Morgunblaðið - 21.06.2000, Qupperneq 43

Morgunblaðið - 21.06.2000, Qupperneq 43
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR MIÐVIKUDAGUR 21. JÚNÍ 2000 43 og með þeim hætti sem honum einum var lagið. Oft fór hann utan alfara- leiða en oft náði hann undraverðum árangri með staðfestu sinni og sann- færingarkrafti. Ljóst var að fáir léku þær listir í sölumennsku sem Ottó lék þegar honum tókst bezt upp. Mér er ofarlega í huga sú um- hyggja sem Ottó bar fyrir mönnum og málefnum og ákafi eldhugans við að láta gott af sér leiða. Hann bar umhyggju fyrir starfsfólki sínu og reyndi að leysa hvers manns vanda. Hann var virkur í mannúðarmálum, kirkjumálum og líknarmálum og er ósérhlífni hans við brugðið. Starfs- fólki sínu stjómaði hann af festu en jafnframt með sanngimi. Hann var kröfuharður en ekki síður við sjálfan sig en aðra. Hann var góður hlust- andi en jafnframt tillögugóður og úr- ræðagóður. Ottó verður seint fullþakkaður hlutur hans við að gera íslenzkuna að fullgildu tölvumáli með öllum bók- stöfum tungumálsins til jafns við aðr- ar þjóðtungur nágrannaríkja í Evrópu. Þar naut sín vinafesta og sannfæringarkraftur sem og djúp- stæð virðing fyrir öllu sem íslenzkt var, ekki sízt þjóðtungunni. Fáir hefðu leikið eftir að þoka málum áfram við þýðingarmikla aðila er- lendis sem um þessi mál fjölluðu. Is- lenzk þjóð stendur í þakkarskuld við Ottó fyrir afrek hans á þessu sviði. En ég mun geyma í brjósti mér þakklæti fyrir einstök kynni við öðlinginn með gullhjartað sem leið- beindi mér af reynslu sinni á fyrstu spomm mínum um völundarhús við- skiptalífsins. Sverrir Ólafsson. Það er skoðun margra sem ekki þekkja til kirkjustarfs að milli stór- hátíða séu kirkjur auðar og tómar. Raunin er önnur. Flestar kirkjur eru fullar af lífi og starfi frá morgni til kvölds. Prestarnir eru leiðtogar safn- aðarstarfsins en með þeim starfar fjöldi einstaklinga sem leggja fram mikla vinnu og gera öflugt safnaðar- starf mögulegt. Þegar sá er þetta ritar var fyrst kosinn í sóknamefnd Bústaðakirkju árið 1989 voru breytingar í sóknar- nefndinni. Síðustu meðlimir sóknar- nefndarinnar sem stóðu að þróun safnaðarstarfsins í upphafi og bygg- ingu kirkjunnar voru að draga sig í hlé og nýtt fólk að koma í staðinn. Eg hafði heyrt talað um hinn samstæða hóp Bústaðakirkjufólksins sem stóð að safnaðarstarfinu í upphafi. Eg fann strax fyrir afar sterkum tengsl- um þessa fólks þótt ekki væri það lengur leiðandi í kirkjustarfinu. Ég gerði mér grein fyrir mikilvægi stuðningsliðs fyrir kraftmikið kirkju- legt starf, liðssveit sem lætur ekki mikið yfir sér út á við en er ein af for- sendum öflugs kirkjustarfs. Það var lán Bústaðasóknar hve gott og áhugasamt fólk valdist þar til forystu í upphafi, sóknarpresturinn, sóknar- nefndarfólk, starfsfólk og afar öflugt kvenfélag. Að starfi þessa fólks býr sóknin nú og mun gera um ókomin ár. Einn þessara kröftugu forystu- manna Bústaðasóknar var Ottó A. Michelsen. Ottó og Gyða settust að í Bústaðahverfi ásamt börnum sínum árið 1960 og var Ottó kosinn í sóknar- nefnd árið 1964. Hann sat í sóknar- nefnd til ársins 1989 og var formaður byggingamefndar kirkjunnar frá ár- inu 1964 til 1977. Hann var formaður sóknamefndar tvö síðustu árin sem hann sat í sóknarnefndinni. Ottó gegndi einnig ýmsum trúnaðarstörf- um fyrir þjóðkirkjuna. Hann var kirkjuþingsmaður og varamaður í kirkjuráði. Bygging Bústaðakirkju