Morgunblaðið - 11.10.2000, Side 50

^SO MIÐVIKUDAGUR 11. OKTÓBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ERLA
ÁRNADÓTTIR
+ Erla Árnaddttir
fæddist í Vík,
Staðarhreppi í
Skagafirði 6. desem-
ber 1921. Hún lést á
Landakotsspítala 28.
september síðastlið-
inn og fór útfór
hennar fram frá
Fossvogskirkju 6.
október.
Elsku amma mín.
Ég veit ekki hvar ég
á að byrja á því að lýsa
því hve mikið mér þótti
vænt um þig, þykir
reyndar enn, og hve mikil áhrif þú
hafðir á mig. Ég á eftir að sakna þín
óendanlega mikið. Þrátt fyrir að ég
hafi hitt þig allt of sjaldan upp á síð-
kastið, vantar stóran part í líf mitt nú
þegar Jjú hefur yfirgefið þennan
heim. Eg gat alltaf leitað til þín, þú
varst umhyggjan og hlýjan ein, gjör-
samlega ógagnrýnin og fordómalaus
á allt bullið sem mér datt í hug að
ræða um við þig. Ég þekki fáar
manneskjur sem höfðu eins marga
góða kosti til að bera og þú amma,
alltaf varstu sönn, heiðarleg, blíð og
Wgóð. Aldrei sá ég þig í vondu skapi,
þú virtist hafa endalaust jafnaðargeð
sama hvað bjátaði á hjá
þér. Ég er svo fegin að
Hulda mín hafi fengið
að kynnast þér, því að
konu eins og þig mun
hún seint hitta aftur.
Ég man þegar ég var
lítil og lagði það í vana
minn að koma til þín
með fallega steina sem
ég fann og gaf þér. Þá
sýndirðu mér steina-
safnið þitt og alltaf
hlustaði ég jafn áhuga-
söm á þann fróðleik
sem þú hafðir um þá.
Mér fannst það æðis-
legt og til marks um það hélt ég
áfram að færa þér steina til 21 árs
aldurs, þegar ég gaf þér steina úr
Miðjarðarhafinu, ég hefði líklega
haldið því áfram ef þú værir hér enn,
amma mín.
Manstu þegar ég gisti stundum
hjá þér á Melabrautinni? Ég man
það eins og gerst hafi í gær, hvernig
þú straukst mér blíðlega um höfuðið
og raulaðir fyrir mig vögguljóð - þá
leið mér vel. Svo einhverjum árum
seinna þegar ég flutti á Nesið þá
gekk ég mikið í nágrenni við þig, í og
úr skóla og fimleikum á hverjum
degi. Oftar en ekki sá ég þig álengd-
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GRÓA J. JAKOBSDÓTTIR
frá Vatnagarði,
Eyrarbakka,
lést á dvalarheimilinu Ljósheimum á Selfossi
mánudaginn 9. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
ar og ætlaði að heilsa upp á þig, en
það var hægara sagt en gert að ná
þér þar sem þú þrammaðir í sund, ég
þurfti að hafa mig alla við til þess að
ná þér þrátt fyrir að vera rúmlega 50
árum yngri en þú og íþróttamann-
eskja í þokkabót - svo mikill var
krafturinn í þér.
Þú varst líka með eindæmum
skemmtileg og fyndin - manstu hvað
við Indriði grenjuðum úr hlátri af
frásögum þínum þegar við heimsótt-
um þig heim á Skólabrautina í vor?
Við gengum út, montin af því að eiga
svona skemmtilega og hressa ömmu
og ekki má gleyma því hvað þú varst
falleg og tignarleg allt til síðasta
dags. En amma mín, nú hefur þú
þrammað á betri stað og hefur það
vonandi gott. Afi Indriði og Hrafn
eru örugglega ánægðir að fá þig til
sínj ég myndi vera það.
Ég gleymi þér aldrei amma mín og
hlakka til að hitta þig aftur.
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Þín
Svala.
Nú hefur Erla frænka okkar kvatt
þetta líf og langar okkur að minnast
hennar í nokkrum orðum. í huga
okkar var hún einstök frænka sem
ávallt var til staðar þar sem hennar
var þörf. Frá því að við munum eftir
okkur var Erla frænka í dagsins önn
að sinna sínu fólki. Hún fann sér allt-
af tíma til að líta til, vitja um eða
hringja í þá sem voru henni kærir,
hvort sem þeir voru henni nákomnir
eða þeir sem hún skynjaði að þurftu
á henni að halda.
Glaðværð og hlýja fylgdi Erlu
hvert sem hún fór. Þegar við vorum
börn var Erla hluti af sumrinu, þá
kom hún norður í sveitina og dvaldi
þar meðal ættingja.
