Morgunblaðið - 27.08.2000, Side 36

36 SUNNUDAGUR 27. ÁGÚST 2000
MORGUNB L AÐIÐ
SKOÐUN
SLEIPNISVERKFALL
OG LEIGUBIFREIÐAR
ÞAÐ fór áreiðanlega
ekki framhjá mörgum
landsmönnum, að
verkfall var hjá
Sleipni, stéttarfélagi
bifreiðastjóra er aka
hóp- og áætlunarbif-
reiðum, og því fárviðri
í fréttaflutningi er á
brast vegna aksturs
leigubifreiðastjóra á
Suðumesjum, frá
Flugstöð Leifs Eiríks-
sonar.
Sleipnismenn voru
að áliti ótrúlega
margra, algjörlega óal-
andi og óferjandi
vegna tilraunar sinnar
að fá mannsæmandi laun fyrir
vinnu sína, t.d. heimtaði Jóhann
Kristinsson bráðabirgðalög vegna
þess að hann ætlaði á Þingvöll
ásamt fjölskyldunni, taldi Sleipnis-
menn haldna „þvergirðingshætti og
ósanngirni". Sigurjón skrifar sama
dag í DV og segir þá „vissulega
óprúttna bílstjóra". Hafi þessir
tveir menn einhvemtíma verið
venjulegir launþegar ættu þeir að
hugsa örlítið áður en fleiprið er sett
fyrir almenningssjónir. Ekki era
allir eins skyni skroppnir og þessir
tveir, þó annar þeirra telji sig tala
fyrir munn margra íslendinga.
Nokkram er hafa látið í sér heyra
finnst vera ótrúleg harka í peninga-
gæsluliðinu gagnvart verkafólki
sínu í þessu tilfelli.
Það er ótrúlegt hvað
margir íslendingar
era orðnir dómharðir í
garð þeirra sem era að
reyna að rétta hlut
sinn í launamálum og
leggjast á sveif með
peningaaðlinum, sem
er búinn að koma sér
upp víkingasveit sem
nefnir sig Samtök at-
vinnulífsins og krefst
þess að semja fyrir
fyrirtæki vítt og breitt
um landið.
Að mínu áliti ættu
bifreiðastjórar er aka
hóp- og áætlunarbif-
reiðum ekki að vera í neinum vafa í
hvaða stéttarfélagi þeir ættu allir
að vera. Allt tal rútueigenda um fé-
lagafrelsi er ákaflega glært og dul-
búin hótun til bifreiðastjóra sinna
að vera ekki í stéttarfélagi, allavega
ekki í sérstöku stéttarfélagi bifreið-
astjóra eins og t.d. Sleipni, mesta
lagi í einhverju verkalýðsfélagi, og
þá í sem flestum, þá er samstaðan
minni og hægt að etja þeim saman
og tukta þá til eftir eigin höfði. Ef
rútufélög telja sig hafa tapað tug-
um eða hundraðum milljóna króna
á ekki lengri tíma en þetta verkfall
stóð, hljóta þau að geta greitt þau
laun sem styrinn stóð um er verk-
fallinu var aflýst (117 þús.). Ég
sammála Maríusi Sveinssyni (Morg-
Allt tal rútueigenda um
félagafrelsi, segír
Magnús Jóhannsson,
er ákaflega glært, og
dulbúin hótun til bif-
reiðastjóra sinna um að
vera ekki í stéttarfélagi.
unbl. 8. júlí sl.) um að Ari Edvalds
hlýtur að vera orðinn þessum rútu-
félögum ansi dýr, með þeirri hörku
sem hann í nafni Samtaka atvinnu-
lífsins sýnir viðsemjendum sínum,
því ef þau tapa þessum upphæðum
sem sagt er hljóta þau að vaða í
peningum. Fréttatilkynning Sam-
taka ferðaþjónustunar í DV 29. júlí
sl. er af sömu rótum rannin, sem sé
að sýna fram á skaðsemi bifreiðast-
jóra stéttarfélagsins Sleipnis og að
rútufélög ættu að hafa sem minnst
saman við þá að sælda. Ef bif-
reiðastjórar á hóp- og áætlunar-
bifreiðum fara ekki að taka sig
saman í andlitinu og byggja sig upp
í einu sterku stéttarfélagi, eins og
t.d. Sleipni, geta þeir blásið af í
framtíðinni að fá mannsæmandi
laun fyrir akstur sinn, því rútueig-
endur hugsa þeim áreiðanlega þegj-
andi þörfina og þá í gegnum „vík-
ingasveitina“. Ef bifreiðastjórar
Magnús
Jóhannsson
bera ekki gæfu til að sameinast um
sín mál, verður þetta verkfall síð-
asta verkfall sögunnar og þá verður
nú kátt í búðum peningapunganna.