vai- þrek- virki á sínum tíma. Byggingin var reist á fimm áram. Margir lögðu hönd á plóginn í því mikla verki en ég held að á engan sé hallað þótt sagt sé að sú framkvæmd hafi mest mætt á Ottó sem lagði á sig mildð og óeig- ingjam starf í góðu samstarfi við byggingameistarann Davíð Jensson. Það sannaðist á Ottó sem oft er sagt að í félagsstörfum sé best að leita til þeirra sem mest hafa að gera. Ottó gaf sér tíma til þessara starfa frá afar annasömu starfi í eigin atvinnu- rekstri. Atorkusemi hans og áhugi var mikill. Sögur ganga enn um ham- arshöggin á kvöldin þegar Ottó var að naglhreinsa og skafa timbrið í kirkjubyggingunni. Sjálfur sagðist hann hafa verið farinn að þeklqa aft- ur sömu spýturnar svo oft hefði hann hreinsað þær. Ottó ræddi við mig um hinn mikla þátt kvenfélagsins í fjár- öflun fyrir kirkjuna: Öll kaffikvöldin, félagsvistimar og safnanimar sem kvenfélagið stóð fyrir. Hann ræddi um þann mikla samhug sem ríkti meðal fólksins um kirkjubygging- una. Fjármögnun var eklri auðveld. Sjálfur stóð hann fyrir umdeildum fjáröflunaraðferðum sem skiluðu góðum árangri. Ottó var stöðugt að velta fyrir sér byggingarefni og inn- anstokksmunum. Oft hringdi hann í Helga Hjálmsson arkitekt kirkjunn- ar og fékk hann með sér til þess að skoða eitthvað sem nota mætti við kirkjubygginguna eða síðar við frá- gang hennar. Kirkjubyggingin var reist af mikilli framsýni. Hún var byggð það stór að neðri hæð hennar hefur verið leigð út og aflað kirkjunni tekna. Þetta húsnæði verður síðar hægt að taka í notkun fyrir kirkju- starfið. Nábýli Ottós við Bústaðakirkju í Litlagerði hefur án efa tengt hann enn fastari böndum við kirkjuna. Bústaðakirkja var honum kær. Hann hafði mikinn metnað fyrir hönd Irirkjunnar og hann var stöðugt til- búinn að taka sjálfur til höndum. Ég man eftir Ottó á sunnudagsmorgni að sópa stéttina fyrir framan kirkjuna. Ég heyrði þá sögu að sum bömin í bamamessum á sunnudög- um héldu að Ottó væri annar prestur við kirkjuna. Persónulega er ég Ottó þakklátur fyrir að hafa komið mér í safnaðar- starf Bústaðakirkju en af því starfi hef ég haft mikla ánægju. Þegar hann var að draga sig í hlé spurði hann mig hvort ég hefði áhuga á því að setjast í sóknarnefnd. Meðan ég var formaður sóknarnefndar Bú- staðakirkju var ýmislegt sem ég bar undir Ottó. Til hans var gott að leita. Ræddum við þá gjarnan í leiðinni málefni íslensku kirkjunnar og Bú- staðakirkju. Ottó hafði ákveðnar skoðanir á þróun og sjálfstæði kirkj- unnar. Við sem vinnum við safnaðarstarf Bústaðakirkju þökkum hið mikla og óeigingjarna starf Ottós í þágu kirkjunnar okkar. Persónulega þakka ég góð kynni og það veganesti sem Ottó gaf mér til míns kirkjulega starfs. Við aðstandendur Bústaða- kirkju og Elín eiginkona mín sendum Gyðu og fjölskyldu hennar okkar innilegustu samúðarkveðjur og biðj- um góðan Guð um að styrkja þau á þessari erfiðu stundu. Fyrir hönd sóknarprests, sóknar- nefndar og starfsfólks Bústaða- kirkju, Þráinn Þorvaldsson. Látinn er í Reykjavík einn af framkvöðlum í íslensku upplýsinga- þjóðfélagi og mikill velgjörðarmaður minn. Ottó var einn af þeim sem tók virk- an þátt í að fá fyrstu tölvuna til lands- ins, sem sett var upp hjá Háskóla ís- lands árið 1964. Tölvan var af gerðinni IBM 1620, en Ottó var for- stjóri IBM á íslandi. Byrjað var að kenna forritun sem skyldufag í verk- fræðideild Háskóla Islands. Þama vora íslendingar mjög