Skírnir - 01.04.1907, Blaðsíða 15

Tómas Sæmundsson.
111
burt úr hinum mjúku móðurhöndum fósturjarðarinnar — og jafn-
snart sagði hjarta mitt mér, að hvað sem svo fyrir mór lægi að
sjá af fegurð landa og staða, þá yrði hún mór þó ætíð í allri sinnh
fátækt dýrðlegasti bletturinn á jarðríki!«
Hann skrifar Jónasi og minnist á dönsku stúlkurnar r
>Nei, eg vil hafa stúlkurnar heima og gleðja mig þar meðal
góðra kunningja, þín og annara sem fósturjörðina elska, og vonast
til að eg lifi mikið ánægðari, ef eg get gert henni dálítið gagn, en
þó eg ætti millíónir dala í þessum góða stað og gæti haft allar
lystisemdir sem hann fram býður; eg yrði snart leiður á þeim. en.
á hinu aldrei«.
Og hann fann iíka íslenzka stúlku sem honum leizt
á, þegar hann kom í kynnisför heim ári síðar (1829). Af
missætti við Reykjavíkur kaupmenn vildi hann ekki biðja
þá um far og brá sér norður á iand og sigldi á skipi frá
Akureyri. Um það skrifar hann Jónasi:
»Annars sá eg einhvern tíma í þessari norðurferð stúlku, sem
mér leizt reglulega vel á, og er það sú fyrsta af ógiftum, sem eg
hefði viljað eiga af öllum sem eg hefi séð, bæði hór og heima, svo
eg er nú af þeirri trú sem eg hafði þar til, að eg gæti aldrei gifzt,
því eg sæi enga sem mór líkaði«.
Hann sá hana sem snöggvast, trúlofaðist henni, og
kvongaðist henni, er hann kom úr suðurgöngu sinni. Sýnir
það hve fijótur hann var að átta sig, og hve fast ráð
hans var. —
Föður sínum skrifar hann eingöngu um alvarleg efni
og það sem honum mundi þykja fróðlegast að heyra.
Bréfin eru hrein og bein og gætir þar fremur virðingar
en ástúðar; hann talar til skynsemi föður síns, enekki til
tilfinninganna. Lesi menn t. d. bréfið sem hann ritar
honum að loknu embættisprófi, þar sem hann er að leiða
honum fyrir sjónir hve ómissandi sér sé að takast lang-
ferðina á hendur. Hann skrifar honum siðan skilmerkL
leg bréf af ferðum sínum. — í bréfinu sem hann skrifar
föður sínum frá Höfn, þegar hann hefir fengið Breiðaból-