Morgunblaðið - 20.12.2000, Blaðsíða 80

MORGUNBLAÐIÐ
iO MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2000
* *
HASKOLABIO
HASKOLABIO
Hagatorgi

AMANDA PEET
ÚR WHOLE NINE YARDS
...LICK CLuSER
Aldrei
ta konur
lynd um kynlif,
aftur kynlíf
þar sem allir salir erw stórir
Sýnd kl. 8 og 10.15. >j
Sýnd kl. 5.30.
.S4M'i)1AÁl .S4M.!rt:0ál .^W-!l1AAl

BfðHÍLLi
NÝn OG BETRA'
SA€>£-

Jólamyndin með
Jim Carrey sem er aö
slá öll met í USA.
Mynd fyrir alla
fjölskylduna um
hvernig trölliö stal
jólunum

f ok
★ ★★ 1/2
Radíó X
★★★
Mbl
Sýnd kl. 3.40, 5.50, 8 og 10.15. vitnr. 168
sa.. ss æss jb.
Sýnd kl. 3.45, 5.50, 8 og 10.10.
B. i. 12. Vit nr. 176
★ ★★ KvikmyH«i» is
Sýnd kl. 4,6,8 og 10 e. tal Vit nr. 170
Sýnd kl. 4 og 6 ísl. tal Vit nr. 169
G,
MMiM»pprmi
UVíL_AJu®A_j kSMád irttrMJ
Svnd kl. 8 og 10.15.
B. i. 16. Vit nr. 161
Sýnd kl. 4 ísl. tal.
Vit nr. 144.
Sýnd kl. 6 e. tal.
Vitnr. 154.
★ ★ ★sv Mili
11.571
Sýnd kl. 8 og 10.10. B. i. 14
Vit nr. 133.
Kaupið miða í gegnum VITÍð. Nánari upplýsingar á vit.is

