Morgunblaðið - 29.11.2000, Blaðsíða 54

fá MIÐVIKUDAGUR 29. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
EINAR ÖRN
BIRGIS
+ Einar Örn Birgis
var fæddur 27.
september 1973 í
Reykjavík. Hann lést
hinn 8. nóvember sl.
Utför Einars Arnar
fór fram fimmtudag-
inn 23. nóvember frá
Hallgrímskirkju.
Kveðja frá knatt-
spyrnudeild HK
Með sorg í hjarta
kveðjum við félaga og
leikmann okkar frá í
sumar, Einar Öm Birg-
is. Einar var fenginn til þess að koma
til liðs við meistaraflokk HK í sumar
þegar sýnt var að félagið væri í erfið-
leikum á Islandsmótinu. Einar Öm
lét ekki sitt eftir liggja og endaði
tímabilið sem markahæsti maður
liðsins. Það var mikið lán fyrir félags-
menn okkar að fá að kynnast þeim
einstöku mannkostum sem Einar
Öm hafði til að bera. Frá fyrsta degi
er hann kom til leiks og starfa hjá
okkur geislaði af honum mikil hlýja
og vinátta í garð allra. Einar Örn var
sönn fyrirmynd ungra
knattspymuiðkenda í félaginu, hvort
heldur var innan eða utan vallar. Og
ávallt var hann reiðubúinn til að
miðla af þeirri þekkingu sem hann
hafði öðlast sem knattspymumaður á
meðal þeirra bestu, til okkar yngri fé-
laga. Kæri vinur, Einar Öm, hvíl þú í
friði.
Nú þegar við kveðjum góðan vin,
sendum við fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um þeim blessunar á erfiðum tímum.
Knattspyrnudeild HK.
Kveðja frá leikmönnum
Þróttar 1996 til 1997
Árið 1997 náðu Þróttarar að vinna
sér sæti í efstu deild. Þar átti Einar
Örn hvað stærstan þátt, með fram-
göngu sinni innan vallar sem utan.
Einar átti frábært leiktímabil, skor-
aði mörk, lagði upp mörk og það
hreinlega geislaði af honum í öllum
hans tilburðum. Skapgerð hans og
persónuleiki, glaðværð og umhyggja
hreif okkur hina með. Eftir fram-
göngu Einars var tekið og fór svo að
hann hélt í atvinnumennsku árið eft-
ir. Það lýsir þessum trausta félaga,
að hann hélt alltaf tengslum við hóp-
inn. Við þökkum þér, einlægi og
' trausti vinur, samveruna og þær ófáu
gleðistundir sem þú gafst okkur. Guð
blessi minningu þína og veiti fjöl-
skyldu þinni og unnustu styrk í sorg-
inni.
Willum Þór Þórsson.
arúmi sem erfitt verður
að fylla. En minning
um góðan vin geymist í
hjarta mínu um alla ei-
lífð. Megi tilvera þín í
himnaríki vera eins
björt og sál þín er.
Ingi Þór
Guðmundsson.
Elsku Einar Öm.
Það er svo erfitt að átta
sig á tilgangi lífsins þeg-
ar maður eins og þú er
tekinn í burtu. Það er
svo sárt að hugsa til
þess að fá ekki að sjá þig
og hlæja með þér aftur.
Ég man svo vel eftir kynnum okkar
íýrir sjö árum, þú varst að selja sæl-
gæti í sjoppuna í FB. Það var ótrúlegt
hvað við gátum talað saman, það var
eins og við hefðum alltaf þekkst, þú
gafst þér alltaf tíma til að staldra við
og spjalla, þú áttii' stóran þátt í því að
gera starfið í sjoppu útskriftamema
skemmtilegt. Einnig minnist ég þeirra
stunda sem við áttum saman þegar við
vorum að skemmta okkur, alltaf
varstu svo glaður, góður, einlægur,
heiðarlegur og fallegur að ég átti erfitt
með að trúa að svona strákar væra til.
