Morgunblaðið - 16.12.2000, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 16. DESEMBER 2000 57
skriðsundi og sýna þar einstaklega
| fallegan sundstíl. Hann tók þátt í
í sundknattleik með fræknu liði
Islendinga á Ólympíuleikunum í
Berlín sumarið 1936. Var sú ferð
honum að vonum alla tíð í ríku minni
og frásagnarverð, og ég minnist ým-
issa muna, bóka, blaða og minja-
gripa, sem hann hafði með sér frá
stórborginni, og mér þótti mikið til
koma að fá að skoða hjá honum. Að
ij baki mátti skynja þann glæsileik
sem nýir valdhafai’ sveipuðu um sig,
j en ekki var allt sem sýndist. Hálfri
1 öld síðar fór Logi til Berlínar með
nokkrum eftirlifandi sundfélögum í
minningu þessa atburðar.
Eins og fyrr sagði stundaði Logi
ferðalög og útivist með góðum félög-
um, og oft fór hann með Ólafí
Hauki, bróður sínum, til dvalar í
sumarbústað hans í Grafningi við
Þingvallavatn, þar sem notið var úti-
verunnar og farið í bátsferðir um
vatnið og stunduð þar silungsveiði.
I Þegar systurnar, sem búsettar voru
I erlendis, Áslaug og Hrafnhildur,
komu í heimsókn til landsins, ásamt
eiginmönnum, var þeim fagnað af
Loga, bróður sínum, sem gerði allt
ásamt foreldrum sínum til að gera
dvöl þeirra sem ánægjulegasta, og
þar kom bíllinn hans í góðar þarfír,
þótt ekki væri alltaf nýjasta módel.
Farið var í skoðunarferðir vítt um
, landið, m.a. norður í land, og eitt
sinn var gengið á Heklu. Einni ferð
| man ég eftir, sumarið 1937, að Logi
| fór á bíl sínum með foreldrum mín-
um, Ingibjörgu, elztu systur sinni,
og mági, Halldóri Laxness, um
byggðir Norðurlands, þar sem víða
var komið við, en Halldór þá að
safna í sarpinn, „að skoða landið og
skrafa við landslýðinn", eins og
hann orðar það á einum stað. Vel fór
á með þeim mágum og höfðu báðir
gagn og gaman af þessari ferð.
Logi frændi minn er samofinn
minningum mínum frá æskudögum.
það var ekki einskis vert fyrir lítinn
dreng að eiga slíkan frænda að eins
og Loga. Hann hlaut eðli máls sam-
kvæmt að eiga ríkan þátt í uppeldi
mínu með foreldrum sínum og
systrum, einkum Asgerði, sem var
iengst nær foreldrahúsum með hon-
um. Og þar var farið mildum hönd-
um um, allt gert til þess að dreng-
urinn nyti hins bezta atlætis á
heimilinu. Logi sinnti honum, ef
þörf var á, tók hann til sín í her-
bergið á kvistinum, rabbaði við
hann, sýndi honum skemmtilegar
bækur og gömul leikföng (sem móð-
ir hans kallaði alltaf gull) og gaf
honum eitthvað gott í munninn,
hjálpaði honum stundum við skóla-
lexíurnar.
Síðast en ekki sízt var gaman að
eiga frænda, sem átti sinn eigin bíl -
en slíkt var ekki algengt um unga
menn á þeim árum - ler.gi gamlan,
, gulan Chevrolet, model ca 1930. Þá
j var gaman að aka með frænda sín-
' um, afa og ömmu o.fl. í skemmtiferð
upp í sveit, austur á Þingvöll, austur
fyrir fjall, gamla, hlykkjótta Kamba-
veginn, eitt sumarið fyrir stríð kom-
umst við inn í óbyggðir, alla leið upp
að Hvítárvatni við rætur Langjök-
uls. Slíkt var ótrúlegt ævintýri í
augum ungs drengs á þessum árum.