snemma á ferðinni að hefja kennslu í forritun. Einnig var IBM á Islandi með öfluga kennslu í tölvumálum fyrir starfs- menn fyrirtækja og jók það tölvulæsi Islendinga til muna. Áhugi minn á tölvum var vakinn á þriðja ári í menntaskóla þegar vinur minn benti mér á greinar um tölvur í erlendu tímariti og sagði mér frá IBM á íslandi og Ottó A. Michaelsen. Ég afréð að fara á fund Ottós sumar- ið 1969 og biðja hann um að leyfa mér að fara á tölvunámskeið. Eftir stutt spjall horfði Ottó dágóða stund á þennan menntaskólapilt og sagði síð- an: „Þú mátt fara á námskeið hjá okkur, þú borgar ekkert ef þú stend- ur þig vel, en borgar eitt þúsund krónm- ef þú stendur þig illa.“ Ég slapp við að borga þúsundkallinn og var ráðinn sem forritari næsta sum- ar, eftir að ég hafði lokið stúdents- prófi frá Menntaskólanum á Akur- eyri. Ég vann síðan hjá Ottó í öllum sumarfríum á meðan ég var í há- skólanámi í Bandaríkjunum. Ekki er ég í nokkram vafa að meðmælabréf frá Ottó réð því að IBM World-Trade styrkti mig síðar til doktorsnáms í tölvunarfræðum. Ottó var framsýnn maður og án hans væram við Islendingar líklega ekki komnir eins langt inn í upplýs- ingaþjóðfélagið og við eram í raun. Gyðu, eiginkonu hans og fjölskyldu sendi ég samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Ottós A. Michelsen, sem kom miklu í verk á sínu æviskeiði. Jóhann Pétur Malmquist. Ottó A. Michelsen er í dag kvadd- ur af samferðarmönnum sínum. Við, sem áram saman áttum stundir með honum snemma á morgnana í sund- laugunum í Laugardal, söknum mik- ils höfðingja úr hópi okkar. Áratug- um saman stóð Ottó við útidyr sundlauganna áður en opnað var og ræddi af léttleika við sundfélaga sína um málefni dagsins. Blönduðust þá oft inn i umræðuna fyndnar athuga- semdir frá honum því hann sá fljótt spaugilegar hliðar á dægurmálunum sem þá og þá vora á döfinni. Síðustu árin átti hann ekki heimangengt vegna sjúkleika. Slíkum manni sem Ottó Michelsen gleymir maður seint. Ævisaga Ottós var skrifuð og gef- in út 1997. Einkennisorð hennar var „Með seiglunni hefst það“. Þar er lýst framkvæmdamanninum sem þorði að takast á við lífið og sagt frá hvemig hann náði fram áformum sínum með dugnaði, framsýni og sönnum baráttuvilja. Ottó lagði mörgum góðum málum lið. Þannig var hann stuðningsmaður líknarfé- laga og mikill framkvöðull aðbygg- ingu Bústaðakirkju. Vann hann þar að byggingunni með elju og um- hyggju og hlífði sér ekki við nein verk hvort sem þau vora erfiði við verklegar framkvæmdir, svo sem hvers konar hreinsun á verksvæðinu, eða í skipulagsmálum. Einnig var hann fulltrúi sóknarnefndar í nefnd- um og ráðum og sömuleiðis fulltrúi safnaðarins á kirkjuþingum. Hann var einstaklega ljúfur við- móts skyldum og óskyldum þegar til hans var leitað og gaf góð ráð til úr- lausnar þegar svo bar undir. Það fékk ég sem þetta rita oftar en einu sinni að reyna. Það einkenndi líka Ottó að hann vildi gleðja vini sína og leyfði öðrum að taka þátt í því með sér, t.d. ef einhver úr hópnum átt af- mæli sem stóð á tug þá skyldi kveðja frá okkur koma til þess sama. Eins var það ef fastagestir komu ekki í laugarnar um tíma þá var grennslast eftir hvort um veikindi væri að ræða eða annað sem skýrði forföllin. Það var gott að vera í nærvera Ottós og svo var það líka í þessum hópi sundfélaga hans. Hann var létt- ur í fasi og umhyggjusamur, snyrti- menni var hann svo af bar og vildi hafa