Skírnir - 02.01.1850, Blaðsíða 109
111
grundvallarlaganna, og urSu þegar ýms smáríki til
a& ganga í þetta samband.
A meban Prússakonungur var a& brugga þetta,
sátu fulltrúar í Frakkafur&u heldur eigi aubum hönd-
um. þeir sáu nú í hvert óefni komib var, en hjer
voru góö ráb dýr. Sú eina von, sem þeir gátu haft
um ab koma sínu fram, varfe nú einungis afe vera
komin undir því, afe þjófeverjar gerfeu alstafear upp-
reist mót stjórnendunum, en þó voru eigi miklar líkur
til þess. Hjer vife bættist, afe fulltrúar gátu heldur
eigi lengur verife óhræddir um sig í Frakkafurfeu,
því herlife Prússakonungs og Austurríkiskeisara var
þar í nánd, svo hætt var vife, afe fundinum mvndi
verfea sundrafe á hverri stundu. Fulltrúar tóku því
þafe til bragfes afe hörfa burt úr Frakkafurfeu i byrjun
júnímánafear og hjeldu þeir til Stúttgart, sem er
höfufeborgin í konungsríkinu Wiirtemberg, því þar
var búife afe neyfea konunginn til aö fallast á grund-
vallarlögin frá Frakkafurfeu. þrjár hræfeur urfeu eptir
af fulltrúum í Frakkafurfeu, og voru þeir afe stjórna
þar. Hinir, er fóru til Stútgart, voru nokkufe yfir
hundrafe afe tölu, og var þar tekife vel á móti þeim
og ljefeur þingsalurinn til afe halda í fundi sína. 6.
dag júnímánafear var hinn fyrsti fundur haldinn, og
eigi var þafe lítilvægt, er þingmenn ályktufeu þenna
dag, og svo sem til dæmis niá hjer tilgreina, afe þeir
settu af stjórnina í Frakkafurfeu ásamt ríkisstjóran-
um, en kusu mefeal sjálfra sín fimm manna stjórn
til afe stjórna þýzkalandi, þangafe til búife væri afe
koma grundvallarlögunum í kring og stjórn yrfei kosin
samkvæmt þeim.
þegar gamla stjórnin í Frakkafurfeu fjekk fregnir