Skírnir - 01.08.1905, Síða 1

Noregs livöt.
(Hvítasunnuhelgina var eg á ferð norður með Noregi frá landsenda
til Björgynjar. Veðnr var hið fegursta og útsýnin svo hjört sem verða
má. Hvergi er Noregur með ströndum fram öllu söguríkari en frá Jaðri
og norður á Hörðaland, og frá þvi svæði dró Island flesta landnáms-
garpa sína. Eg hafði þá og þeirra átthaga mjög i huga þá daga, enda
lágu þá hin nýju stórtíðindi í lofti. Þá urðu þessar vísur til; og af
rækt við hina fornu tið kvað eg þær með fornum hætti).
Hlæja mér in háu
heldr á þessu kveldi
dvergasetr ok sveitir,
sund ok grænir lundar.
Þrumir hauðr ok himinn,
háfjöll goðastöllum —
(leiftrar gim í lofti)
— lyfta gulli typturn.
Stend ek á önd ok undrast
áa kumblin háu:
Rogaströud ok steinda
Storð ok Bókn þar norðar.
Enn er komum innar,
austr ek sé af »flausta«
Hörða fjöll ok firði
»ferli geisla merluð«.
Stend ek á önd ok undrast,
ofranda sék Dofra
sveifla’ í Sviðris kufli
saxi jötunvaxinn;
13