Fjölnir - 01.01.1837, Blaðsíða 54

jarpur á hárslit, og liftaftist Iiárið; emi er liami tók aft
eldast, varð hár hans hvítt sem silfur, og gjörðist liaiiu
jiá nokkiið sköllóttnr. Höfubið var í stærra lagi. Hanu
var meðallagi þikkleítur; nokkuð so rjóður í kjimmm, og
(áu í hærra lagi kjiiinbeíriiii; nefið hátt og mikjið, og
liður á; hakan lítil; enn niuiiiiur og varir í ineðallagi, og
Ijek jafnan hægt liros uin miinninn. Hann var Ijósmóeígður,
og augun bæði skarpleg og hlíðleg, fjörleg, og j)ó stilli-
Jeg. Allra manna fnllorðiinia var liann bjartastur á hör-
und; og jiað tilgdi jiví, að nærklæði velktust ekkji á hoimin.
Málfæri lians var lipnrt, og róiniirinn jiægilegur — ekkji
hár nje hvellur, og jþó hrei'mi; eíngji var hann raddmaður,
og j)ó lagsæll. Meðan hann gjekk til verka (hann sló
livurt sumar jiartil hann varrúmt segstugnr) jiókti hann
gjildasti tveggja maki til allrar vinnu, að snarræði, filgji,
jioli og afköstum; og frarn að (immtngs-aldri svaf liann
aldreí nema 4 stundir í sólarhring. Ilann var jiolinn og
jirautgóður við vos og volk, hugaðri og djarífærnari flestum
möuiuiin, skjótur til ráða og úrskurðar í vandræðnm, og
hvnrjum manni fóthvatari og Ijettari til gaungulags. Ilanw
var lipur í allri hegðan: fannst mörgum til — sjer í lagi
útlendíiiguni, er hann sáu — hvnrsu hann var háttprúður
og kurteís, og samferða tímanum í öllu.
Hann var jnígjiptur, eíns og áðurersagt; ogvarhiu
síðasta kona hans koinin undir segstugt jiegar Iiann Ijezl.
Konutn sínum var Jiann bliður og ástríkur. Viö jieim
eígnaðist liann 21 barn. Jau eru fædil í jiessari röð.
I. I hinu firsta hjóiiabaudi: 1., 2., 3., er öll dóu úng.
II. Eptir annað hjóiiabandiö. 4. Böðvar, sem nú er
prestur að Stað í Steíngrímsfirði og prófastur í Stranda-
sislu. Kona lians er jjórun Bjarnardóttir, prests, í Ból-
staðarblíð. jþeírra börn: Ingjibjörg, hún er dáin; Anna
— hana á Rögnvaldur frá Akureímn, gullsmiður, Sig-
mundarson; Jorvaldur; Arni; Ingibjörg — sálaðist 18 vetra,
efnilegasta stúika; Pálína; Ilólmfríður; Björn; Jórarinn;