Ég er svo þakklát fyrir að leiðir
okkar lágu saman aftur þegar ég
kynntist Inga og var ég búin að sjá
margar stundir í framtíðinni fyrir mér
þar sem þú og Gulla, ég og Ingi mynd-
um skemmta okkur mikið saman. Ég
skil ekki af hveiju þú þurftir að fara,
framtíðin blasti við þér, draumur þinn
um að opna eigin búð hafði ræst og þú
varst búin að finna ástina í lífi þínu.
Það blundar svo mikil reiði innra með
mér, en ég ætla að reyna mitt besta til
að bæla hana niður og hugsa um að
þér hafa verið ætluð æðri og betri
störf annars staðar.
Einar minn, ég veit að þú ert engill
og munt passa okkur öll. Ég ætla að
kveðja þig með því að segja þér hversu
þakklát ég er fyrir að hafa fengið að
kynnast þér og ég á eftir að sakna þess
að fá ekki að njóta nærvera þinnar aft-
ur.
Far þú í friði, friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Gulla, Aldís, Birgir, Gúddí,
Biddi og fjölskyldur ykkar, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð og megi
Guð og engillinn ykkar hann Einar
gefa ykkur styrk í þessari miklu sorg
um ókomna tíð.
Rannveig J. Haraldsdóttir.
Kallið er komið, komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja vininn sinn látna,
er sefúr hér hinn síðsta blund.
(V.Briem)
Elsku Einar Öm! Það er mikill
söknuður í hjarta mínu að missa eins
góðan vin og þú varst. Við gátum tal-
að um allt milli himins og jarðar. Þú
varst alltaf svo jákvæður og sást já-
kvæðar hliðar á hlutunum og spilaði
kímnigáfa þín þar stórt hlutverk.
Tengsl okkar vinanna vora mikil í
gegnum fjölskyldur okkar, Fossvog-
inn, handboltann og sem sambýling-
ar í Noregi í hálft ár. Er mér þá
minnisstæð ein saga þar sem þú ætl-
aðir að fá þér að borða eitthvað fljót-
legt og gott. Þar sem þú varst nýfl-
uttur inn í nýja íbúð með öllu nýju og
vanur hótel mömmu ákvaðst þú að fá
þér ristaðbrauð með tilheyrandi. Þú
skelltir brauði f brauðristina og fórst
svo upp í sófa að horfa á sjónvarpið.
^Allt í einu, þér til undranar, barst
mikill reykur um alla íbúð. Varst þú
nú fljótur að átta þig á því að þessi
reykur kom úr brauðristinni og eftir
nánari athugun kom í ljós að þú hafð-
ir gleymt að taka leiðbeiningabækl-
inginn út úr nýju brauðristinni. Þessi
saga segir meira en mörg orð um þig,
kæri vinur. Þegar ég hugsa til þess að
—geta aldrei hitt þig og spjallað saman
úm allt og ekkert fyllir það mig tóm-
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast Einars Amar vinar míns,
eins og hann birtist mér fyrir sjónum,
en er nú látinn langt fyrir aldur fram.
Hann var tekinn frá okkur án nokk-
urs fyrirvara sem gerir þennan orðna
hlut enn erfiðari að kyngja en ella.
Lífið virtist brosa við Einari þar sem
honum gekk allt í haginn á öllum
þeim sviðum sem skiptu hann máli.
Ég man fyrst eftir Einari í Foss-
vogsskóla sem náunga, sem sjálfspil-
aði út í eitt í fótbolta á skólalóðinni.
Hann var einu ári yngri en sá hópur
sem hann hélt sig mest með seinna
meir. Kannski þess vegna datt hann
ekki almennilega inn í vinahópinn
okkar fyrr en í Réttó og enn betur
þar á eftir. Sjálfur umgengst ég hann
mest frá og með menntaskólaárun-
um. Við voram ekki alltaf að gera
eitthvað merkilegt, heldur oft bara að
hanga, s.s. í heita pottinum í laugun-
um á góðvirðisdögum, í billjard, að
tefla eða bara að kjafta. í kringum
Einar var alltaf nóg að gerast hvem-
ig sem á það er litið. Hann átti gríðar-
lega mikið af kunningjum og var mik-
ið á ferðinni, ýmist til að sinna þeim
eða áhugamálum sínum sem að
mestu voru tengd hinum ýmsu íþrótt-
um. Hann var góður í þeim íþróttum
sem hann lagði fyrir sig. Einar var
fæddur sigurvegari.
