í lífi og leik alla tíð. Það var honum því afar þungbært þegar hún féll frá langt um aldur fram. Auðvitað ^ lærðist honum eins og öðram að lifa við þessar breyttu aðstæður en ekkert var sem fyrr. Með trega yf- irgaf hann sína kæra heimabyggð nokkrum áram seinna og bjó sig undir að hefja nýtt líf á efri áram. Hann settist í helgan stein og ætl- aði sér að leggjast í ferðalög og sinna öðram hugðarefnum sem höfðu setið á hakanum meðan allt var á blússi hér áður fyrr. Þessi draumur rættist aldrei. Heilsan brást og nú fóra í hönd ár og dagar þrotlausrar baráttu við veikindi og hrörnun. Fyrst var« markmiðið það að komast aftur í fyrra horf, síðan að halda í horfínu, svo að andæfa, þá að þrauka. Loks varð ekki horft framhjá því að bar- áttan var vonlaus, það hafði engan tilgang að setja sér markmið, eng- an tilgang að berjast. Þannig hraktist hann úr hverju víginu eftir annað. Þannig beygðu sjúkdómarn- ir og ellin þennan stolta mann uns hann varð upp á aðra kominn með alla hluti. Þetta var honum þung- bært og líka okkm- sem stóðum honum nær og okkur fannst sem hann hefði til annars unnið. Sjálfur efaðist hann aldrei um að sá sem öllu ræður sæi fyrir þessu sem öðra vel og réttlátlega. Þó fannst, honum til einskis lifað þegar hann^ hafði gefið upp alla von um að geta bætt sig og þráði ekkert heitar en fá að deyja. „Kóngur vill sigla en byr hlýtur ráða.“ Hvort sem menn eru kóngar eða keisarar verða þeir að bíða byrjar. Þessi langa bið reyndi mjög á Friðgeir og nú þegar hann hefur loksins fengið vind í seglin kveðja ástvinir hans og margir aðrir með söknuði og trega en þó með létti þennan góða dreng. Eftir standa ljúfar minningar og þakklæti fyrii-< ævilanga umhyggju og ástúð. Orn Erlendsson. Erfisdrykkjur P E R L A N Sími 562 0200 ^ 1111ITTTTTTI ranfr Varanleg minning er meitluö ístein. IIS. HELGASONHF 8 STEINSMIÐJfl Skemmuvegi 48, 200 Kóp. Sími: 557-6677 Fax: 557-8410 Netfang: sh.stone@vortex.is
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.