Skírnir - 01.01.1868, Blaðsíða 73

ítal/a.
FBJETTIK.
73
aS sækja Rómaborg. FólkiS varS nú miklu æstara en áSur, er
Fralíkakeisari hafSi hótaS atförum, og þaö er líldegt, aS stjórnin
hafi vart þoraS, aS ganga meS hörSu móti Garibaldi. Hún gerSi
nú heldur eigi annaS, en reyna aS telja hann af ráSum sínum,
og er engu varS viS hann fram komiS, sagSi Ratazzi af sjer stjórn-
inni (22. okt.), en konungur baS keisarann biSloka meS hersend-
inguna, unz nýju ráSaneyti væri komiS saman. Cialdini tókst á
hendur aS skipa ráSaneytiS, og lofaSi aS veita því forstöSu.
Hann reyndi og aS hverfa ráSi Garibaldi og setti honum fyrir
sjónir, hver vandræSi hlytist af því fyrir Italíu, ef Frakkar skærist
í leikinn í ríki páfans, en atfarirnar væri vísar, ef flokkarnir
hyrfi eigi þegar burt úr löndnm páfans. Garibaldi á aS hafa
svaraS á þessa leiS: i(jeg hefi nægar ástæSur til þess, aS treysta
eigi loforSum Napóleons keisara, og aS hræSast eigi atfarir
hans. SegiS þjer konunginum, aS hann skuli fá mjer 35—40
þús. manna til fylgdar, eSa forustu þess hers, er nú stendur viS
landamærin, þá skal jeg meS þeim afla og sjálfboSaliSum mínum
hafa náS Rómaborg og Civita Yecchia á mitt vald á tveimur
sólarhringum. þá mega Frakkar koma, ef þeir vilja, jeg skal taka
svo móti þeim, sem þeim sæmir og ber”. Cialdini kvaS þetta
eigi takandi í mál, en Garibaldi sagSi, aS hann skyldi þá sjálfur taka
viS forustu hersins, og kvaSst búinn til aS fylgja honum meS
menn sína til Rómaborgar. í;þjer vitiS, aS jeg kann aS hiýSa,
og annaS mun Lamarmora ekki bera mjer”. Cialdini sagSi, aS
þessi samvinna konungsliSsins og ákafaflokkanna væri óhugsandi.
(iGott og vel!” sagSi Garibaldi tifari þá hvor þá leiSina, sem
honum er sköpuS. þjer megiS víkja úr vegi fyrir Frökkum og
treysta heitum keisara þeirra, ef ySur lízt þaS ráSi næst, en þaS
er ekki mín leiS, því jeg hefi annaS traust og aSra köllun. Jeg
verS aS halda til Rómaborgar. Jeg hefi komizt lífs af úr hundraS
bardögum, en bíSi banaskot min undir múrum Rómaborgar, hygg
jeg til þess meS glöSu geSi, því þá þarf jeg ekki lengur aS bera
harma af vanvirSu ættjarSar minnar, en kúlan, sem verSur mjer
aS bana, ristir þá ristu milli páfadómsins og Ítalíu, er aldri grær
aptur saman”. Sama daginn (23. okt.) sem þeir áttust þetta tal
viS, lagSi Garibaldi leiS sína suSur til landamæranna, og er sagt,