Skírnir - 01.01.1868, Blaðsíða 46

46
FJETTIB.
Frakkland.
í sölurnar fyrir vöxt og vi?gang annars ríkis, er aldri skyldi, og
líkast veröur illa goldiÖ. það er kallaS gert í nafni þjóðernis-
ijettarins, en sá rjettur raskar öllum ríkjarjetti. Thiers vitnar
ávallt til sambands ítala viS Prússa, og telur allar likur til, aS
þaS verSi þá tekiS upp aptur, er Frökkum gegni verst. — BlöS
stjórnarinnar og formælismenn eSa ráSherrar keisarans hefir aldri
þrotiS andsvör eSa rök móti ámælunum. jþeir vitna án afláts til
orSa og yfirlýsinga keisarans sjálfs, til brjefs Lavalettes eptir
stríSiS (sbr. Skírni f. á. bls. 44 — 47) og segja, aS menn af þeim
geti sjeb hvaS stjórnin vilji, og aS hún viti hvaS hún vilji. Af-
drifum pólska og danska málsins hafa þeir fyrir löngu komiS á
aSra (Englendinga og Austurríkismenn), en MexikómáliÖ segja
þeir sje minnilegt dæmi jþess, hvernig gott málefni geti fariE for-
görSum fyrir, og góSur tilgangur strandaÖ á vanhyggju þeirra, er
þess eiga að njóta („njótiS sjálfir tilgangsins1*, munu jpeir segja
þar vestra, „og hins me8, aS þi5 hafiS ekki verra af hloti5!“).
En hvaS er þá frekara mælt um tiSindin á þýzkalandi ? Hjer
vandar Napóleon keisari jafnan ummæli sín sem mest, að á öllu
fari sem friSlegast. BlöS keisarans — einkum Moniteur — bjeldu
í sumar mjög á lopti öllum vináttumerkjum, er fariS hefSi hans á
milli og Prússakonungs, bæSi á samfundum þeirra í sumar í
Parísarborg og síSar í brjefaskiptum. HvaS eptir annaS ítrekaSi
keisarinn, aS breytingarnar fyrir handan Rín jþyrfti í engu aS
brjála friSsamlegum og vinsamlegum samskiptumsinnar þjóSar og
þjóSverja (Prússa), og enginn mætti halda, aS þjóSlegur viS-
gangur annars ríkis fengi sjer eSa stjórn sinni öfundarhuga, en
fór sárlega orSum um þaS í þingsetningarræSu sinni í liaust (18.
nóv.), aS menn tortryggSi friSsemi sína. Hjer rann þó dálítil
snurSa á mál keisarans, er sumir börSu augum í. Hann bætti
viS: „vjer viljum hjer til einkis hlutast, meSan þaS fer aS óskum
þeirra, er löndin byggja, og í engan bága viS hag ríkis vors og
sæmdir“. J>au orS láta undarlega í munni þess manns, er eptír
vitnisburSi Lavalettes (sbr. Skirni f. á. bls. 46) virSist eigna þaS
„náttúruhvöt þjóSanna*1 og „þjóSóskum11, er menn vilja á þýzka-
landi og Italíu hafa fram einingarlög allra lanáspartanna. J>ví verSur
heldur ekki neitaS, aS keisarinn grunar hjcr Prússa um meira, en