Fjölnir - 01.01.1837, Blaðsíða 51

51
lila?)iun slíki-i óinegð, tók hann til kjennsln firir alls ekkjert
dóttursou sinn Olaf Pálsson, prests að Gwttormshaga (cr
ásamt Jiorarui síslumanni “0ljord’’ drnkknaði í jökul-
kvislinni á Mírdalssandi 1823, um haustiö), ogvarÓlafnr
li já honuin 4 næstu árin, j)ar til hoinim var veittur skóii;
og síöasta veturinn á Melum tók hann líka til kjennslu,
firir alls aunga meögjöf, Jón Guðinunzson, gáfaðann úng-
(íngspilt úr Reíkjavík, sem liann hafði kjeunt áður, með-
gjafarlítið, 2 vetur iindir skóla; j)ángað hafði hann komist,
enn verið aptur bnrtu vísað, söktim veíkjinda. Af jiessari
góðsemi sjera Jorvaldar leíildi j)að, að honuin var veíttnr
skólinn í anuað sinn, og varð hann jiaðan útskrifaöur.
Á Meium fór sjera jþorvaldur að hafa minni afskjipti
af búskap, enn að undanförnu hafði veriö vandi haus,
enn gaf sig meír viö visindiim; þar hafði hann og livurii
vetur 3 eður 4 pilta til kjennslu, auk jjriggja sona hans,
sem áður eru nefndir. )þessir fóru frá honiim í Bessa-
staða-skóla, og urðti jiaðan útskrifaðir; Stefán, sonur hans,
og Jóii og Olafur, sem firr er gjetið; sömuleíðis Olafur
Björnsson frá IJítardai og Stefán “Schagfiord” — {)eír
hættu báðir við lærdóm; enn frá honum sjálfum voru
þessi ár útskrifaðir; Björn, sonur hans, og Stefán Stef-
ánsson, amtmanns, “Stephensen.”
Öndverðlega ársins 1827 var sjera (þorvaldi veítt
Holt undir Eíafjöllum, og flutti hann sig frá Melum
austur jiángað sátna vorið. Undi liann eptir það príðilega
hag sínum, og taldi j)að með mestu höppum sínum, að
hann liafði jiángað sókt; enda hafði liann ekkji skort á
neínu jiaðan af; kom Iiann j>á sinátt og smátt börnum
sínum af sjer, so j)au voru flestöll gjipt og fariu að eiga
með sig sjáif, enn öli vei á legg komin, jiegar hann
skjildi við. Ilann hafði firsta árið bú í Ilolti; enn árið
eptir sleppti hann staðuum við teíngdason sinii Stefán
“Stephensen”, sem áður er nemdur, og tók hann sjer til
aðstoðar í prests verkum, og áskjildi sjer framveigis heí
4*