allt í röð og reglu. Það fundu all- ir sem kynntust honum að þar fór maður sem var til forystu fallinn en forysta hans einkenndist af prúð- mennsku en ekki stjómsemi. Um leið og við sendum fjölskyldu Ottós samúðarkveðjur hyllum við minningu hans. Hann var í öllu lífi sínu sjálfum sér, fjölskyldu sinni og þjóðinni til sóma. Hvíli hann í friði. F.h. sundfélaga, Sigursteinn Hersveinsson. Miklu máli skiptir sú leiðsögn sem ungur maður fær frá yfirmanni sín- um í upphafi starfsferils. Ég tel það hafa verið mikla gæfu að hafa fengið Ottó A. Michelsen sem leiðtoga á þessu skeiði í mínu lífi. Rétt fyrir 1950 tók hann að sér viðhald á skýrsluvélasamstæðu frá IBM, sem Hagstofan hafði tekið á leigu. Hann öðlaðist snemma óbilandi trú á því að vélræn gagnavinnsla ætti erindi inn í íslenskt atvinnulíf. Ævistarf hans var allt mótað af þeirri hugsjón og aldrei varð honum kjarks vant eða hug- myndaflugs til að koma henni í fram- kvæmd. Hann var að öllum öðram ólöstuðum framherji upplýsingabylt- ingarinnar á Islandi, löngu áður en það hugtak fékk merkingu í málinu. Ottó var aldrei í vafa um forgangs- röð hlutanna. Að frátalinni hugsjón- inni fyrrnefndu var það ávallt efst á blaði að viðskiptavinurinn, hver sem hann var, skyldi fá þá þjónustu sem best var unnt að veita. Til að svo gæti orðið varð hann að velja sér sam- starfsmenn af kostgæfni og gera þannig við þá bæði í menntun, starfs- umhverfi og öðram kjöram að þeir yndu sér vel. Þetta kom næst í for- gangsröðinni. Ottó fór nokkuð eftir tilfinningu sinni er hann valdi úr hópi umsækjenda. Virðist það hafa gefist honum vel því að svo mikið er víst að stór hópur góðra manna og kvenna hefur átt með honum langt samstarf. Eigin hag setti hann á stundum neð- ar í röðina en hollt var. Haustið 1959 var auglýst eftir starfsmanni til að vinna við viðgerðir á skýrsluvélum frá IBM. Um þær mundir var undirritaður í BA-námi við Háskóla íslands. Þetta var fyrir daga námslána. Stækkandi fjöl- skylda var farin að finna fyrir lífsbar- áttunni. Ég hafði auk þess brennandi áhuga á hvers konar vélum og ekki síst á rafeindatækni, sem að vísu fór ekki mikið fyrir í skýrsluvélum þess- ara daga. Alla vega var skrifuð um- sókn og afhent á Laugaveg 11. Umsækjendur vora látnir ganga undir staðlað próf frá IBM og leysti ég það með ágætum. En þegar farið var að ganga eftir svöram komu vöfl- ur á Ottó og ráðgjafa hans. Áður höfðu verið ráðnir til þessara starfa menn með bréf upp á véltækni- eða rafmagnsgreinar. Öraggara þótti víst að ráða mann sem kynni eitthvað til handanna en reynslulausan grænjaxl þótt hann hefði sýnt fram á nokkurt bókvit. Ég þurfti satt að segja að leggja veralega hart að mér til að sannfæra þá félaga um að vit væri í þvi að ráða mig. Nú fullyrði ég að hvoragur okkar Ottós hafi nokk- um tímann séð eftir því hvernig fór. Samstarf okkar á vettvangi IBM stóð í tuttugu og tvö ár, allt þai- til hann lét af störfum hjá IBM. Áhugamál Ottós A. Michelsens voru mörg. Hvar sem hann beitti sér þótti muna um framlag hans og þyk- ist ég viss um að aðrir muni fjalla þar um itarlegar en mér er fært. Ég ætla aðeins að drepa á tvennt. Hann lagði Skýrslutæknifélagi íslands lið með margvíslegum hætti og var í mörg ár heiðursfélagi þess. Þá var hann ein- lægur áhugamaður um íslenskt mál og stuðningsmaður allrar viðleitni til að íslenskan færi ekki halloka í heimi upplýsingatækninnar en barátta