Og drengurinn leit upp til Loga,
; sem var traustur bílstjóri á hinum
mjóu malarvegum með útskotum til
| að mætast eða á vegleysum. En
’ Logi sýndi oft snarræði og aldrei
hlekktist okkur á í gamla góða
„Sjervanum", sem virtist standast
hverja raun! Ósjaldan varð Logi til
að aka drengnum í sveit á sumrin og
sækja hann undir haustið, hvort
sem það var í nærsveitum, austur í
Mýrdal eða Grímsnesi. Ailar þessar
ferðir eru mér í minni, og þar eru
Logi og móðir hans, Sigríður, amma
mín, í miðpunkti. Við fráfall Loga
| lifna ótal minningar frá bernsku- og
I æskuárum, sem eru manni dýrmæt-
ar, og fyrir alla þá stóru hlutdeild,
sem Logi á þar, fyllist maður þakk-
látssemi til þessa góða frænda og
fóstbróður.
Með Loga Einarssyni hverfur á
braut vandaður og vammlaus mað-
ur, sem er sárt saknað. Eg sendi
Oddnýju, eiginkonu hans, og dætr-
unum, Yri, Hrund og Sigríði og íjöl-
skyldum þeirra, hugheilar samúðar-
: kveðjur við fráfall hans.
Einar Laxness.
BENEDIKT
BJARNASON
T Benedikt Bjarna-
son frá Hóla-
brekku, Mýrum,
Hornafirði, fæddist
15. maí 1927. Hann
lést á Landakoti hinn
7. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Margrét
Benediktsdóttir, f.
27. janúar 1884, d.
18. mars 1949, og
Bjarni Eyjólfsson, f.
3. desember 1879, d.
22. febrúar 1951.
Systkinahópurinn
var stór en eftirlif-
andi systkini eru: Sigríður, f. 12.
júlí 1918, Eyjólfur, f. 11. mars
1920, Ásta, f. 19. okt. 1924, og
Helga, f. 21. mars 1930.
Fyrri kona Benedikts var Þor-
björg Katarínusdóttir, f. 29. mars
Elsku pabbi, nú ertu farinn.
Löngu og erfiðu stríði er loksins
lokið og þú hefur fengið friðinn.
Mikið á ég eftir að sakna þín og ég
þakka fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum bara tvö ein. Allir
sunnudagarnir sem við eyddum í
hesthúsinu við að kemba og gefa
hestunum þínum og hvað við vor-
um ánægð með að eiga litla leynd-
armálið okkar sem var að fá okkur
alltaf ís á heimleiðinni úr hesthús-
unum, alveg sama hvað okkur
hafði orðið kalt og hvernig viðraði.
Svo þegar kvölda tók þá greiddir
þú alltaf úr flókanum í hárinu á
mér og fléttaðir það fyrir svefninn.
Enginn annar hefði getað sann-
fært mig um að 5. gírinn á bílnum
mínum væri bilaður bara svo ég
keyrði ekki of hratt þegar ég fékk
bflpróf.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
1934, d. 21. febrúar
1998, og áttu þau
saman fimm dætur;
Margréti, f. 17. des-
ember 1951, Jó-
hönnu Guðmundu, f.
20. maí 1953. Álf-
hildi, f. 8. mai 1955,
Guðbjörgu, f. 30.
desember 1956, og
Vilborgu, f. 14. janú-
ar 1961. Seinni kona
Benedikts var Soffía
Hrefna Sigurgeirs-
dóttir, f. 14. aprfl
1941 og áttu þau
eina dóttur, Hrefnu
Benediktu, f. 7. september 1970,
fyrir átti Soffía Sigurvin Ómar, f.
28. febrúar 1959, og Jóhann Sæv-
ar, f. 16. apríl 1961.
Útför Benedikts fór fram frá
Árbæjarkirkju 15. desember.
Pabbi, þú munt lifa áfram í huga
okkar og hjarta.
Þín
Hrefna.
Elsku pabbi, ég vil fá að kveðja
þig með nokkrum orðum.
Þú komst inn í líf mitt þegar ég
var barn að aldri, síðan eru rúm 30
ár. Þótt ég hafi ekki verið sáttur í
upphafi okkar kynna og hafi sýnt
það í orði og æði þá hefur þú
reynst mér góður. Þú hefur staðið
við hlið mér á gleði- og sorgar-
stundum.
Þú styrktir mig á erfiðum
tímum við fæðingu barna okkar
Jóhönnu. Eins stóðstu mér við hlið
á einni mestu gleðistundu í lífi
mínu þegar við Jóhanna giftum
okkur.