Hann var vinur vina sinna og það
var gott að tala við hann. Þó að hann
gæti verið alvarlegur og einlægur í
góðu tómi, þá gat hann líka verið
glettilega stríðinn og spaugsamur og
átti það til að taka hinar ótrúlegustu
rispur í þeim efnum sem engan endi
virtist ætla að taka. Hann gat tekið
löng sóló. Þegar vinahópurinn hittist
um helgar gat Einar gjörbreytt
stemmningunni með nærveru sinni.
Hann var lykilmaður í að lyfta upp
partýum. Þetta gerði hann iðulega án
þess að lyfta glasi, ólíkt flestum okk-
ar vinanna á slíkum stundum. Einar
var öraggur með sig og hafði vel efni
á því. Hann var mælskur og góður í
að hrífa fólk með sér.
Ég sé fyrir mér þegar hann kemur
til okkar þar sem vinahópurinn ætlar
að eiga góða kvöldstund saman, sem
reyndar hafa verið ófáar, og byrjar
að reyta af sér brandarana og segja
sögur þar sem hann gerir grín að ein-
hveijum okkar vinanna, en einnig að
sjálfum sér. Einar var gæddur þeim
hæfileika geta gert það sem aðrir
upplifa sem ofurvenjulega reynslu að
stóram og góðum brandara. Vina-
hópurinn gerði áður fyrr mikið grín
að tónlistarsmekki Einars, sem okk-
ur vinum hans þótti furðulegur og
hæfa frekar stelpum á gelgjuskeiði.
En Einari var alveg sama og hló bara
með okkur. Þannig var Einar. Hann
fór ekki leynt með það sem honum
fannst og við voram famir að virða
það og þar með datt grínið upp fyrir.
Þó að hann hafi verið vinsæll meðal
vina sinna og hafi ræktað vel sam-
band sitt við þá duldist það engum
hversu heimakær og mikill íjöl-
skyldumaður hann var. Honum leið
einna best heima hjá sér enda þægi-
legt andrúmsloft á heimili foreldra
hans. Síðsumars keypti hann svo íbúð
ásamt Gullu, unnustu sinni, sem ég
átti reyndar ekki kost á að njóta sam-
verastunda né gleðjast með honum í.
Reyndar átti ég þess ekki kost á að
rækta samband við hann allra síðustu
mánuðina eins og ég hefði nú óskað
að hafa gert. Það verður að bíða betri
tíma. Gullu, Birgi, Aldísi, Bidda og
Gúddí votta ég mína dýpstu samúð.
Hugur minn er hjá ykkur.
Deyrfé,
deyjafrændur,
deyrsjálfuriðsama.
En orðstír deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(ÚrHávamálum.)
Blessuð sé minning þín. Þín er sárt
saknað.
Gunnar Árni Gunnarsson.
Mig langar að minnast Einars
Amar, bekkjarbróður míns úr Foss-
vogsskóla, með nokkram orðum.
Einar Öm var alltaf vítamín-
sprautan í bekknum og það var aldrei
lognmolla í kringum hann.
Hann hélt uppi leikrænni tjáningu
fyrir bekkinn í tímum, oft við lítinn
fögnuð kennarana, en svo brosti hann
bara blítt og þá fyrirgáfu kennaram-
ir allt.
Einar Öm hafði alltaf svör við öllu
á reiðum höndum og það er hæfileiki
sem ég öfundaði hann oft af. Ef hann
var t.d. spurður af kennara hvers
vegna hann væri seinn í tíma, þá gat
hann spunnið upp sögu á örskots-
stundu sem var svo ótrúleg að brátt
vora allir famir að brosa.
í dag er mér mjög minnistætt ein-
lægt samtal sem við áttum fyrir um
tveimur áram þar sem við voram
ekki lengur bara pollar með sítt að
aftan heldur ungt fólk með alla okkar
drauma og væntingar til lífsins. En
lífið er hverfult.
Kallið er komið, komin er nú 9tundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja vininn sinn látna
er sefur hér hinn slðsta blund.
Margs er að minnast, margt er hér að
þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast, margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði, friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem.)
