Skírnir - 01.12.1907, Síða 50

338
Völuspá.
hér er komið sögunni. 62. v. er að mörgu myrkt; Hænir
»kýs hlautvið« ■— það merkir, að hann standi nú fyrir
blótum og spám — aftur endurnýjung liins fyrra lifs efa-
laust —; »hlaut« er blóð fórnardýra og »hlautviðr« er
víst s. s. blótspónn, er kallað var að væri feldur, þegar
hann var notaður til spáleitanar; en »kjósa hlautvið« er
»að velja meðal tveggja eða fieiri hluta eða úrkosta með
blótspónum* — hvernig það var gert, vitum vér ekki um.
Eftir sumum — en yngri — heimildum var Hænir
»heimskastur ása«; móti þessu striðir það, sem hann er
látinn gera hér, og eins hitt sem stendur i 17. (innskots)-
visunni, að hann haíi geíið mönnum »óð«, þ. e. skynsemi
og vit. Hverjir bræðrasynir Oðins (Tveggja) séu, er alls
óvíst og þótt lesið sé »tveggja« (af »tveir«), bætir það
ekki um. Hér kemur aftur fyrra steflð, og má vera að
það eigi líka að benda á samræmi og samhengi viðburð-
anna, fornra og nýrra.
Völvan hefir ekki nefnt-hina nýju kynslóð mauna;
það gerir hún nú í 63. v. Hún nefnir »dyggvar«, þ. e.
hreinar og óflekkaðar, »dróttir«; hér er aftur mótsetning
við hina fyrri kynslóð, sem óbeinlínis var lýst í 34.—38-
og 44. v., og þessar dróttir njóta »yndis«, friðar og unað-
ar um alla eilífð, og búa i sal á Gimlé; það er ekki sal-
urinn, heldur landið, sem heitir svo. Þýðing þessa nafns
hefir þótt vaíasöm; Mullenhoff þýddi það svo sem »gim-
steinaþak«, en þ a k á ekki við, þar sem ekki er um hús
að ræða. Gimlé þýði eg sem »gimhlé« af gimr = eldur
(sbr. nafnaþulurnar) og hlé = skjól; staðarnafnið bendir
aftur til hins fyrra atburðar, er jörðin eða bústaður
manna fórst af eldi; þessi staður er eld-traustur, þar er
skjól fyrir öllum eldi, ekki hætt við, að hinn nýi bústað-
ur brenni. I nafninu felst því mótsetning við hið t'yrra
ástand.
[64. v. — hálf vísa — finst ekki nema í öðru hand-
ritinu og því yngra og er eflaust innskot. Eftir öllu því,
sem er undan farið getur ekki verið að ræða um neinn,