Þó erfiðlega hafi gengið að fá
þig til að standa með mér uppi við
altarið sá ég þegar stundin var
runnin upp að þú varst ánægður
og stoltur með strákinn og ekki
var gleðin minni þegar Hrefna og
Valdi giftu sig. Þú orðinn svo veik-
ur að ég leiddi hana inn kirkjugólf-
KRISTÍN SOFFÍA
JÓNSDÓTTIR
+ Kristín Soffía
Jónsdóttir fædd-
ist í Gilsfjarðar-
brekku 14. nóvem-
ber 1909. Hún lést á
Landakoti 3. des-
ember siðastliðinn
og fór útför hennai-
fram frá Ffladelfíu-
kirkjunni 14. des-
ember.
Hún var fingerð,
glaðlynd og guðhrædd
kona. Ég minnist
hennar best þegar
hún var að segja sögu
sína. Röddin var þýð en ákveðin.
Orðin komu fram eins og allt hefði
verið ritað niður og þaulhugsað.
Hún hafði þessa einstöku sagnalist
sem einkennir góða stílista. En líf-
ið í boðskapnum var öllum undr-
unarefni, sérstaklega þeim sem
þekktu Kristínu. Hún hafði reynt
sitthvað um ævina en brosið og
æðruleysið fyllti sögu hennar þeim
þunga sem grópaði boðskapinn í
huga þeirra er á hlýddu.
Eg man þegar hún og maður
hennar sóttu samkomurnar í Ffla-
delfíu. Hann mikill á að sjá en hún
samsvaraði honum samt svo vel.
Þegar vegir okkar lágu nær vegna
kunningsskapar við börn hennar
varð það mér svo ljóst hvaða mann
hún hafði að geyma. Einmitt þann
mann er hafði unun af hannyrðum.
Hún saumaði föt og áklæði eins og
atvinnumaður væri að verki. Allt
gert af mikilli alúð.
Ég kom nokkrum sinnum í heim-
sókn til hennar án þess að gera boð
á undan mér. Þá voru iðulega hjá
henni einhver af börn-
um hennar eða barna-
börnum. Þar fór
nefnilega manneskja
sem þekkti ekki kyn-
slóðabil eða átti svo
auðvelt með að brúa
það.
Það var öllum
greinilegt er umgeng-
ust Kristínu að hún
tók boðskap Jesú
Krists alvarlega. Hún
lifði hann sjálf og tók
mark á honum sjálf
fyrst og fremst. Þess
vegna voru orð henn-
ar svona öflug og lifandi. Það er
nefnilega fremur fátítt að hitta fyr-
ir manneskju með það hjartalag að
elska Drottin af öllu hjarta og
náungann eins og sjálfan sig. Auð-
vitað þess vegna átti hún svo auð-
velt með að tengjast þeim ungu.
Hún var svo ung í anda að hún
gleymdi sínum eigin aldri. Hún gat
þess vegna vorkennt „gamla fólk-
inu“ sem var mörgum árum yngra
en hún. Auðvitað gat hún vorkennt
vegna þeirra tengsla sem hún átti
við afkomendur sína - þeir yngdu
hana upp - og vegna trúar hennar
á Jesúm Krist - hún fyllti hana lífi
og von.
Með þessum orðum vil ég kveðja
Kristínu og votta börnum hennar
samúð á kveðjustund. En Jesús
sagðist koma skjótt og með launin
með sér þannig að innan skamms
fáum við að líta ástvini okkar á
landi lifenda. Dauði hins kristna er
engin endanleg fjarlægð heldur að-
skilnaður um stuttan tíma.
Snorri í Betel.
ið fyrir þig. Þú sem aldrei sýndir
tilfínningar þínar grést af gleði.
Þessari stundu gleymi ég aldrei.
En þetta var ekki eintóm ham-
ingja og við deildum eins og geng-
ur og þú varst stundum langræk-
inn, óþarflega langrækinn, en það
var aldrei neitt illt í þér. Þú áttir
erfitt með að tjá tilfinningar þínar
að ég held.
Sama má segja um samskipti
þín og Ómars bróður, þið deilduð
oft og áttuð ekki skap saman. Það
var oft erfitt að sætta sig við þann
tíma sem fór til spillis í ykkar
samskiptum og smitaði fjölskyldu-
lífið. En ég held að þegar sættir
tókust með ykkur og togstreitan
minnkaði þá hafir þú verið ánægð-
ur ekki síður en Omar. Þú sýndir
það á þinn hátt.