Þá er komið að fréttaflutnings-
fárviðrinu vegna aksturs leigubif-
reiða á Suðumesjum frá Flugstöð
Leifs Eiríkssonar, en það byrjaði er
ensk hjón er gistu á hótel Skjald-
breið í Reykjavík, komu því á fram-
færi við blaðamann DV 10. júh sl.
að þau töldu sig hafa greitt ásamt
þremur öðram farþegum er tóku
leigubifreið frá flugstöðinni, tuttugu
þúsund krónur fyrir hvert sæti sem
er eitt hundrað þúsund krónur fyrir
túrinn. þegar einn félagi minn í bif-
reiðastjórafélaginu Andvari, sem er
félag leigubifreiðastjóra í Reykja-
vík, fór á stúfana og fór að ganga
frekar á þessi hjón kom í ljós að
þau höfðu ekki keypt íslenska pen-
inga er þau komu til landsins, og
vora þar af leiðandi ekki með nein-
ar fjöratíu þúsund krónur til að
greiða fyrir leigubifreið. Þau höfðu
greitt tuttugu ensk pund fyrir hvert
sæti sem er rétt rúmar tvö þúsund
krónur sem var rétt gjald. En hvar
fengu hjónin það í höfuðið áð hér
væri um glæpsamlega gjaldtöku að
ræða og hver kom þeim í samband
við blaðamann DV sem kom „frétt-
inni“ á framfæri sem allra fyrst án
þess að hafa neinar áhyggjur af
sannleiksgildinu,og sá sem gekk frá
„fréttinni“ reyndi í tvígang að koma
sökinni á akveðinn mann á stöðinni
hjá mér?
Það liggur einna beinast við að
ferðafólk leiti eða fái upplýsingar á
því hóteli sem það verslar við.
Allavega spyi’ sá sem ekki veit.
„Frétt“ þessi var svo borin til baka,
daginn eftir í DV, af hjónum þess-
um er þau gerðu sér grein fyrir
„mistökunum" og era þau menn að
meira fyrir vikið.
Þessi „frétt“ var svo gripin á lofti
af fjölmiðlum umhugsunarlaust og
án allra tilrauna til að kanna sann-
leiksgildið. Erna Hauksdóttir,
framkvæmdastjóri Samtaka ferða-
þjónustunnar, lýsti því í fréttum
RÚV 10. júlí sl. að hún hefði upp-
lýsingar um að leigubifreiðastjórar
hafi rukkað ferðamenn um þrjátíu
þúsund krónur fyrir sætið frá
Leifsstöð og hún játti því, er hún
var spurð hvort hér væri um skipu-
lagða glæpastarfssemi að ræða.
Hún hefir ekki fengist til að upp-
lýsa á hvaða stað þessir rændu
ferðamenn gistu, og ekki séð
ástæðu til að reyna að koma lögum
yfir þrjótinn, ekki heldur að bera
fréttina til baka, í ljósi dauðdaga
fyrri fréttar, en aftur á móti upp-
lýsir hún að hún hafi komið upp-
lýsingum til sinna aðila um þessa
okurstarfssemi. Erna hlýtur að
gera sér grein fyrir að svona upp-
ýsingar, þó ósannar séu, eyðileggja
í mörg ár út frá sér en ef til vill er
það einmitt tilgangurinn. Við leigu-
bifreiðastjórar virðumst ekki vera
vinsælir hjá Ernu hvorki nú né
þegar hún var framkvæmdastjóri
gisti- og veitingahússeigenda. Það
að Erna neitaði að veita upplýsing-
ar er gátu upplýst málið sýnir að
hún telur sig þurfa að sverta leigu-
bifreiðastéttina, með upplognum
sögum um alveg óheyrilegt okur,
athæfi sem hún verður að sjálf-
sögðu ekki látin komast upp með.
Svona kúnstum í gjaldtöku dytti
engum leigubifreiðastjóra á Suður-
nesjum að reyna, það er varla að
þeir þori að setja upp rétt gjald og
nota gjaldmæla bifreiða sinna, sem
við eram þó skyldugir að nota, sam-
anber bréf írá samgönguráðuneyt-
inu 11. júlí sl. Mælagjald á milli
flugstövar og miðbæjar Reykjavík-
ur er kr. 8.000 fyrir 1 til 4 farþega
og 9.600 fyrir 5 til 8 farþega.
Ástæðan fyrir þessum ótta er sú að
stöðvarstjórar stöðvanna á Reykja-
víkursvæðinu hafa tekið sig saman
um tilboðsverð uppá kr. 6.200 og
7.900 og hafa þar með stillt okkur
„Ber höfuð og herðar yfír
Sigurður Már Helgason (210 sm) yfir sig ánægður með
Sigurður Már Helgason umsjónarmaður smíðavalla ÍTR er 21 Osmað hæð.
Það var því ekki hlaupið að því fyrir hann að finna jeppa sem fullnægði þörf
hans fyrir gæði, verð - og rými! Það var ekki fyrr en árið 1996 að leitinni
lauk. Þá kynntist hann KIA Sportage. Að sjálfsögðu kom ekki önnur
tegund til greina þegar hann ákvað að skipta yfir í nýjan nú í sumar.
Á smíðavöllunum læra menn að sníða sér stakk eftir vexti.
KIA Sportage er aivöru jsppi með háu og lágu drifi og LSD læsingu
á afturdrifi. KIA Sportage er byggður á öflugri grind og 2000cc 4 cyl.
vélin tryggir 128 hestöfl. Nú fæst hann á verði sem fáir leika eftir með
jeppa í þessum gæðaflokki. Fæst einnig 5 dyra Wagon og sjálfskiptur.
Komdu við hjá okkur í KIA ÍSLANDI að Flatahrauni 31
og mátaðu KIA Sportage við þig og fjölskylduna.
Siguröur Már Helgason:
„Þeim sem eru að leita að liprum, traustum og rúmgóðum jeppa
bendi ég hiklaust á KIA Sportage. Hann ber að mínu mati
höfuð og herðar yfir jeppa í þessum verðflokki."
KIA Sportage kostar nú aðeins
Sjálfskiptur 1.875.000
i W Æt
% kt
KIA ISLAND
FLATAHRAUNI 31 • HAFNARFIRÐI
SÍMI 555 6025
www.kia.is