Eftir að við systurnar urðum full-
orðnar kynntumst við Erlu betur og
skynjuðum hvað hún hafði mikið að
gefa.
Þegar börnin okkar fæddust var
hún fyrst manna til að mæta á fæð-
ingardeildina og deila með okkur
gleðinni. í huga barna okkar og eig-
inmanna var hún líka einstök
frænka.
Þrátt fyrir erfiðleika og veikindi
sl. ár hélt Erla glaðværð sinni og
reisn og reyndi ætíð að sjá björtu
hliðarnar á tilverunni.
Við kveðjum Erlu með söknuði,
hún kenndi okkur margt. Við send-
um fjölskyldu hennar innilegar sam-
úðarkveðjur.
Arngunnur, Steinunn
og Ingibjörg.
Óþúyndislegaland
og hið sterka tryggðaband
við þitt líf og ótal undur,
eldfjöll jökla, hraun og sand.
Öll þín gæði gafstu mér
og gleðina að lifa hér.
Sælt mér finnst að ferðalokum
aðfáaðverahlutiafþér.
(Ómar Ragnarsson.)
Kæra Erla, nú er lífsvagninn þinn
kominn á leiðarenda og minningam-
ar hrannast upp. Ég minnist okkar
ógleymanlegu ferðalaga sumar eftir
sumar. Þið Indriði komuð á hverju
sumri norður í Skagafjörð, sem var
ykkur báðum svo kær, og þá fómm
við gjarnan í ferðalög. Undirbúning-
urinn byrjaði í Messuholti, að útbúa
nesti og annað sem til þurfti. Þegar
við voram ferðbúin setti Sigurþór
bílinn í gang og við ókum af stað, oft-
ast til fjalla. Þú kunnir svo sannar-
lega að meta leiðsögumanninn og bíl-
stjórann. Við vomm í ríki öræfanna,
þar sem fegurðin og kyrrðin er ólýs-
anleg, náttúmperlur íslands heill-
uðu okkur. Við vomm líkt og ein í
heiminum með fjöllin, jöklana, sand-
ana og bláan himininn og þessa dýrð
kunnum við svo vel að meta.
Kæra Erla, þú reyndist dætrum
Sigurþórs sönn frænka og fylgdist
vel með litlu börnunum þeirra og
gafst þeim hlýju og gleði.
Börn, tengdabörn, ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
Systir okkar og mágkona,
SÓLVEIG FINNBORG HELGADÓTTIR
frá Hnífsdal,
er látin.
Útför hefur farið fram.
Sigríður J. Helgadóttir,
Pálína Helgadóttir,
Tómás Helgason, Vigdís
Björnsdóttir.
+
Hjartkær móðir okkar,
JÓHANNA KRISTÍN HELGADÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, að kvöldi laugar-
dagsins 7. október.
Þóra, Kristín, Ásta, Þráinn
og Sigurjón Sigurðarbörn.
+
Ástkær eiginmaður, minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KRISTINN PÁLSSON
útgerðarmaður
frá Þingholti,
Vestmannaeyjum,
er lést miðvikudaginn 4. október, verður
jarðsunginn frá Landakirkju í Vestmannaeyjum
laugardaginn 14. október kl. 10.30.
Þóra Magnúsdóttir,
Magnús Kristinsson, Lóa Skarphéðinsdóttir,
Jóna Dóra Kristinsdóttir, Björgvin Þorsteinsson,
Bergur Páll Kristinsson, Hulda Karen Róbertsdóttir,
Birkir Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
HALLDOR
AÐALS TEINN
HALLDÓRSSON
+ Halldór Aðal-
steinn Halldórs-
son fæddist að
Bjargi, Neskaupstað,
16. janúar 1949.
Hann lést 30. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Seyðisfjarð-
arkirkju 7. október.
Hver minning dýrmæt
perla að liðnum lífsins
degi
hin ljúfu og góðu kynni
af
alhug þakka hér.
Knn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öilum sem fengu að
kynnastþér.
(Ingibj. Sig.)
Seyðisfjörður skartaði sínu feg-
ursta að morgni síðasta dagsins í
september.
Fjöllin böðuðu sig í spegilsléttum
firðinum og sólin skein. Síðdegis
þegar skipti um og
gerði hryssingslega
rigningu og napur
vindur blés um plássið
skynjuðu menn að vet-
ur var í nánd. Gott
sumar var á enda, nátt-
úran að leggjast í
dvala. í einu vetfangi
var líf Halldórs Aðal-
steins Halldórssonar
líka á enda, en hann
lést með sviplegum
hætti aðfaranótt 30.
september.
