Skírnir - 02.01.1850, Qupperneq 63
65
þar hauk í horni, er Rússakeisari er, og hollan vin,
og hann mun varla letja stórráfeanna, þegar því er
ab skipta. Jesúmenn eru og mesta uppáhald Ne-
apelskonungs, og hingaö til hafa þeir hvergi þótt
koma fram til góbs. Neapelskonungur sendi herliö
mót Rómaborgarmönnum, en af því hafbi hann þó
ekki nema skömmina.
þa& er kunnugt, a& Sikileyingar hófu uppreist
mót Neapelskonungi, og fóru þeir svo langt, ab full-
trúaþing þeirra á kvab, ab Neapelskonungur og hans
ætt skyldi eptirleibis eigi eiga nokkurt tilkall þar til
ríkis, en kusu son Karls Alberts konungs til kon-
ungs yfir sig. Orsökin til uppreistarinnar var þessi.
A dögum Napoleons var konungaættin hrakin úr
Neapel og gerfeist Murat þar konungur, en Sikil-
eyingar sýndu sig jafnan á meban á þessu stób holla
konungsættinni gömlu, og sökum þessa gaf konungur
Sikileyingum stjórnarbót 1812, þá er hann komst
aptur til ríkis síns, og veitti hún Sikileyingum mikil
rjettindi fram yfir þegna hans í Neapel. Síban hefur
konung líklega ibrab þessa, því nú hefur hann um
langan tíma verib a& reyna til aí> gera Sikiley ab
hreinu skattlandi undir Neapelsríki, og stjórnarbótin
var ónýtt. þetta þoldu Sikileyingar eigi og hófu
uppreist. Arib 1848 endabi meö því, aö griÖ voru
sett meö tilstilli Englendinga millum Sikileyinga og
Neapelskonungs, eptir aÖ búiö var aö brenna borg-
ina Messina. í vor sögöu Sikileyingar upp vopna-
bljenu, og varíi Mierolawsky hershöfÖingi Sikileyinga.
StríbiÖ byrjabi þegar aö nýju og konungur sendi
bæöi skipaliö og landher mót Sikileyingum, en þeim
(3)