Fjölnir - 01.01.1837, Blaðsíða 46

40
ar-skrá og sendi sjálfur, um sömu mundir, og karnmer-
ráö Bendike var lijer í landi, og Olafi stiptamtmanni
var í náð frávikjið. Vorið eptir kom bænheírsla um
uppreísn, dagsett 3. dag júní-mán., 1803. Konu minni
veíttist sú gleði, að sjá mig aptur, eptir 10 ár, kominn
í mi'na firri stjett; líka lángaði liana til, ekkji síður enu
niig, að losast við mæðusama fjölskjildu, er lagðist {lúngt
á ba.-ði okkur, og þó enn {língra á liana, og búin var
mjög að slíta kröptum liennar og hei'lsu; því {iað sem
bóklestri viðvjek, var mjer hinn rnesti ljettir að aðstoð
móður minnar. Ilún hafði farið til mín frá Argjilsstööum,
{legar sjera Stefán, föðurbróðir minn, flutti sig að Jíng-
völlum — sem mig minnir væri 17í)6 eöa 1707. Enn guð
hafði ætlað konu minni aðra varanlegri gleði og endur-
næríngu ; {iví liaustið eptir lagðist hún í {lúngri landfar-
sótt með brjóstveíkji; og {)ó henni væri læknínga leítað,
koin {)að firir alls ekkji, og andaðist hún sama haust á
0. deigi desembers-inánaöar.
3>annig var jeg sviptur trúfastri og hollri aðstoð,
sem jeg hafði notið í 18 ár; og stóð nú uppi á Hausa-
stöðuin með fjórum börnurn, og móður minni, sem {>á
var mjög hnigin að kröptum, og 10 skóla-börnum, vafinn
töluverðum kaupstaðarskuidum; og sá, mjer var öld-
úngjis ófært, að bjargast við {)aö framveígis. ]>essvegiia
fór jeg að bera inig betur fram við ifirvöldin, að fá eítt-
livurt brauð; {)ví liægt var að sína, mjer væri naumlega
líft, {)ar sein jeg var. Vitnisburð stiptprófasts míns
hlaut jeg so vinveíttann, sem oröið gat. Ilann var dag-
settur 3. dag nóvembers 1803; og á jeg enn uppskrift
af honum. Jessi viðlei'tni mín gjekk nú, eíns og vant
er að vera, nokkuð ervitt þenna vetur. $ó varð {)að
út úr, eptirímsa viðleítni aðra, að— þegar Benidikt pró-
fastur Árnasou sagði af sjer Reínivöllum sama veturinn,
og honum var lausn veítt 0. dag apríls uin vorið 1804:
varð {>að tilefni til, að Gjeír biskup Vídalíu setti mig, 9.