Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.12.1914, Síða 61

Skírnir - 01.12.1914, Síða 61
Um lífsins elixíra og hið lifanili hold. 397 um nú að þau mundu halda fjörinu talsvert lengur, ef komið væri í veg fyrir að þeirn blæddi til ólífis. Það hefir hepnast að halda hundum lifandi nokkurn tíma eftir að stóri heilinn var skorinn úr þeim. Þegar stjórnarráð- ið er úr sögunni, geta sem sé lægri stjórnarstöðvar, nokk- urs konar amtsráð, sýslunefndir og bæjarstjórnir, sem eiga heima í mænunni og taugahnoðunum (ganglíunum), gegnt eftirlitinu um stund og haldið lífinu vakandi. En heila- laus hundur er ekki upp á marga fiska. Hann er skyn- laus skepna í orðsins fylsta skilningi. Skilingarvitin eru horfin — og hann er vitlaus og viljalaus. Hann liggur hreyfingarlaus, þangað til hann er reistur á lappirnar. Hann gengur ef honum er komið af stað. Það verður að troða ofan í magann á honum matnum, en hann er rænulaus til að leita sér bjargar. Hann er með öðrum orðum eins og vél sem má koma í gang, en vitið vantar, aðeins undirvitið, sem býr í mænu og taugahnoðum, er eftir, og stjórnar enn vöðvum og innýflum. Væri nú mæn- an og taugahnoðurnar teknar burtu, höfum vér til skamms tíma haldið, að þá væri þar með öllu lífi lokið og engar sellur gætu lengur lifað. Rannsóknir seinni tíma hafa sýnt oss, að þetta er eigi að öllu leyti rétt. Vér vitum nú fyrir víst, að innrennsli kirtla og hormón frá ýmsum selluvefum geta engu síður en taugarnar komið líffærum til að starfa. Þýzki læknirinn Karl Basch hefir t. d. sýnt að júfur- hormónið verkar á mjólkurkirtlana eins fyrir það þó júfrið sé sett úr öllu taugasambandi við mænuna. Hvernig geta nú efnin verkað á fjarlæg líffæri án þess að leiðast eftir ákveðnum brautum, eins og aflstraum- ar þeir er leiðast frá taugasellunum (í heila, mænu og taugahnoðum) eftir símum þeirra? Dœmi úr efnafræðinni, sem öllum er kunnagt úr daglega lífinu, gefur okkur dálitla bendingu hvernig hægt sé að hugsa sér þessi fyrirbrigði. Eins og nokkrir dropar af hleypi geta verkað þannig á fulla merkurskál af volgri mjólk að mjólkin hleypur sam- an og gjörbreytist á lítilli stundu, eins liggur nærri að
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.