Við kynntumst Hall-
dóri, eða Lilla eins og hann var jafn-
an kallaður, þegar þau Jónborg hófu
sambúð fyrir rúmum áratug. Síð-
ustu árin hafa þau verið nágrannar
okkar og með okkur haldist mikil og
góð vinátta. Þeir sem kynntust Jón-
borgu og Halldóri tóku strax eftir
því hve einkar samhent þau vom í
öllu því sem þau tóku sér fyrir hend-
ur og hve vel þau áttu saman.
Mikill samgangur var á milli
heimila okkar og margt sem við
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi, sonur minn, bróðir okkar og
mágur,
PÉTUR J. KJERÚLF
lögfræðingur,
Faxatúni 28,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum, Fossvogi, sunnudaginn
8. október.
Hafdís Ágústsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn,
Guðlaug P. Kjerúlf,
systur hins látna og fjölskyldur.
Ég kveð þig, Erla, með þakklæti
og virðingu, það er mér dýrmætt að
eiga svo góðar minningar, sem ég á
um þig.
Við Sigurþór sendum fjölskyldu
Erlu okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð veri með ykkur öllum.
Fjóla B. Bárðdal, Messuholti.
Ein mesta gæfa í lífi mínu var þeg-
ar ég kynntist á áttunda áratugnum
því frábæra fólki sem var í matarfé-
laginu Gnægtum.
Gnægtir vora þá í Rúblunni, á
skrifstofu vinar míns og velgjörðar-
manns Sigurðar Baldurssonar
hæstaréttarlögmanns, Laugavegi
18. Þar kynntist ég Erlu, sem var rit-
ari og hægri hönd Sigurðar í mörg
ár.
Erla var ekki bara ritari og hægri
hönd Sigga Bald. - hún var félagi.
Hún var falleg, heilsteypt og yndis-
leg kona, sem gott var að vera ná-
lægt og ieita til. Hún var sannur vin-
ur vina sinna, hafði skemmtilega
frásagnargáfu, mjög minnug á menn
ög málefni, vel lesin og Ijóð kunni
hún fjölmörg utanbókar. Hún var
góðum gáfum gædd og varði málstað
þeirra sem minna máttu sín.
Gaman var að heyra hana segja
frá bemsku sinni - Skagafjörður og
systkini hennar áttu svo stóran sess í
hjarta hennar.
Við andlát Erlu er mér fyrst og
fremst í huga þakklæti fyrir vináttu,
hlýju, elsku og dásamlega brosið, -
fyrir allar samverastundirnar sem
við áttum. Þær minningar munu
ætíð færa mér gleði og trú á hið góða
í heimi hér.
Öllum þeim sem áttu Erlu að
sendi ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur, einkum einkadóttur henn-
ar, Önnu Siggu, sonum hennar,
tengdabörnum, barna- og barna-
börnum.
Blessuð sé minning Erlu Árna-
dóttur.
Kristín Jóna Halldórsdóttir.
gerðum í sameiningu. Þeir góðu
dagar sem við höfum átt með þeim
eru okkur dýrmætir.
Lilli var mikill vinur vina sinna og
ávallt boðinn og búinn að rétta
hjálparhönd. Sama var hvort hann
var beðinn um eitthvert smáviðvik,
eins og að líta á sláttuvél eða eitt-
hvað sem krafðist meiri fyrirhafnar
eins og að aka Ingu Hrefnu dóttur
okkar yfir Fjarðarheiðina í skólann
á Egilsstöðum þegar veður vora vá-
lynd. Honum þótti það ekki tiltök-
umál og leysti úr öllum vanda með
ánægju.
Lilli var mörgum mannkostum
búinn.
Hann var lífsglaður svo eftir var
tekið, gamansemi var einkennandi
fyrir hann og ávallt stutt í hláturinn.
Hann átti auðvelt með að hrífa sam-
ferðafólk sitt með sér með glaðværð
sinni. Lilli var vandaður og góður
maður, einstakt ljúfmenni eru orð
sem lýsa honum vel.
Nú þegar róið er á ný mið þökk-
um við af alhug að hafa átt hann að
vini og' fyrir þær góðu minningar
sem hann skilur eftir í huga okkar.
Minning hans lifir og hún hefur gert
okkur sem eftir lifum ríkari. Við
áfangaskil fylgir djúp þökk og virð-
ing.
Elsku Jónborg og fjölskylda, við
sendum ykkur öllum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur á þessum erf-
iðu tímum. Megi góður Guð styrkja
ykkur og styðja í sorg ykkar.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást
að hugir í gegnum dauðann sást.
Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur - síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Hanna Þórey og
Sveinbjöm Órri.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.