Skírnir - 01.01.1868, Blaðsíða 123

Austurrlki.
FBJBTTIB.
123
nærri má geta. í einni veizlunni mælti Jósef keisari fyrir minni
Frakklands og kvaS sjer einhugaS, a8 iáta ríki sitt standa me8
því á verSi fyrir friSi, framförum og rjettindum JijóSanna.
Frökkum líkaSi allvel viS keisarann, en jþó þótti þeim minna
höföingja bragS og minna í(sópa af” honum en Vilhjálmi Prússa-
konnngi. í einu biaSinu segir, a5 Frökkum hafi fundizt svo mikib
koma til yfirbragSs, framgöngu og alis viSmóts Vilhjálms kon-
ungs, aS (Iþeim hafi gleymzt, aS þar var kominn sigurvegarinn
frá Sadowa”.
J>au nýmæli til alríkislaga eSur alríkissetningar, er Skírnir
gat um í fyrra, og þeim hafði komiS ásamt nm ráSherrum keis-
arans og umboSsmönnum Ungverja, fengu góSa undirtekt og fram-
gang á þinginu í Pestharborg, og voru samþykkt í fulltrúadeildinni
29. mai, en í enni efri deild fám dögum síSar. Eptir þaS fór
keisari og drottning hans aS taka krýningu í Pestharborg, og stóS
hátíSin í sex daga meS mikilli dýrS og fögnuSi (frá 6. til 12.
júní). J>aS er hvorttveggja, aS Ungverjar höfSu lengi beSiS þessa
fagnaSardags, enda var nú ekkert til sparaS, aS gera hann svo
minnistæSan allri þjóSinni, sem vera mátti, og sem skapi hennar
hentar. Magyarar eru mestu skrautmenn, og hafa jafnan mikiS
viS er eitthvaS ber til hátiSabrigSa, en "þeir búast jþá sízt um
eptir útlendu sniSi, því þeir unna þjóSa mest innlendum búningi
sínum og öllura JjóSsiSum, og eru engu miSur glöggvari um allt
J>aS sem þjóSlegt er í ytra fari, en þeir eru fastheldir á rjettindum
sínum. Útlendir menn, er komu til Pesthar þá daga, þóttust aldri
hafa sjeS einkunnarlegri eSa skrautmeiri búninga og vopn, en jþau,
er lendir menn eSa stórhöfSingjar (Magnatar) Ungverja (220 aS
tölu) báru í prósessíunni eSa skrúSgönguuni til dómkirkjunnar
sjálfan krýningardaginn (8. júní) — svo glóSi þaS allt og leiptraSi
af gulli og gimsteinum. í kirkjunni settu þeir Andrazzy greifi
og yfirbiskup Ungverja (Haynald?) kórónuna (hius heilaga Stefáns
konungs) á höfuS keisaranum, og gekk hann síSan meS „sverSiS
helga” og I(ríkisepliS” upp í hásætiS, en í því drundu viS fall-
byssuskotin og lýSurinn æpti fagnaSar óp fyrir utan kirkjuna og
á strætunum, Frá kirkjunni reiS keisarinn upp á „krýningar-