Skírnir - 01.08.1905, Page 45

Herðibreið.
237
Hvað er að undra’ að hetjan fríða
höfuð lágt frá stríði ber,
sem við eigin öíl má stríða,
og ótal krafta á móti sér.
Döpur útlegð orðið hefur
-einangrunin vorri þjóð.
Eitt er þó, sem aldrei sefur,
aldrei dó á vorri lóð:
Ast á sannleik, ást á frelsi,
ást, sem tignar fegurð, ljóð.
-— Útlegð sína’ og eymdahelsi
með Evvind’ slítur loks vor þjóð.
Stend ég hrauns á hrikabreiðum
horfi vítt um þöglan geim.
Blærinn hreinn af björtum leiðum
ber mér klið frá söguheim,
sem á tungu ljóðið lokkar,
ljóst mér tákn i huga skin:
Herðibreið er ættlana okkar.
Eyvindur er þjóðin mín.
Sigurður Jónsson,
frá Helluvaði.