Barnastjarna
vaxin úrgrasi
TÖNLIST
Geislaplata
RUTH
Sólóskífa Ruthar Reginalds, Ruth.
Aðrir flytjendur: Gunnlaugur
Briem, trommur, tamborína og
ásláttarhljóðfæri, Kevin Arm-
strong, gítar og bassi, Sid Johanns-
>j<j)on, hljómborð, Jonn Savannah,
hljómborð, gítar og bassi, Don
Richards, bassi, Gunnar Þórðarson,
gítar, Hilaire Penda, bassi, Blair,
rapp, Þórir Úlfarsson, hljómborð
og bakrödd, Magnús Kjartansson,
pianó og bakrödd, Hazel Fern-
andes, Mick Wilson, Tessa Niles,
bakraddir. Útsetningar, upptökur
og upptökustjórn 1 höndum Gunn-
laugs Briem, Jonns Savannah, Þór-
is Úlfarssonar, Kevins Armstrong,
Sid Johannssonar og Rods Beale.
Gefið út af Ruth Reginalds.
10 lög 43:47 mín.
TUTTUGU ár þykir ansi langur
tími milli platna tónlistarmanns. Það
þó tíminn sem það tók Ruth Reg-
ínalds að gefa út nýja plötu. Það er
samt skiljanlegt þegar tekið er tillit til
þess að síðasta plata hennar kom út
þegar hún var fjórtán ára en eins og
flestum ætti að vera kunnugt þá er
Ruth fyrrverandi bamastjama og sú
sem hefúr skinið hvað skærast. Það
hefur heyrst til Ruthar endrum og
eins á undanfomum ámm en ekkert
sem hefur gefið til kynna hvemig tón-
listarmaður hún er, einungis að hún
er góð söngkona. Núna stígur hún
loks fram á sjónarsviðið sem hún sjálf
á plötunni Ruth. Á henni syngur Ruth
erlend lög á ensku eftir ýmsa höf-
unda. Ótalmargir koma að gerð plöt-
unnar, þar em fremstir í flokki Jonn
Saýannah og Gunnlaugur Briem, sem
kötna á einn eða annan hátt nálægt
öllum lögunum. Síðan má sjá nöfn
eins og t.d. Magnús Kjartansson og
Gunnar Þórðarson en flestir aðrir
flytjendur eru þó erlendir. Lagahöf-
undar er ýmsir, þama er t.d. lag eftir
Diane Warren sem er áþyrg fyrir
mörgum smellum undanfarinna ára,
fluttir af jafn ólíkum listamönnum og
Aerosmith og Celine Dion. Síðan er
lag eftir Carole King, sem var einn
helsti lagahöfundurinn í Bandaríkj-
unum á sjöunda og áttunda áratugn-
um, samdi m.a. „You’ve got a friend"
• xjgýflvo lagið „Too late baby“ sem er á
plötu Ruthar. Það ber höfuð og
herðar yfir hin lögin á plötunni, bæði
flytur Ruth það mjög vel og svo er
það einfaldlega besta lagasmíðin,
virkar alveg jafn vel í dag og þegar
það kom fyrst út fyrir 30 árum. Lögin
eru ansi misjöfn að gæðum, þó flutn-
■jmir Ruthar sé til fyrirmyndar. Hún
snjhnar hér að hún er sérlega góð
söngkona og á þessi tóniist á plötunni,
sem er mikið til með R&B-ívafi, vel
við rödd hennar. Platan byijar á
ágætu lagi, „Give Me“ og síðan er það
áðumefnt lag Carole King. „Stronger
in the End“ er frekar klisjukennt en
fimmta lagið, „House of Blues“ er fín
lagasmíð og eitt af þeim betri á plöt-
unni. Jonn Savannah leikur stórt
hlutverk á disknum, m.a. sem höfund-
ur þriggja laga. Það verður því miður
að segjast að hans lög em þau sístu á
disknum, „The Family Way“ er afieitt
lag með enn verri texta og eins er lag-
ið „A Man’s Gotta Do“ á svipuðum
nótum. Það er kannski helst í „Jam
Side Up“ sem honum tekst ágætlega
upp, sérstaklega í byijun lagsins. Það
hjálpar líka ekki að þessi lög em
nokkuð ólík öðram lögum á disknum
og henta rödd Ruthar ekki eins vel.
Lagið „I Will Get There“ er það lag af
disknum sem hefur heyrst hvað mest
á öldum ljósvakans en það er eftir
fyrmefhda Diane Warren. Það hefur
ákveðinn sjarma, góð melódía og
greinilega vanur poppsmellasmiður
þar á ferð en viðlagið er samt frekar
einhæft og klisjukennt. Lokalagið er
„Don’t Wake Me Now“, mjög fallegt
lag eftir David M. Brooks með góðum
texta. Umslagið er ítarlegt og vel
hannað, þó er hann orðinn svolítið of-
notaður þessi appelsínuguli litur. Mér
tókst ekki, þrátt fyrir ítarlega leit, að
finna út hver tók þessar fínu Ijós-
myndir af Ruth og hver hannaði um-
slagið en svona upplýsingar eiga að
sjálfsögðu að fylgja með. Þetta er
vönduð plata hvað allan flutning varð-
ar en gallinn við hana eru misjafnar
laga- og textasmíðar. Eins er hún full
tæknileg stundum, þ.e. það heyrist
þetta innantóma tölvuhljóð sem er
áberandi á diskum í dag og er, sér-
staklega í svona tónlist, til ama. Engu
að síður stendur Ruth Reginalds vel
fyrir sínu, hún er greinilega orðin full-
vaxta sem tónlistarmaður og búin að
finna sinn tón. Platan stenst líka vel
samanburð við svipaðar erlendar af-
urðir, ágæt poppplata sem inniheldur
nokkra grípandi smelli sem gera hana
eigulega.
Iris Stefánsdóttir
Morgunblaðið/Þorkell
Anna Pálína og Aðalsteinn Ásberg skemmtu í Japis,
Laugavegi. Þau gáfu út barnaplötuna Bullutröll.
Morgunblaðið/Jim Smart
Heiða í rafmögnuðu stuði í Japis Laugavegi; að
kynna sína fyrstu einheijaskifu, Svarið.
iolaplötuf loðió í hámarki
Morgunblaðið/Þorkell
Selma ásamt ungum aðdáendum.
Morgunblaðið/Jim Smart
Bubbi Morthens áritaði í Skífunni, Laugavegi.
Að skrifa og skemmta sér
MIKILL meirihluti islenskra platna streymir inn í
búðirnar réttum mánuði fyrir jdl.
Slagurinn er því eðlilega mikill um hylli kaup-
enda/hlustenda og því um að gera að reyna að
kynna sig og sína vöru í bak og fyrir.
Um helgina tróðu fjölmargir listamenn upp í
verslunum Japis og Skífunnar og mættu sumir með
hljóðfærin og sungu og spiluðu en aðrir settust nið-
ur og gáfu sér tíma til þess að árita afurðirnar fyrir
aðdáendurna.
Dauðaslysin á Hróarskelduhátíðinni
Hroarskelda
á batavegi
DAUÐASLYSIN voveiflegu á tón-
listarhátíðinni í Hróarskeldu í sumar
líða seint úr minni en þar létu níu
manns lífið á meðan bandaríska
rokksveitin Pearl Jam lék. í kjölfar
slysanna upphófst mikil umræða um
ábyrgð og öryggismál á rokktónleik-
um, umræða sem einkenndist eðli-
lega mikið af tilfinningaþunga í blá-
byrjuninni og ásakanir gengu manna
á milli. Nú er hins vegar eins og öld-
urnar hafi lægt og aðstandendur há-
tíðarinnar hafi tekið til við jákvæða
uppbyggingu. Hljómsveitirnar Oasis
og Pet Shop Boys, sem hættu
báðar við að leika á hátíðinni í
sumar í kjölfar dauðaslysanna,
hafa nú tekið höndum saman
með skipuleggjendum og
ákveðið að láta fé það sem þær
þáðu fyrir spilamennsku og
kostnað tengdan henni, rakna
til hinna ýmsu góðgerðar-
stofnana. Það er von allra
þessara aðila að þetta geti
leitt til aukinnar aðgæslu og
varkárni í framtíðinni, hvað skipulag
tónlistarhátíða varðar.