Fjölnir - 01.01.1837, Blaðsíða 3

SAKNAÐAR-LJÓÐ.
1.
á var cg úngur,
cr unnir luku
föðnr augum
firir mjer saman;
man eg Jxí missi
minn í heími
firstann og sárstann,
er mjer faöir hvarf.
2.
Man eg afl andans
i ifirhragöi,
og ástina lijörtu,
er úr augum skjeín.
Var hún mjer æ,
sem á vorum ali
grös in grænu
guðfögur sól.
3.
Man eg og minnar
móður tár,
er hún aldreí sá
aptiir lieim snúa
leíðtoga ljúfann,
Ijós á jörðu
sitt og sinna —
fiað var snrgjin Jiing9t.
4.
Mjög Iiefi’ cg síðan
til moldar gánga
ættmenni be/.t
og ástvini sjeð.
Já vill hugur
harma telja,
þegar höl búið
er brjósti nítt.
5.
Sá eg inn góða ,
er guði treisti,
úngann og öflgann ,
ættjarðar von,
Lárus á bana-
hólstur hniginn,
líkji likann,
cr cg Iand kvnildi.
6
Sá eg með Dönum
í dauðra reít
Baldvin úr bruna
horinn vera —
friða, fullstirka
frelsis-hctju.
Söknuður sár
sveíf mjcr Jiá að bjarta.
1*