Skírnir - 01.04.1907, Blaðsíða 24

120
Frá Róm til Napoli.
hafa orð fyrir kunnáttu í því Jsem af slíkum útheimtist. Þeir sertr
slíka iðn stunda, eru löngum liprir og góðir í umgengni og glað-
værir, en vanir eru þeir að láta hverjum degi nægja sína þján-
ingu, láta ganga á meðan til er og leita sér ánægju með flesta
móti, enda nægir þessi atvinnuvegur að eins til að hafa af fyrir
lífinu meðan heilsa tilvinst, og ef vel lætur og kostnaðinum [er]|
aldrei leyft að yfirstíga tekjurnar, má vel farnast. Annar húsfað-
irinn hafði fest sig í næstu 18 vikurnar í Catínea, og tók fyrir
daginn svo sem 4 spesíur til samans fyrir sig og hyski sitt, og
sagði hann það með sparsemi nægja mega þeim til framfæris. Eftir
því sem gera var á Italíu, var fólk þetta vel að sér og gat talað'
með greind og góðum skilningi um marga hluti, enda var heldur
ekki þagað. Eg gaf nrig lítið við talinu fyrst í stað, en mér hélst
það ekki lengi. Onnúr af konunum fór að bera mér á brýn, að
eg ætti víst wmoroscH (o: unnustu) eftir í Róm, fyrst eg væri-
hljóðari en ungum mönnum annars hæfði, og eg samsinti henni í
því, en þessi »amorosa« væri Róm sjálf, og lét hún sér það skilj-
ast, fyrst eg ferðaðist, eins og hún komst að orði »per la anticlnta<í
— vegna fornleifanna. Hún hafði verið fríð. en var farin að ganga
af sér, enda var hún kornin yfir fertúgt. Bóndi hennar var nokk-
uð eldri, gamaldags maður í mórauðum frakka með hárið niður á
herðum, andlitið langt og hvítt. Hann var svo sem ánægjan sjálf
til að líta, og virt.ist að gleðja sig yfir barnaláni sínu, en hann sá
ekki sjálfan sig undir eins og þau, og því fór það hjá honum,
sem öðrum mundi hæglega fljúga í hug, að ekki væri með honum’
og þeim mikið ættarmót, enda voru börnin ekki svo lík hvert öðruj
sem þau áttu að vera skyld. Konan syndist líka sjá, að eg hugs-
aði þetta, og hélt á meðal annars langa ræðu um hjóuaband; sagð-
ist ætíð hafa álitið það höfuðatriðið í þessari stétt, að menti lifðit
saman í einingu og friði, og hvort fyrir sig hjónanna hefði full-
komið frjálsræði að haga sér, eins og því líkaði, án þess hitt léti'
sig það nokkru skifta. Kvað hún sér svo margt hafa verið flutt
um mann sinn og honum um sig, að það hefði verið lukkan beggja
að hvorugt hefði gefið því neinn gaum. Bóndi hennar tok þá í
sama strenginn og sagði með mikilli glaðværð ymsar sögur af sjálf-
um sér, sem skiija hefði mátt á tvo vegu, ef illa hefði verið út-
lagt, og mátti eflaust segja nokkuð þessum hætti til afbötunar,
því hann miðar þó í það minsta til að gjöra sér að góðu það,
sem í slíkum stéttum kringumstæðurnar svo sem með einslags.
nauðsyn bera aflaga. Hin konan var næst.a gömul og ófríð og-