Skírnir

Volume

Skírnir - 01.12.1914, Page 61

Skírnir - 01.12.1914, Page 61
Um lífsins elixíra og hið lifanili hold. 397 um nú að þau mundu halda fjörinu talsvert lengur, ef komið væri í veg fyrir að þeirn blæddi til ólífis. Það hefir hepnast að halda hundum lifandi nokkurn tíma eftir að stóri heilinn var skorinn úr þeim. Þegar stjórnarráð- ið er úr sögunni, geta sem sé lægri stjórnarstöðvar, nokk- urs konar amtsráð, sýslunefndir og bæjarstjórnir, sem eiga heima í mænunni og taugahnoðunum (ganglíunum), gegnt eftirlitinu um stund og haldið lífinu vakandi. En heila- laus hundur er ekki upp á marga fiska. Hann er skyn- laus skepna í orðsins fylsta skilningi. Skilingarvitin eru horfin — og hann er vitlaus og viljalaus. Hann liggur hreyfingarlaus, þangað til hann er reistur á lappirnar. Hann gengur ef honum er komið af stað. Það verður að troða ofan í magann á honum matnum, en hann er rænulaus til að leita sér bjargar. Hann er með öðrum orðum eins og vél sem má koma í gang, en vitið vantar, aðeins undirvitið, sem býr í mænu og taugahnoðum, er eftir, og stjórnar enn vöðvum og innýflum. Væri nú mæn- an og taugahnoðurnar teknar burtu, höfum vér til skamms tíma haldið, að þá væri þar með öllu lífi lokið og engar sellur gætu lengur lifað. Rannsóknir seinni tíma hafa sýnt oss, að þetta er eigi að öllu leyti rétt. Vér vitum nú fyrir víst, að innrennsli kirtla og hormón frá ýmsum selluvefum geta engu síður en taugarnar komið líffærum til að starfa. Þýzki læknirinn Karl Basch hefir t. d. sýnt að júfur- hormónið verkar á mjólkurkirtlana eins fyrir það þó júfrið sé sett úr öllu taugasambandi við mænuna. Hvernig geta nú efnin verkað á fjarlæg líffæri án þess að leiðast eftir ákveðnum brautum, eins og aflstraum- ar þeir er leiðast frá taugasellunum (í heila, mænu og taugahnoðum) eftir símum þeirra? Dœmi úr efnafræðinni, sem öllum er kunnagt úr daglega lífinu, gefur okkur dálitla bendingu hvernig hægt sé að hugsa sér þessi fyrirbrigði. Eins og nokkrir dropar af hleypi geta verkað þannig á fulla merkurskál af volgri mjólk að mjólkin hleypur sam- an og gjörbreytist á lítilli stundu, eins liggur nærri að
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

Skírnir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.