Ekki vil ég gleyma að þakka þér
fyrir að reynast Gústa, Benedikt
nafna þínum og Sylvíu góður afi.
Ég var ánægður að sjá að myndin
sem Sylvía teiknaði handa þér og
kom með til þín á spítalann fékk
að fara með þér þína hinstu för.
Elsku pabbi. Þessir síðustu dag-
ar voru þér erfiðir og okkur öllum,
þá sérstaklega mömmu sem stóð
sig samt svo ótrúlega vel.
Ég er ekki viss um að þú hafir
alltaf skynjað hver var hjá þér síð-
ustu dagana. En ég er þakklátur
fyrir þessar stundir sem við sváf-
um saman þegar ég leysti mömmu,
Hrefnu og Guðbjörgu af að sitjafr
yfir þér.
Nú eru jólin framundan, það
verður skrítið að koma til mömmu
í mat á jóladag eins og við systk-
inin, makar og börn höfum gert í
mörg ár og þú ekki hjá okkur. En
þessum sið verður ekki breytt,
hann verður í heiðri hafður í þinni
minningu.
Guð gefi þér frið, mömmu og öll-
um ástvinum þínum.
Elsku pabbi: „Sjáumst síðar.“
Jóhann.
Elsku afi.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Soffa amma, Guð gefi þér
styrk í sorg þinni.
Kjartan Ágúst, Benedikt
Óli, Sylvia Ósk.
EYVÖR MARGRÉT
HÓLMGEIRSDÓTTIR
+ Eyvör Margrét
Hólmgeirsdóttir
fæddist í Reykjavík
21. júní 1936. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 21.
nóvember síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Langholtskirkju 28.
nóvember.
Elsku Eyja.
Ekki er hægt að
segja að andlát þitt
hafi borið óvænt að.
Engu að síður er
sorgin sár og söknuðurinn mikill.
Síðastliðið ár bar með sér veikindi
á veikindi ofan, og þó svo að við
aðstandendur og ekki síst þú
reyndum að vera bjartsýn þá lá
þetta einhvernvegin í loftinu. Á
ferðum mínum milli Noregs og ís-
lands þetta árið reyndi ég að heim-
sækja þig sem oftast á sjúkra-
húsið, en eftir á sé ég að ég kom
allt of sjaldan. Nú sem ég svíf
skýjum ofar enn einu sinni hugsa
ég til þín. Birtan og kyrrðin sem
umlykur mig minnir á þig og þann
frið og kærleik sem geislaði frá
þér. Þú vildir öllum gott eitt gera
og aldrei fórstu í manngreinarálit.
Þegar Helga dóttir þín kynnti
mig fyrir ykkur Steina vorum við
kærustuparið aðeins
15 ára. Skömmu síðar
var ég fallisti úr
menntó, vann sem
öskukall á daginn en
gargaði rokk á kvöld-
in. Ekki akkúrat
draumur tengdafor-
eldranna, en þó var
mér ætíð tekið opnum
örmum. “•
Elsku tengdó!
Minning þín mun lifa.
Minningin um trygga
eiginkonu og ástríka
móður, minningin um
hana Eyju sem alltaf
vildi að öllum liði vel, bæði nær og
fjær.
Trúin kennir okkur að við hverf-
um héðan til betri dvalar, og þó
svo að ég sé efasemdamaður hvað
það varðar, vel ég í söknuði mínum
að trúa. Trúa því að þér líði vel og
getir fylgst með ástvinum þínum
sem urðu þeirrar gæfu aðnjótandi
að dreypa af þínum kærleiks-
brunni. Trúin kennir okkur einnig
að jafnvel gamlir syndaselir eins ^
og ég fái vist hinum megin. Fari
svo vona ég að hann pabbi minn
taki á móti mér og ég veit að þú
munt sjá um kaffið.
Blessuð sé minning þín, elsku
Eyja mín.
Eiríkur Hauksson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS GAMALÍELSSONAR
rafmagnstæknifræðings,
Lautasmára 5,
Kópavogi.
Jóna Guðbergsdóttir,
Svanhvít J. Jónsdóttir, Jón Ingi Hjálmarsson,
Guðbergur Jónsson,
María Jónsdóttir, Páll Þór Kristjánsson,
Bragi Rúnar Jónsson,
Davíð Jónsson, Elín S. Gunnsteinsdóttir
og afabörn.