Ég votta aðstandendum mína dýpstu
samúð á sorgarstundu.
Ásdis Rósa Ásgeirsdóttir.
Okkur langar í fáum orðum að
minnast félaga okkar Einars Amar.
Við voram hanni slegnir þegar frétt-
in barst um að hann væri farinn frá
okkur. Vinskapur okkar hófst í
barnaskóla og fljótlega fóram við að
æfa saman fótbolta hjá Víkingi. Það
var þar sem við áttum okkar bestu
stundir. í æfinga- og keppnisferðum
naut Einar Öm sín best, alltaf léttur í
lundu og til í að sprella. Einar Öm
var mikill keppnismaðui' og ákaflega
hæfileikaríkur í öllum þeim íþróttum
sem hann tók sér fyrir hendi. I Réttó
var hann valinn íþróttamaður ársins
enda valinn í skólaliðið í öllum grein-
um og einnig naut hann velgengni ut-
anskóla með þeim félögum sem hann
æfði með. Við áttum saman góðar
stundir í Heimilistækjum þar sem
faðir Einars vann en þar lékum við
okkur stundum í billiard og borð-
tennis. Sölu-genið hefur Einar erft
frá föður sínum og sáum við það fljótt
á yngri árum að Einar myndi verða
sölumaður. Það var því alveg eftir
spá okkar að Einar fór af stað með að
opna verslun á Laugaveginum. Því
miður fékk hann ekki tækifæri til að
rækta það sem hann hóf þar.
Við viljum þakka Einari, Aldísi,
Birgi og íjölskyldu fyrir þær yndis-
legu stundir sem við áttum í Dala-
landinu og sérstakar þakkir fyrir all-
ar þær samlokur og heita kakóið sem
Aldís útbjó fyrir okkur.
Grátnir til grafar göngum vér nú héðan,
fylgjum þér,vinur. Far vel á braut
Guð oss það gefi, glaðir vér megum þér
síðar fylgja í friðarskaut
(Vald. Briem.)
Elsku Aldísi, Birgi og fjölskyldu
sendum við okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning Ein-
ars Amar.
Þínirvinir,
Lárus, Gísli, Guðmundur
og Halldór.
Það er komið að kveðjustund en
samt er lífið einhvem veginn rétt að
byija.
Steini og Axel era komnir með tjöl-
skyldur, Villi er loksins búinn með lög-
fræðina og draumur Einars um eigin
atvinnurekstur er orðinn að veruleika.
Við sitjum eins og svo oft áður
héma á Baldursgötunni, félagamir, og
riijum upp allar þær ánægjulegu
stundir sem við höfum átt saman í
gegnum tíðina. Við spjöllum um heima
og geima, dreypum á kaffi og sötrum
smákonna.
Koníaksglösin era þijú, kaffiboll-
amir þrír, en samt eram við fjórir því
Einar Öm er með okkur eins og hann
verður alltaf. Alla tið á meðan jörðin
snýst í kringum sólina. Það er sögu-
stund og Einar er hi-ókur alls fagnað-
ar.
Hann rifjar upp söguna af Steina
frá Hollandi þegar hann bað húsvörð-
inn að gera við eldhúsvaskinn en
enskukunnáttan var ekki betri en svo
að húsvörðurinn lét gera við baðher-
bergisgluggann í staðinn. Hann gerir
líka að umtalsefni ótal ferðir Axels til
útlanda til þess að kynna sér helstu
nýjungar í baráttu miðaldra karl-
manna við ótímabært hái'los. Það er
margs að minnast og sögumar era
margar.
Það eru líka til ótal skemmtilegar
sögur þar sem Einar er í aðalhlut-
verki.
Það líðm’ okkur seint úr minni þeg-
ar Einar var nýfluttur tfl Noregs tfl
að spila með Lyn og keypti sitt fyrsta
heimilistætó sem var brauðrist. Það
ævintýri endaði með því að allt til-
tækt slökkvilið Oslóborgar var kallað
út því Einar hafði í ógáti ristað leið-
beiningamar sem fylgdu brauðrist-
inni með jómfrúarbrauðsneiðunum.