fyr- ir stöðu hennar þar hefur staðið allt frá því að fyrstu gagnavinnsluvélarn- ar komu til landsins. Bai'áttan stend- ur enn og þarf sannarlega á að halda liðsmönnum af því tagi sem Ottó var. Á kveðjustundu vil ég þakka Ottó A. Michelsen fyrir samfylgdina og það sem hann gaf mér í veganesti. Gyðu og fjölskyldunni votta ég innilega samúð mína og konu minn- ar. Jóhann Gunnarsson. Árið er 1962. Nemendur í 4.bekk VÍ koma í skólann um miðjan sept- ember til að sækja hálfsmánaðar námskeið áður en skólaárið byrjar íyrir alvöra. Markmiðið með nám- skeiðinu er m.a. að gefa okkur nem- endum innsýn í það nýjasta sem tæknin hefur upp á að bjóða í það skiptið. Einstaklega ánægjulegt námskeið þar sem tveir einstakling- ar sem kynnendur standa upp úr vegna skemmtilegrar framkomu og góðrar þekkingar á tæknisviði sínu. Annar þeirra var Ottó A. Michelsen. Sex áram síðar er ég kenndi við hinn ágæta skóla Hagaskóla fékk ég Ottó til að koma í heimsókn í einn af bekkjum mínum til að segja frá undraveröldinni „tölvur". Þó að ég væri nemandi á lokaáfanga í við- skiptafræði við H.í. hafði ég ekki- nokkra hugmynd um tölvur né gerði mér minnstu hugmynd um möguleg áhrif þeirra á framtíð okkar. Ég sem og nemendumir hrifumst af eldmóði Ottós og frásagnargleði þar sem nútíð og næsta framtíð tölvutækninnar var útskýrð á lifandi og áhrifaríkan hátt. Það var því nokkuð auðveld ákvörðun af minni hálfu að taka boði Ottós um starf hjá IBM á íslandi að loknu háskólanámi mínu. Það var góður skóli að vera undir handleiðslu Ottós. Hann átti auðvelt með að hrífa mann með sér er hann ræddi mögdfe- leika tölvutækninnar. Hann þekkti „alla“ og átti auðvelt með að opna ýmis ómetanleg sambönd vegna trausts manna á persónunni Ottó A. Michelsen. Og það var vart sá hlutur sem hann vildi ekki gera fyrir þjóð sína. Hvað tölvutæknina varðar stendur upp úr framtak hans og Jóhanns Gunnarssonar, yfirmanns tæknisviðs fyrirtækisins á þeim tíma, að tryggja að íslenska stafrófið yrði hluti af al- heimsstafrófi tölvutækninnar þar sem lönd miklu fjölmennari en við komust ekki inn með sitt stafróf. Það er ekki ofsögum sagt að segja að Ottó hafi verið faðir tölvutækninn- ar á Islandi. Hann átti stærstan þátt ^_ að innleiða hana hérlendis og lét einskis ófreistað við að tryggja IBM á íslandi viðunandi stöðu innan stór- fyrirtækisins IBM sem íslenskir við- skiptavinir nutu síðan góðs af. Nafn hans var þekkt af lykilmönnum þess fyrirtækis og þar dáðust menn að baráttu hans fyrir jafnrétti IBM á Islandi með tilliti til hinna Norður- landanna. Það var mikil lífsreynsla að starfa með Ottó og hafði hann mikil áhrif á framtíðarsýn ungs viðskiptafræð- ings sem hóf störf hjá honum sumar< ið 1969. Við hjónin sendum hans ágætu konu Gyðu sem og þeirra stóra fjölskyldu okkar innilegustu samúð- arkveðjur. Minningin um Ottó mun ávallt vera með okkur. Gunnar M. Hansson. Vorið 1962 fór ég á fund Ottós og spurði hvort hann gæti útvegað mér vinnu. Ottó sat á milli Jóns Óttars Ólafs- SJÁNÆSTU SÍÐU om t v/ F’ossvogskirkjugorð j Símii 554 0500 Sérfræðingar í blómaskreytingum við öll tækifæri I blómaverkstæði 1 IMlNNATr Skólavörðustíg 1 2, á horni Bergstaðastrætis, sími 551 9090. Legsteinar Vönduð íslensk frumleiðsla Fáið sendan myndalista MOSAIK Marmari Granít Blágrýti Gahbró Líparít Hamarshöfði 4, HOReykjavík sími: 587 1960, fax: 587 1986
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.