Skírnir - 01.08.1914, Page 6

Draumar.
Alþýðuerindi.
Eins og þið öll vitið, eyða mennirnir nálægt þriðjungi
æfi sinnar í svefni, sumir nokkuru meira en sem þvi svarar,
fæ8tir öllu minna til jafnaðar. Það starf sálarlífsins, sem
okkur er kunnugt um að gerist í þessu ástandi, nefnum
við d r a u m a.
Á öllum öldum hefir mönnum þótt mikils vert um
þetta starf sálarlífsins. Það hefir átt mikinn þátt í trúar-
og hjátrúar-hugmyndum manna. Þegar mennirnir standa
á barnslegu þroskastigi, hættir þeim við að telja það jafn-
verulegt, sem gerist í draumum, eins og það, sem gerist
í vöku, eftir því sem fullyrt er um sumar þær þjóðir, sem
enn eru til og skamt eru á veg komnar. Til dæmis eru
menn í draumum þráfaldlega samvistum við framliðna
menn. Það hefir orðið hin mesta styrking ódauðleikatrúnni.
Svefninn hafa menn nefnt »bróður dauðans« af því, hve
mönnum hefir virzt sofandi mannslíkaminn svipaður líki.
En þegar menn hafa vaknað, hafa þeir haft miklar sög-
ur að segja um það, sem fyrir sig hafi borið í þessu
ástandi, stundum í miklum fjarlægðum frá líkamanum.
Þetta, meðal annars, hefir sjálfsagt orðið til þess, að menn
fóru að hugsa sér, að einhver skynjandi vera væri í lík-
amanum, gæti farið burt úr honum í svefni, og gæti hald-
ið áfram að lifa, þótt líkaminn tortímdist. Auðvitað hefir
það og styrkt þennan skilning, að menn hafa á öllum
öldum þózt komast að raun um, að stundum mætti í
draumum fá vitneskju um óorðna hluti. Þá vitneskju hafa