Það er síðan í fullkomnu samræmi við
kímnigáfu Einars að hann fór í fram-
haldinu í verslunina þar sem hann
keypti brauðristina og reyndi að skila
henni á grandvelli þess að um gallaða
framleiðslu væri að ræða.
Við munum það líka eins og það
hefði gerst í gær þegar við fóram að
heimsækja Einar til Noregs og við
þurftum að greiða yfirvigt í Leifsstöð
af því við voram með allan þvottinn
hans Einars í fartestónu. Hann var
ekkert sérstatóega hrifmn af norsk-
um þvottahúsum og fannst betra að
senda þvottinn bara heim til Islands
til mömmu.
Það stendur okkur einnig ljóslif-
andi fyrir hugskotssjónum þegar við
voram fengnir til að vaka eina nótt
yfir flugeldabirgðum Þróttar og Ein-
ar ákvað að halda sína prívat flug-
eldasýningu klukkan þijú að nóttu
svona rétt tfl að þakka íbúum hverfis-
ins fyrir stuðninginn á nýafstöðnu
keppnistímabili.
Þær era svona minningamar sem
við eigum saman, vinimir, og þær
getur enginn tekið frá okkur. Atvik
sem þessi lýsa Einari líka vel; glað-
værðinni, lífsgleðinni, hjálpseminni
og væntumþykjunni sem hann ber til
okkar allra.
Já, lífið er rétt að byrja og við sitj-
um hérna fjórir, vinimir, í fullvissu
um það að við eigum eftir að halda
áfram að skiptast á sögum um
ókomna tíð.
Einar er allt um kring og þannig
verður það áfram því vináttan varir
að eilífu og eilífðin er lengri en ör-
stutt ævi hvers og eins.
Vilhjálmur H. Vilhjálmsson,
Þorsteinn Halldórsson og
Axel Goniez.
MAGNA
SÆMUNDSDÓTTIR
+ Magna Sæ-
mundsdóttir
fæddist á Krakavöll-
um í Flókadal í Fljót-
uin 19. september
1911. Hún lést 13. nó-
vember sfðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Akureyrar-
kirkju 20. nóvember.
Elsku Magna amma.
Mig langar að
kveðja þig með nokkr-
um orðum. Það era svo
margar myndimar af
þér í huga mínum.
Þú: í Hríseyjargötunni, að vinna í
þvottahúsinu Mjallhvít, halda heim-
ili með mömmu þinni og pabba, mik-
ið sem þú hugsaðir vel um þau, að
elda mat og baka í litla eldhúsinu
þínu, að segja sögur frá gömlum
tímum, lesa, mála myndir, sauma út,
búa til jólakort, rækta blóm, skrifa
bréf til vina og ættingja, fylgjast
með hverjum nýjum einstaklingi
sem bætist við fjölskyldutréð, hvað
það gladdi þig að fá litla nöfnu.
Aldrei sastu auðum höndum. Það
var alltaf hægt að leita ráða hjá þér,
þú varst vel að þér á öllum sviðum,
fjársjóður sem alltaf var hægt að
leita í og aldrei tæmdist.
Þegar ég heimsótti
þig á síðasta afmælis-
deginum þínum, þegar
þú varðst 89 ára, sagð-
ir þú við mig „Ertu
komin og ég sem á
ekkert stórafmæli“ en
ég sagði við þig
„Amma mín, hvert ár
sem bætist við hjá okk-
ur er stórt“ og þú sam-
þykktir það.
Síðasta heimsókn
mín til þín á dvalar-
heimilið Hlíð var fyiir
nokkrum dögum, sú
mynd verður vel geymd, þar sem við
sátum, drakkum kaffi með sykur-
mola, ég hélt í hlýju mjúku höndina
þína og við töluðum mikið um
mömmu, þú saknaðir hennar svo
sárt og áttir erfitt með að sætta þig
við fráfall hennar, sárið í sálinni var
djúpt, þér fannst þú ekki hafa kvatt
hana og talaðir um að þig dreymdi
hana mikið. Ég veit að hún hefur
tekið vel á móti þér.
Elsku amma, öll myndbrotin í
huga mínum um þig verða vel
geymd og gott að geta kallað þau
fram hvenar sem er.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt þig
að, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Kolbrún.